Dit is mijn verhaal over de evolutie die plaats vindt van verborgen naturist tot een naturist die ervoor uitkomt graag naakt te zijn.Ik tracht mijn ervaringen te beschrijven en onderwerpen aan te snijden die verband houden met natuurlijk naakt zonder dit te banaliseren door erotiserende plaatjes te plaatsen.
Beste lezer
Ik kan mij wel inbeelden dat u zich onmiddellijk vragen stelt bij de titel, daarom zal ik het even verduidelijken.
Naturist spreekt voor zich, ik hou er namelijk van om naakt te zijn en probeer dit dan ook zo vaak mogelijk. Ik vind het heerlijk om lekker naakt in de natuur te zijn of gewoon thuis.
Wat heeft het verborgen er dan mee te maken? Het woord verborgen heeft twee redenen die beide heel belangrijk zijn en het woord verduidelijken: de eerste reden is dat niemand in mijn omgeving weet dat ik naturist ben, mijn familie niet, mijn vrienden en kennissen niet, alleen mijn vriendin weet dat ik het wel fijn vind om naakt te zijn maar dit bevalt haar niet heel erg. Daarom dat ik dan ook probeer haar er zo weinig mogelijk mee te confronteren. Ik heb echt angst dat iemand in mijn omgeving mijn verborgen wereld ontdekt maar anderzijds verlang ik er enorm naar om mijn passie met iemand te kunnen delen, zowel actief als passief. Ik hou ervan om mijn ervaringen te delen en die van anderen te vernemen. Vandaar misschien ook dat ik deze blog start en dat ik reeds eerder actief was op fora. Om mijn hart eens te kunnen luchten.
De tweede reden is dat ik soms heel inventief moet zijn om toch maar naakt van het zonnetje te kunnen genieten. Zo heb ik op mijn terrasje van mijn flat een hele constructie van handdoeken en een matras om toch maar afgeschermd van de buren mijn ding te doen. Ik hou er niet van om mensen te confronteren met een naakte man (ik ben helemaal geen exhibitionist) op plaatsen waar ze het minst verwachten. Niet dat ik er problemen mee heb om naakt te zijn in bijzijn van anderen, zo ga ik (graag) naar de sauna en ben ik het al jaren gewoon om samen met de ploegmakkers te douchen. Maar ook als ik een plaats buiten mijn flatje zoek probeer ik iets te vinden waar er zo weinig mogelijk mensen last van hebben. Dan zal je wel zeggen: ga dan naar een naaktstrand of zo, en daar heb je dan gedeeltelijk gelijk in maar dan maak ik me wel de bedenking dat ik dan minsten anderhalf uur moet rijden heen en dan nog eens terug en dat als je maar drie uurtjes de tijd hebt of zo. Daarom verkies ik om een rustig plekje te zoeken naast een rivier of een kanaaltje.
Waarom deze blog? Ik heb het reeds aangehaald, ik hou ervan om mijn ervaringen met mensen te delen. Ik hoop ook via deze weg mensen te helpen die zich in gelijkaardige situaties bevinden. Maar vooral: ik kan hier mijn verhaal kwijt. Ik zou het dan ook heel tof vinden als jullie, lezers een reactie zouden plaatsen en vragen staat vrij!
Veel leespret!
25-05-2010
Pinkstermaandag op het strand van Vrouwenpolder
Eindelijk! Na een lange en strenge winter kunnen we ons terug wat opwarmen. We hebben in april al wel een paar dagen mooi gehad maar nu pas was het echt aangenaam. Wat doe je dan? Juist ja: een dagje naar het naaktstrand.
Ik besloot om deze keer eens niet naar Groede te rijden, enerzijds om de drukte van de N49 te vermijden, anderzijds omdat ik op internet nog steeds berichten lees over Groede dat mensen het strand nog niet terugvinden na de recente vernieuwingen. Naturisten die m'n blog lezen en er onlangs geweest zijn mogen altijd even reageren en vertellen hoe het er momenteel voor staat ...
Waarom Vrouwenpolder eens niet proberen? Dat bleek een uitstekend idee! De drukte op de baan viel goed mee en het strand is voor mij ook een topper! Ik heb m'n auto maar aan de dijk met het Veerse Meer geparkeerd, misschien niet het kortst bij het naaktstrand, wel heel leuk om van daaruit een wandeling te maken. Prachtig zicht daar op de dijk: langs de ene zijde de zee in al haar schoonheid, aan de andere kant honderden watersportliefhebbers die zich op het meer amuseren. Op en top vakantiegevoel!
Nu dan op zoek naar het fkk-strannd. Na een wandelingetje van ongeveer een kwartier zag ik het bordje dat het strand aangeeft staan, normaal zie je al van ver textielloze mensen maar niet nu. Slechts een paar strandtenten met zonnebaders kon ik van ver waarnemen. Eens dichterbij dook er hier en daar ook een hoofdje uit de duinen op. En op het textielstrand was er op dat moment al een massa, ouders met roepende kinderen, jeugd met muziek, beachvolleyballers met bijpassende kreten en zo meer, aanwezig. Geef mij dan maar het naaktstrand en de rust dat er heerste. Ik wandelde de enkelingen voorbij totdat ik op een bijna verlaten stukje kwam, je zag er alleen maar wandelaars langs de zee. Ik was wel benieuwd naar hoe het strand verderop was maar m'n zin om te zonnen won het toch. Ik zocht me dan maar een plekje aan de rand van de duinen uit en eindelijk, na zo lang, kon terug heel m'n lichaam van het zonnetje genieten. Een zalig gevoel!
Na een tijdje, begon ik toch wel zin te krijgen om de zee op te zoeken. Dat was wel weer wennen: ik liep er bijna helemaal alleen naakt tussen een aantal geklede wandelaars. Vreemd gevoel, maar ging toch weer snel over! Het water van de zee was zalig eigenlijk, wat ik helemaal niet verwacht had na die strenge winter.
Na, door de zon, opgedroogd te zijn ben ik dan toch eens de rest van het strand gaan verkennen. Heb wel m'n kleren aangetrokken, er zijn maar een paar naakte wandelaars gepasseerd en er liepen ook wel wat families rond. Ik was enorm verbaasd over de lengte van het strand, daar kan je je echt eens uitleven zonder andere strandgangers te storen: heel fijn!
Bij m'n terugkeer aan de noordkant van het strand bleken wel wat meer naturisten aangekomen te zijn, toch zochten ze voornamelijk de duinen en de rand ervan op. Ik heb me dan ook nog daar een tijdje gestald. Ik was wel blij om te zien dat het strand een vrij divers publiek aantrok en blijkbaar ook vaste gasten. Hier en daar zag ik hartelijke begroeting en gesprekjes.
Pinkstermaandag op het strand van Vrouwenpolder is dus heel positief geweest. Ik weet niet hoe het er in de zomermaanden aan toe gaat maar dat zal ik zeker uitzoeken. Ik denk dat ik dat plaatsje zeker kan aanraden voor mensen die rust zoeken, en j misschien ook voor startende naturisten die nog niet geconfronteerd willen worden met te veel mensen.
Gisteren voor de eerste keer naakt op het strand dit jaar, vandaag eerste post sinds heel lang van me ...
Vaak is het al in me opgekomen om er eens streep onder te trekken, niet m'n naturistische kant, wel dit blog. Twee dingen houden me tegen: het blog bevat zo veel persoonlijke herinneringen, goede en minder goede, dat ik het zelf fijn vind om het af en toe te lezen. Alles komt weer terug. De tweede reden is het feit dat ik nog steeds via dit blog, mails, vragen, opmerking, tips en dergelijke krijg van lezers. Hoewel het verre van up to date is blijft het toch leven in de virtuele wereld.
Wat zal ik ermee? Het blog toch maar verwijderen? Het héél af en toe bijwerken zoals het de laatste jaren eraan toe gaat? Ik ben er nog niet uit maar ga in een nieuw stukje toch maar m'n beleving van de voorbije pinksterdag neerpennen.
Ik had het geluk om me op de mooiste zomerdag van 2009 op de Noordzee te begeven. Er stond een priemende zon aan de hemel, de lucht was heet en van wind was geen sprake (niet handig op een zeiljacht). Alleen het frisse water van de Noordzee kon voor afkoeling zorgen. Het deerde me echt niet dat we niet konden zeilen en naar een ronkende motor moesten luisteren. Het zomerse weer maakte alles goed.
Op zo'n dag komen ze allemaal buiten: kapiteins met motorjachten, zeiljachten, rubber boten en ook naturistische zeilers. Zoals steeds worden mensen op passerende jachten met omhooggestoken arm en halve zwaai begroet. Zo ook het zeiljacht waarop de crew volledig naakt was, eveneens genietend van de prachtige dag maar dan volledig textielloos. Wat had ik graag op hun schuit gezeten. Ik had het zo fijn gevonden om eveneens naakt te genieten van een boottochtje. Ik was echt wel jaloers. Dus richt ik mij aan alle naturistische kapiteins: zoeken jullie nog een matroos met een klein beetje zeilervaring? Mail mij! :) Zoeken jullie gezelschap tijdens jullie tocht? Eveneens: mail mij! :
Aanleiding tot dit stukje in m'n blog is eigenlijk de reactie van Paul van www.natuurlijknaturist.nl . Je kan met hen op een groter zeiljacht een naturistische vakantie in Nederland beleven. Misschien een idee voor de zomer van 2010?
Nuttige tip: vertel nieuwe kennissen over naturisme.
Bijna een half jaar verder.
Weeral is het zo lang geleden dat ik nog iets aan m'n blog gedaan heb. Toch stel ik vast dat m'n blog voor sommige mensen een houvast is, een aanmoediging of misschien eerder een bevestiging dat een beginnend naturist het niet eenvoudig heeft om uit de kast te komen. Er zijn heus wel meer starters die het moeilijk hebben om toe te geven naar hun vertrouwde omgeving dat ze wel eens iets leuk vinden waar hun vrienden niet meteen aan denken.
Ook voor mij is dat nog steeds zo. M'n kameraden van jaren hebben er nog steeds geen weet van, ook m'n familie niet. Maar toch is er één groot verschil tegenwoordig: nieuwe, mogelijke vrienden worden vaak wel op de hoogte gebracht. Het leven bestaat uit een aaneenschakeling van nieuwe ontmoetingen. Vrienden komen en vrienden gaan, alleen een select groepje blijft bestaan. Dat zijn normaal de mensen die je het nauwst aan het hart liggen. Waar ik het vooral over wil hebben zijn die nieuwe mensen. Mensen die nog niets van je afweten maar waarmee je wel een klik hebt. Zo'n potentiële vrienden die vertel ik tegenwoordig vrij vlug dat ik wel eens naar de sauna en het naaktstrand ga. Dat brengt voordelen met zich mee: zijn het bekrompen geesten, laat hen dan maar want er gaat toch geen hechte vriendschap verloren. Aanvaarden ze jou als een open minded persoon dan schep je onmiddellijk een diepere vertrouwensband. Je geeft je immers bloot! ;-) In het beste geval worden ze ook nieuwsgierig en vergezellen ze je wel eens ...
Dit is iets wat mij toch helpt in het dagelijkse leven. Steeds meer mensen hebben er weet van en dan volgen er vaak ook onthullingen van hun kant. Zo is het ook gegaan met m'n nieuwe vriendin. Heel snel na onze ontmoeting heb ik haar op de hoogte gebracht van m'n voorkeur om naakt te zonnen op het strand. Ze gaat er niet helemaal in mee, maar dat is een ander verhaal.
Hemelvaartweekend op het strand van Monster of Kijkduin
Eindelijk een paar dagen vrijaf aan het einde van de week. Leuk! Wat nog leuker is, is dat ik een paar dagen Nederlandse kust geboekt heb. En om de pret helemaal volledig te maken ben ik nu eens aan het rondkijken om een dagje naaktstrand te plannen. Heeft er iemand ervaring met de naaktstranden van Monster en Kijkduin? In die buurt ben ik namelijk te vinden. Alle informatie is welkom! M'n bevindingen over deze stranden zal ik na het weekend posten.
Het was misschien wel de warmste dag van het najaar, ergens in september 2008 vermoed ik, dat ik besloot om toch nog even naar het naaktstrand te rijden. Plaats om te parkeren vond ik amper, dan maar een kort wandelingetje naar het strand. Een beetje uitbundig door het idee nog even van het zonnetje te kunnen genieten loop ik de duinenweg op. Ik merk dat een aantal mensen hun dagje strand al voor bekeken houden en plots hoor ik daar: "Ah, hier se! Nog bekenden!" Had nog niet helemaal door dat het tegen mij was totdat een koppel vlak voor m'n neus stond. Het waren bekenden van m'n eigen stad, eigen stamcafé zelfs! Ik wist echt niet meer waar ik het had en kreeg alle kleuren van de regenboog. "Ja eh, euh, even van het mooie weer genieten en euh, dan maar even naar het strand!" stamelde ik. Het kon niet anders dan dat de bekenden merkten dat ik niet wist waar ik het had en zeiden me dan maar vriendelijk gedag. Ik denk niet dat ik ooit al zo met m'n mond vol tanden gestaan heb.
Ik heb de kennissen nadien nog ontmoet maar het onderwerp naturisme of naaktstrand is niet meet ter sprake gekomen. Gelukkig maar! Ik denk dat ze beseffen dat het voor mij geen dagelijks onderwerp in het café is en er dan ook niet over beginnen. Waarvoor dank! Als ik hen daar op dat strand volgende zomer terug ontmoet zal ik hen trakteren op een fris drankje en zullen we waarschijnlijk enorm met mijn gestuntel lachen. ;-)
Ik weet het zo niet hoor! Toegegeven: ook ik heb me op verschillende sites geregistreerd! Toch steeds weer wil ik andere naturisten leren kennen en af en toe lukt dat wel eens. En héél af en toe houdt zo'n contact over een langere periode stand. Maar ik heb nog nooit een andere naturist ontmoet via deze weg. Vage plannen tot ..., een idee om ... Ja, dat wel en daar is het tot nu toe ook steeds opgehouden.
Waarom lukt het me niet om m'n virtuele contacten, kennissen en vrienden (want al snel ben je een vriend online) niet te ontmoeten? Volgens mij zijn de twee voornaamste redenen vluchtigheid en afstand.
Afstand spreekt voor zich: ik bouw contacten op overal ter wereld, het is dan ook niet evident om zo'n contact even snel te bezoeken. Zelfs de Nederlanders en een paar Belgen lijken toch steeds zo veraf te wonen. Zij wonen dan maar een auto- of treinrit van me verwijderd, laat staan dat ik het vliegtuig zou moeten nemen ...
Wat ik met 'vluchtigheid' bedoel zal ik even toelichten. Er zijn zo veel manieren om in contact te treden met andere mensen: internet communities zoals Hyves, Facebook en Flickr, enz. Maar ook via blogs is het mogelijk virtueel gelijkgestemden te ontmoeten.. Zo veel contacten die ter beschikking zijn en toch steeds weer lijkt een nieuw contact net iets interessanter dan dat oude contact. Heel snel worden leuke penvrienden vervangen door al dan niet leukere mailcontacten. Gevolg daarvan is dat ik zelden een persoon voldoende leer kennen om er een diepere band mee te scheppen. En jammer genoeg houdt de communicatie met iemand vaak daar op. Ben ik alleen zo? Of is dat een algemene tendens? Als troost is er dan, in het beste geval, een plaatsje weggelegd in de galerij van virtuele vrienden.
Mensen blijven m'n blog lezen. Misschien leuk om eens te vertellen wat er tijdens de twee jaren dat ik bijna niets gepost heb allemaal op naturistisch gebied veranderd is. Misschien ook het moment om de, figuurlijke, pen terug op te nemen. Ik weet het, dat heb heb ik al wel vaker geschreven maar alles begint met de intentie om ...
Tijdens de voorbije twee jaren, de ontdekkingsfase van naturisme en eerste naakte momenten en nu, heeft mijn naturismegevoel niet zozeer een sterke boost gekregen maar is het aan een trage maar zelfzekere opmars bezig. Ik heb me zelfs verschillende keren op een naaktstrand begeven en vind dat een heel fijne beleving. Het is ronduit zalig om op het terrasje van de strandbar te keuvelen met andere naturisten. Ook thuis ben ik vaak naakt. Ik stoor me niet dat m'n overburen alles kunnen zien maar ik pas wel steeds op dat er geen pottenkijkers in de buurt zijn als ik van het zonnetje geniet op m'n terrasje.
Een naturistische reis is er nog steeds niet van gekomen. Formentera staat nog steeds zeer hoog op m'n verlanglijstje, ik dank alle lezers die mij al heel wat informatie verstrekt hebben over die paradijselijke eiland. Ook Kroatië wil ik eens terug opzoeken. Ik ben er vorig jaar geweest maar dat was met andere doelstelling dan naakt deel uitmaken van een strand in de prachtige natuur daar.
Maar!!! Dé evolutie van de laatste twee jaren is wel dat ik me zelfs comfortabel voel als ik tegen mensen vertel dat ik wel eens naar het naaktstrand ga! Ok, ik zeg niet dat ik naturist ben, het is nog een beetje aftasten hoe m'n gesprekspartner tegenover naakt staat. Ergens in de conversatie probeer ik sauna tot onderwerp te maken. Als daar een goede en positieve reactie op volgt ligt de weg open om het over het naaktstrand te hebben. Is de persoon helemaal niet zo ruimdenkend, tja, dan ga ik het onderwerp maar afsluiten.
Eén stap heb ik nog niet gezet: vrienden, familie en collega's van jaren weten nog steeds niets af van mijn apart kantje. Recente kennissen en vrienden-in-wording dan weer wel. Ik heb de moed en eigenlijk ook de zin niet om de mensen die dicht bij me staan met naturisme te confronteren. Het ligt helemaal anders met mensen die ik net ontmoet heb. De emotionele band met hen is nog niet zo sterk en als ze dan bekrompen reageren op naturisme zijn er geen potten gebroken als ze geen contact meer willen.
Maar wat vele naturisten ontbreekt is een partner die open staat voor hun ideeën en er geen probleem mee heeft dat hun partner het leuk vindt om naakt te recreëren. Ook ik wil zo'n partner vinden! Of is die er ondertussen ook ... ??
Ja, echt verbaasd ben ik ... Nooit gedacht dat een blog waar al lang nog iets geschreven was nog steeds bestaat, laat staan dat er nog steeds reacties op komen. Ik kan niet ontkennen dat het mij iets doet dat er nog steeds mede-naturisten reageren op wat ik hier plaats. Ik heb in het verleden al eens beloofd om terug op frequentere basis posts te plaatsen. Ik ga dat nu niet terug beloven, ik ga me alleen voornemen om dat af en toe te doen. Ik hoop dat het lukt ...
Eindelijk heb ik iemand in vertrouwen durven nemen!
Vorige zaterdag heb ik 'live' een vriendin durven te vertellen waar ik eigenlijk van hou, niet via chat of telefoon, recht op de vrouw af. Ik beken, ik had wel eerst een Duvelke gedronken, dat hielp. Haar reactie was heel positief, meer zelfs, ze vertelde me dat ze dat ook wel zou durven maar er nog nooit aan gedacht had om het te doen. Nu ja, ik verwacht ook niet dat er in mijn vriendenkring nog meer zijn die daar al eens aan gedacht hebben, dat kan ik alleen maar hopen.
Het was heel fijn zo open met iemand erover te kunnen babbelen, zeker omdat haar reactie mij heel snel gerust stelde. Ik heb dan ook heel mijn verhaal gedaan, eigenlijk een beetje de uitgesproken versie van dit blog. Je zou dan zeggen: nu de spits eraf is vertel ik het nog aan vrienden, maar toch zal ik het niet aan de grote klok hangen en hou ik het liever onder beperkt gezelschap.
Ach, er zal wel eens een dag komen dat ik het nog doorvertel, en dan kan ik alleen maar hopen dat de reacties positief blijven en dat misschien gelijkgestemden zich aanbieden. Want niets lijkt me leuker dan gezellig met een groepje naar het strand gaan.
Alweer is het lang geleden dat ik nog iets gepost heb.
Sorry aan de mensen die vaak eens komen piepen (jij bv. Hans), saai zo'n blog dat niet leeft, ik weet het. Ik weet ook hoe dat komt. Winterperiode is niet echt de geschikte tijd van het jaar voor naaktactiviteiten. En komen vertellen dat ik gisteren thuis naakt voor tv heb gelegen of heb geslapen, tja, ik geloof niet dat daar veel mensen op zitten te wachten.
Maar! De winter loopt op z'n einde, de lente is in aantocht! Daar komen de mooie tijden aan: de eerste uurtjes dat je van de zon kan genieten op een terrasje zonder je dik te moeten kleden. Zalig! Ik kan nog amper wachten. En samen met de lente begint ook het verlangen om naar het strand te kunnen gaan. Naturisten komen uit hun winterslaap en maken zich op voor een, hopelijk even mooie, zomer als vorig jaar. Alleen jammer dat we in België nog steeds maar één naaktstrand hebben en zelfs naaktrecreatie aan plassen, kanalen en rivieren nergens mogelijk is, of toch niet zonder het risico te lopen op een bekeuring.
Gelukkige is Nederland niet veraf. Dank u noorderburen om gebruik te mogen maken van jullie, vaak uitstekende, faciliteiten.
Help! Wie heeft er meer ervaring met het eiland Formentera?
Onlangs was ik wat aan het rondneuzen op het net op zoek naar mogelijk bestemmingen voor mijn zomervakantie. Zo kwam ik uit bij Formentera, klein eiland, rustig en op een kleine afstand van het feestgedruis 'Ibiza'. Natuurlijk kijk je dan meteen als blootloper naar de mogelijkheden tot naaktrecreatie. En tot mijn vreugde las ik dat er wel een paar stranden zijn die voorbehouden zijn voor naaktzonners en zelfs dat heel het eiland vrij soepel is op gebied van naakt. Mooie bestemming!
Nu is mijn vraag: wie is er al eens op Formentera geweest en kan me nuttige tips bezorgen. Niet alleen om naakt te zijn maar ook om te blijven, goedkope hotels of bungalows of net iets duurder en echt wel de moeite waard om te verblijven. En is er iets te zien als de zon is ondergegaan? Graag hoor ik het van jullie.
Onlangs las ik van dit evenment op de site van ht INF maar jammer genoeg staat er niet meer uitleg bij: is dit een echte competitie of gewoon recreatief sporten, ik ben nogal competitief ingesteld. Al denk ik adt het wel leuk is om op deze manier naturisten van zo'n beetje overal te leren kennen. Ik denk dat het ideaal is als je rond die periode een reisje boekt naar Kroatië zodat je niet alleen voor voor deze meeting moet afzakken. Als er mensen zijn die hier meer over weten of zelfs eraan deelnemen verneem ik dat graag. Het lijkt me wel eens leuk mij naakt te kunnen meten in een sporttornooi.
Het was wel goed in het zonnetje maar ook niet geweldig meer. Veel meer dan een paar keer uit de wind op ons balkon lekker genieten van het zonnetje op mijn naakte huid zat er echt niet in. Geen strandbezoek en het zeewater was ook al niet meer zo aangenaam.
Laat het maar snel zomeren zodat ik optimaal kan genieten.
Een paar dagen deze week trek ik naar een zonnige bestemming. Hopelijk is het warm genoeg om naakt een beetje van het zonnetje te genieten en om nog eens te "skinny dippen". Een verslagje volgt binnenkort.
Ook op naturistisch vlak is het duidelijk merkbaar dat het winterseizoen aanbreekt: natuurlijk met de verandering in temperatuur maar het is ook heel erg merkbaar binnen naturistische kringen, ik bedoel dan de fora op internet waar heel weinig echt gesproken wordt over de essentie, het ontbreken van activiteiten in clubs, ... Er vinden wel activiteiten plaats maar dan toch veel minder dan met warmer weer. Het lijkt wel alsof het naturisme in slaap dommelt.
Ook bij mezelf heerst het gevoel om bloot te zijn veel minder, het is een gewoonte. Je komt thuis en je doet je kleren uit om dan even later te beseffen dat je ofwel je verwarming hoger moet zetten (duurder!) ofwel dat je je kleding terug aantrekt. Ook de zin om naakt te zijn is er veel minder, in de zomer als de temperatuur het toelaat zou ik het liefst van hele dagen naakt zijn maar op een druilerige winterdag, pfff, nee dank u. Ik vraag me wel eens af of mede-naturisten dat ook zo in de winter ervaren.
Ach, de winter heeft zijn charmes maar de zomer is toch het seizoen bij uitstek voor blootlopers.
Laatst was ik weer eens aan het rondkijken naar activiteiten toen ik op een site terecht kwam waarop men een naturistische zeilvakantie kan boeken. Al jaren wil ik een watersport beoefenen maar daar is door omstandigheden nog steeds niets van terecht gekomen. Hoe geweldig zou het niet zijn om naakt te zeilen, ik geloof dat het een onbeschrijflijk gevoel is. En als dit dan nog kan op de mooiste plekjes ter wereld ...
Dat naturisme iets zou zijn dat me opvrolijkt had ik nooit verwacht.
Ik zit goed in mijn vel, ben heel sterk in mijn hoofd maar als je dan in een situatie terechtkomt zoals die waarin ik me nu bevind is het leven plots een pak somberder. Als het hoofd niet zo sterk was zou ik misschien verzinken in drank, drugs en vrouwen. Maar daar sta ik boven! Het leven draait en je moet erin mee. Vrienden kennen mij als een vrolijke jongen maar dat is iets dat momenteel iets dat me niet goed gaat. Maar als ik dan plannen maak voor mijn volgende vakantie vergeet ik heel eventjes wat me zo somber maakt.
Volgend jaar, vakantie 2007, wat zal het worden? Stilaan begin ik op internet rond te surfen op zoek naar reisbestemmingen mét naturistische mogelijkheden. Waar zal ik belanden? In Spanje, Griekenland, Kroatië, ... Vast staat dat er voldoende mogelijkheden moeten zijn voor naaktrecreatie zodat ik niet meer hoef rond te kijken naar rustige plekken waar ik ongestoord kledingloos kan genieten. Met wie is natuurlijk helemaal onduidelijk, zoals het er nu voorstaat zal ik er alleen op uit moeten trekken tenzij ik iemand ontmoet met dezelfde interesse. Bij deze, als er mensen zijn die een reispartner zoeken, laat maar iets weten. Ook als er iemand een heel mooi plaatsje heeft gevonden verneem ik dat graag.
We zien wel, het is alleszins een fijne gedachte volgend jaar ongestoord naakt in zee te kunnen zwemmen.
Hier ben ik nog eens, weer een tijdje gelden dat ik nog iets geschreven heb. Ik heb namelijk zware weken achter de rug: de vrouw waarvan ik hou wil bij me weg, geen ruzie, geen ander iemand, geen ... haar gevoel tov mij wil niet meer mee. Maar toch hoop ik nog dat het goed komt.
Maar onze relationele problemen horen niet thuis op dit blogje. Waarom ik dit wel vertel is dat ik tov haar geen vrees meer had om haar dingen toe te vertrouwen meer bepaald als ik haar zeg hoe ik me voel bij naturisme en naaktheid heeft dit geen invloed meer op onze relatie, voor haar is die toch voorbij. Dus een poosje later zat ik rustig met haar aan tafel en heb ik haar alles gezegd: waarom ik zo vaak ging "wandelen" als we samen op reis waren, waarom ik een schutting wilde plaatsen op ons terrasje en ook dat ik vaak naakt ben thuis als ze er niet is. Zalig om het te vertellen!
Dit werkte voor ongelooflijk bevrijdend. We deelden de meest intieme gedachten met elkaar maar om het over naturisme te hebben, hmm dat kon ik niet. En nu weet ze het allemaal en heb ik een goede vriendin met wie ik het allemaal kan bespreken en tegen wie ik het kan vertellen. En als ze van gedachten zou veranderen en toch kiest voor onze relatie, wat me de gelukkigste man zou maken op deze aardkluit, hoef ik ten minste geen domme excuses te zoeken om bijvoorbeeld op reis lekker naakt te gaan zwemmen. Nee, ik ze gewoon: "schat, ik hou van je maar nu ga ik even naaktzwemmen, tot zo."
 "Very Happy"){kind=icon}
Toch wel een beetje jaloers was ik! Echt wel! "Laughing"){kind=icon}
 "Embarassed"){kind=icon}
