Ik ben Sarah, en gebruik soms ook wel de schuilnaam just a girl.
Ik ben een vrouw en woon in Borsbeek (Antwerpen) (België) en mijn beroep is studeren.
Ik ben geboren op 05/10/1999 en ben nu dus 25 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gedichtjes schrijven, taiko (Japans drummen).
My dark secret
Emotionele gedichtjes & tekstjes
25-02-2014
Stilte
Licht valt door het raam, weerkaatsend op het donker vuurvliegjes vliegen rond bomen ruisen treurende wilgen en witte berken mooi in rijen naast elkaar goed geordend tot in de eeuwigheid hetzelfde liedje.
De kamer lijkt te klein voor mijn verdriet, alles wordt binnenin mij opgekropt tot een groot droefenis. Soms wil ik mezelf opsluiten in een geluidloze kamer om te denken over wat ik misschien fout heb kunnen doen. Ik kom tot de vaststelling: niemand is perfect en iedereen heeft wel eens fouten begaan.
Het licht, het licht dat de duisternis contouren toebrengt. Het licht dat ons pad verlicht. Het licht dat ons hart terug hoop geeft en we door kunnen gaan met ons leven voor we elkaars pad kruisten.
Ik vaar eenzaam in een bootje het licht ontgaat me meeuwen krijsen boven het geluid van de wind uit hier ben ik dan, alleen op mijn gedachten en herinneringen na
Op mijn school hebben we met gedichtendag een doorgeefgedicht gemaakt, ik hoop dat jullie het mooi vinden.
In mijn ogen breekt de winter open door de vorst vriezen mijn tranen vast meeuwen vechten tegen de krachtige wind schaduw van een schemering tegen de muur de koude sneeuwt de kloof vol vlokken rood van liefde vallen neer smelten tot een plas dons schaatsen op de verloren zomer verscheurende dromen van een nieuw begin
hunkerend naar het lied van de zomer de zon overwint de winter
Het vuur dat onze harten in vuur en vlam zette, begint te doven. De relatie die we koesterden is nu ten einde. Het duister overheerst terug, op zoek naar een nieuwe vlam om het vuur terug aan te wakkeren.
Ik zit opgesloten in een kamer afgesloten van de buitenwereld. De mensen die me vasthouden in deze kamer zijn moordenaars, moordenaars van mijn dromen die ik nooit waar zal kunnen maken. Ze zijn de moordenaars van de mens in mij. Mijn vlam wordt zwakker en begint te doven, vaarwel verleden, vaarwel herinneringen. Want ik begin opnieuw met een schone lei.
Tranen stromen langs je wangen, snikken doe je niet. Je denkt aan wat je verloren bent, aan wat je nog gaat verliezen. Je denkt aan diegenen die je lief hebt, aan hoe je hen zou kunnen helpen. Maar dat kan je niet, je bent hulpeloos. Alleen
Liefde is als een oceaan. Verdrinken is geen optie, je eeuwig laten meedeinen met de golven, wachtend op de afwisseling van de mooie gebeurtenissen, van de zonsopgang en ondergang van de onbreekbare vriendschap die tussen ons inspeelt.
Een lege kamer, een onbewoond huis. Het stille park met ruisende bomen. Zwarte schaduwen bewegen zich geruisloos over de straten. Het dorpje is vredig en een familie verzuipt in verdriet.
Ik val als een steen naar beneden in een bodemloze put. Ik val als in een droomloze slaap. Ik roep om hulp, maar niemand komt. Ik schreeuw de longen uit mijn lijf, maar niemand komt. Opeens zie ik het, ... het einde van de put, het begin en einde van elk leven. Dan ... de eeuwige stilte op de bodem van het verleden.
Hey iedereen, er hebben al wat mensen gevraagd of ik mijn tekstjes zelf schrijf, even voor de verduidelijking ik maak ze echt wel zelf. Ik ga niet op zoek op het internet naar mooie gedichtjes om ze hier op te plaatsen. En als ik het wel zou doen, dan schrijf ik van waar het komt. Als je mijn blog goed vindt stuur me dan gerust een berichtje. Bye!
My dark secret
