De brede kijk op de hulpverlening aan kansarmen die doorheen dit boek aan bod komt, kan goed samengevat worden met het eerste deel van de titel:‘op eigen kracht verder’. Zowel in de maatzorgvisie als in de empowerment-benadering, de discussie rond bemoeizorg en de rehabilitatiebenadering vinden we namelijk de idee terug dat hulpverlening cliënten moet sterker, autonomer, (zelf)bewuster en minder afhankelijk van anderen maken. Het doel is steeds weer dat mensen (opnieuw) controle over hun eigen bestaan verwerven en zoveel mogelijk zelf de regie over hun leven in handen nemen. Dit is ook de vraag van heel wat (kansarme) cliënten: zij willen dat anderen hen ernstig nemen en rekening houden met hun noden en verwachtingen en hun visie op de hulpverlening. Zij willen niet afhankelijk gemaakt worden maar wel voldoende geïnformeerd en eventueel ondersteund worden om zelf keuzen te kunnen maken. Zij willen erbij horen en meer mogelijkheden krijgen om in de samenleving mee te draaien. De hulpverlener dient in dit proces vooral de rol van gids of begeleider te vervullen. Een constante in heel dit gebeuren is verder ook de uitdrukkelijke aandacht voor de eigen drijfveren, krachten en ontwikkelingsmogelijkheden van de hulpvrager.

http://www.hiva.be/resources/pdf/publicaties/R713.pdf