Dit is mijn verhaal over de evolutie die plaats vindt van verborgen naturist tot een naturist die ervoor uitkomt graag naakt te zijn.Ik tracht mijn ervaringen te beschrijven en onderwerpen aan te snijden die verband houden met natuurlijk naakt zonder dit te banaliseren door erotiserende plaatjes te plaatsen.
Beste lezer
Ik kan mij wel inbeelden dat u zich onmiddellijk vragen stelt bij de titel, daarom zal ik het even verduidelijken.
Naturist spreekt voor zich, ik hou er namelijk van om naakt te zijn en probeer dit dan ook zo vaak mogelijk. Ik vind het heerlijk om lekker naakt in de natuur te zijn of gewoon thuis.
Wat heeft het verborgen er dan mee te maken? Het woord verborgen heeft twee redenen die beide heel belangrijk zijn en het woord verduidelijken: de eerste reden is dat niemand in mijn omgeving weet dat ik naturist ben, mijn familie niet, mijn vrienden en kennissen niet, alleen mijn vriendin weet dat ik het wel fijn vind om naakt te zijn maar dit bevalt haar niet heel erg. Daarom dat ik dan ook probeer haar er zo weinig mogelijk mee te confronteren. Ik heb echt angst dat iemand in mijn omgeving mijn verborgen wereld ontdekt maar anderzijds verlang ik er enorm naar om mijn passie met iemand te kunnen delen, zowel actief als passief. Ik hou ervan om mijn ervaringen te delen en die van anderen te vernemen. Vandaar misschien ook dat ik deze blog start en dat ik reeds eerder actief was op fora. Om mijn hart eens te kunnen luchten.
De tweede reden is dat ik soms heel inventief moet zijn om toch maar naakt van het zonnetje te kunnen genieten. Zo heb ik op mijn terrasje van mijn flat een hele constructie van handdoeken en een matras om toch maar afgeschermd van de buren mijn ding te doen. Ik hou er niet van om mensen te confronteren met een naakte man (ik ben helemaal geen exhibitionist) op plaatsen waar ze het minst verwachten. Niet dat ik er problemen mee heb om naakt te zijn in bijzijn van anderen, zo ga ik (graag) naar de sauna en ben ik het al jaren gewoon om samen met de ploegmakkers te douchen. Maar ook als ik een plaats buiten mijn flatje zoek probeer ik iets te vinden waar er zo weinig mogelijk mensen last van hebben. Dan zal je wel zeggen: ga dan naar een naaktstrand of zo, en daar heb je dan gedeeltelijk gelijk in maar dan maak ik me wel de bedenking dat ik dan minsten anderhalf uur moet rijden heen en dan nog eens terug en dat als je maar drie uurtjes de tijd hebt of zo. Daarom verkies ik om een rustig plekje te zoeken naast een rivier of een kanaaltje.
Waarom deze blog? Ik heb het reeds aangehaald, ik hou ervan om mijn ervaringen met mensen te delen. Ik hoop ook via deze weg mensen te helpen die zich in gelijkaardige situaties bevinden. Maar vooral: ik kan hier mijn verhaal kwijt. Ik zou het dan ook heel tof vinden als jullie, lezers een reactie zouden plaatsen en vragen staat vrij!
Veel leespret!
25-05-2010
Pinkstermaandag op het strand van Vrouwenpolder
Eindelijk! Na een lange en strenge winter kunnen we ons terug wat opwarmen. We hebben in april al wel een paar dagen mooi gehad maar nu pas was het echt aangenaam. Wat doe je dan? Juist ja: een dagje naar het naaktstrand.
Ik besloot om deze keer eens niet naar Groede te rijden, enerzijds om de drukte van de N49 te vermijden, anderzijds omdat ik op internet nog steeds berichten lees over Groede dat mensen het strand nog niet terugvinden na de recente vernieuwingen. Naturisten die m'n blog lezen en er onlangs geweest zijn mogen altijd even reageren en vertellen hoe het er momenteel voor staat ...
Waarom Vrouwenpolder eens niet proberen? Dat bleek een uitstekend idee! De drukte op de baan viel goed mee en het strand is voor mij ook een topper! Ik heb m'n auto maar aan de dijk met het Veerse Meer geparkeerd, misschien niet het kortst bij het naaktstrand, wel heel leuk om van daaruit een wandeling te maken. Prachtig zicht daar op de dijk: langs de ene zijde de zee in al haar schoonheid, aan de andere kant honderden watersportliefhebbers die zich op het meer amuseren. Op en top vakantiegevoel!
Nu dan op zoek naar het fkk-strannd. Na een wandelingetje van ongeveer een kwartier zag ik het bordje dat het strand aangeeft staan, normaal zie je al van ver textielloze mensen maar niet nu. Slechts een paar strandtenten met zonnebaders kon ik van ver waarnemen. Eens dichterbij dook er hier en daar ook een hoofdje uit de duinen op. En op het textielstrand was er op dat moment al een massa, ouders met roepende kinderen, jeugd met muziek, beachvolleyballers met bijpassende kreten en zo meer, aanwezig. Geef mij dan maar het naaktstrand en de rust dat er heerste. Ik wandelde de enkelingen voorbij totdat ik op een bijna verlaten stukje kwam, je zag er alleen maar wandelaars langs de zee. Ik was wel benieuwd naar hoe het strand verderop was maar m'n zin om te zonnen won het toch. Ik zocht me dan maar een plekje aan de rand van de duinen uit en eindelijk, na zo lang, kon terug heel m'n lichaam van het zonnetje genieten. Een zalig gevoel!
Na een tijdje, begon ik toch wel zin te krijgen om de zee op te zoeken. Dat was wel weer wennen: ik liep er bijna helemaal alleen naakt tussen een aantal geklede wandelaars. Vreemd gevoel, maar ging toch weer snel over! Het water van de zee was zalig eigenlijk, wat ik helemaal niet verwacht had na die strenge winter.
Na, door de zon, opgedroogd te zijn ben ik dan toch eens de rest van het strand gaan verkennen. Heb wel m'n kleren aangetrokken, er zijn maar een paar naakte wandelaars gepasseerd en er liepen ook wel wat families rond. Ik was enorm verbaasd over de lengte van het strand, daar kan je je echt eens uitleven zonder andere strandgangers te storen: heel fijn!
Bij m'n terugkeer aan de noordkant van het strand bleken wel wat meer naturisten aangekomen te zijn, toch zochten ze voornamelijk de duinen en de rand ervan op. Ik heb me dan ook nog daar een tijdje gestald. Ik was wel blij om te zien dat het strand een vrij divers publiek aantrok en blijkbaar ook vaste gasten. Hier en daar zag ik hartelijke begroeting en gesprekjes.
Pinkstermaandag op het strand van Vrouwenpolder is dus heel positief geweest. Ik weet niet hoe het er in de zomermaanden aan toe gaat maar dat zal ik zeker uitzoeken. Ik denk dat ik dat plaatsje zeker kan aanraden voor mensen die rust zoeken, en j misschien ook voor startende naturisten die nog niet geconfronteerd willen worden met te veel mensen.
Gisteren voor de eerste keer naakt op het strand dit jaar, vandaag eerste post sinds heel lang van me ...
Vaak is het al in me opgekomen om er eens streep onder te trekken, niet m'n naturistische kant, wel dit blog. Twee dingen houden me tegen: het blog bevat zo veel persoonlijke herinneringen, goede en minder goede, dat ik het zelf fijn vind om het af en toe te lezen. Alles komt weer terug. De tweede reden is het feit dat ik nog steeds via dit blog, mails, vragen, opmerking, tips en dergelijke krijg van lezers. Hoewel het verre van up to date is blijft het toch leven in de virtuele wereld.
Wat zal ik ermee? Het blog toch maar verwijderen? Het héél af en toe bijwerken zoals het de laatste jaren eraan toe gaat? Ik ben er nog niet uit maar ga in een nieuw stukje toch maar m'n beleving van de voorbije pinksterdag neerpennen.
 "Very Happy"){kind=icon}
