Groepsreis Metz – Nancyxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

7 – 8 juni 2012

Vertrek: donderdagmorgen 5.45u aan de bus vlakbij 'Synergie'

Aan boord: 48 Neos-leden, buschauffeur Rik en gids Lucien Millecamps.

Stipt om 6 u. zet de bus zich in beweging, richting E411, maar al gauw worden we geconfronteerd met een klassiek Belgisch probleem: file en wegwerkzaamheden houden ons op. We maken een ommetje via Leuven en Waver, om op onze route te geraken en aan onze eerste stopplaats: Walin. Een boterhammetje, een tasje koffie… nu nog een goed uur rijden en we arriveren in Metz, de hoofdstad van de Loraine in het noorden van Frankrijk. We strekken de benen vlakbij het machtige treinstation in Romaanse stijl. In deze omgeving zien we grote gebouwen, in die opvallende zelfde steen. In het centrum van de stad houden we halt aan de Moezel. De gids neemt ons mee voor een wandeling door de historische binnenstad en naar de kathedraal Saint Etienne. Met al onze zintuigen genieten we van dit Gotisch monument uit de 14^de eeuw met de opvallend mooie glasramen van onder andere Marc Chagall en Jacques Villon. Voor een bezoek aan de crypte met de miniaturen van gelijkaardige Franse kathedralen, worden we vriendelijk verzocht om na de middag terug te komen vanwege … middagpauze.

De Marché Couvert – de plaatselijke overdekte markt – biedt de klant een keur aan verse producten. Het is hier dat we een middagmaal meemaken in een wel heel unieke stijl, namelijk alles is er soep, niet alleen de soep is er soep. Ja, een keuken met een creatieve kok is het minste wat je kan zeggen. Er is om te beginnen amper plaats genoeg om voor iedereen een plaatsje te vinden, en voor onze driegangenmenu bestaat ons bestek uit… een lepel. Die hadden we niet alleen nodig voor de soep, maar evengoed voor het hoofdgerecht en voor het dessert… dezélfde lepel wel te verstaan! Een ervaring als geen ander, die ongetwijfeld nog dikwijls zal naverteld worden.

Na ons uitgesteld bezoek aan de crypte, is er tijd die iedereen naar wens kan invullen: een koffie op een terrasje of een verkennende stadswandeling.

Rond 16.00u trekken we naar het Centre Pompidou, een fascinerend modern bouwwerk van de Japanse architect Shigeru Ban. Het gebouw is gemaakt in de vorm van een hoed, in een houtstructuur met een zelfreinigend zeil erover. Het regenwater wordt opgevangen, gerecupereerd en gebruikt om de omliggende tuinen te bevloeien. Voor de rondleiding worden we in twee groepen verdeeld. Twee vlotte en gedreven gidsen begeleiden ons door twee verdiepingen van het museum waar énkel tijdelijke tentoonstellingen opgesteld staan. Hier maken we kennis met het werk van Sol Le Witt, een Amerikaanse conceptuele kunstenaar. Kenmerkend voor zijn moderne kunst zijn de duizenden zwart-witte lijntjes waarmee hij een enorme variëteit aan effecten creëert.

Op een andere verdieping duiken we het jaar 1917 in. De gids kwam woorden te kort om ons deelgenoot te maken van deze prachtige expositie waarin kunstenaars hùn beleving van de oorlog vertolken. Tijdens ons bezoek pakken donkere wolken zich samen boven het Centre Pompidou, waarna een wolkbreuk alvast voor het nodige regenwater zorgt dat alweer gerecupereerd kan worden. En wij… wij zijn weer eens goed ontsnapt, want bij het verlaten van het museum is de hemel uitgeklaard.

We zetten koers naar het Novotel in het hartje van de stad. Na het souper – deze keer met een compleet bestek! – en een stemmige avondwandeling samen met de gids, sluiten we deze lange dag af.

2^de dag

Fris als hoentjes schuift de een na de ander aan voor het verzorgde en uitgebreide ontbijtbuffet. Alvast een goeie start voor een nieuwe dag!

We trekken naar Nancy, volgens onze gids het Europese centrum van de Art Nouveau ofte Nieuwe Kunst. Daar bezoeken we het Museé de l'Ecole de Nancy waar we opnieuw door twee gidsen worden opgewacht, de ene al wat meer gedreven dan de andere. We worden er overweldigd door de prachtig gesculpteerde meubelen, kunstvoorwerpen, fantastische glasramen, keramiek, kunstig bewerkt leder .. alles het werk van de kunstenaars van de School van Nancy die er een diversiteit aan technieken gebruikten.

[Art Deco… Art nouveau… waar zit nu eigenlijk het verschil?

Art Nouveau is de kunstvorm uit het begin van de 20^de eeuw, die zich uit in een samenvloeiing van verschillende elementen, planten, lelies, berenklauw en die gekenmerkt wordt door zijn ronde, soepele vormen.

Art Deco daarentegen ontstaat tijdens de 1^ste wereldoorlog, en naast bloemen en andere natuurelementen worden nu meer menselijke figuren afgebeeld. Hier worden de lijnen strakker, en worden voorwerpen meer utilitair.]

Omdat we nog even tijd hebben voor we op de bus worden verwacht, loodst één van de gidsen ons na de rondleiding nog even door de prachtige tuin met zijn reuze berenklauw en aquariumgebouw.

Om in de sfeer te blijven brengt de bus ons naar de Brasserie Excelsior voor het middagmaal, een horeca gelegenheid geheel in Art Nouveau stijl. Het menu – is meer dan in orde, en onze menukaart kunnen we meenemen bij wijze van leuke souvenir.

Onder een aangename lentezon en dito temperatuur wandelen we met onze gids mee naar het overbekende Stanislasplein. Wauw, werelderfgoed en terecht! We komen ogen te kort om alle hoeken van het immense plein te bewonderen. Lucien, onze gids dus, vertelt er ons in het kort de geschiedenis van deze stad. Zoals gisterennamiddag krijgen we ook hier weer wat vrije tijd om de stad verder te verkennen, of om in alle rust te genieten van een koffie of pilsje. Rond 16 u. verzamelen we met z’n allen om de terugreis aan te vatten. We hebben werk voor de boeg: het verwerken van alle interessante informatie die de gids ons verschafte en de vele mooie en kunstige dingen die we te zien kregen tijdens deze voorbije twee dagen.

Onderweg genieten we nog van de film Bienvenue chez les ch’tis, maar wij, wij keren naar Wommelgem terug. Nog een laatste stop voor een hapje en een drankje om tenslotte rond 22 u. afscheid te nemen van de gids en de chauffeur.

Lies Veys