29 augustus 2013: Festivaria: een grandioos evenement
Het begon al met een mooie zomeravond met bijna veertig deelnemers. Neos Nationaal had alles weer piekfijn geregeld. De organisatie van de warme maaltijd in Beveren liep als gesmeerd: mooi gedekte tafels met daarop het nummer van de bus en de naam van de afdeling en zo konden daar ook de inkomticketten uitgedeeld worden aan de afdelingsverantwoordelijken. De heldere bouillonsoep was lekker en de hoofdschotel was echt voortreffelijk en we kregen nog een kop koffie met een stukjes cake voor de liefhebbers . Er stonden kruiken water op de tafel en men serveerde 2 keer witte of rode wijn. We moesten wel weer snel onze autocar in om tijdig in Berlare te arriveren en onze genummerde plaatsen in te nemen. De openluchtmusical ''The wizard of Oz' was gewoon schitterend- alleen al de decors, de belichting, de kostumering en de 'special effects' en dit tegen de rustgevende achtergrond van de Donkse meren bij een aangename temperatuur . Zowel de gesproken als de gezongen tekst was goed verstaanbaar en degene die de rol van het meisje Dorothy vertolkte zong en acteerde echt buitengewoon. Zoals in elk sprookje waren er ook heksen van de partij die ook met verve neergezet werden. Het jonge volkje dat tot op het einde op de scene moest, had ook wel lang op te blijven vermits de voorstelling eindigde rond 23u.. Bij deze tweejaarlijkse productie komt wel heel veel werk en organisatie bij kijken en de voorstelling zelf is 'live' wat ook een meerwaarde geeft. Na de opvoering bewoog een mensenstroom zich naar de vele geparkeerde auocars waar het wel even wachten werd tot alle plaatsen terug ingenomen werden en de bussen de parking konden verlaten. De terugweg naar huis verliep wel vlotter dan de heenreis rond 17 u. vermits we met geen avondspits te maken hadden. Rond 0.30u. kwamen we in Wommelgem terug van een avond 'puur genieten'.
Donderdagmorgen, fietsen op de wagen en in de gietende regen
reden we richting Aarschotse Poort te Lier. Gelukkig veranderde het weer en
konden we een ganse dag fietsen in de stralende zon. Het regenweer van 's
morgens had toch zijn gevolgen met de elektrische fiets van M.Josee, door het
water was er een slecht contact met de batterij en kon er niet meer gefietst
worden.
Maar geen nood, Etienne en Marie Josee haalden vlug de auto en kwamen de groep
vervoegen op alle locaties waar we stopten. Op de verschillende plaatsen werden
we goed ontvangen en werden de "bonnetjes" afgegeven in ruil voor een
stukje lekkernij. Het was echt genieten van de natuur, het fietsen, het
babbeltje en de gastronomie van de streek. Dank zij de goede medewerking van de
deelnemers is de rit zonder tegenslagen goed verlopen en was de EHBO-kit
overbodig. (af en toe wel een fluitje!) nog even zeggen: de stopbordjes werden
geleend van de vzw "De Wommeltjes" waarvoor we zeker dank u wel
zeggen. www.facebook.com/wommeltjes of http://www.wommeltjes.be/
Het was mooi weer en tegen kwart voor tien stonden we met 2 groepen van 20 in het MAS te wachten op 2 gidsen . De tentoonsteling ging dus ook over Antwerpen in een Franse stroomversnelling tussen 1794 en 1814 waarbij Antwerpen de belangrijkste oorlogshaven werd in het keizerrijk van Napoleon. Antwerpen werd gemoderniseerd, uitgebreid ; het Bonapartedok en het Willemdok waren de eerste dokken in onze haven. We maakten kennis met verschillende semaforen om signalen door te geven, zagen op schilderijen de linieschepen van de keizer, bekeken oude kaarten, en zagen ook assignaties (papieren geld) de codex napoleon, we hoorden van de gedurfde aanval van Nelson nabij Trafalgar waarbij hij op een onorthodoxe wijze de rij Franse linieschepen doorbrak. Naast de afschaffing van kerken en kloosters werden ook de gilden en standen afgeschaft wat voor heel wat sociale onrust zorgde; maar als tegemoetkoming werd de vondelingenschuif ingesteld. Als je de werkzaamheden op de schilderijen ziet, merk je dat er nog zeer veel 'slavenarbeid' kwam bij kijken veelal uitgevoerd door massa 's krijgsgevangenen. In de 20-jarige periode van het Franse bestuur werden de leien aangelegd en pleinen zoals de Groenplaats e.a. We konden op het einde ook nog één van de vier overgebleven hoeden van Napoleon bewonderen die eigendom is van de prins van Monaco . De kleine gestalte van Napoleon is deels door de Britten de wereld in gestuurd door het gebruik van 'Britse' voeten i.p.v.Franse die groter zijn. Met Franse voeten gemeten zou Napoleon ongeveer 1,72m groot geweest zijn en met de Britse voeten 1,57 m.
We vertrokken om 6.45u stipt met een voltallige groep,
richting Wevelgem. Het weer zag er beloftevol uit, en het verkeer zat nogal
mee.
Onze gids, Lucien Millecamps, die ons al eerder begeleidde op onze
uitstappen, vervoegde zich ginds bij ons
gezelschap, en we gebruikten er omstreeks half negen een smakelijk ontbijt in
een gezellig bruin café, Dan ging het richting LENS. Lucien vertelde ons
onderweg over de interessante plekjeswaar we langs reden, en bereidde ons voor op wat we in Louvre-Lens
mochten verwachten.
We waren iets later dan verwacht, maar konden toch een
behoorlijke periode in het museum doorbrengen, waar we eerst de tijdelijke
tentoonstelling over Rubens en de barok bezochten, en daarna de permanente
collectie. De museumruimte is overweldigend en licht, het daglicht stroomt er
volop binnen, een gegeven dat niet evident is in een museum. In de enorme
ruimte liepen we doorheen de geschiedenis van de Westerse beschaving, startend
5000 jaar vóór Christus tot eind negentiende eeuw. Het gebouw is licht en groot.
Ook eromheen is veel aandacht besteed aan de invulling. Het architecturale
aspect van dit museum is héél interessant.
Bij een stop langs de autosnelweg namen we een kleine
lunchpauze, want we hadden nog enkele uren rijden voor de boeg, alvorens we
Auvers bereikten. Het dorpje ademt het impressionisme, namen van handelszaken,
cafés en restaurants refereren meestal naar Van Gogh en de schilderkunst. In
het kasteel bezochten we de . Rondleiding, die het brede kader van
het impressionisme en het tijdsgewricht waarin het tot stand kwam uitvoerig
belichtte. Daarna konden we wandelen naar het kerkhof waar Vincent Van Gogh,
naast zijn broer Theo, begraven ligt.Het graf muntte uit in soberheid: twee arduinen opstaande stenen die hun
naam vermeldden, en ervóór een stuk aarde begroeid met klimop. Treffend dat men
het ook na zijn dood overbodig vond enige luxe aan hem te spenderen!
Nog een behoorlijke rit naar het hotel in Bougival, een groen voorstadje
aan de westkant van Parijs, langs een idyllische Seine. Geliefd oord bij de
impressionisten, die het stadje én zijn rivier meermaals schilderden. De toewijzing van de kamers verliep vlot,
omstreeks 8 u konden we aanschuiven aan het avondbuffet.
Zaterdag stond in het teken van Giverny: onder een stralende
zon reden we er naartoe, en ginds aangekomen bleken we lang niet de enigen te
zijn die de tuin wilden bezoeken! Onze gids ging ons voor op een wandeling
doorheen de diverse kleurrijke tuinen en langs de beroemde vijvers met de
blauwe lelies (die nog niet in volle bloei waren!) Daarna doorliepen we het
huis, met de mooie verzameling Japanse tekeningen, de twee ateliers. De manier
waarop Claude Monet zijn kunst aan de man wist te brengen en zijn zakelijke
aanpak steken schril af met de kopzorgen van Vincent Van Gogh, die bij leven
geen enkel van zijn schilderijen verkocht kreeg! We wandelden tot aan het
museum van de impressionisten in de buurt, en bezochten er de diverse
tuinkamers. Het klaprozenveld stal de harten van ons allen, en er werden heel
wat kiekjes gemaakt!
Zoals we dat van hem gewend zijn, loodste Lucien M. ons naar
een heerlijk plekje om bij het middagmaal te verpozen: Le Moulin de Fourges,
aan de rivier Epte, We zaten verdeeld over 4 ronde tafels voor de
driegangenmaaltijd, een gedroomde kans voor een ontspannen babbel.
Op de terugweg bezochten we Gerberoy, een miniem dorpje dat
vrijwel verlaten sinds enige tijd herontdekt werd door kapitaalkrachtig
Fransen, en in zijn oorspronkelijke weelde wordt gerestaureerd.
Na deze stop zat de reis er
vrijwel op. Restte ons nog de terugreis naar Wommelgem. We namen afscheid van
onze gids en bereikten ongeveer op het vooropgestelde uur ons eindpunt.
Iedereen leek tevreden. We vragen ons intussen alweer af: waar gaan we volgend
jaar heen?
Het zal je maar
gebeuren: na een punctuele voorbereiding van de daguitstap naar Brussel iets te
laat toekomen aan het parlamentarium waar je dan niet binnengelaten wordt
wegens volzet tot 12 u. ook al hadden we ons vooraf aangekondigd en werd er
zelfs voor 57 personen een audiofoon gereserveerd. Op de organisatie ter
plaatse valt dus heel wat aan te merken, maar omdat de toegang gratis is, wordt
er anders gewerkt- afspraken worden niet nagekomen en wie zich eerst aanmeldt
mag binnen. Er waren dus heel wat schoolgroepen die onze plaats hadden
ingenomen ! Flexibel als we zijn, hebben we dan maar van de nood een deugd
gemaakt en kozen we voor een terrasje op het Luxemburgplein in de zon. (Voor
rolstoelpatiënten was het ook een zeer hachelijke onderneming om in het parlamentarium te
geraken. De vele trappen nemen kan niet en zonder signalisatie de weg vinden
vraagt ook aardig wat tijd. )
Tegen 12u. reed de bus dan met ons naar de Havenlaan voor een bezoek aan Tour
& Taxis. We begonnen daar met een verzorgde lunch in het Tasso restaurant
waarna we verzamelden in het atrium waar 3 gidsenongeveer 20 mensen rondleidden op de site. Na
de inleiding werden we verwacht op de 2de verdieping door Sara Vanhee
ons toesprak vanuit een experimenteel kunstproject.
Nadien moest de rondleiding wat aangepast worden wegens een onverwachte en
felle regenbui die niemand van ons verwachtte. De gids paste zich aan en zo konden
we toch nog een goede 2 u. rondwandelen en luisteren.
Een minpunt voor wie wat moe werd en wilde uitrusten op een terras: alles sluit
daar vanaf 15 u. en je kan enkel nog terecht aan een automaat.
Als compensatie kregen we dan nog met de ganse bus een extra stop in de
Lakenstraat in het grote café Flamingo waar we dan nog eens een tweede forse
regenbui kregen tot grote blijdschap van onze tuinbezitters.Vanop de Albert II-laan reden we dan
richting Laken terug huiswaarts en kwamen net aan om Familie nog mee te
volgen op onze tv.
Voor
wie speciaal meereed omwille van het parlamentarium: Iedere werkdag kan je als
65-plusser voor 6,00 de trein heen en weer nemen van Antwerpen naar Brussel.
Om 9.11u.. vertrekt er één op spoor 5 in Berchem naar Brussel Zuid en je neemt
in Brussel Noord op spoor 7 de trein naar Louvain-le Neuve om 9.51u. die 9
minuten later stopt in Luxembourg (om
10u. op spoor 3) Je meldt je aan in het parlamentarium aan de balie, vraagt een
audiofoon en wandelt er 1u. tot 1.30 u. rond. Nadien neem je ofwel de trein
terug naar Brussel centraal, of je neemt een tram of bus van de MIVB (vanaf 1
mei BETALEND voor 65-plussers) zoekt ergens iets uit om te eten en je vult de
namiddag zelf in. Er is in de Beurs momenteel een prachtige tentoonstelling van
Leonardo Da Vinci aan de prijs van + 13 euro) Ook de Koninklijke serres
zijn nu te bezichtigen ! Het is altijd leuk om hiervoor met vier, zes tot 8
mensen onderling af te spreken.
25 april en 23 mei 2013: waterbouwkundig instituut Berchem
De belangstelling hiervoor was zo groot dat er 2 bezoeken moesten georganiseerd worden. Een deskundige gids gaf ons eerst een korte uitleg over het werk dat daar gepresteerd werd en leidde ons nadien rond in het laboratorium. Eerst zagen we hoe men op schaalmodel (van de universiteit van Gent) verschillende schepen in een kanaal kon laten varen waarbij men met een speciaal systeem heel wat metingen kon registreren - dit om loodsen en kapiteins voor te bereiden op hun taak in havens, sluizen en kanalen. De man die daar bedrijvig was, wist bijna niet van ophouden en leek wel getrouwd te zijn met zijn vak (Volgens de gids staat hij ook altijd als eerste daar - als er iets niet in orde is). Daarna mochten we niet naar een vlieg- maar naar een vaarsimulator. Je bevindt je precies op een schip met rondom je alle schermen die de omgeving nabootsen. Van de ene simulator gingen we dan naar een andere omdat de groep hiervoor opgesplitst werd. Nadien gingen we nog naar een man die zich bezighield met de haven van Zeebrugge, dacht ik - waar men het binnenvaren van de schepen wil vergemakkelijken door allerlei constructies daar te plaatsen.De uitleg was zeer boeiend, wat we zagen en hoorden was voor sommigen overweldigend en als we konden zouden we zeker nog eens teruggaan. Hiervoor werden we alvast uitgenodigd op de openbedrijvendag die daar doorgaat einde september. Onze secretaris zal alvast per mail de leden verwittigen voor dit gratis bezoek.
Dirk Sterckx trok wel een volle zaal en wist zijn publiek wat meer inzicht te brengen in de werking van de Europese raad. Voor mensen is dat inderdaad ver van hun bed maar het wordt nu toch wel hoe langer hoe meer voelbaar dat Europa meer en meer ingrijpt in ons dagelijks leven. De aanwezigen kunnen er vast veel meer over vertellen ... Deze voordracht kaderde ook in onze geplande uitstap naar Straatsburg en omgeving.
Met de aangekondigde staking van "De Lijn" was het wel wat lastiger om in Antwerpen te geraken, dus werd veelal voor de auto gekozen. De mannen van Kommilfoo zijn echt 'theaterbeesten' - zij trekken volle zalen en de voorstellingen zijn meestal lang op voorhand uitverkocht. Je moet er wel van houden... van hun humor ! Ze bouwen een spanning op en lassen daarom geen pauze in. Omdat het achteraf wel wat druk was in de foyer van de Arenbergschouwburg was het zoeken om rond halftien in de buurt nog ergens binnen te kunnen. Wij schrokken ervan dat de stad daar 's avonds bijna leeg is. Uiteindelijk konden we dan nog trecht in 'De Markt' voor één drank, want ook daar was men bezig met afsluiten - en zeggen dat je in die buurt 's namiddags soms over de koppen kunt lopen ... De vertoning was vooortreffelijk - zoals het hoort.
22 januari 2013: bezoek aan het provinciehuis en nieuwjaarslunch
We waren zowat de laatsten om het gebouw te bezoeken vooraleer er met de afbraak ervan werd begonnen. 3 gidsen leidden ons doorheen het gebouw en hadden daar ook heel wat bij te vertellen. Omdat het huidige gebouw niet meer voldoet an de nodige vereisten qua isolatie, ventilatie e.a. heeft men besloten om het af te breken en er iets volledig nieuws neer te zetten. Wij de maquette van de nieuwbouw reeds bekijken. Rond de middag stapten we in een speciaal bestelde bus van De Lijn om de groep Neos-leden op korte tijd naar het Eilandje te vervoeren naar het restaurant Lux aan het MAS. Daar zaten we met z'n allen in één grote ruimte voor een driegangendiner en werden er deskundig bediend. Onze voorzitter bracht een toost uit op het nieuwe jaar .Het aperitief: vers fruitsap of champagne werd ons aangeboden door de kas. Dan volgde een fijn voorgerechtje en daarna een vis- of een vleesschotel met een zelfgekozen drank (We hadden wel gekozen voor een drankenforfait waarbij iedereen recht had op 2 glazen wijn of water voor bij het eten en 1 kofie of thee achteraf). Het dessert werd afgerond met een koffie of thee naar believen. Rond 17 u. kon iedereen na een geslaagde uitstap blijgezind en opgewekt naar huis. We waren blij dat we met de ganse groep konden samenzitten in één ruimte.
We vertrokken vroeg in de morgen richting Berlijn. We waren
met 34. Zon luxueuze autocar had nog niemand gezien, en beenruimte zat, dat
was dus al eenmeevaller, zeker voor de
grootsten onder ons! In Mol stapte onze gids op : Dis, of Desiré. Hij zag er
niet echt jong meer uit, maar wel energiek! De drukste files werden handig
vermeden, we reden via Nederlands wegen, en geraakten vrijwel zonder files op
de Duitse Autobahn. Na een middagpauze en nog een flinke rit reden we vlotjes
Berlijn binnen, en om 17u stonden we aan de Brandenburger Tor voor een korte
wandeling in de omgeving. Dis vertelde en manoeuvreerde ons langs diverse
ambassades. Daarna tijd om via Unter den Linden het hotel aan de Alexanderplatz
op te zoeken: als echte VIPS konden we vlak vóór de ingang uitstappen. Het
Ramadahotel bleek een goede keuze. Mooie kamers, met functioneel sanitair en
het gewenste comfort. Voor het avondmaal hoefden we het hotel niet meer uit.
Afspraak om 9u de volgende morgen, voor een eerst rondrit, doorheen
Oost-Berlijn. Dis bleek Berlijn te kennen als zijn binnenzak. Hij vertelde in
de Ackerstrasse over de ellende die de Berlijnse muur er teweegbracht. We namen
ruim de tijd om de omgeving te verkennen. De muur mocht dan al gesloopt zijn,
toch was de bedrukte sfeer in die omgeving nog duidelijk voelbaar en de
uitkijkposten zien er nog steeds dreigend uit.Het dagprogramma was goed gevuld: afstappen aan het Rotes Rathous,
wandelen door de gezellige buurt er omheen, tot aan de Spree en s middags
lunchen boven in de Fernseeturm : we waren in twee betekenissen in de wolken.
De bus bracht ons naar telkens andere getuigenissen van hetOostberlijnse verleden. Steeds interessant,
zoals Checkpoint Charlie, soms aangrijpend, zoals in het Museum Topographie
des Terrrors, waar met veelzeggende fotos een overzicht werd gegeven van de
impact van de Tweede Wereldoorlog in alle Europese landen: om heel stil bij te
worden!
De volgende dagen kwam het Museen Insel aan de beurt, de buurt
rond de Gendarmenmarkt, de Dom, Het Judisches Museum, Charlottenburg. Wandelen
langsheen Unter den Linden, en s avonds, voor wie het nog niet moe was: een
extraatje richting Hackesche Höfe, een bezoek aan een revue in het
Friedrichstadtpalast,en last but not
least: de Potsdamer Platz by night: de verbluffende architecturale prestaties
maakten ons sprakeloos! Verzadigd van al dat moois namen we op vrijdag afscheid
van Berlijn, en later ook van Dis, een allround gids, die we, naarmate de reis
vorderde, steeds meer in ons hart droegen. Lies
Buiten onze verwachting kwamen er meer mensen opdagen dan we stoelen hadden klaargezet. De zaal zat dus meer dan vol. Ronald Sledsens, priester in Hoboken, oud-inspecteur, schrijver, reisbegeleider en familie van de bekende Wommelgemnaar Aloïs Sledsens bracht ons enkele van zijn cursiefjes uit een van zijn boeken: "Ongewone avonturen van een priester". Nadien volgde een voortreffelijk taartenbuffet met desserten die bereid werden door bestuursleden en leden die graag bakten. De sfeer was uitstekend, maar voor volgend jaar moeten we misschien toch een inschrijvingsstop invoeren wegens de capaciteit van de zaal, of we moeten een andere locatie beogen. De aanwezigen hadden met z'n allen een aangename namiddag doorgebracht.
Het werd een experiment: filmontbijt, nu op locatie. En we
hebben het ons niet beklaagd! Vanaf 9 u mochten we in het recent geopende UFO
aanschuiven voor een ontbijtbuffet. Het café bleek een aangename ruimte, en we
konden er gezellig nababbelen, tot we omstreeks kwart voor elf in de cinemazaal
verwacht werden. Het zaaltje was behoorlijk gevuld, enkel de twee eerste rijen
bleven vrij. De verantwoordelijke dame heette ons welkom, en maakte ons attent
op de matineevoorstellingen op dinsdag- en donderdagnamiddagen, waarvoor wij
volgens haar de ideale doelgroep waren. Inderdaad een mooie tip: ze geven
steeds interessante films, voor de luttele toegangsprijs van 3. (Misschien een
bruikbare formule voor een toekomstig bezoek?!) Iedereen kreeg een
programmaboekje mee.
En toen begon de film: we werden meteen meegenomen in een
dolle rit doorheen Parijs, en maakten zo kennis met de flamboyante Driss, en
zijn gehandicapte werkgever. Aan de reacties van het publiek, kon je merken dat ze in het verhaal meegesleept werden. Na afloop
was iedereen onder de indruk: zon tof verhaal, wat een prachtige film dat
moeten we méér doen: kortom, een activiteit die zonder meer voor herhaling
vatbaar is.
We hadden op onze daguitstap een goed gevuld programma. We
vertrokken dan ook vroeg in de morgen, en omstreeks 8 uur verlieten we in
Wevelgem even de autosnelweg om aan te schuiven aan een lekker West-Vlaams
ontbijtbuffet. We reden richting Opaalkust en gingen varen op de Wateringues
van Claimarais bij St. Omer. Ook voor wie minder vlot te been is, bleek het
betreden van de platbodem een makkie. Twee rijen zitjes langsheen de bootwand:
we bekeken de oevers aan onze overkant, en op de terugweg zagen we de andere
oever: er ging rust uit van het landschap, en de zon maakte alles nog veel
mooier. Het middagmaal was besteld door onze gids van de dag, Lucien
Millecamps, die ons ook begeleidde op onze uitstap naar Metz en Nancy. Het was
een smakelijke maaltijd, met vlotte bediening. s Namiddags bezochten we de
koepel in Wizernes. De geschiedenis van de V1 en V2 werd uit de doeken gedaan,
voor de meesten onder ons minder gekend.De Tweede wereldoorlog was weer even dichtbij. Cassel was een geschikte
plek voor een laatste picon tot besluit van deze geslaagde dag. verslag: Marijke
We vertrokken vroeg in de morgen richting Berlijn. We waren
met 34. Zon luxueuze autocar had nog niemand gezien, en beenruimte zat, dat
was dus al eenmeevaller, zeker voor de
grootsten onder ons! In Mol stapte onze gids op : Dis, of Desiré. Hij zag er
niet echt jong meer uit, maar wel energiek! De drukste files werden handig
vermeden, we reden via Nederlands wegen, en geraakten vrijwel zonder files op
de Duitse Autobahn. Na een middagpauze en nog een flinke rit reden we vlotjes
Berlijn binnen, en om 17u stonden we aan de Brandenburger Tor voor een korte
wandeling in de omgeving. Dis vertelde en manoeuvreerde ons langs diverse
ambassades. Daarna tijd om via Unter den Linden het hotel aan de Alexanderplatz
op te zoeken: als echte VIPS konden we vlak vóór de ingang uitstappen. Het
Ramadahotel bleek een goede keuze. Mooie kamers, met functioneel sanitair en
het gewenste comfort. Voor het avondmaal hoefden we het hotel niet meer uit.
Afspraak om 9u de volgende morgen, voor een eerst rondrit, doorheen
Oost-Berlijn. Dis bleek Berlijn te kennen als zijn binnenzak. Hij vertelde in
de Ackerstrasse over de ellende die de Berlijnse muur er teweegbracht. We namen
ruim de tijd om de omgeving te verkennen. De muur mocht dan al gesloopt zijn,
toch was de bedrukte sfeer in die omgeving nog duidelijk voelbaar en de
uitkijkposten zien er nog steeds dreigend uit.Het dagprogramma was goed gevuld: afstappen aan het Rotes Rathous,
wandelen door de gezellige buurt er omheen, tot aan de Spree en s middags
lunchen boven in de Fernseeturm : we waren in twee betekenissen in de wolken.
De bus bracht ons naar telkens andere getuigenissen van hetOostberlijnse verleden. Steeds interessant,
zoals Checkpoint Charlie, soms aangrijpend, zoals in het Museum Topographie
des Terrrors, waar met veelzeggende fotos een overzicht werd gegeven van de
impact van de Tweede Wereldoorlog in alle Europese landen: om heel stil bij te
worden!
De volgende dagen kwam het Museen Insel aan de beurt, de buurt
rond de Gendarmenmarkt, de Dom, Het Judisches Museum, Charlottenburg. Wandelen
langsheen Unter den Linden, en s avonds, voor wie het nog niet moe was: een
extraatje richting Hackesche Höfe, een bezoek aan een revue in het
Friedrichstadtpalast,en last but not
least: de Potsdamer Platz by night: de verbluffende architecturale prestaties
maakten ons sprakeloos! Verzadigd van al dat moois namen we op vrijdag afscheid
van Berlijn, en later ook van Dis, een allround gids, die we, naarmate de reis
vorderde, steeds meer in ons hart droegen. verslag: Marijke
Neos Antwerpen bood ons de gelegenheid tot het
bijwonen van De Loteling van Hendrik Conscience, in het teken van het 200ste
jaar van zijn geboorte. De aanwezigen waanden zich bij het binnenkomen in
Consciences tijd : ze werden opgewacht door twee gendarmes, compleet gekleed in
de oude uniformen. De voorstelling was zeer genietbaar, en vond plaats in de
tuin van de pastorie in Schilde. Nadien volgde nog een receptie. Een toffe
ervaring, die veel meer was dan louter een toneelvoorstelling.
Op donderdag, 13 september kwamen we met 105 leden samen om ons vierde werkjaar in te zetten. Na een feestelijke ontvangst met een glaasje cava of fruitsap aan drie mooi versierde tafels en enkele receptietafels deed onze voorzitter het welkomswoord. Onze secretaris gaf een bondig overzicht over de activiteiten van het voorbije jaar en lichtte het programma van dit werkjaar toe. Dit mooi vormgegeven jaarprogramma werd ook aan ieder lid overhandigd .Het financieel verslag - gebracht door onze peningmeester werd met handgeklap goedgekeurd. Omwille van de positieve balans, wordt de lidmaatschapsbijdrage voor dit werkjaar niet verhoogd. Na het officieel gedeelte werd er nog eens bijgeschonken met cava en fruitsap.
Daarna werd er overgegaan tot een zeer feestelijke barbecue,verzorgd door de slager Cromheecke aan de overkant. Omwille van de te kleine zaal werden een twintigtal mensen gevraagd om plaats te nemen aan een lange tafel in een belendende zaal. Voor de drank die betaald werd met bonnetjes moest men naar de toog komen. De sfeer aan de tafels zat er al meteen goed in. Iedereen kon zich rijkelijk bedienen en het vlees was gebakken zoals het hoort. En er hoorden ook veel lekkere groenten bij ! Als dessert was er vers schepijs op een horentje voorzien van De Lange Reep en ook nog een gratis kop koffie. Ook werden de potjes met azalea's van 'Kom op tegen kanker' verkocht aan wie dat wenste met de gratis cache-pot erbij - alle potjes gingen vlot weg !
Aan de vier verschillende lange tafels kwam ook nog de goochelaar - illusionist, Kim Dervan zijn kustjes tonen. Om 17 u. moest iedereen naar huis want de zaal was s'avonds terug verhuurd en moest nog opgeruimd worden. Onze mensen begrepen dat best en trokken zo rond 16.30 u. in groepjes naar huis, waarna de bestuursploeg zich aan het op- en afruimen zette en alle tafels, stoelen, borden enzovoort mooi terug op zijn plaats zette. Rond 17.30 u. à 17.45 u. konden we de zaal verlaten. Het was goed geweest !
We vertrokken om 8 uur naar Beerse met min of meer mistig weer.Na een kort ontbijt in Nederland kwamen we in volle zon op een grote parking voor autocars toe (met plaats voor meer dan 200 voertuigen). Onze inkomkaarten werden gescand en wij gingen op het domein recht naar de kabelbaan zuid en zweefden boven dit mooie terrein om een overzicht te krijgen over het geheel . Vanaf noord konden we dan wandelend afzakken naar de verschillende gebouwen en tuinen.We kregen daar dan ook bijna 6 uur de tijd voor. Er was veel volk op pad. We liepen gespreid per twee, vier of zes rond en af en toe kwamen we elkaar tegen. De organisatie op zich vond ik gewoon geweldig. We kregen een kaart met de verschillende gebouwen en ook routes. Je kon onderweg eten of picknicken, iets drinken, wat rusten, wat lezen, originele constructies bekijken en fotograferen. Het was allemaal zo overweldigend - ik geloof dat iedereen genoten heeft van deze dag !
Om kwart voor vijf moesten we terug zijn aan onze bus op standplaats nr.63. Dan reden we recht naar restaurant Kruidenlucht in Casteren voor onze driegangenmenu die begon met een heldere bouillonsoep met veel groenten erin. Per tafel kwamen dan voor 4 personen: 9 schaaltjes: een groot met veel en zeer mals gebraad, en nog 8 kleinere met champignonsaus, broccoli, bloemkool, erwtjes en worteltjes, koude groenten, mayonaise, frieten en krielaardappeltjes. Hierbij kregen we nog 2 glaasjes wijn en als nagerecht: ijskreem met slagroom. Voor een extra koffie ontbrak ons de tijd want we moesten om 19.45u. terug in de autocar zitten. We vonden deze uitstap blijkbaar allemaal zeer geslaagd, wie er niet bij was weet niet wat hij of zij gemist heeft.
(En het mag misschien niet gezegd worden, maar je voelt effectief duidelijk het verschil als je op de autosnelweg van het Belgische wegdek terechtkomt op het Nederlandse en omgekeerd.)
Donderdagmorgen onder de
stralende zon was het fietsen laden om te vertrekken naar Kortenberg. Omstreeks
11.00u waren 28 Neosleden klaar voor een verkenningstocht omheen de luchthaven
van Zaventem onder leiding van een ervaren gids de heer Marcel Opdeweegh. De gids
was jarenlang in functie ACC luchtverkeer,op de site in Brussel.
Een tochtje van +/-29 km
liep over verkeersarme wegen en meermaals onderbrak de gids om uitleg te geven
over allerlei zaken die met het vliegveld in verband staan: de radarinstallatie, zendmasten, de
landingsbanen, de verkeerstoren, de vliegschool, het complex Belgocontrol, het
luchtverkeer van het moment, en nog vele andere zaken. Alles werd echter bekeken
langs de buitenkant.
De dag werd
afgesloten in een Italiaans restaurant Pizzaiola waar we wat geduld moesten
hebben ondanks de reservatie vooraf.
Dank zij het
mooi weer en de goeie groepsgeest was het een geslaagde uitstap.
Vertrek: donderdagmorgen 5.45u aan de bus vlakbij
'Synergie'
Aan boord: 48 Neos-leden, buschauffeur Rik en gids
Lucien Millecamps.
Stipt om 6 u. zet de bus zich in beweging, richting E411,
maar al gauw worden we geconfronteerd met een klassiek Belgisch probleem: file
en wegwerkzaamheden houden ons op. We maken een ommetje via Leuven en Waver, om
op onze route te geraken en aan onze eerste stopplaats: Walin. Een
boterhammetje, een tasje koffie nu nog een goed uur rijden en we arriveren in
Metz, de hoofdstad van de Loraine in het noorden van Frankrijk. We strekken de
benen vlakbij het machtige treinstation in Romaanse stijl. In deze omgeving zien
we grote gebouwen, in die opvallende zelfde steen. In het centrum van de stad
houden we halt aan de Moezel. De gids neemt ons mee voor een wandeling door de historische
binnenstad en naar de kathedraal Saint Etienne. Met al onze zintuigen genieten
we van dit Gotisch monument uit de 14de eeuw met de opvallend mooie
glasramen van onder andere Marc Chagall
en Jacques Villon. Voor een bezoek
aan de crypte met de miniaturen van gelijkaardige Franse kathedralen, worden we
vriendelijk verzocht om na de middag terug te komen vanwege middagpauze.
De Marché Couvert
de plaatselijke overdekte markt biedt de klant een keur aan verse
producten. Het is hier dat we een middagmaal meemaken in een wel heel unieke
stijl, namelijk alles is er soep, niet alleen de soep is er soep. Ja, een
keuken met een creatieve kok is het minste wat je kan zeggen. Er is om te
beginnen amper plaats genoeg om voor iedereen een plaatsje te vinden, en voor
onze driegangenmenu bestaat ons bestek uit een lepel. Die hadden we niet
alleen nodig voor de soep, maar evengoed voor het hoofdgerecht en voor het
dessert dezélfde lepel wel te verstaan! Een ervaring als geen ander, die ongetwijfeld
nog dikwijls zal naverteld worden.
Na ons uitgesteld bezoek aan de crypte, is er tijd die
iedereen naar wens kan invullen: een koffie op een terrasje of een verkennende
stadswandeling.
Rond 16.00u trekken we naar het Centre Pompidou, een fascinerend modern bouwwerk van de Japanse
architect Shigeru Ban. Het gebouw is gemaakt
in de vorm van een hoed, in een houtstructuur met een zelfreinigend zeil
erover. Het regenwater wordt opgevangen, gerecupereerd en gebruikt om de
omliggende tuinen te bevloeien. Voor de rondleiding worden we in twee groepen
verdeeld. Twee vlotte en gedreven gidsen begeleiden ons door twee verdiepingen
van het museum waar énkel tijdelijke tentoonstellingen opgesteld staan. Hier maken
we kennis met het werk van Sol Le Witt,
een Amerikaanse conceptuele kunstenaar. Kenmerkend voor zijn moderne kunst zijn
de duizenden zwart-witte lijntjes waarmee hij een enorme variëteit aan effecten
creëert.
Op een andere verdieping duiken we het jaar 1917 in. De
gids kwam woorden te kort om ons deelgenoot te maken van deze prachtige
expositie waarin kunstenaars hùn beleving van de oorlog vertolken. Tijdens ons
bezoek pakken donkere wolken zich samen boven het Centre Pompidou, waarna een wolkbreuk alvast voor het nodige
regenwater zorgt dat alweer gerecupereerd kan worden. En wij wij zijn weer
eens goed ontsnapt, want bij het verlaten van het museum is de hemel
uitgeklaard.
We zetten koers naar het Novotel in het hartje van de stad. Na het souper deze keer met
een compleet bestek! en een stemmige avondwandeling samen met de gids, sluiten
we deze lange dag af.
2de dag
Fris als hoentjes schuift de een na de ander aan voor het
verzorgde en uitgebreide ontbijtbuffet. Alvast een goeie start voor een nieuwe
dag!
We trekken naar Nancy, volgens onze gids het Europese
centrum van de Art Nouveau ofte
Nieuwe Kunst. Daar bezoeken we het Museé
de l'Ecole de Nancy waar we opnieuw door twee gidsen worden opgewacht, de
ene al wat meer gedreven dan de andere. We worden er overweldigd door de
prachtig gesculpteerde meubelen, kunstvoorwerpen, fantastische
glasramen, keramiek, kunstig bewerkt leder .. alles het werk van de kunstenaars
van de School van Nancy die er een
diversiteit aan technieken gebruikten.
[Art Deco Art nouveau waar zit
nu eigenlijk het verschil?
Art Nouveau is de kunstvorm uit het begin van de 20de
eeuw, die zich uit in een samenvloeiing van verschillende elementen, planten,
lelies, berenklauw en die gekenmerkt wordt door zijn ronde, soepele vormen.
Art Deco daarentegen ontstaat tijdens de 1ste
wereldoorlog, en naast bloemen en andere natuurelementen worden nu meer menselijke
figuren afgebeeld. Hier worden de lijnen strakker, en worden voorwerpen meer
utilitair.]
Omdat we nog even tijd hebben voor we op de bus worden
verwacht, loodst één van de gidsen ons na de rondleiding nog even door de
prachtige tuin met zijn reuze berenklauw en aquariumgebouw.
Om in de sfeer te blijven brengt de bus ons naar de Brasserie Excelsior voor het middagmaal,
een horeca gelegenheid geheel in Art Nouveau stijl. Het menu is meer dan in
orde, en onze menukaart kunnen we meenemen bij wijze van leuke souvenir.
Onder een aangename lentezon en dito temperatuur
wandelen we met onze gids mee naar het overbekende Stanislasplein. Wauw,
werelderfgoed en terecht! We komen ogen te kort om alle hoeken van het immense
plein te bewonderen. Lucien, onze gids dus, vertelt er ons in het kort de
geschiedenis van deze stad. Zoals gisterennamiddag krijgen we ook hier weer wat
vrije tijd om de stad verder te verkennen, of om in alle rust te genieten van
een koffie of pilsje. Rond 16 u. verzamelen we met zn allen om de terugreis
aan te vatten. We hebben werk voor de boeg: het verwerken van alle interessante
informatie die de gids ons verschafte en de vele mooie en kunstige dingen die
we te zien kregen tijdens deze voorbije twee dagen.
Onderweg genieten we nog van de film Bienvenue chez les chtis, maar wij, wij
keren naar Wommelgem terug. Nog een laatste stop voor een
hapje en een drankje om tenslotte rond 22 u. afscheid te nemen van de gids en
de chauffeur. Lies Veys
Op 1 juni vertrok dan de derde groep voor een geleid bezoek met een zeer bekwame gids, Key Minnebo die ons eerst de uit India ontstane religie het jainisme schetste. Omdat bij de Jains bijvoorbeeld geweldloosheid praktisch bovenaan staat in hun normen en waarden, heeft dat voor hen zeer veel consequenties. Zij eten geen vlees, geen vis en enkel de delen van de plant waardoor de plant niet sterft. Ook zuivel wordt niet gegeten. Dat ze in de reïncarnatie geloven; dat hebben ze gemeen met meerdere oosterse religies. Veelal komen zij terecht in de handel of in intellectuele beroepen. Hier in Antwerpen zitten zij meestal in de diamanthandel - zij zijn daardoor ook heel internationaal georganiseerd. Dit prachtige tempelgebouw zelf werd door hun gemeenschap privé gefinancierd en bestaat uit een tempel voor de rituelen en een grote zaal met meditatieruimte en voor het vasten- en vergiffenisfeest. Waar de tempels van boeddhisten e.a. veelkleurig zijn, verkiezen de Jains wit -in dit geval wit marmer. Wit staat voor zuiverheid en de uiteindelijke bestemming voor ieder mens. De beelden zijn van één van de 24 jina's die de totale zuiverheid bereikt hebben. Deze tempel is toegewijd aan Parshva, de 23ste jina die leefde in de 9de eeuw voor onze tijdrekening. Eigenlijk bepalen deze mensen zelf heel bewust welke daden zij verrichten en welke niet, elke beslissing brengt goed of slecht 'karma' teweeg, waardoor hun weg naar het oneindige verkort of verlengt. Als zij in de tempel dicht bij de beelden naderen, doen zij zelfs iets voor hun mond opdat zij niet per ongeluk insecten zouden inademen. In de gebedsruimte wordt het schoeisel uitgedaan. De Antwerpse Jainstempel is de grootste in Europa en de enige met een lift. De treden van de marmeren trap zijn bewust niet allemaal uniform om oplettendheid in te bouwen - in het leven dien je ook steeds op te letten. Naast hun attitude om niet te doden, trachten zij zich ook te onthechten en benadrukken zij ook de veelzijdigheid van de waarheid. Binnenin de Antwerpse tempel, de grote zaal en de gangen liggen ongemeen mooie marmeren vloeren met ongelooflijk mooi inlegwerk - een pracht voor het oog. Er is veel te zien en veel te zeggen over dit gebouw. Eigenlijk zou je het nog eens moeten bezoeken.
Het begon al met een mooie zomeravond met bijna veertig deelnemers. Neos Nationaal had alles weer piekfijn geregeld. De organisatie van de warme maaltijd in Beveren liep als gesmeerd: mooi gedekte tafels met daarop het nummer van de bus en de naam van de afdeling en zo konden daar ook de inkomticketten uitgedeeld worden aan de afdelingsverantwoordelijken. De heldere bouillonsoep was lekker en de hoofdschotel was echt voortreffelijk en we kregen nog een kop koffie met een stukjes cake voor de liefhebbers . Er stonden kruiken water op de tafel en men serveerde 2 keer witte of rode wijn. We moesten wel weer snel onze autocar in om tijdig in Berlare te arriveren en onze genummerde plaatsen in te nemen.
Het was mooi weer en tegen kwart voor tien stonden we met 2 groepen van 20 in het MAS te wachten op 2 gidsen . De tentoonsteling ging dus ook over Antwerpen in een Franse stroomversnelling tussen 1794 en 1814 waarbij Antwerpen de belangrijkste oorlogshaven werd in het keizerrijk van Napoleon. Antwerpen werd gemoderniseerd, uitgebreid ; het Bonapartedok en het Willemdok waren de eerste dokken in onze haven. We maakten kennis met verschillende semaforen om signalen door te geven, zagen op schilderijen de linieschepen van de keizer, bekeken oude kaarten, en zagen ook assignaties (papieren geld) de codex napoleon, we hoorden van de gedurfde aanval van Nelson nabij Trafalgar waarbij hij op een onorthodoxe wijze de rij Franse linieschepen doorbrak. Naast de afschaffing van kerken en kloosters werden ook de gilden en standen afgeschaft wat voor heel wat sociale onrust zorgde; maar als tegemoetkoming werd de vondelingenschuif ingesteld. Als je de werkzaamheden op de schilderijen ziet, merk je dat er nog zeer veel 'slavenarbeid' kwam bij kijken veelal uitgevoerd door massa 's krijgsgevangenen. In de 20-jarige periode van het Franse bestuur werden de leien aangelegd en pleinen zoals de Groenplaats e.a. We konden op het einde ook nog één van de vier overgebleven hoeden van Napoleon bewonderen die eigendom is van de prins van Monaco . De kleine gestalte van Napoleon is deels door de Britten de wereld in gestuurd door het gebruik van 'Britse' voeten i.p.v.Franse die groter zijn. Met Franse voeten gemeten zou Napoleon ongeveer 1,72m groot geweest zijn en met de Britse voeten 1,57 m.
De belangstelling hiervoor was zo groot dat er 2 bezoeken moesten georganiseerd worden. Een deskundige gids gaf ons eerst een korte uitleg over het werk dat daar gepresteerd werd en leidde ons nadien rond in het laboratorium.
Dirk Sterckx trok wel een volle zaal en wist zijn publiek wat meer inzicht te brengen in de werking van de Europese raad. Voor mensen is dat inderdaad ver van hun bed maar het wordt nu toch wel hoe langer hoe meer voelbaar dat Europa meer en meer ingrijpt in ons dagelijks leven. De aanwezigen kunnen er vast veel meer over vertellen ... Deze voordracht kaderde ook in onze geplande uitstap naar Straatsburg en omgeving.
Met de aangekondigde staking van "De Lijn" was het wel wat lastiger om in Antwerpen te geraken, dus werd veelal voor de auto gekozen. De mannen van Kommilfoo zijn echt 'theaterbeesten' - zij trekken volle zalen en de voorstellingen zijn meestal lang op voorhand uitverkocht. Je moet er wel van houden... van hun humor ! Ze bouwen een spanning op en lassen daarom geen pauze in. Omdat het achteraf wel wat druk was in de foyer van de Arenbergschouwburg was het zoeken om rond halftien in de buurt nog ergens binnen te kunnen. Wij schrokken ervan dat de stad daar 's avonds bijna leeg is. Uiteindelijk konden we dan nog trecht in 'De Markt' voor één drank, want ook daar was men bezig met afsluiten - en zeggen dat je in die buurt 's namiddags soms over de koppen kunt lopen ... De vertoning was vooortreffelijk - zoals het hoort.
We waren zowat de laatsten om het gebouw te bezoeken vooraleer er met de afbraak ervan werd begonnen. 3 gidsen leidden ons doorheen het gebouw en hadden daar ook heel wat bij te vertellen. Omdat het huidige gebouw niet meer voldoet an de nodige vereisten qua isolatie, ventilatie e.a. heeft men besloten om het af te breken en er iets volledig nieuws neer te zetten. Wij de maquette van de nieuwbouw reeds bekijken. Rond de middag stapten we in een speciaal bestelde bus van De Lijn om de groep Neos-leden op korte tijd naar het Eilandje te vervoeren naar het restaurant Lux aan het MAS. Daar zaten we met z'n allen in één grote ruimte voor een driegangendiner en werden er deskundig bediend. Onze voorzitter bracht een toost uit op het nieuwe jaar .Het aperitief: vers fruitsap of champagne werd ons aangeboden door de kas. Dan volgde een fijn voorgerechtje en daarna een vis- of een vleesschotel met een zelfgekozen drank (We hadden wel gekozen voor een drankenforfait waarbij iedereen recht had op 2 glazen wijn of water voor bij het eten en 1 kofie of thee achteraf). Het dessert werd afgerond met een koffie of thee naar believen. Rond 17 u. kon iedereen na een geslaagde uitstap blijgezind en opgewekt naar huis. We waren blij dat we met de ganse groep konden samenzitten in één ruimte.
Buiten onze verwachting kwamen er meer mensen opdagen dan we stoelen hadden klaargezet. De zaal zat dus meer dan vol. Ronald Sledsens, priester in Hoboken, oud-inspecteur, schrijver, reisbegeleider en familie van de bekende Wommelgemnaar Aloïs Sledsens bracht ons enkele van zijn cursiefjes uit een van zijn boeken: "Ongewone avonturen van een priester". Nadien volgde een voortreffelijk taartenbuffet met desserten die bereid werden door bestuursleden en leden die graag bakten. De sfeer was uitstekend, maar voor volgend jaar moeten we misschien toch een inschrijvingsstop invoeren wegens de capaciteit van de zaal, of we moeten een andere locatie beogen. De aanwezigen hadden met z'n allen een aangename namiddag doorgebracht.
Op donderdag, 13 september kwamen we met 105 leden samen om ons vierde werkjaar in te zetten. Na een feestelijke ontvangst met een glaasje cava of fruitsap aan drie mooi versierde tafels en enkele receptietafels deed onze voorzitter het welkomswoord. Onze secretaris gaf een bondig overzicht over de activiteiten van het voorbije jaar en lichtte het programma van dit werkjaar toe. Dit mooi vormgegeven jaarprogramma werd ook aan ieder lid overhandigd .Het financieel verslag - gebracht door onze peningmeester werd met handgeklap goedgekeurd. Omwille van de positieve balans, wordt de lidmaatschapsbijdrage voor dit werkjaar niet verhoogd. Na het officieel gedeelte werd er nog eens bijgeschonken met cava en fruitsap.
We vertrokken om 8 uur naar Beerse met min of meer mistig weer.Na een kort ontbijt in Nederland kwamen we in volle zon op een grote parking voor autocars toe (met plaats voor meer dan 200 voertuigen). Onze inkomkaarten werden gescand en wij gingen op het domein recht naar de kabelbaan zuid en zweefden boven dit mooie terrein om een overzicht te krijgen over het geheel . Vanaf noord konden we dan wandelend afzakken naar de verschillende gebouwen en tuinen.We kregen daar dan ook bijna 6 uur de tijd voor. Er was veel volk op pad. We liepen gespreid per twee, vier of zes rond en af en toe kwamen we elkaar tegen. De organisatie op zich vond ik gewoon geweldig. We kregen een kaart met de verschillende gebouwen en ook routes. Je kon onderweg eten of picknicken, iets drinken, wat rusten, wat lezen, originele constructies bekijken en fotograferen. Het was allemaal zo overweldigend - ik geloof dat iedereen genoten heeft van deze dag !
Op 1 juni vertrok dan de derde groep voor een geleid bezoek met een zeer bekwame gids, Key Minnebo die ons eerst de uit India ontstane religie het jainisme schetste. Omdat bij de Jains bijvoorbeeld geweldloosheid praktisch bovenaan staat in hun normen en waarden, heeft dat voor hen zeer veel consequenties. Zij eten geen vlees, geen vis en enkel de delen van de plant waardoor de plant niet sterft. Ook zuivel wordt niet gegeten. Dat ze in de reïncarnatie geloven; dat hebben ze gemeen met meerdere oosterse religies.
