Dit is mijn verhaal over de evolutie die plaats vindt van verborgen naturist tot een naturist die ervoor uitkomt graag naakt te zijn.Ik tracht mijn ervaringen te beschrijven en onderwerpen aan te snijden die verband houden met natuurlijk naakt zonder dit te banaliseren door erotiserende plaatjes te plaatsen.
Beste lezer
Ik kan mij wel inbeelden dat u zich onmiddellijk vragen stelt bij de titel, daarom zal ik het even verduidelijken.
Naturist spreekt voor zich, ik hou er namelijk van om naakt te zijn en probeer dit dan ook zo vaak mogelijk. Ik vind het heerlijk om lekker naakt in de natuur te zijn of gewoon thuis.
Wat heeft het verborgen er dan mee te maken? Het woord verborgen heeft twee redenen die beide heel belangrijk zijn en het woord verduidelijken: de eerste reden is dat niemand in mijn omgeving weet dat ik naturist ben, mijn familie niet, mijn vrienden en kennissen niet, alleen mijn vriendin weet dat ik het wel fijn vind om naakt te zijn maar dit bevalt haar niet heel erg. Daarom dat ik dan ook probeer haar er zo weinig mogelijk mee te confronteren. Ik heb echt angst dat iemand in mijn omgeving mijn verborgen wereld ontdekt maar anderzijds verlang ik er enorm naar om mijn passie met iemand te kunnen delen, zowel actief als passief. Ik hou ervan om mijn ervaringen te delen en die van anderen te vernemen. Vandaar misschien ook dat ik deze blog start en dat ik reeds eerder actief was op fora. Om mijn hart eens te kunnen luchten.
De tweede reden is dat ik soms heel inventief moet zijn om toch maar naakt van het zonnetje te kunnen genieten. Zo heb ik op mijn terrasje van mijn flat een hele constructie van handdoeken en een matras om toch maar afgeschermd van de buren mijn ding te doen. Ik hou er niet van om mensen te confronteren met een naakte man (ik ben helemaal geen exhibitionist) op plaatsen waar ze het minst verwachten. Niet dat ik er problemen mee heb om naakt te zijn in bijzijn van anderen, zo ga ik (graag) naar de sauna en ben ik het al jaren gewoon om samen met de ploegmakkers te douchen. Maar ook als ik een plaats buiten mijn flatje zoek probeer ik iets te vinden waar er zo weinig mogelijk mensen last van hebben. Dan zal je wel zeggen: ga dan naar een naaktstrand of zo, en daar heb je dan gedeeltelijk gelijk in maar dan maak ik me wel de bedenking dat ik dan minsten anderhalf uur moet rijden heen en dan nog eens terug en dat als je maar drie uurtjes de tijd hebt of zo. Daarom verkies ik om een rustig plekje te zoeken naast een rivier of een kanaaltje.
Waarom deze blog? Ik heb het reeds aangehaald, ik hou ervan om mijn ervaringen met mensen te delen. Ik hoop ook via deze weg mensen te helpen die zich in gelijkaardige situaties bevinden. Maar vooral: ik kan hier mijn verhaal kwijt. Ik zou het dan ook heel tof vinden als jullie, lezers een reactie zouden plaatsen en vragen staat vrij!
Veel leespret!
17-04-2011
Jaarlijkse update! ;)
Mijn blog staat er nog steeds: verouderde berichten, geen lay-outwijziging maar nog steeds bezoekers en reacties. Ik heb net een stukje herlezen en ben ervan overtuigd dat ik het niet verwijder! Het is een stukje van mezelf een soort van dagboek, een uilaatklep tijdens een moeilijke periode en bovendien: mensen herkennen zich blijkbaar in mijn situatie en natuurbelevenis. Dat merk ik aan, de nog steeds, inkomende mails. Ik vind het fijn te weten dat mensen via dit blog zich ook eens bloot durven te geven. Een reden meer om mijn ervaring online beschikbaar te laten.
Nog even een korte update over mezelf. Ik ben sinds vorige zomer aan een nieuw project begonnen: heb een nieuwe job die me echt wel ligt maar heel veel tijd van me vraagt. Het voordeel van de job is dat ik tijdens de zomermaanden vrij veel vakantie heb en dus veel tijd heb om te genieten van het, hopelijk mooie, zomerweer. Er staan alvast een paar leuke weekends en een vakantie op een zonnig eiland in m'n agenda. Ik hoop voldoende inspiratie op te doen om enkele leuke blogberichten te schrijven ...
Eindelijk! Na een lange en strenge winter kunnen we ons terug wat opwarmen. We hebben in april al wel een paar dagen mooi gehad maar nu pas was het echt aangenaam. Wat doe je dan? Juist ja: een dagje naar het naaktstrand.
Ik besloot om deze keer eens niet naar Groede te rijden, enerzijds om de drukte van de N49 te vermijden, anderzijds omdat ik op internet nog steeds berichten lees over Groede dat mensen het strand nog niet terugvinden na de recente vernieuwingen. Naturisten die m'n blog lezen en er onlangs geweest zijn mogen altijd even reageren en vertellen hoe het er momenteel voor staat ...
Waarom Vrouwenpolder eens niet proberen? Dat bleek een uitstekend idee! De drukte op de baan viel goed mee en het strand is voor mij ook een topper! Ik heb m'n auto maar aan de dijk met het Veerse Meer geparkeerd, misschien niet het kortst bij het naaktstrand, wel heel leuk om van daaruit een wandeling te maken. Prachtig zicht daar op de dijk: langs de ene zijde de zee in al haar schoonheid, aan de andere kant honderden watersportliefhebbers die zich op het meer amuseren. Op en top vakantiegevoel!
Nu dan op zoek naar het fkk-strannd. Na een wandelingetje van ongeveer een kwartier zag ik het bordje dat het strand aangeeft staan, normaal zie je al van ver textielloze mensen maar niet nu. Slechts een paar strandtenten met zonnebaders kon ik van ver waarnemen. Eens dichterbij dook er hier en daar ook een hoofdje uit de duinen op. En op het textielstrand was er op dat moment al een massa, ouders met roepende kinderen, jeugd met muziek, beachvolleyballers met bijpassende kreten en zo meer, aanwezig. Geef mij dan maar het naaktstrand en de rust dat er heerste. Ik wandelde de enkelingen voorbij totdat ik op een bijna verlaten stukje kwam, je zag er alleen maar wandelaars langs de zee. Ik was wel benieuwd naar hoe het strand verderop was maar m'n zin om te zonnen won het toch. Ik zocht me dan maar een plekje aan de rand van de duinen uit en eindelijk, na zo lang, kon terug heel m'n lichaam van het zonnetje genieten. Een zalig gevoel!
Na een tijdje, begon ik toch wel zin te krijgen om de zee op te zoeken. Dat was wel weer wennen: ik liep er bijna helemaal alleen naakt tussen een aantal geklede wandelaars. Vreemd gevoel, maar ging toch weer snel over! Het water van de zee was zalig eigenlijk, wat ik helemaal niet verwacht had na die strenge winter.
Na, door de zon, opgedroogd te zijn ben ik dan toch eens de rest van het strand gaan verkennen. Heb wel m'n kleren aangetrokken, er zijn maar een paar naakte wandelaars gepasseerd en er liepen ook wel wat families rond. Ik was enorm verbaasd over de lengte van het strand, daar kan je je echt eens uitleven zonder andere strandgangers te storen: heel fijn!
Bij m'n terugkeer aan de noordkant van het strand bleken wel wat meer naturisten aangekomen te zijn, toch zochten ze voornamelijk de duinen en de rand ervan op. Ik heb me dan ook nog daar een tijdje gestald. Ik was wel blij om te zien dat het strand een vrij divers publiek aantrok en blijkbaar ook vaste gasten. Hier en daar zag ik hartelijke begroeting en gesprekjes.
Pinkstermaandag op het strand van Vrouwenpolder is dus heel positief geweest. Ik weet niet hoe het er in de zomermaanden aan toe gaat maar dat zal ik zeker uitzoeken. Ik denk dat ik dat plaatsje zeker kan aanraden voor mensen die rust zoeken, en j misschien ook voor startende naturisten die nog niet geconfronteerd willen worden met te veel mensen.
Gisteren voor de eerste keer naakt op het strand dit jaar, vandaag eerste post sinds heel lang van me ...
Vaak is het al in me opgekomen om er eens streep onder te trekken, niet m'n naturistische kant, wel dit blog. Twee dingen houden me tegen: het blog bevat zo veel persoonlijke herinneringen, goede en minder goede, dat ik het zelf fijn vind om het af en toe te lezen. Alles komt weer terug. De tweede reden is het feit dat ik nog steeds via dit blog, mails, vragen, opmerking, tips en dergelijke krijg van lezers. Hoewel het verre van up to date is blijft het toch leven in de virtuele wereld.
Wat zal ik ermee? Het blog toch maar verwijderen? Het héél af en toe bijwerken zoals het de laatste jaren eraan toe gaat? Ik ben er nog niet uit maar ga in een nieuw stukje toch maar m'n beleving van de voorbije pinksterdag neerpennen.
Ik had het geluk om me op de mooiste zomerdag van 2009 op de Noordzee te begeven. Er stond een priemende zon aan de hemel, de lucht was heet en van wind was geen sprake (niet handig op een zeiljacht). Alleen het frisse water van de Noordzee kon voor afkoeling zorgen. Het deerde me echt niet dat we niet konden zeilen en naar een ronkende motor moesten luisteren. Het zomerse weer maakte alles goed.
Op zo'n dag komen ze allemaal buiten: kapiteins met motorjachten, zeiljachten, rubber boten en ook naturistische zeilers. Zoals steeds worden mensen op passerende jachten met omhooggestoken arm en halve zwaai begroet. Zo ook het zeiljacht waarop de crew volledig naakt was, eveneens genietend van de prachtige dag maar dan volledig textielloos. Wat had ik graag op hun schuit gezeten. Ik had het zo fijn gevonden om eveneens naakt te genieten van een boottochtje. Ik was echt wel jaloers. Dus richt ik mij aan alle naturistische kapiteins: zoeken jullie nog een matroos met een klein beetje zeilervaring? Mail mij! :) Zoeken jullie gezelschap tijdens jullie tocht? Eveneens: mail mij! :
Aanleiding tot dit stukje in m'n blog is eigenlijk de reactie van Paul van www.natuurlijknaturist.nl . Je kan met hen op een groter zeiljacht een naturistische vakantie in Nederland beleven. Misschien een idee voor de zomer van 2010?
Nuttige tip: vertel nieuwe kennissen over naturisme.
Bijna een half jaar verder.
Weeral is het zo lang geleden dat ik nog iets aan m'n blog gedaan heb. Toch stel ik vast dat m'n blog voor sommige mensen een houvast is, een aanmoediging of misschien eerder een bevestiging dat een beginnend naturist het niet eenvoudig heeft om uit de kast te komen. Er zijn heus wel meer starters die het moeilijk hebben om toe te geven naar hun vertrouwde omgeving dat ze wel eens iets leuk vinden waar hun vrienden niet meteen aan denken.
Ook voor mij is dat nog steeds zo. M'n kameraden van jaren hebben er nog steeds geen weet van, ook m'n familie niet. Maar toch is er één groot verschil tegenwoordig: nieuwe, mogelijke vrienden worden vaak wel op de hoogte gebracht. Het leven bestaat uit een aaneenschakeling van nieuwe ontmoetingen. Vrienden komen en vrienden gaan, alleen een select groepje blijft bestaan. Dat zijn normaal de mensen die je het nauwst aan het hart liggen. Waar ik het vooral over wil hebben zijn die nieuwe mensen. Mensen die nog niets van je afweten maar waarmee je wel een klik hebt. Zo'n potentiële vrienden die vertel ik tegenwoordig vrij vlug dat ik wel eens naar de sauna en het naaktstrand ga. Dat brengt voordelen met zich mee: zijn het bekrompen geesten, laat hen dan maar want er gaat toch geen hechte vriendschap verloren. Aanvaarden ze jou als een open minded persoon dan schep je onmiddellijk een diepere vertrouwensband. Je geeft je immers bloot! ;-) In het beste geval worden ze ook nieuwsgierig en vergezellen ze je wel eens ...
Dit is iets wat mij toch helpt in het dagelijkse leven. Steeds meer mensen hebben er weet van en dan volgen er vaak ook onthullingen van hun kant. Zo is het ook gegaan met m'n nieuwe vriendin. Heel snel na onze ontmoeting heb ik haar op de hoogte gebracht van m'n voorkeur om naakt te zonnen op het strand. Ze gaat er niet helemaal in mee, maar dat is een ander verhaal.
Hemelvaartweekend op het strand van Monster of Kijkduin
Eindelijk een paar dagen vrijaf aan het einde van de week. Leuk! Wat nog leuker is, is dat ik een paar dagen Nederlandse kust geboekt heb. En om de pret helemaal volledig te maken ben ik nu eens aan het rondkijken om een dagje naaktstrand te plannen. Heeft er iemand ervaring met de naaktstranden van Monster en Kijkduin? In die buurt ben ik namelijk te vinden. Alle informatie is welkom! M'n bevindingen over deze stranden zal ik na het weekend posten.
Het was misschien wel de warmste dag van het najaar, ergens in september 2008 vermoed ik, dat ik besloot om toch nog even naar het naaktstrand te rijden. Plaats om te parkeren vond ik amper, dan maar een kort wandelingetje naar het strand. Een beetje uitbundig door het idee nog even van het zonnetje te kunnen genieten loop ik de duinenweg op. Ik merk dat een aantal mensen hun dagje strand al voor bekeken houden en plots hoor ik daar: "Ah, hier se! Nog bekenden!" Had nog niet helemaal door dat het tegen mij was totdat een koppel vlak voor m'n neus stond. Het waren bekenden van m'n eigen stad, eigen stamcafé zelfs! Ik wist echt niet meer waar ik het had en kreeg alle kleuren van de regenboog. "Ja eh, euh, even van het mooie weer genieten en euh, dan maar even naar het strand!" stamelde ik. Het kon niet anders dan dat de bekenden merkten dat ik niet wist waar ik het had en zeiden me dan maar vriendelijk gedag. Ik denk niet dat ik ooit al zo met m'n mond vol tanden gestaan heb.
Ik heb de kennissen nadien nog ontmoet maar het onderwerp naturisme of naaktstrand is niet meet ter sprake gekomen. Gelukkig maar! Ik denk dat ze beseffen dat het voor mij geen dagelijks onderwerp in het café is en er dan ook niet over beginnen. Waarvoor dank! Als ik hen daar op dat strand volgende zomer terug ontmoet zal ik hen trakteren op een fris drankje en zullen we waarschijnlijk enorm met mijn gestuntel lachen. ;-)
Ik weet het zo niet hoor! Toegegeven: ook ik heb me op verschillende sites geregistreerd! Toch steeds weer wil ik andere naturisten leren kennen en af en toe lukt dat wel eens. En héél af en toe houdt zo'n contact over een langere periode stand. Maar ik heb nog nooit een andere naturist ontmoet via deze weg. Vage plannen tot ..., een idee om ... Ja, dat wel en daar is het tot nu toe ook steeds opgehouden.
Waarom lukt het me niet om m'n virtuele contacten, kennissen en vrienden (want al snel ben je een vriend online) niet te ontmoeten? Volgens mij zijn de twee voornaamste redenen vluchtigheid en afstand.
Afstand spreekt voor zich: ik bouw contacten op overal ter wereld, het is dan ook niet evident om zo'n contact even snel te bezoeken. Zelfs de Nederlanders en een paar Belgen lijken toch steeds zo veraf te wonen. Zij wonen dan maar een auto- of treinrit van me verwijderd, laat staan dat ik het vliegtuig zou moeten nemen ...
Wat ik met 'vluchtigheid' bedoel zal ik even toelichten. Er zijn zo veel manieren om in contact te treden met andere mensen: internet communities zoals Hyves, Facebook en Flickr, enz. Maar ook via blogs is het mogelijk virtueel gelijkgestemden te ontmoeten.. Zo veel contacten die ter beschikking zijn en toch steeds weer lijkt een nieuw contact net iets interessanter dan dat oude contact. Heel snel worden leuke penvrienden vervangen door al dan niet leukere mailcontacten. Gevolg daarvan is dat ik zelden een persoon voldoende leer kennen om er een diepere band mee te scheppen. En jammer genoeg houdt de communicatie met iemand vaak daar op. Ben ik alleen zo? Of is dat een algemene tendens? Als troost is er dan, in het beste geval, een plaatsje weggelegd in de galerij van virtuele vrienden.
Mensen blijven m'n blog lezen. Misschien leuk om eens te vertellen wat er tijdens de twee jaren dat ik bijna niets gepost heb allemaal op naturistisch gebied veranderd is. Misschien ook het moment om de, figuurlijke, pen terug op te nemen. Ik weet het, dat heb heb ik al wel vaker geschreven maar alles begint met de intentie om ...
Tijdens de voorbije twee jaren, de ontdekkingsfase van naturisme en eerste naakte momenten en nu, heeft mijn naturismegevoel niet zozeer een sterke boost gekregen maar is het aan een trage maar zelfzekere opmars bezig. Ik heb me zelfs verschillende keren op een naaktstrand begeven en vind dat een heel fijne beleving. Het is ronduit zalig om op het terrasje van de strandbar te keuvelen met andere naturisten. Ook thuis ben ik vaak naakt. Ik stoor me niet dat m'n overburen alles kunnen zien maar ik pas wel steeds op dat er geen pottenkijkers in de buurt zijn als ik van het zonnetje geniet op m'n terrasje.
Een naturistische reis is er nog steeds niet van gekomen. Formentera staat nog steeds zeer hoog op m'n verlanglijstje, ik dank alle lezers die mij al heel wat informatie verstrekt hebben over die paradijselijke eiland. Ook Kroatië wil ik eens terug opzoeken. Ik ben er vorig jaar geweest maar dat was met andere doelstelling dan naakt deel uitmaken van een strand in de prachtige natuur daar.
Maar!!! Dé evolutie van de laatste twee jaren is wel dat ik me zelfs comfortabel voel als ik tegen mensen vertel dat ik wel eens naar het naaktstrand ga! Ok, ik zeg niet dat ik naturist ben, het is nog een beetje aftasten hoe m'n gesprekspartner tegenover naakt staat. Ergens in de conversatie probeer ik sauna tot onderwerp te maken. Als daar een goede en positieve reactie op volgt ligt de weg open om het over het naaktstrand te hebben. Is de persoon helemaal niet zo ruimdenkend, tja, dan ga ik het onderwerp maar afsluiten.
Eén stap heb ik nog niet gezet: vrienden, familie en collega's van jaren weten nog steeds niets af van mijn apart kantje. Recente kennissen en vrienden-in-wording dan weer wel. Ik heb de moed en eigenlijk ook de zin niet om de mensen die dicht bij me staan met naturisme te confronteren. Het ligt helemaal anders met mensen die ik net ontmoet heb. De emotionele band met hen is nog niet zo sterk en als ze dan bekrompen reageren op naturisme zijn er geen potten gebroken als ze geen contact meer willen.
Maar wat vele naturisten ontbreekt is een partner die open staat voor hun ideeën en er geen probleem mee heeft dat hun partner het leuk vindt om naakt te recreëren. Ook ik wil zo'n partner vinden! Of is die er ondertussen ook ... ??
Ja, echt verbaasd ben ik ... Nooit gedacht dat een blog waar al lang nog iets geschreven was nog steeds bestaat, laat staan dat er nog steeds reacties op komen. Ik kan niet ontkennen dat het mij iets doet dat er nog steeds mede-naturisten reageren op wat ik hier plaats. Ik heb in het verleden al eens beloofd om terug op frequentere basis posts te plaatsen. Ik ga dat nu niet terug beloven, ik ga me alleen voornemen om dat af en toe te doen. Ik hoop dat het lukt ...
Eindelijk heb ik iemand in vertrouwen durven nemen!
Vorige zaterdag heb ik 'live' een vriendin durven te vertellen waar ik eigenlijk van hou, niet via chat of telefoon, recht op de vrouw af. Ik beken, ik had wel eerst een Duvelke gedronken, dat hielp. Haar reactie was heel positief, meer zelfs, ze vertelde me dat ze dat ook wel zou durven maar er nog nooit aan gedacht had om het te doen. Nu ja, ik verwacht ook niet dat er in mijn vriendenkring nog meer zijn die daar al eens aan gedacht hebben, dat kan ik alleen maar hopen.
Het was heel fijn zo open met iemand erover te kunnen babbelen, zeker omdat haar reactie mij heel snel gerust stelde. Ik heb dan ook heel mijn verhaal gedaan, eigenlijk een beetje de uitgesproken versie van dit blog. Je zou dan zeggen: nu de spits eraf is vertel ik het nog aan vrienden, maar toch zal ik het niet aan de grote klok hangen en hou ik het liever onder beperkt gezelschap.
Ach, er zal wel eens een dag komen dat ik het nog doorvertel, en dan kan ik alleen maar hopen dat de reacties positief blijven en dat misschien gelijkgestemden zich aanbieden. Want niets lijkt me leuker dan gezellig met een groepje naar het strand gaan.
Alweer is het lang geleden dat ik nog iets gepost heb.
Sorry aan de mensen die vaak eens komen piepen (jij bv. Hans), saai zo'n blog dat niet leeft, ik weet het. Ik weet ook hoe dat komt. Winterperiode is niet echt de geschikte tijd van het jaar voor naaktactiviteiten. En komen vertellen dat ik gisteren thuis naakt voor tv heb gelegen of heb geslapen, tja, ik geloof niet dat daar veel mensen op zitten te wachten.
Maar! De winter loopt op z'n einde, de lente is in aantocht! Daar komen de mooie tijden aan: de eerste uurtjes dat je van de zon kan genieten op een terrasje zonder je dik te moeten kleden. Zalig! Ik kan nog amper wachten. En samen met de lente begint ook het verlangen om naar het strand te kunnen gaan. Naturisten komen uit hun winterslaap en maken zich op voor een, hopelijk even mooie, zomer als vorig jaar. Alleen jammer dat we in België nog steeds maar één naaktstrand hebben en zelfs naaktrecreatie aan plassen, kanalen en rivieren nergens mogelijk is, of toch niet zonder het risico te lopen op een bekeuring.
Gelukkige is Nederland niet veraf. Dank u noorderburen om gebruik te mogen maken van jullie, vaak uitstekende, faciliteiten.
Help! Wie heeft er meer ervaring met het eiland Formentera?
Onlangs was ik wat aan het rondneuzen op het net op zoek naar mogelijk bestemmingen voor mijn zomervakantie. Zo kwam ik uit bij Formentera, klein eiland, rustig en op een kleine afstand van het feestgedruis 'Ibiza'. Natuurlijk kijk je dan meteen als blootloper naar de mogelijkheden tot naaktrecreatie. En tot mijn vreugde las ik dat er wel een paar stranden zijn die voorbehouden zijn voor naaktzonners en zelfs dat heel het eiland vrij soepel is op gebied van naakt. Mooie bestemming!
Nu is mijn vraag: wie is er al eens op Formentera geweest en kan me nuttige tips bezorgen. Niet alleen om naakt te zijn maar ook om te blijven, goedkope hotels of bungalows of net iets duurder en echt wel de moeite waard om te verblijven. En is er iets te zien als de zon is ondergegaan? Graag hoor ik het van jullie.
Onlangs las ik van dit evenment op de site van ht INF maar jammer genoeg staat er niet meer uitleg bij: is dit een echte competitie of gewoon recreatief sporten, ik ben nogal competitief ingesteld. Al denk ik adt het wel leuk is om op deze manier naturisten van zo'n beetje overal te leren kennen. Ik denk dat het ideaal is als je rond die periode een reisje boekt naar Kroatië zodat je niet alleen voor voor deze meeting moet afzakken. Als er mensen zijn die hier meer over weten of zelfs eraan deelnemen verneem ik dat graag. Het lijkt me wel eens leuk mij naakt te kunnen meten in een sporttornooi.
Het was wel goed in het zonnetje maar ook niet geweldig meer. Veel meer dan een paar keer uit de wind op ons balkon lekker genieten van het zonnetje op mijn naakte huid zat er echt niet in. Geen strandbezoek en het zeewater was ook al niet meer zo aangenaam.
Laat het maar snel zomeren zodat ik optimaal kan genieten.
Een paar dagen deze week trek ik naar een zonnige bestemming. Hopelijk is het warm genoeg om naakt een beetje van het zonnetje te genieten en om nog eens te "skinny dippen". Een verslagje volgt binnenkort.
Ook op naturistisch vlak is het duidelijk merkbaar dat het winterseizoen aanbreekt: natuurlijk met de verandering in temperatuur maar het is ook heel erg merkbaar binnen naturistische kringen, ik bedoel dan de fora op internet waar heel weinig echt gesproken wordt over de essentie, het ontbreken van activiteiten in clubs, ... Er vinden wel activiteiten plaats maar dan toch veel minder dan met warmer weer. Het lijkt wel alsof het naturisme in slaap dommelt.
Ook bij mezelf heerst het gevoel om bloot te zijn veel minder, het is een gewoonte. Je komt thuis en je doet je kleren uit om dan even later te beseffen dat je ofwel je verwarming hoger moet zetten (duurder!) ofwel dat je je kleding terug aantrekt. Ook de zin om naakt te zijn is er veel minder, in de zomer als de temperatuur het toelaat zou ik het liefst van hele dagen naakt zijn maar op een druilerige winterdag, pfff, nee dank u. Ik vraag me wel eens af of mede-naturisten dat ook zo in de winter ervaren.
Ach, de winter heeft zijn charmes maar de zomer is toch het seizoen bij uitstek voor blootlopers.
Laatst was ik weer eens aan het rondkijken naar activiteiten toen ik op een site terecht kwam waarop men een naturistische zeilvakantie kan boeken. Al jaren wil ik een watersport beoefenen maar daar is door omstandigheden nog steeds niets van terecht gekomen. Hoe geweldig zou het niet zijn om naakt te zeilen, ik geloof dat het een onbeschrijflijk gevoel is. En als dit dan nog kan op de mooiste plekjes ter wereld ...
Dat naturisme iets zou zijn dat me opvrolijkt had ik nooit verwacht.
Ik zit goed in mijn vel, ben heel sterk in mijn hoofd maar als je dan in een situatie terechtkomt zoals die waarin ik me nu bevind is het leven plots een pak somberder. Als het hoofd niet zo sterk was zou ik misschien verzinken in drank, drugs en vrouwen. Maar daar sta ik boven! Het leven draait en je moet erin mee. Vrienden kennen mij als een vrolijke jongen maar dat is iets dat momenteel iets dat me niet goed gaat. Maar als ik dan plannen maak voor mijn volgende vakantie vergeet ik heel eventjes wat me zo somber maakt.
Volgend jaar, vakantie 2007, wat zal het worden? Stilaan begin ik op internet rond te surfen op zoek naar reisbestemmingen mét naturistische mogelijkheden. Waar zal ik belanden? In Spanje, Griekenland, Kroatië, ... Vast staat dat er voldoende mogelijkheden moeten zijn voor naaktrecreatie zodat ik niet meer hoef rond te kijken naar rustige plekken waar ik ongestoord kledingloos kan genieten. Met wie is natuurlijk helemaal onduidelijk, zoals het er nu voorstaat zal ik er alleen op uit moeten trekken tenzij ik iemand ontmoet met dezelfde interesse. Bij deze, als er mensen zijn die een reispartner zoeken, laat maar iets weten. Ook als er iemand een heel mooi plaatsje heeft gevonden verneem ik dat graag.
We zien wel, het is alleszins een fijne gedachte volgend jaar ongestoord naakt in zee te kunnen zwemmen.
Hier ben ik nog eens, weer een tijdje gelden dat ik nog iets geschreven heb. Ik heb namelijk zware weken achter de rug: de vrouw waarvan ik hou wil bij me weg, geen ruzie, geen ander iemand, geen ... haar gevoel tov mij wil niet meer mee. Maar toch hoop ik nog dat het goed komt.
Maar onze relationele problemen horen niet thuis op dit blogje. Waarom ik dit wel vertel is dat ik tov haar geen vrees meer had om haar dingen toe te vertrouwen meer bepaald als ik haar zeg hoe ik me voel bij naturisme en naaktheid heeft dit geen invloed meer op onze relatie, voor haar is die toch voorbij. Dus een poosje later zat ik rustig met haar aan tafel en heb ik haar alles gezegd: waarom ik zo vaak ging "wandelen" als we samen op reis waren, waarom ik een schutting wilde plaatsen op ons terrasje en ook dat ik vaak naakt ben thuis als ze er niet is. Zalig om het te vertellen!
Dit werkte voor ongelooflijk bevrijdend. We deelden de meest intieme gedachten met elkaar maar om het over naturisme te hebben, hmm dat kon ik niet. En nu weet ze het allemaal en heb ik een goede vriendin met wie ik het allemaal kan bespreken en tegen wie ik het kan vertellen. En als ze van gedachten zou veranderen en toch kiest voor onze relatie, wat me de gelukkigste man zou maken op deze aardkluit, hoef ik ten minste geen domme excuses te zoeken om bijvoorbeeld op reis lekker naakt te gaan zwemmen. Nee, ik ze gewoon: "schat, ik hou van je maar nu ga ik even naaktzwemmen, tot zo."
Ik had naturistman beloofd over mijn vakantie in brazilië
te schrijven. Hij vond het ook niet erg dat het misschien iets
erotischer zou zijn dan normaal.
Ik had er namelijk een leuke en
spontane naturistische ervaring met een Duits stelletje dat mijn vriend
en ik op vakantie hebben ontmoet. We hadden hen leren kennen in een
klein plaatsje ergens in Brazilië, iets ten noorden van Recife. Klein
plaatsje, een dorpsfeest en dan kun je elkaar als Europeanen eigenlijk
niet ontlopen. We kwamen in contact, het klikte goed en we trokken de
hele avond leuk op.
In de dagen die daarop volgden en waarbij we
rondreisden in de omgeving kwamen we te praten over een resort dat we
nog wilden bezoeken. Toch met wat schroom lieten we doorschemeren dat
we een naaktresort bedoelden. Zij reageerden er leuk op maar lieten ook
meteen weten het nooit gedaan te hebben noch het van plan te zijn.
Okee, we trokken verder. Toen kwamen we bij een waterval die we in de
jungle wilden bezoeken. Met behulp van een gids trokken we ernaartoe en
eenmaal gearriveerd nodigde de gids ons uit te gaan zwemmen in het
meertje dat onder de waterval lag. We hadden er wel oren, mijn vriend
en ik kleedden ons geheel uit, ons niet storend aan de gids. Het andere
stel wilde wel meedoen, maar durfde niet meteen met die toeschouwer
erbij. In ondergoed dus. Later gingen hun slips toch nog uit. De
volgende dag vertrokken wij naar het resort en wilden we afscheid
nemen. Tot onze verbazing lieten zij weten eigenlijk wel met ons mee te
willen. Ze vonden het wel leuk klinken zoals wij het hadden omschreven.
Wij kenden het echter ook alleen van foto's. Maar okee. Verheugd en
tegelijkertijd gespannen trokken we daarnaartoe en huurden er een
huisje voor ons vieren.Zij reageerden heel onwenning maar gingen heel
dapper meteen met ons naakt. En een beetje uit beleefdheid van ons en
onwennigheid bij hen kwamen we er zonder het zo af te spreken tot een
soort partnerruill. Ik trok met de Duitse jongen op, mijn vriend met
het Duitse meisje. Eigenlijk om elkaar wat te steunen en een veilig
gevoel te geven. Waarom dan niet v-v en m-m? geen idee, het ontstond
zo. Dat was in de dagen ervoor ook al zo, en nu in het resort ook. Maar
het verschil was nu toch wel dat we naakt waren en dat dit nu toch een
wat meer erotische spanning gaf. We bleven namelijk even close met
elkaar omgaan als daarvoor, maar deden nu dingen op plaatsen en in
omstandigheden die je normaal met je eigen vriendje ervaart. Samen in
het bubbelbad of onder de douche, elkaar masseren, met elkaar dansen of
elkaar gewoon vriendschappelijk aanraken. Je kunt wel zeggen dat
naturisme gewoon is en normaal en dat er niets zou moeten veranderen,
maar toch voelde het wel anders. En met die Duitse jongen had ik ineens
een veel closere band omdat de naaktheid onze aanrakingen intiemer
maakte. En dat zag ik bij mijn vriend en dat meisje ook gebeuren. En
gek genoeg maakte dat zicht, elkaar zien met een andere partner,
helemaal niet jaloers. Het was ook allemaal niet sexgericht, al was het
wel heel sexy om te zien dat mijn vriend dat meisje masseerde. En om te
beseffen dat hij mij kon zien terwijl ik door die Duitse jongen werd
gemasseerd. En dat is niet erg zolang alleen mijn rug wordt gemasseerd,
maar wordt toch wel spannender als ook mijn borsten in andermans handen
verdwijnen.Het leidde verder niet tot enorme of gekke toestanden hoor,
maar voor een niet erg oplettende buitenstaander had het kunnen lijken
of we stelletjes waren.
En de moraal van dit verhaal is wat mij
betreft: naturisme kan je op een onverwachte manier heel dichtbij
brengen bij mensen die je vorige week misschien nog niet eens kende of
wilde kennen. Je moet het alleen toelaten.
Waar ik nu wel enorm naar uitkijk is het winterseizoen (skiseizoen) en de
daarbij horende saunamomenten.
Sauna en naturisme hebben beide met naakt te maken maar niet met naturisme. Sauna is een mooie manier om nog eens naakt te zijn in de winter en dit in een omgeving die dat toestaat of dat zelfs verplicht. Toch heb ik geen, of bijna geen, naturisme-gevoel in zo'n complex. Het aspect gezondheid en
gezelligheid in de sauna is voor mij veel belangrijker dan het naakt zijn. Er is niets zo
plezant als je spieren na een ijskoude dag in de sneeuw te laten
"herstellen" in de zalige hitte van zo'n cabine en dit in gezelschap van je
beste vrienden (want meestal ga je toch met hen op skireis).
Verborgen naturist die nu zegt dat hij met zijn vrienden en vriendinnen in de sauna zit, is dat niet contradictisch? Nee, helemaal niet, en dit juist omdat saunabezoek te verklaren valt als middel om je gezondheid te bevorderen en ook je vrienden zien daar het nut van in. Maar kan je ze uitleggen waarom je graag naakt bent, waar dan ook?
Ook in de publieke opinie zijn sauna en naturisme twee totaal verschillende, losstaande begrippen. Zeg eens tegen je buurman of -vrouw: "ik ga naar de sauna" of "ik ga naar het naaktstrand" ... Juist ja, ik kan het me zo inbeelden dat de buren zeggen: "Oh, mag ik eens mee naar de sauna?" Maar in dat andere geval is het goed mogelijk dat de buren plots niet meer zo vriendelijk zijn en je in de rest van de straat afschilderen als één of andere oversekste freak.
Och, ik zal maar gewoon genieten van mijn saunaatje af en toe.
Laatste tijd heb ik verschillende leuke reacties gehad, zowel in mijn gastenboek als via mail. Het doet me plezier om ze te lezen en ze geven ook wel steun aan deze naturist.
Er zijn enkele redenen waarom het tegenwoordig wat langer duurt dat er berichten verschijnen: één van de redenen is waarschijnlijk een beetje tijdsgebrek, daarom dat ik Inge, die reeds een aantal berichten heeft geplaatst, ook af en toe aan het woord laat. Een andere reden is het weer buiten en de verandering van het seizoen naar herfst. Het naturisme-gevoel is veel sterker in het voorjaar, met aanloop naar de vakantie en het zomerverlof met de plannen die hierbij gevormd worden. Dan kan je natuurlijk zeggen: "naturist ben je het hele jaar door" en dat is ook zo. Ik ga ook nu naakt slapen, ik loop ook nu vaak naakt in huis rond, ik ben alleen niet zo vaak naakt buiten. Het weer en verandering van het seizoen zijn ook spelbrekers: augustus was slecht, begin september goed, maar dan is het terug werken en begint de sportcompetie. Bijgevolg is er ook minder tijd en zijn er ook minder ervaringen die ik kan delen.
Maar de hoofdreden blijft toch dat naturisme-gevoel: een mooi-weer-gevoel. Hoewel ik het wel eens fijn vind om op een koude nacht eventjes de intredende herfst aan mijn naakte lichaam te laten voelen en de zuurstof in mijn longen te halen.
Maar bij deze beloof ik om frequenter iets te posten.
Eindelijk weer eens op vakantie geweest, weg van het natte België-weer.
Toen we de reis gingen boeken stonden een paar landen op mijn verlanglijstje: Spanje en Kroatië en vooral Griekenland. Dit zijn toch de landen bij uitstek voor naturisten. Er kan en mag meer dan bijvoorbeeld in Turkije en Italië.
Ik had op voor ons vertrek opgezocht of er in de streek rond ons hotel een naaktstrand was maar dat bleek niet zo te zijn. Dus was het maar te hopen dat het hotel rustig gelegen lag zodat er genoeg plaatsen waren waar ik toch naakt kon zijn en dit in de nabijheid van het hotel. Mijn vriendin die niet van naturisme wil weten kon zo rustig aan het strand van ons verblijf liggen en ik gemakkelijk even verderop gaan zwemmen.
Toegekomen in ons hotel viel me onmiddellijk op dat de hotels langs de kust niet aan elkaar gesloten stonden, er was heel wat plaats tussen de gebouwen en het strandje liep gewoon door. Eerste dag op het strand: ik ging natuurlijk zo snel mogelijk op verkenning. Na een wandelingetje van vijf minuten kwam ik aan een stukje strand omgeven door rotsen, het eerste wat me opviel was dat er een aantal mannen naakt lagen te zonnen. Enerzijds was ik blij dat er een stukje was waar naakt gezwommen werd, anderzijds vond ik het niet leuk dat het alleen maar mannen waren.
De volgende dag ben ik 's ochtends teruggegaan naar het plekje, er was nog niemand, alleen af en toe wandelaars die voorbij kwamen. Ik trok dus moedig mijn zwembroek uit en zette me neer aan de rand van de zee. Eventjes later viel het me op dat er verderop een man stond gluren telkens ik in zijn richting keek verdween hij tussen de gewassen. Leuk was het niet en ben toen ook terug vertrokken.
De volgende dag ging ik terug in de hoop dat de gluurder er niet meer zou zijn en gelukkig was hij er ook niet meer of zat hij ten minste goed verborgen. Wel zaten er nu een paar oudere dames naakt te zonnen. Dat gaf me alleszins een veel prettiger gevoel: het strandje werd toch niet alleen door mannen bezet en de gluurder leek verdwenen. Dit was dus een goed moment om een verfrissende duik in zee te doen. Zalig was het: lekker vrij in de afkoelende zee met helemaal niets aan.
Ook de volgende dagen keerde ik er terug naartoe voor een zwempartij en om eventjes van het zonnetje te genieten, naakt dan. De eerste dagen zat de schrik er nog wel in om er andere gasten van ons hotel tegen te komen maar die schroom verdween geleidelijk. Ook de reflex om mij te bedekken of rechtop te gaan zitten zodat niet alles zichtbaar was als er wandelaars voorbij kwamen verdween.
Zo heb ik toch kunnen genieten van een aantal fijne naakten momenten tijdens mijn vakantie.
Tijdens
een uitverkocht Lowlands-weekend hebben luisteraars van 3FM de ramen
gewassen van de studio van 3FM, op deze manier hebben twee luisteraars
een kaartje van Lowlands verdiend.
Afgelopen
vrijdag beloofden de twee meiden tijdens de uitzending van Wouter van
der Goes dat ze naakt op het podium wilden dansen om kaartjes van
Lowlands te krijgen. Uiteindelijk hebben de meiden beloofd om de ramen
te lappen van de Lowlands-studio op het festival.
De meiden vonden het geen probleem. Ik heb niet zoveel schaamtegevoel, aldus Arlette.
En tenslotte hebben ze onder luid gejuich van de mannelijke Lowlands bezoekers de ramen gelapt in adamskostuum. [Radio.NL]
Wanneer
een vrouw lang genoeg naakt is, bekijkt men terug haar
gezicht. Norman
Mailer Bloot
en naakt betekenen hetzelfde, alleen klinkt bloot als een
verrassing en wijst naakt op opzet. Pfizer Als een
man zich naakt toont in het openbaar wordt hij
gearresteerd. Als een vrouw dat doet, komt er applaus. G.van
Aelst Wie
zijn gezicht wil verbergen, moet naakt over straat gaan. S.Jerzy
Lec
Jongeren in Amerikaans stadje mogen naakt rondlopen
In het 13.000 inwoners tellende stadje Brattleboro, in de Amerikaanse staat
Vermont, loopt een twintigtal jongeren al een hele zomer naakt over straat. Ze kunnen dat
ongestraft doen dankzij een vreemde lokale wet, die stelt dat inwoners zich naakt in het openbaar mogen
vertonen zolang die naaktheid aseksueel blijft. Het
stadje, dat in 1724 werd gesticht en de eerste Britse nederzetting in Vermont
was, heeft een rijke traditie wat naaktheid betreft. Dankzij de
vreemde wetgeving zijn er al groepsfietstochten, hoepelwedstrijden en een
muziekfestival geweest met naakte toeschouwers of
deelnemers.
En dan zeggen dat ze in Amerika veel preutser zijn dan hier ...
De Colombiaanse popster Shakira (29) zou het liefst de hele dag
in evakostuum rondlopen. Dat vertelde de zangeres aan het Duitse tienermagazine
Bravo. ,,Als ik niet aan het werk ben, loop ik graag onopgemaakt en in mijn
blootje rond. Op die manier hoef ik niet continu na te denken over wat ik moet
aantrekken.''
,,De grootste hekel heb ik aan juwelen, want daarmee voel ik me vastgeketend.
Als ik zou kunnen, leefde ik de hele tijd naakt, zoals Eva in de tuin van
Eden.'' Shakira gaf daarnaast ook
haar nieuwste hobby prijs: tuinieren. ,,In de tuin rond mijn huis in de Bahama's
staan rode en roze bloemen. Het is net een paradijs.''
dit is de tango van het poedelnaakte strand Mevrouw de Wit is net zo poedel als dr hondje hier in dit grote blote hemelbed van zand Zo is de trend we halen alles naar beneden met deze tango van het progressieve niets Oh het is een grote zegen want we zijn de stof ontstegen met de blote piemel op de waterfiets
Dit is de tango van het blote kontje alweer een doorbraak met een positief geluid Hier is geen sprake van een borstrok of een bontje ze zeggen uit is goed voor u dus alles uit Je weet als leek niet waar jet eerste naar moet kijken je ziet zoveel en toch ook zo weinig langs je gaan body-builders en hansworsten en diverse damesborsten kijken je met grote roze ogen aan
Dit is de tango van het blote kontje we gaan weer kontjesmaat terug naar de natuur Het blote leven dat is zoeter dan een klontje je staat zo open voor de andere t is zo puur en hier verkoop je niemand knollen voor citroenen geen enkele bil is wit maar bruin al wat je ziet het hele lijf maar dan ook het hele zelfs de kleinste onderdelen en dat is toch een vooruitgang vind je niet
Weet je wat nou merkwaardig is mensen weet je wat nou het meeste opvalt op het naaktstrand de billen Het valt me op dat billen op elkander lijken Vooral wanneer je ze wat langer kunt bekijken Er zijn er bij die kijken uitgesproken geinig en der zijn ook andere en die zeggen me maar weinig Ik vind dat billen ook iets hebben van gezichten je ziet meteen of ze van neven zijn of nichten En ik zag twee trieste billen in het water staan zo van waarom komt hier nou nooit eens iemand aan
Ik ben niet kritisch maar de meeste billen hangen of ze hebben van die rare kreukels in de wangen Je hebt belegen billen en ook hele blitse en sjacherijnige mensen hebben van die spitse maar tante Stien en tante Nel en Tante Nora die van die grote dozen van Pandora En ik zag een treurig dametje helemaal alleen toen dacht ik bij mezelf verhip die heeft er geen
Dit is de tango van het blote mensje Hij zoekt zichzelf en stapt pardoes uit zijn peignoir Zij draagt haar eigen borstjes, hij zijn eigen pensje waar eerst zn stropdas zat zit nu een plukje haar We hebben afgerekend met een vroom verleden hier lopen mensen als herboren kinderen rond En je voelt je zoveel vrijer en je voelt je zoveel blijer
Op verzoek van Naturistman nog een andere ervaring dan. Naturisme is iets dat je vaak alleen of met je partner doet. Als je vrienden hebt die het ook doen is het uiteraard helemaal geweldig. Die ervaring had ik laatst ook en wilde ik graag met jullie delen. Ik had het met een van mijn beste vriendinnen (van wie ik nog niet wist dat ze ook wel eens naar een naaktstrand ging) een keer een gesprek over zonnen en lekkere plekjes. Ze stelde voor een keer samen te gaan. Leek me leuk en we spraken af. Die midddag kwam ik bij hen en bleek haar vriend ook mee te gaan. Hartstikke leuke vent, maar ik dacht: okee, dus dan is de kans dat we naakt gaan zonnen wel erg klein. Nou, helemaal mis. We kwamen daar en spreidden onze badlakens uit, en ik begon me al wat voorzichtig uit te kleden, zie ik mijn vriendin haar jurk uittrekken: niks eronder aan. Haar vriend al even niet te benauwd: korte broek uit en in zijn blote kont. Nouja, wie was ik dan nog om braaf in mijn bikini te gaan liggen? Binnen de kortste keren lagen we er alledrie lekker bloot naast elkaar of gingen we zwemmen. En ik kreeg er nog een kleine massage bij ook. Toen haar vriend haar schouders wilde insmeren riep zij meteen: geef ons maar een lekkere massage! Ons? Ja inderdaad, nadat hij eerst zijn vriendin had inegsmeerd was ik aan de beurt. En niet zomaar even flauw de schouders invetten, nee de totale aanpak waarbij hij niet schroomde billen, borsten enz. aan te raken. Dan blijkt maar weer eens hoe je je kunt vergissen in vrienden. Je denkt ze al lang te kennen en dan blijken ze zelf ook al jaren naar naaktstranden te gaan en helemaal geen flauwhartige wezens te zijn. zo heb je er bijna 'nieuwe'vrienden bij.
Ik las het verhaal over skinny dipping van naturistman. Ik had
laatst zelf ook zo'n leuke spontane ervaring, die ik jullie niet wil
onthouden. Ik was onderweg voor het werk en zoals jullie weten was het
deze week mega-heet. In de auto is dat ook altijd een fijn iets,
zwetend, glibberend. Besloot daarom even onderweg naar t water te gaan.
Een afspraak had afgebeld, dus ik had even de tijd. Ik kwam bij een
rivier, parkeerde mijn auto, haalde een plaid uit de kofferbak en ging
op weg door het riet om een leuk plekje te zoeken. Na enkele minuten
kom ik de ideale plek tegen: klein stukje gras te midden van hoog riet,
niemand die me kan zien, alleen vanaf de schepen en bootjes. Geen
probleem. Wilde ik net mijn kleed uitspreiden, zag ik ineens een hengel
en een kistje in het gras. Wat is dit. Het antwoord kwam kort daarna
uit het riet lopen: een man van in de veertig, aardige bruingebrande
kop in korte broek en blote borst. Aan zijn voeten een paar stevige
stappers.We begroetten elkaar en hij vroeg of ik op die plek wilde
komen liggen. Ik zei ja, maar dat ik wel verder zou zoeken. Welnee, zei
hij, ik ga er alleen maar wat vissen, ik stoor je niet, en bovendien is
er verrderop geen plekje meer zoals dit, alleen iet. Maar goed, ik
eigenwijs toch verder gelopen en inderdaad: nergens een goede plek te
vinden. Dus ik moest wel terug. Ik spreidde mijn kleed uit op de plek
waar hij ook stond en hij glimlachte naar me. Ik zal je echt niet
storen hoor, zei hij nog. Ik deed mijn schoenen, spijkerbroek, blouse
en bh uit en twijfelde nog even over mijn broekje. Hij keek om en zag
me staan en zei toen dat hij zich ook wel zou uitkleden zodat ik me
niet zo bloot hoefde te voelen met hem erbij. Ik lachte nog dat dat
niet hoefde,. maar nee hoor: hij schopte zijn schoenen uit, en trok
zijn korte broek samen met zijn onderbroek in een keer uit. Pakte zijn
hengel op, lachte nog een keer naar me en richtte zijn aandacht weer
helemaal op zijn hengel. Ik moest er wel om lachen, spontane vent. Ik
trok mijn broekje uit en ging op mijn kleed liggen en heerlijk liggen
zonnen.Na een minuut of tien lag ik echt te bakken zo heet, dus ben ik
opgestaan en heb ik met die man staan kletsen. Aan het water was het
een beetje koeler en wat spetters water hielpen ook erg goed. Ik kreeg
nog les in werpen met de hengel, maar gevangen heb ik verder niks. Het
was zo een reuzegezellig uurtje tussen 't werk door. Heel spontaan en
leuke ervaring eigenlijk.
Een bekende tegenkomen op een naaktstrand of in de sauna blijft voor
mij een ervaring die ik niet goed plaatsen kan. Je zou zeggen: je komt
er allebei voor dezelfde lol, maar toch voelt het heel anders,
beschamend bijna. En dan ligt het er nog aan wat voor bekende je treft.
Een goede vriendin of vriend, een familielid van wie je niet vermoedde
dat hij of zij ook naaktstranden bezocht, of een vage kennis die je
laatst nog op een party tegenkwam... het heeft allemaal een andere
lading, maar hoeft nog niet vervelend te zijn.
Heel anders is dat als je
een collega of -in mijn geval- een directe klant tegenkomt. Ik werk in
een sector waarbij ik namens een bedrijf rechtstreeks en persoonlijk
met klanten te maken heb. Ik werf ze, begeleid ze, werk ermee samen tot
het resultaat er ligt en geevalueerd moet worden. Een intensief en
vertrouwwekkende relatie, maar altijd zakelijk omdat er (soms veel)
geld bij gemoeid is. Elkaar dan in een sauna of op een naaktstrand
tegenkomen heeft dan wel een andere lading. Je zou kunnen zeggen: de
ultieme vorm van vertrouwen geven, maar het voelt toch anders.Misschien
komt het omdat ik een vrouw ben, maar bij een naakte klant voel ik me
plotseling veel naakter dan ik al ben. Ik ben niet preuts, ik ben het
heus wel gewend dat mannen naar me kijken en vanalles van me willen
zien, en ze mogen. Maar bij een zakelijke relatie geeft dat een extra
spanning. Misschien weet iemand van jullie lezers hoe dat precies werkt
of waaom ik me er anders bij voel dan bij wildvreemden?
Ik was dus een
keer op een naaktstrand in Zeeland, een erg rustig stuk en ik was aan
het zwemmen. Er waren nauwelijks mensen en toen ik weer naar het strand
terugzwom zag ik in de verte wel een man aan komen wandelen. Niets aan
de hand, ook niet toen ik al kon staan en door het water naar land
terugwaadde. Ik keek niet eens op naar die naderende (naakte) man en
was druk in de weer met mijn natte haren uitwringen , toen ik ineens
mijn naam hoorde roepen. Hee! Oh nee....! Het was een heel goede klant
en iemand waarmee ik op dat moment net in een reeks sessies zat die
best moeizaam verliepen omdat hij steeds weer wat anders wilde. Hij
bekeek me enthousiast en zei: ,,goh, ik wist niet dat jij ook
naaktstranden bezocht, wat leuk!" Nee, inderdaad, en wat moest ik mijn
best doen om ook enthousiast te doen en net te doen alsof ik het
helemáál niet erg vond dat hij me helemaal bloot zag nu. We hebben even
staan kletsen en toen kwam hij er nog bijzitten ook. Zitten gaf me al
iets meer mogelijkheid om me zelf een beetje tebedekken met armen en
benen. Zelf deed hij geen enkele moeite iets te verbergen en leek er
zelfs van te genieten wijdbeens voor me te blijven zitten. Nee, het was
niet intimiderend ofzo, dat was het ook niet, maar het was meer van:
meid, kijk lekker naar me, want ik bekijk jou ook! Later, toen hij weer
aanstalten maakte om te gaan (zijn gezin zat een eind verderop) zei hij
zelfs letterlijk nog: ,,laat me je nog eens goed bekijken, want die
kans krijg ik voorlopig niet meer denk ik." Hij was tegelijkertijd
weer zo ontwapenend dat het niet als opdringerig overkwam. Maar ik
schaamde me wel een beetje.
En de deal? Die kwam daarna vrij snel rond.
Gek zoals die dingen dan ineens lopen.
Het volgende stukje staat ook te lezen in mijn gastenboek maar ik vond het daar een beetje verloren staan. Het is geschreven door iemand waarmee ik een tijdje geleden ben beginnen chatten. Telkens we chatten hebben we hele fijne gesprekken over naturisme en ik vind het wel leuk haar ook eens iets te laten schrijven. En ze heeft me beloofd dat ze nog meer zal schrijven als er leuke reacties komen!
hallo beste naturisten,
Naturistman heeft me uitgenodigd hier een wat
persoonlijke ervaringen neer te schrijven. Ik ben een 26-jarige vrouw
en woon in Utrecht, geen ideale omgeving voor naturisme aangezien
natuur in de Randstad sowieso erg spaarzaam is. Om die natuur op te
zoeken, stap ik regelmatig in mijn autootje om een eindje het land in
te rijden en ergens wat water of groen op te zoeken.
Zo kwam ik een
keer in de Biesbosch terecht waar ik een heel leuke en
spontane ervaring had met een zeilwaardig stel dat toevallig
dezelfde kalme rivierarm had opgezocht als ik...Mijn handdoekje lag nog
niet uitgespreid toen ik het bootje in de gaten kreeg. Shit, dacht ik
nog, net nu mijn favoriete stek zo lekker rustig leek komen er
pottekijkers. Ik ben niet preuts maar ik wil ook niet shockeren of
mensen tot last zijn. Omgekeerd wil ik ook niet dat andere mensen mij
tot last zijn, me komen begluren of zogenaamd 'een vuurtje
vragen'. Naturisme is ongeorganiseerd altijd een kleine
overlevingsstrijd, maar daarmee vaak dan weer een intensere belevenis
dan met z'n allen rond de barbecue in een resort.
Op het bootje of yacht
zag ik een stel rondscharrelen, beide in zwemkleding. Ze rommelden wat
met touwen en andere zeilgereedschap. Ik besloot eerst maar eens de kat
uit de boom te kijken en kleedde me niet geheel uit; mijn broekje bleef
aan. Ik weet niet of ze mij ook al snel doorhadden, maar dat kwam even
later toen de zon te warm werd en mij het water in dreef. Het geplons
deed hen opkijken; ze leken al even verstoord door die onverwachte
indringer in de rust als ik zelf. Ik spetterde wat rond, ging weer aan
de kant en zag hen even later hetzelfde ritueel uitvoeren. Na een
uurtje zo elkaars territorium beloerd te hebben op afstand, kwam het
moment waarop we in het water kennismaakten. De man van het stel
begroette me en begon een praatje. Na een tijdje mengde zij er zich ook
in en babbelden we wat terwijl we rondspetterden. Op een gegeven moment
klom de man weer aan boord en dook vervolgens in het water. Blijkbaar
reageerde ik er erg enthousiast op want ik kreeg onmiddellijk de
uitnodiging hetzelfde te doen. Ik hou wel van duiken en zwemmen, dus ik
liet het me geen twee keer zeggen en klom het glibberende trapje op.
Voelde wel maf op andermans schip; geen idee waarom ik dat zeg, maar
het is alsof je in iemands biotoop binnendringt en daar zoiets intiems
doet als topless rondlopen - haha. Afijn, het kwam erop neer dat we al
snel op en af de boot klommen en doken met z'n drieën, een gezellige
spetterboel. Tot op een bepaald moment de vrouw van de boot dook, en
niet eerst zij maar haar zwembroek terug boven water kwam. Hilariteit.
Ze reageerde er relaxed op en in plaats van dat ze de moeite nam het
broekje weer aan te trekken, smeet ze het aan boord, meteen gevolgd
door haar bikinihesje. Ze had gelijk, zonder het broekje staat een
bikini maar gek. Hij volgde haar voorbeeld. En ik? Ik stond op dat
moment natuurlijk net óp het schip, met hen beide verwachtingsvol naar
me kijkend vanuit het water. Nee, ik ben echt niet preuts, maar soms
kan ik toch best ineens erg verlegen worden van een situatie. Ik heb me
wel uitgekleed daar, want een goede kans laat ik ook niet graag voorbij
gaan, maar het was even wennen.Uiteindelijk hebben we een heel leuke
middag en avond doorgebracht bij hen aan boord. Samen nog
wat gezwommen, in de zon gelegen, gedronken, gegeten, en gerelaxed.
Heerlijk zo'n schip! Het biedt onverwachte kansen, hihi.
Wel heel mooi weer, warme dagen en zwoele nachten maar ontzettend druk. De enkele plaatsjes waar ik vorige keer gerust was om niet gezien te worden waren zelfs nu bezet door geklede badgasten. In Spanje is namelijk de schoolvakantie reeds begonnen.
Toch heb ik een keertje naakt gezond en naakt gezwommen? Na een aantal halsbrekende klimpartijen over rotsen te doen heb ik toch een stukje gevonden waar er niet direkt mensen kwamen. Alleen kliefde af en toe een catamaran vlakbij door het water maar dat kon ik me echt niet aantrekken. De drang om eventjes naakt te genieten was groot genoeg om het gedacht gezien te worden opzij te zetten.
Ook heb ik heel eventjes naakt gezwommen. Ben niet naakt in het water gelopen maar op een plekje waar een rots boven water kwam heb ik mijn zwembroek in het water uitgetrokken en ze op de rots gelegd. Na een paar minuten in het zalige lauwe water heb ik mijn zwemstuk dan maar terug aangetrokken en ben ik terug op kant gekropen.
Samengevat was het naturistisch gedeelte van de reis heel beperkt en van een gevoel van voldoening is dus ook geen spraken. Toch niet op dit vlak. Dan maar aftellen naar mijn volgende trip zeker?
Er zijn maar twee zaken die mijn dag heel goed kunnen maken: mijn vriendin en naaktheid!
Zo lig ik nu lekker naakt op mijn balkon tekstje te schrijven. De zon schijnt nog op mijn lichaam en een briesje houdt het dragelijk. Het is de eerste keer dat ik zonder enige afscherming op mijn terras lig. Na vele keren observeren ben ik tot de conclusie gekomen dat de mensen beneden toch niet de moeite doen omhoog te kijken.
De buren? Die lijken allemaal op reis te zijn, alleen in de verte is er nog een man aan het genieten van de laatavondzon maar hij zou al een verrekijker moeten halen om te zien dat ik naakt ben. En ook de kantoorblok lijkt me helemaal verlaten. Wat houdt me dan tegen om dit niet te doen? Inderdaad niets! En het voelt zalig! En voor noodgevallen ligt er een grote handdoek in handbereik.
Maar nu beginnen er een aantal kinderen te spelen op de parking achter me, het sein om toch maar terug binnen te gaan.
Skinny dipping of naaktzwemmen, de Engelse term klinkt veel zachter dan de Nederlandse. Naaktzwemmen klinkt zo banaal.
Ik hou ervan, ik vind het zalig om mijn lichaam te laten overspoelen door één van de krachtigste natuurelementen. Het frisse water dat je hele lichaam een hele ander dimensie geeft. Ik vind het leuk van het begin tot het einde, van het moment dat ik naar zee stap tot ik druipend terug naar mijn spullen wandel. Het is voor mij misschien wel de ultieme gewaarwording van naaktheid. Rustig rondzwemmen met de vissen die een naakt lichaam in hun territorium heel gewoon lijken te vinden.
Maar telkens ik het doe schuilt er ook een enorme angst in mij. Angst om mijn spullen op het droge niet meer terug te vinden. Ik durf meestal dan ook niet lang in het water te blijven en voortdurend zijn mijn ogen op mijn bezittingen gericht. Er moest maar eens iemand op het idee komen om mijn kleren mee te nemen. Wat moet ik dan? Aan de eerste voorbijganger vragen om een handdoek te lenen? Hij of zij zal in een deuk liggen of misschien heel raar reageren op mijn naakte lichaam.
Ach laat ons maar de gedachten bij het puur genieten van water.
Een aantal ontzettend leuke reacties heb ik reeds ontvangen, zowel op mijn blogje als in mijn mailbox.
Vooral mijn stukje over naturistenterreinen heeft een aantal reacties met zich meegebracht. Hartelijk dank aan de lezers die hierop gereageerd hebben, maar ook de mijn andere stukjes worden gelezen. Ook gisteren heb ik nog een hele toffe mail ontvangen van een man die zich helemaal kan vinden in mijn situatie. Ook hij vindt net de vrijheid van het naakt zijn heel belangrijk. Ik bedoel daarmee dat een naturistenterrein een mooi alternatief is voor legaal naakt te lopen maar anderzijds is het ook een vorm van reservaatvorming. Ik zou veel liever gewoon naakt door een bos kunnen wandelen als ik daar zin in heb. Ook het feit dat je over een aantal lidkaarten (die dan nog een aantal kosten met zich meebrengen) moet beschikken om het terrein te betreden vind ik een beetje teveel van het goede al weet ik ook wel dat het een aantal mensen weerhoudt ernaar toe te gaan die geen pure doeleinden hebben.
Ik zal nog eens goed nadenken over een bezoek aan een naturistendomein, al is het maar een impressie ervan op dit blogje te kunnen weergeven.
What spirit is so empty and blind, that it cannot recognize the fact that
the foot is more noble than the shoe, and skin more beautiful that the
garment with which it is clothed?
Volgende week lig ik, hopelijk naakt, te bakken onder de Spaanse zon.
Inderdaad, volgende week ga ik een paar dagen naar de Costa Blanca, niet zomaar een reisje, het heeft een doel waarover ik me niet verder ga uitweiden. Maar tijdens dat tripje hoop ik een aantal uren per dag van het zonnetje te genieten. Ik kijk er al naar uit. Ik ga naar hetzelfde plaatsje waar ik nogal eens naakt ben geweest maar dan ergens verborgen tussen de rotsen.
Ik logeer vlakbij het strand waar ik vorige keer een vrouw naakt zag zonnen. Ik heb gehoord dat het daar nog wel eens voorkomt dat er mensen naakt liggen. Als er nu weer enkele zijn zal de drang heel groot worden om ook volledig naakt van de warme zon te genieten, dat weet ik nu al. Maar zal ik het lef hebben om het te doen? Dat is een andere vraag. Er loopt immers een drukke weg langs en zomaar tentoon liggen van al die passanten zie ik niet zo zitten.
Och in het slechtste geval zoek ik terug mijn verborgen plaatsje tussen de rotsen op, al hoop ik stiekem dat ik er andere naturisten zal aantreffen ...
Ongelooflijk toch! Niet alleen mannen gluren, kijk maar links onderaan de foto. De vrouw wandelt duidelijk geinteresseerd en gescheiden door de golfbreker naast het naaktstrand. "Aapjes kijken in de zoo". Dan vraag ik me af, is ze niet gewoon jaloers dat al die mensen wel durven naakt te liggen en zij niet?
Stel je voor: zittend aan de waterkant op een rustig en verscholen plekje. Een goede plek om naakt te zijn. Helaas zit een tiental meters verderop een stel wat, gezien hun ouderwetse zwemkleding, vast geschokt zal zijn als ik naakt ga zonnen. Maar misschien willen die mensen verderop ook wel liever naakt zijn.
Hoe groot is de kans dat iemand die op een rustig en verstopt plekje aan het water gaat zitten dat het liefst naakt doet? Ik denk wel meer dan 10%. Maar hoe zou je nu kunnen weten dat degene die tien meter bij je vandaan is gaan zitten eigenlijk, net als jijzelf, naakt wil zonnen en zwemmen?
Op zoek naar het `geuzenteken' waarmee die vele ongeorganiseerde naturisten elkaar kunnen herkennen vond ik de groene vlag. In de watersport schoorvoetend bekend. Gehesen op een schip voor anker betekent het zoveel als : "kom rustig naderbij, ik heb geen bezwaar als u zich naakt aan dek vertoont."
Het lijkt me een geweldig initiatief wat aangepast voor landgebruik, navolging verdient en uitgedragen moet worden. Ik denk aan : een groene kaart achter de voorruit. Een stuk groen papier aan een bamboestokje in de grond. Of zelfs een groene rechthoek op je T-shirt. Het lijkt me niet moeilijk de symboliek te verzinnen.
Giovanni
Beste schrijver
Ik kan jouw idee alleen maar aanmoedigen, daarom dat ik je mail dan ook heb opgenomen in mijn blog. Zijn er naturisten die weet hebben van zo'n teken in het buitenland? Of is dit behalve in de watersport nog niet vertoond? Ik heb alleszins het idee dat het voor meer kontakt kan zorgen onder naturisten. Het lijkt mij als eenzame naturist een schitterende mogelijkheid, indien het uitgebreid gebruikt zou worden, om naturisten bij elkaar te brengen.
Toch heb ik ook enkele bedenkingen. Zoiets blijft niet lang alleen maar bekend onder naturisten maar ook de rest van de bevolking zal er snel weet van krijgen. Nu kan je zeggen: ja, dat is net de bedoeling, maar het kan niet de bedoeling zijn dat wanneer ik op mijn steigertje zit met een vaandeltje erbij gluurders ga aantrekken. En dat zal zeker gebeuren op deze manier. Ook de politie zal hier snel van horen en zoals de bekeuringen de deur uitvliegen...
Waar ik wel volledig achter sta is dat je een teken met je meedraagt. Als een gelijkgestemde, die geen probleem heeft ervoor uit te komen naturist te zijn zo'n teken op één of andere manier bij zich heeft, zou hij of zij een aanspreekpunt kunnen zijn voor mensen die anders niet zo snel kontakt leggen. Het lijkt me heel fijn ergens op een terrasje te zitten en zo iemand te ontmoeten.
Ik vrees alleen dat het een initiatief is dat geen navolging zal krijgen. Of wel? Bedankt Giovanni voor dit idee.
Morgen is het weekend, ik kijk er al naar uit. De weerman voorspelt mooi weer en dat opent mogelijkheden tot naturisme buiten mijn flatje.
Waar ik naar toe ga weet ik nog niet, hebt u misschien een suggestie? Maar wat ik wel weet is dat ik ook dit weekend naakt van het zonnetje ga genieten. Een eenzaam plaatsje vinden is in het weekend veel moeilijker dan op een weekdag, logisch, iedereen probeert zo veel mogelijk buiten te zijn als ze niet hoeven te werken en jammer genoeg meestal gekleed. Tenzij je naar een recreatiegebied trekt met naturistische mogelijkheden, of een naturistisch domein.
Zo'n vereniging met eigen domein met zwembad en cafetaria vind ik eigenlijk wel een schitterend initiatief, toch voor mensen die niet alleen gaan. Mensen waarvan de partner ook interesse heeft in naturisme of die door een andere naturist geintroduceerd worden. Ik ben nog nooit op zo'n domein geweest en daar heb ik zo mijn redenen voor. Ik zie het eigenlijk niet echt zitten om als single man naar zo'n domein te gaan om er dan een tijdje rond te lopen, bekeken worden door de andere gasten die mekaar allemaal kennen en zich afvragen wat ik daar eigenlijk kom doen zo alleen. Of vergis ik mij? Gaat het er niet zo aan toe. De voorbije zondag was het opendeurdag op die terreinen, jammer genoeg had ik niet de tijd om eens een kijkje te gaan nemen.
Wat ik me ook afvraag is dat er ook mensen van mijn leeftijd op zo'n terrein terug te vinden zijn. Niet dat ik iets heb tegen iets oudere mensen maar ik zou me zeker beter voelen als ik moest zien dat er mensen aanwezig zijn van einde twintig, begin dertig jaar. Dan val ik zo niet uit de toon tussen al die wijsheid die daar rondloopt. Het beeld dat ik heb van de bezoekers is toch nog één van mensen die zich niet meer hoeven te storen aan een werkweek.
Misschien moet ik de remming van eenzame toerist maar overwinnen en een kijkje gaan nemen. Hoewel ik nu al weet dat het nog niet voor één van de dagen zal zijn.
Telkens terug je volledig bloot geven vraagt toch altijd een dosis lef. Of toch om het te doen op die plaatsen waar het niet echt de gewoonte is. Ik heb nog geen ervaring met officiële naaktstranden of recreatiegebieden, ik denk dat ik daar zonder schroom al mijn kleren uittrek, zonder twijfels. Maar op zo'n stukje strand waar wel eens mensen kunnen passeren is het toch nog iets anders.
Zo ook die keer in Spanje. Vorig jaar verbleef ik daar in een kuststad vlakbij Benidorm. Ik had al op voorhand het internet uitgevlooid op zoek naar mogelijk naaktstranden of clothes-optional beaches, zoals dat zo mooi heet in het Engels. Tot mijn spijt vond ik slechts een paar van die stranden op een verdere afstand van mijn residentie. Dus zat er nog maar één ding op: de rustigste stukken opzoeken. Ginder toegekomen vond ik een klein strandje op het einde van drukke straat. Het lag in een kleine baai een paar meter onder een wandelpad. Daar zag ik een moeder met haar dochter zonnen, de dochter in badpak en de moeder volledig naakt. Ik had veel bewondering voor de vrouw omdat ze dat zo openlijk durfde en vooral omdat echt iedereen haar kon zien van het pad. Maar ze leek zich daar niet aan te storen. Ik was misschien wel wat jaloers op haar.
In het verlengde van het strandje rezen meters hoge rotsen op, een muur alsof er een stuk land zomaar was afgescheurd. Ik had gezien dat er af en toe mensen naast die wandelden door het water. Het kon er niet echt diep zijn, dus waagde ik mijn kans. Na een paar minuten over gladde, natte rotsen in het water stappen kwam ik aan een inham met een vrij smalle maar droge en vlakke boord. Vanuit de flatgebouwen was het niet zichtbaar maar wel van bovenop de natuurlijke muur, maar dan moesten de wandelaars al echt over de rand leunen. En natuurlijk konden er ook pootjebaders passeren. Op die boord heb ik dan mijn handdoek gelegd en heb ik eerst nog eventjes afgewacht dat er niet al te veel mensen passeerden. Na een tiental minuten had ik nog niemand gezien en besloot ik ook mijn short uit te trekken en rustig te genieten van de warme voorjaarszon en het frisse briesje dat voor een welgekomen afkoeling zorgde. Alweer had ik een verborgen plekje
Vandaag had ik een dagje vrij. Omdat het in de stad veel te warm was zocht ik een plekje naast een kanaal waar ik rustig mijn voeten in het water kon laten dobberen. Ik wist niet goed waar ik het best heen kon gaan, ik besloot dan maar om een plekje uit te zoeken langs het Albertkanaal. Na een stukje op de dijk te wandelen vond ik een paar trapjes die tot de boord van het Kanaal gingen. Ik heb er rustig mijn lunch opgegeten en kon gelijktijdig observeren hoe het met de voorbijgangers zat. Tot mijn spijt kwamen er heel veel wielertoeristen langs die me dan nog goed zagen zitten ook. Ook was er het feit dat de boord vrij smal was zodat het er echt niet comfortabel was.
Ik besloot dan maar een ander plaatsje te zoeken in de omgeving. Zo kwam ik aan het Netekanaal uit. Het was daar vrij rustig, slechts af en toe kwamen er fietsers voorbij. En op vastgestelde afstand waren er beneden de dijk, vlak naast het water kleine steigertjes, juist groot genoeg voor een persoon om er comfortabel op te liggen. Daar ben ik dan op gaan liggen, het was er eentje ingesloten tussen twee grote gewassen. Passanten zouden me alleen maar zien op het moment dat ze me voorbij kwamen, niet vanop een afstand zoals naast het Albertkanaal. Ik vleide me daar neer op mijn handdoek en al snel was ik genoeg gerust gesteld om naakt te zonnen. Eigenlijk waren het bijna uitsluitend mensen aan de overkant van het kanaal die me konden zien liggen. In het begin dat ik er lag trok ik telkens een handdoek over mijn schaamstreek als ik in de verte fietsers in mijn richting zag rijden maar naakt zijn went snel en bijgevolg liet ik ook de handdoek terzijde en lag ik languit op de handdoek met een vuurrood lijf als gevolg. Omdat het daar toch wel een plaatsje was dat ingesloten lag tussen struiken had ik zelfs het lef om helemaal naakt recht te staan om toch maar een briesje op te vangen.
Op dit zalig plekje is mijn tikker wel een keertje snel beginnen slaan, paniekreactie op een yachtje dat voorbij kwam varen. Ik had het helemaal niet horen of zien aankomen en daar lag ik languit op de steiger. De boot doemde zomaar op en wat moest ik nu? Vlug een handdoek nemen? Waarschijnlijk hadden ze me toch al zien liggen dus ik deed gewoon alsof ik sliep en probeerde me niet aan hen te storen.
Och, zo erg kan het toch niet zijn om een naakte man te zien genieten van de zon!
 "Very Happy"){kind=icon}
Toch wel een beetje jaloers was ik! Echt wel! "Laughing"){kind=icon}
 "Embarassed"){kind=icon}
Telkens terug je volledig bloot geven vraagt toch altijd een dosis lef. Of toch om het te doen op die plaatsen waar het niet echt de gewoonte is. Ik heb nog geen ervaring met officiële naaktstranden of recreatiegebieden, ik denk dat ik daar zonder schroom al mijn kleren uittrek, zonder twijfels. Maar op zo'n stukje strand waar wel eens mensen kunnen passeren is het toch nog iets anders.
