Halloooo :) Ik ga jullie iets vertellen wat iedereen zal opvallen als hij of zij in een redelijk grote stad is geweest, namelijk de winkeltjes op straat. Met de winkeltjes op straat bedoel ik het letterlijk, er zijn heel wat armen (de meerderheid zal dakloos zijn) die met hun winkelkarretjes eten en drinken proberen te verkopen. Als je naar hen opzoek bent zal het niet moeilijk zijn deze te vinden, want er lopen er heel wat rond met hun karretjes op straat. Maar ik raad niet aan om er iets van te kopen, want de drankjes die ze verkopen liggen heel de dag naast het warme eten en dat voedsel zal ook al een paar dagen in hun winkeltje hangen.
Aan de overkant zagen we een standje waar er 24 uur op 24 een vredesactiviste staat met een bord dat zij overduidelijk aan de kant van Palestina staat. In het midden van de straat voor het Huis stond een Duitse cameraploeg die iets aan het opnemen waren.
Daarna dachten we even na over: 'hoe zou Obama op restaurant kunnen gaan zonder dat er een heleboel mensen en interviewers hem achtervolgen?' ;daar dachten we aan omdat er altijd wel een paar mensen voor het Huis staan en dat moet toch wel behoorlijk eng zijn als er een heleboel mensen die je niet kent je staan op te wachten tot je buitenkomt, maar uiteindelijk kwamen we tot de conclusie dat hij nooit uit eten gaat omdat er waarschijnlijk voor hem gekookt wordt.
Eén van de eerste stops was 'Het Witte Huis'. We zagen dat er auto's voor het huis stonden en dat er licht brandde dus we denken wel dat er iemand binnen was. We hebben enkele foto's getrokken van ons voor het Huis en twee andere mensen vroegen of wij een foto van hun wilden trekken, dus deden we dat met veel plezier.
Iedereen kent de zowat 'heilige Oreokoekjes' wel. Ze zijn super lekker. Iedereen vindt de fantastische 'Oreokoek' een geweldige uitvinding, maar er was iemand die nog genialer was en bedacht dat je van Oreo's ook een ijsje, een taart en een milkshake kon maken! Hier zijn de foto's van de taart en milkshake, die van het ijsje zal nog komen. Hmmmmmmmm!
New York is nogal fier op zijn skyline. Ze pronken graag met hun hoge gebouwen. Dat komt bij ons nogal raar over. Het is echt een kakofonie: hier en daar steekt er eentje uit, maar het is een boeltje.
Daartegenover staat dat ze op de grond vrij rigoureus vasthouden aan vaste lijnen om de straten in te richten: dit loopt volgens een dambordpatroon. De straten lopen in volgorde, 1st street, enz. De straten kruisen dan met Avenues (ook genummerd)...
Zo kan je wel snel de weg vinden, maar waarom zorg je dan ook niet voor een geordend geheel van gebouwen ?
In onze ruimtelijke ordening is het teveel geregeld, maar er is nu wel een tendens om ervoor te zorgen dat de hoogte van de gebouwen op elkaar aansluiten. Het mooie dambordpatroon in NY (wat wij missen) wordt volledig doorboord door de verschillende hoogtes en daartussen schreeuwende reclameborden. Over deze reclameborden komen we later nog terug.
Met deze foto tonen we aan dat de overgang naar Washington zorgde voor een breuk. In plaats van de stad krijgen we nu een rit met veel weidsheid, open velden, brede rivieren, geen huizen in de buurt en Washington zelf is ook een verademing: hier is er plaats, ruimte, zuurstof....
Washington is totaal anders dan New York : het is een beetje kunstmatig aangelegd, omdat het Noorden en Zuiden deze plaats kozen als hoofdstad voor de USA. Ze konden het nergens anders eens over worden.
Daarom is er dus een deel van de stad volledig ingericht voor de 'Federal State'.
We mochten daar vandaag op bezoek gaan en kwamen veel historische gebouwen, monumenten tegen evenals uiteraard de belangrijke presidenten al dan niet op standbeeld.
In zo'n bekende stad kwamen we toevallig ook enkele Bekende mensen tegen uit de politieke wereld en zelfs enkele uit muziek-en filmland. Het was een prachtige dag dit te mogen meemaken, heel dankbaar, alweer!
De goede hygiëne in Amerika is misschien bij jullie een verrassing, maar de Amerikanen zijn hier heel streng in.
Er is zelfs een commissie die restaurants, café's en dergerlijke gaat controleren op hygiëne, hier kijken ze na of de keuken proper is, of er een deksel op de vuilbak zit of niet, het voedsel goed bewaard wordt, en nog veel meer.
Er zijn meer dan 200 zaken die in orde moeten zijn, als er minder dan 4 van die zaken niet in orde zijn dan krijgt de zaak een blauwe A. Als dit niet het geval is nemen ze een groene B in ontvangst, maar als je restaurant echt niet oké is, zal je het met een zeer slechte rode C moeten doen.
Deze letters worden ingekaderd en worden verplicht buiten gehangen. In New York hangen heel veel blauwe A's buiten dat is dus een heel goed teken. We hebben nog geen enkele rode C gezien, wat zeer logisch is, want van die commissie moet je al je werkpunten in orde brengen en zware boetes betalen waardoor er veel zaken failiet gaan.
Dus wees gerust je zal geen voedselvergiftiging oplopen in New York.
Terug over de restaurants De obers in de meer dan 24.000 restaurants in New York verdienen heel weinig, want ze worden alleen betaald met de fooien van de klanten.
Hier in Amerika is het dus de gewoonte om een deftige fooi achter te laten. Sommige obers krijgen nog een minimumloon dat is meestal rond $5, dat is 3,5.
De fooien zitten soms mee ingerekend in de totaalprijs en staat dan ook op het ticket, jullie moeten weten dat dit verboden is en dat het restaurant dus nu niet in orde is.
De bazen van de restaurants kunnen dus zeer veel mensen in dienst nemen en er staan dan ook vaak veel niets te doen, omdat de obers met te veel zijn.
Deze mensen zullen het heel moeilijk hebben om rond te komen als je weet dat een klein appartement in New York al $ 2.000 kost en een koffie $5.
Speciaal voor de veggies onder ons, een heerlijk, zeer eenvoudig veggie-restaurant.
Het bleek wel een keten te zijn, oorspronkelijk afkomstig uit Nederland.
Hier ziet u een foto van een lekker slaatje in een sandwich. Dit wordt aangeboden in een menu met heerlijke tomatensoep en bij het slaatje horen, jawel... "Belgian fries"...
Dit wakkert opnieuw de droom aan om te beginnen met een eigen restaurantje.
De Amerikaanse cultuur is er echt eentje van ergens te gaan eten. Onze gids vertelt dat daarom de appartementen ook zo klein zijn. Niemand wil thuis koken, je nodigt ook niemand uit om thuis te komen eten. Je gaat gewoon ergens eten. Nu begrijpen we ook waarom in ons hotel zo'n mini-kitchenette aanwezig is; eigenlijk kan je het geen keuken noemen, het dient alleen om iets af te wassen en iets te bewaren in de koelkast.
Op restaurant wordt dan ook geleefd: er zijn alle mogelijke tv-programma's te zien met in dit geval wel 5-6 grote schermen.
Over de verschillen in restaurants en de kwaliteitscontrole zal mijn collega nog schrijven
Hij vertelde ons volgend verhaaltje. Toen vroeger een alcoholverbod bestond, spraken mensen af te fluisteren over hun alcoholgebruik. Als je in het CS stond kon je aan de ene kant van het gebouw iets zeggen, wat dan gehoord werd aan de andere kant... geweldig. Hier zie je hoe onze groep iets fluistert en de groep aan de andere kant het hoort.
Verder zie je op de foto onze gids Patrick en andere Vlamingen die met ons op stap gingen.
Halloooo :)
Aan de overkant zagen we een standje waar er 24 uur op 24 een vredesactiviste staat met een bord dat zij overduidelijk aan de kant van Palestina staat. In het midden van de straat voor het Huis stond een Duitse cameraploeg die iets aan het opnemen waren.
Daarna dachten we even na over: 'hoe zou Obama op restaurant kunnen gaan zonder dat er een heleboel mensen en interviewers hem achtervolgen?' ;daar dachten we aan omdat er altijd wel een paar mensen voor het Huis staan en dat moet toch wel behoorlijk eng zijn als er een heleboel mensen die je niet kent je staan op te wachten tot je buitenkomt, maar uiteindelijk kwamen we tot de conclusie dat hij nooit uit eten gaat omdat er waarschijnlijk voor hem gekookt wordt. 
Eén van de eerste stops was 'Het Witte Huis'. We zagen dat er auto's voor het huis stonden en dat er licht brandde dus we denken wel dat er iemand binnen was. We hebben enkele foto's getrokken van ons voor het Huis en twee andere mensen vroegen of wij een foto van hun wilden trekken, dus deden we dat met veel plezier.
New York is nogal fier op zijn skyline. Ze pronken graag met hun hoge gebouwen. Dat komt bij ons nogal raar over. Het is echt een kakofonie: hier en daar steekt er eentje uit, maar het is een boeltje.
Speciaal voor de veggies onder ons, een heerlijk, zeer eenvoudig veggie-restaurant.
De Amerikaanse cultuur is er echt eentje van ergens te gaan eten. Onze gids vertelt dat daarom de appartementen ook zo klein zijn. Niemand wil thuis koken, je nodigt ook niemand uit om thuis te komen eten. Je gaat gewoon ergens eten. Nu begrijpen we ook waarom in ons hotel zo'n mini-kitchenette aanwezig is; eigenlijk kan je het geen keuken noemen, het dient alleen om iets af te wassen en iets te bewaren in de koelkast.
Wat een eer een man als Abraham Lincoln te mogen ontmoeten!
