Ik hoop dat jullie zin hebben in deel drie van mijn blog over De vanger in het graan, we zijn al halfweg, het gaat vlug!
Holden ging naar zijn kamer in het Edmont hotel, zijn eerste avond zat erop maar hij had nog geen zin om te slapen. Hij voelde zich waardeloos en depressief, dat gevoel heeft hij vaak tijdens het boek. Wanneer hij in de lift was gestapt vroeg de liftbediende hem of hij zin had in een nummertje, Holden zei tegen zijn principes in ja. Naar eigen zeggen was hij te depressief om na te denken en hij maakte een afspraak voor één keer die $5 zou kosten. Toen hij zijn kamernummer gaf en de afspraak in orde was had hij er al spijt van. Hij was zenuwachtig en begon zich op te doffen zodat hij iets te doen had, desalniettemin wist hij dat het helemaal niet nodig was. Hij had het nog nooit eerder gedaan, hij had wel al wat kansen gehad maar het was er nooit van gekomen. Even later klopte de prostituee op de deur en hij deed open, hopend dat ze niet lelijk zou zijn maar hoe langer ze bij hem was hoe vreemder hij zich begon te voelen. Hij had er helemaal geen zin meer in en vroeg of ze gewoon even konden praten, zij zat daar niet echt op te wachten en begon ongeduldig te worden. Dus stelde Holden voor om haar gewoon haar $5 te betalen en verder niks te doen, ze was verbaasd en ging op zijn schoot zitten. Hij verzon dat hij herstellende was van een zware operatie aan zijn rug, tegen de tijd dat hij haar had kunnen overhalen om weg te gaan was ze behoorlijk kwaad. Hij gaf haar haar $5, ze zei dat het $10 was, hij had gevreesd dat ze dat ging proberen en viel haar in de rede dat de liftbediende zei dat het $5 was. Hij kreeg haar buiten met $5 en ging in zijn stoel zitten roken, even later werd er geklopt op de deur. Het was de liftbediende genaamd Maurice met het meisje van daarnet, ze kwamen de extra $5 halen, Holden weigerde en toen drong Maurice hem tegen de muur. Sunny, de prostituee nam vervolgens $5 uit zijn portefeuille en zei tegen Maurice dat ze konden gaan. Holden was ondertussen beginnen wenen en kon niks beter bedenken dan Maurice een 'vuile imbeciele afzetter' te noemen, waarvoor hij een ontzettende stomp in zijn maag terugkreeg.
Zoals beloofd, hier ben ik terug en met een nieuw verhaal over Holden Caulfield.
De avond van de ruzie zelf ging Holden nog weg van Pencey, hij kon het niet meer aan op die school. Hij besloot om op hotel te gaan in New York tot de vakantie begon, hij hoopte dat de brief dat hij van school was gestuurd tegen dan al zou zijn toegekomen thuis. Hij wou er niet bij zijn als die toekwam want hij wou het verdriet van zijn ouders niet zien. Eens ze het verwerkt hadden zou het wel meevallen rekende hij, steunend op zijn ervaring. Hij had geld genoeg om op hotel te kunnen gaan tot de vakantie begon. Toch verkocht hij zijn schrijfmachine van $90 voor $20 aan een jongen die hem geleend had want hij wou hem niet meenemen. Hij ging dan maar naar het station en nam de trein naar New York. Op de trein kwam er een dame naast hem zitten en ze begonnen een praatje te slaan. Ze was de moeder van een jongen uit zijn klas, Ernest Morrow heette hij. Holden had het niet erg hoog op met die jongen maar vond zijn moeder best aardig, hij vond dat ze een mooie stem had, een mooie telefoonstem zoals hij het noemde. Hij gaf zichzelf een valse naam en begon allemaal verzinsels uit te kramen over haar zoon, velen waren het tegenovergestelde van wat hij echt was. De vrouw nodigde hem op het einde van de rit zelfs uit om in de zomer bij hun te komen logeren. Hij weigerde en zei dat hij met zijn oma naar Zuid-Afrika op vakantie ging, wat ook een complete leugen was. Na hun praatje had hij er wat spijt van dat hij zijn echte naam niet gegeven had en dat hij zo hard had gelogen. Eens hij begon met liegen kon hij echt uren blijven doorgaan.
Hoe verder ik kom in het boek hoe meer Holden zijn veelvuldig gebruik van scheldwoorden opvalt, het is dan ook een uitdaging om gepaste synoniemen te vinden. Indien jullie vinden dat ik ze moet gebruiken om de sfeer van het boek weer te geven laat zeker een reactie achter!!
Op deze blog ga ik in vijf entries enkele sleutelmomenten in het boek De vanger in het graan samenvatten. Ik heb nog nooit eerder een blog gemaakt en ik moet het dus nog wat leren, desalniettemin hoop ik dat jullie het met plezier zullen lezen.
Holden Caulfield is een jongen van 16 jaar die aan alles en iedereen een hekel schijnt te hebben, hij zit momenteel nog op Pencey. Een school die hij ook haat maar hij mag de school zo hard haten als hij wil vanaf nu want hij wordt weggestuurd. Hij heeft onvoldoendes voor al zijn vakken behalve voor Engels omdat hij vorig jaar op een andere school alles al had geleerd, Pencey is al zijn vierde school. Iedereen op daar lijkt wel verzot op football, hij niet, hij kijkt van ver neer op het veld waar zijn schoolteam speelt tegen Saxon Hall. De wedstrijd was ontzettend belangrijk omdat het de laatste van het seizoen was, althans voor de gemiddelde leerling van Pencey. Holden was geen gemiddelde leerling, sterker nog hij was helemaal geen leerling meer. Hij was het beu en herinnerde zich dat hij nog bij een zieke leerkracht lang moest gaan. daarna ging hij maar naar zijn kamer. Het was doodstil binnen, iedereen was namelijk naar huis, uit of naar de match aan het kijken, het was immers weekend. Ackley was er wel, een irritante en vieze jongen die in de kamer naast hem sliep, hij had Holden gehoord en kwam tot die laatste zijn verveling een praatje slaan. Later die avond kwam ook zijn kamergenoot langs, het was een jongen die veel meisjes versierde en vol was van zichzelf. Hij kwam zich eigenlijk gewoon opmaken voor zijn date van die avond, ze was een oude vriendin van Holden en daar kon hij moeilijk mee omgaan. Toen hij zijn vriend later die avond dan ook terugkwam hadden ze ruzie en begonnen ze te vechten waarbij Holden het onderspit dolf.
Ik zal hier onderbreken alvorens het te ingewikkeld wordt, in het begin volgen de gebeurtenissen zich in een sneltempo op. Ik zal weer inpikken als hij Pencey verlaten heeft.