Dit is mijn verhaal over de evolutie die plaats vindt van verborgen naturist tot een naturist die ervoor uitkomt graag naakt te zijn.Ik tracht mijn ervaringen te beschrijven en onderwerpen aan te snijden die verband houden met natuurlijk naakt zonder dit te banaliseren door erotiserende plaatjes te plaatsen.
Beste lezer
Ik kan mij wel inbeelden dat u zich onmiddellijk vragen stelt bij de titel, daarom zal ik het even verduidelijken.
Naturist spreekt voor zich, ik hou er namelijk van om naakt te zijn en probeer dit dan ook zo vaak mogelijk. Ik vind het heerlijk om lekker naakt in de natuur te zijn of gewoon thuis.
Wat heeft het verborgen er dan mee te maken? Het woord verborgen heeft twee redenen die beide heel belangrijk zijn en het woord verduidelijken: de eerste reden is dat niemand in mijn omgeving weet dat ik naturist ben, mijn familie niet, mijn vrienden en kennissen niet, alleen mijn vriendin weet dat ik het wel fijn vind om naakt te zijn maar dit bevalt haar niet heel erg. Daarom dat ik dan ook probeer haar er zo weinig mogelijk mee te confronteren. Ik heb echt angst dat iemand in mijn omgeving mijn verborgen wereld ontdekt maar anderzijds verlang ik er enorm naar om mijn passie met iemand te kunnen delen, zowel actief als passief. Ik hou ervan om mijn ervaringen te delen en die van anderen te vernemen. Vandaar misschien ook dat ik deze blog start en dat ik reeds eerder actief was op fora. Om mijn hart eens te kunnen luchten.
De tweede reden is dat ik soms heel inventief moet zijn om toch maar naakt van het zonnetje te kunnen genieten. Zo heb ik op mijn terrasje van mijn flat een hele constructie van handdoeken en een matras om toch maar afgeschermd van de buren mijn ding te doen. Ik hou er niet van om mensen te confronteren met een naakte man (ik ben helemaal geen exhibitionist) op plaatsen waar ze het minst verwachten. Niet dat ik er problemen mee heb om naakt te zijn in bijzijn van anderen, zo ga ik (graag) naar de sauna en ben ik het al jaren gewoon om samen met de ploegmakkers te douchen. Maar ook als ik een plaats buiten mijn flatje zoek probeer ik iets te vinden waar er zo weinig mogelijk mensen last van hebben. Dan zal je wel zeggen: ga dan naar een naaktstrand of zo, en daar heb je dan gedeeltelijk gelijk in maar dan maak ik me wel de bedenking dat ik dan minsten anderhalf uur moet rijden heen en dan nog eens terug en dat als je maar drie uurtjes de tijd hebt of zo. Daarom verkies ik om een rustig plekje te zoeken naast een rivier of een kanaaltje.
Waarom deze blog? Ik heb het reeds aangehaald, ik hou ervan om mijn ervaringen met mensen te delen. Ik hoop ook via deze weg mensen te helpen die zich in gelijkaardige situaties bevinden. Maar vooral: ik kan hier mijn verhaal kwijt. Ik zou het dan ook heel tof vinden als jullie, lezers een reactie zouden plaatsen en vragen staat vrij!
Veel leespret!
03-07-2006
Opgepast in Oceade
Opgepast bij de volgende naakte zwemavond in Oceade!
Het volgende stukje staat ook te lezen in mijn gastenboek maar ik vond het daar een beetje verloren staan. Het is geschreven door iemand waarmee ik een tijdje geleden ben beginnen chatten. Telkens we chatten hebben we hele fijne gesprekken over naturisme en ik vind het wel leuk haar ook eens iets te laten schrijven. En ze heeft me beloofd dat ze nog meer zal schrijven als er leuke reacties komen!
hallo beste naturisten,
Naturistman heeft me uitgenodigd hier een wat
persoonlijke ervaringen neer te schrijven. Ik ben een 26-jarige vrouw
en woon in Utrecht, geen ideale omgeving voor naturisme aangezien
natuur in de Randstad sowieso erg spaarzaam is. Om die natuur op te
zoeken, stap ik regelmatig in mijn autootje om een eindje het land in
te rijden en ergens wat water of groen op te zoeken.
Zo kwam ik een
keer in de Biesbosch terecht waar ik een heel leuke en
spontane ervaring had met een zeilwaardig stel dat toevallig
dezelfde kalme rivierarm had opgezocht als ik...Mijn handdoekje lag nog
niet uitgespreid toen ik het bootje in de gaten kreeg. Shit, dacht ik
nog, net nu mijn favoriete stek zo lekker rustig leek komen er
pottekijkers. Ik ben niet preuts maar ik wil ook niet shockeren of
mensen tot last zijn. Omgekeerd wil ik ook niet dat andere mensen mij
tot last zijn, me komen begluren of zogenaamd 'een vuurtje
vragen'. Naturisme is ongeorganiseerd altijd een kleine
overlevingsstrijd, maar daarmee vaak dan weer een intensere belevenis
dan met z'n allen rond de barbecue in een resort.
Op het bootje of yacht
zag ik een stel rondscharrelen, beide in zwemkleding. Ze rommelden wat
met touwen en andere zeilgereedschap. Ik besloot eerst maar eens de kat
uit de boom te kijken en kleedde me niet geheel uit; mijn broekje bleef
aan. Ik weet niet of ze mij ook al snel doorhadden, maar dat kwam even
later toen de zon te warm werd en mij het water in dreef. Het geplons
deed hen opkijken; ze leken al even verstoord door die onverwachte
indringer in de rust als ik zelf. Ik spetterde wat rond, ging weer aan
de kant en zag hen even later hetzelfde ritueel uitvoeren. Na een
uurtje zo elkaars territorium beloerd te hebben op afstand, kwam het
moment waarop we in het water kennismaakten. De man van het stel
begroette me en begon een praatje. Na een tijdje mengde zij er zich ook
in en babbelden we wat terwijl we rondspetterden. Op een gegeven moment
klom de man weer aan boord en dook vervolgens in het water. Blijkbaar
reageerde ik er erg enthousiast op want ik kreeg onmiddellijk de
uitnodiging hetzelfde te doen. Ik hou wel van duiken en zwemmen, dus ik
liet het me geen twee keer zeggen en klom het glibberende trapje op.
Voelde wel maf op andermans schip; geen idee waarom ik dat zeg, maar
het is alsof je in iemands biotoop binnendringt en daar zoiets intiems
doet als topless rondlopen - haha. Afijn, het kwam erop neer dat we al
snel op en af de boot klommen en doken met z'n drieën, een gezellige
spetterboel. Tot op een bepaald moment de vrouw van de boot dook, en
niet eerst zij maar haar zwembroek terug boven water kwam. Hilariteit.
Ze reageerde er relaxed op en in plaats van dat ze de moeite nam het
broekje weer aan te trekken, smeet ze het aan boord, meteen gevolgd
door haar bikinihesje. Ze had gelijk, zonder het broekje staat een
bikini maar gek. Hij volgde haar voorbeeld. En ik? Ik stond op dat
moment natuurlijk net óp het schip, met hen beide verwachtingsvol naar
me kijkend vanuit het water. Nee, ik ben echt niet preuts, maar soms
kan ik toch best ineens erg verlegen worden van een situatie. Ik heb me
wel uitgekleed daar, want een goede kans laat ik ook niet graag voorbij
gaan, maar het was even wennen.Uiteindelijk hebben we een heel leuke
middag en avond doorgebracht bij hen aan boord. Samen nog
wat gezwommen, in de zon gelegen, gedronken, gegeten, en gerelaxed.
Heerlijk zo'n schip! Het biedt onverwachte kansen, hihi.
