Daarom is juist reclame zo belangrijk : iedereen wil zoveel mogelijk mensen aanspreken met een boodschap. In winkels zijn ze altijd super vriendelijk: elke klant wordt erg goed ontvangen, met vragen van waar je bent, enz Er wordt interesse getoond en men wil echt dat je je goed voelt in de winkel.
Times square, genaamd naar de krant NYTimes die er vroeger gevestigd was, is hiervan een uitstekend voorbeeld: hier passeren zoveel mensen per dag dat reclame er enorm belangrijk is want dat betekent dat je boodschap zoveel views krijgt..
Na de afschaffing van de slavernij in Amerika, kampten de Verenigde Staten met nog een moeilijke situatie: de rassenscheiding. Je kent het wel, het benadelen van donkere mensen: racisme. Niet zoals nu, vies kijken naar iemand of kwetsen met woorden, maar echt afscheidingen maken tussen donkere en blanke mensen. Aparte wachtplaatsen ander winkeltjes en slechtere bussen, dat was het lot van een niet-blanke Amerikaan. Een van de belangrijkste strijders tegen de rassenscheiding was Martin Luther King, een donkere politicus die vooral nu bekend is om zijn beroemde toespraken.
Op deze plaats aan de Lincoln Memorial hield hij zijn historische toespraak 'I have a dream'
Een paar dagen geleden tijdens de wandeling met gids 'Patrick Van Roosendael' heeft hij ons een Belgisch café getoond waar er Belgisch bier enzo is en waar er ooit een aflevering van 'Wouters vs Waes' is opgenomen. De opdracht was: In New York in DAT Belgisch café stonden twee knoppen, één voor Koen en één voor Tom. De gene die als eerste zijn knop had ingedrukt, of door iemand die ze kende had laten indrukken die won. In het café moest Patrick hen opwachten. Patrick had ons verteld dat hij vier uur heeft moeten wachten. Tom had naar het schijnt gezegd: 'Die pippo zit daar nu zo te wachten.' en dat hij dus 'die pippo' was. Volgens mij betekende het dat Patrick nu niet meer zo'n fan is van Tom Waes. Uiteindelijk heeft Tom de opdracht gewonnen.
Frank Sinatra zong : "New York, New York" - "If you can make it here, you can make it anywhere"
Die zin zegt veel: New Yorkers worden aangetrokken door de droom -en dat leeft blijkbaar echt, dat is geen leeg gezegde- ze willen van hun leven iets maken. Ze willen een zaak starten, iets ondernemen, iets maken van zichzelf. Daarvoor moeten ze offers brengen, dat is hard werken, wonen op een kleine kamer, in het begin combineren ze verschillende jobs. Zo is er het verhaal dat als je iemand aanspreekt die pas in NY woont en vraagt wat zijn job is, hij steevast antwoordt : acteur. Hierop volgt meteen als tweede vraag : 'en in welk restaurant werk je als tweede job ?' Dit wil zeggen dat iedereen zich wil uitleven, droomt van een carrière bijvoorbeeld in de showbusiness in Broadway, maar daarnaast in een restaurant moet gaan bijklussen om de huur te betalen...
NY is heel hard, wil je er geraken dan moet je hard werken en risico's nemen, een zaak starten, investeren; maar daarnaast is het hier geen schande om failliet te gaan: alle rijke industriëlen zijn wel eens failliet gegaan. Mensen vinden dat geen schande: je hebt geprobeerd, het is niet gelukt, maar niet getreurd: terug opstaan en opnieuw beginnen is de boodschap.
Hier zie je twee glunderende meiden : missie volbracht!
Vandaag gingen we met de gids en een grote groep Belgen in het mooie Central Park fietsen. Prachtige locatie.
Na de afschaffing van de slavernij in Amerika, kampten de Verenigde Staten met nog een moeilijke situatie: de rassenscheiding. Je kent het wel, het benadelen van donkere mensen: racisme. Niet zoals nu, vies kijken naar iemand of kwetsen met woorden, maar echt afscheidingen maken tussen donkere en blanke mensen. Aparte wachtplaatsen ander winkeltjes en slechtere bussen, dat was het lot van een niet-blanke Amerikaan. Een van de belangrijkste strijders tegen de rassenscheiding was Martin Luther King, een donkere politicus die vooral nu bekend is om zijn beroemde toespraken.
