Ik ben Sarah, en gebruik soms ook wel de schuilnaam just a girl.
Ik ben een vrouw en woon in Borsbeek (Antwerpen) (België) en mijn beroep is studeren.
Ik ben geboren op 05/10/1999 en ben nu dus 25 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gedichtjes schrijven, taiko (Japans drummen).
My dark secret
Emotionele gedichtjes & tekstjes
09-05-2014
Stukje verleden
Zoals jullie waarschijnlijk verwachten (en dus ook is) is dat ik al langer bezig ben met poëzie dan met deze blog.
Vandaag zet ik een gedichtje op deze blog, dat ik heb geschreven toen ik ongeveer 8 jaar was samen met een goede vriend.
Het heet Sterretje.
Sterretje sterretje in de nacht ik heb hier op jou gewacht want ik heb nog zoveel dromen die ik wil laten uitkomen.
Het liefst zou ik een reus willen zijn en alles wordt plots heel klein. Kijk ik schop de wolken weg en iedereen doet wat ik zeg.
Op een draak rijden lijkt me fijn en niemand hoeft dan bang te zijn want alle kinderen mogen mee voor een reisje naar de zee.
Of ik zal duiken naar de oceaan kijk daar komen de vissen al aan.
We spelen met de zeemeerminnen en racen op de walvissen.
Of ik zou wensen dat ik vliegen kon naar de sterren of naar de zon.
Maar zonder vleugels is het ver, wat lief dat je kan schijnen ster.
Sterretje sterretje met je licht ik doe nu gauw mijn oogjes dicht en wat ik wensen zal, dat weet ik al.
Dat jij altijd schijnen zal.
Het is misschien een beetje kinderachtig, maar ik vind het zelf heel mooi. Hopelijk jullie ook.
Anzor (die goede vriend) als je dit leest, please laat iets van je weten. Ik mis je!
Mijn huid hangt vol met schuld, het zit overal. Je schrobt en schrobt maar het blijft zitten. Het meeste schuld zit op plaatsen die je niet kan wassen. Ik voel me vuil en verscheurd tussen verschillende gevoelens, haat, zelfmedelijden, verdriet, ... Het zijn opgekropte gevoelens die er ineens allemaal tegelijk uit moeten. Ik kom tot het besluit: ik kan dit niet alleen.
Licht valt door het raam, weerkaatsend op het donker vuurvliegjes vliegen rond bomen ruisen treurende wilgen en witte berken mooi in rijen naast elkaar goed geordend tot in de eeuwigheid hetzelfde liedje.
De kamer lijkt te klein voor mijn verdriet, alles wordt binnenin mij opgekropt tot een groot droefenis. Soms wil ik mezelf opsluiten in een geluidloze kamer om te denken over wat ik misschien fout heb kunnen doen. Ik kom tot de vaststelling: niemand is perfect en iedereen heeft wel eens fouten begaan.
Het licht, het licht dat de duisternis contouren toebrengt. Het licht dat ons pad verlicht. Het licht dat ons hart terug hoop geeft en we door kunnen gaan met ons leven voor we elkaars pad kruisten.
Ik vaar eenzaam in een bootje het licht ontgaat me meeuwen krijsen boven het geluid van de wind uit hier ben ik dan, alleen op mijn gedachten en herinneringen na
Op mijn school hebben we met gedichtendag een doorgeefgedicht gemaakt, ik hoop dat jullie het mooi vinden.
In mijn ogen breekt de winter open door de vorst vriezen mijn tranen vast meeuwen vechten tegen de krachtige wind schaduw van een schemering tegen de muur de koude sneeuwt de kloof vol vlokken rood van liefde vallen neer smelten tot een plas dons schaatsen op de verloren zomer verscheurende dromen van een nieuw begin
hunkerend naar het lied van de zomer de zon overwint de winter
Hey iedereen, er hebben al wat mensen gevraagd of ik mijn tekstjes zelf schrijf, even voor de verduidelijking ik maak ze echt wel zelf. Ik ga niet op zoek op het internet naar mooie gedichtjes om ze hier op te plaatsen. En als ik het wel zou doen, dan schrijf ik van waar het komt. Als je mijn blog goed vindt stuur me dan gerust een berichtje. Bye!
My dark secret
 "Very Happy"){kind=icon}
