Ik kan niet geloven dat ik EINDELIJK nog eens de tijd heb gevonden om een berichtje achter te laten op mijn blog. Ik was het echt al meer dan een week van plan (Ellen is mijn getuige), maar telkens kwam er iets tussen. Het is hier gewoon te druk om tijd vrij te maken om jullie op de hoogte te houden. Maar gelukkig heb ik vandaag toch nog een gaatje gevonden in mijn agenda, en ik zal er dan ook met heel veel plezier gebruik van maken om jullie weer wat op te hoogte te brengen over mijn afgelopen reisverhalen.
Natuurlijk moet ik jullie nu wel heeeeeeeeeeeeeeeel erg ver mee terug in de tijd nemen, meer bepaald naar vrijdag 23 Oktober als ik mij niet vergis. Dan ben ik eindelijk samen met Ellen Soho en Tribeca onveilig gaan maken. Deze uitstap stond echt al weken op de planning, maar ook hier kwam er telkens iets tussen. Een vergadering hier, een etentje daar, nog een uitstapje naar daar, en dan nog eens een vergadering voor de verandering, m.a.w. zoals Samson & Gert het zouden zeggen Wat hebben wij het druk vandaag!!! Het bezoek aan Soho en Tribeca op zich duurde eigenlijk niet zo erg bijzonder lang. Eerst zijn we het firemuseum binnengegaan. Echt heel erg groot was het daar niet, maar op zich was het nog wel eens fijn om te doen. We konden er enkele (oude) brandweerwagens zien en er was ook een kleine, maar aangrijpende tentoonstelling over 9/11. En het leukste van het museum was dat Ellen en ik eens echt in de huid konden kruipen (aleja eerder in het kostuum) van een echte brandweervrouw. Natuurlijk hebben we daar dan weer gebruik van gemaakt om een korte fotoshoot te houden. Na het museum zijn we nog enkele gebouwen gaan bekijken die werden aangeraden in Ellens toeristenboekje. Persoonlijk vond ik er niet erg veel bijzonders aan. Echt veel was er dan ook niet te zien Het duurde dan ook niet lang vooraleer we alles van ons lijstje hadden gezien. En het duurde dan ook absoluut niet lang vooraleer Ellen en ik voor de verandering nog eens in de winkeltjes binnen zaten. Het is echt wel gek, elke keer wij op uitstap gaan, eindigen wij in de winkeltjes. En natuurlijk kunnen we het ons dan ook niet laten om nieuwe spullen te kopen. Zelfs al hebben we niet echt iets nodig Maar ik moet zeggen dat het deze keer echt wel schandalig was. Zoveel hadden we nog nooit gekocht. Natuurlijk ging het wel om souvenirshopping, waardoor je al snel veel hebt, maar toch We hadden echt handen te kort om alles te dragen Ook onze huisgenoten kon haar ogen bijna niet geloven toen we onze spullen maar bleven uitladen. Ik begin me toch serieus af te vragen hoe wij ooit alles terug in onze valiezen gaan krijgen. Gelukkig heeft Ellen wel al een extra valies gekocht, maar ik vrees dat het toch nog PROPPEN zal worden hoor!
De dag nadien was weer een ontzettend drukke werkdag. Maar ja, dat is altijd wel het geval op Zaterdag. Op die dagen heb ik echt amper de tijd om eens rustig op mijn gemak neer te zitten en te genieten van een rustig moment. Eerst en vooral zijn we begonnen met één van onze gezondheidssessies. Het thema van deze week van lichaamshouding. Tijdens deze sessie hebben we de kinderen geleerd hoe ze op een goede manier dingen moeten oprapen, hoe ze op een stoel moeten zitten, hoe ze hun rugzak moeten dragen, Ik moet zeggen dat ik wel verschoten was over het feit dat ze zo goed mee waren met de sessie. Ze waren zelfs zo aandachtig dat ze opmerkten wanneer Ellen en ik zelf fouten maakten. En ja, natuurlijk vonden ze het wel geweldig om ons commentaar te geven J. Na de sessie was het weer tijd om mijn knutselactiviteit voor te bereiden. Aangezien alles in teken van Halloween stond, had ik besloten om met hen spookjes te maken uit stof. Op zich was het wel een ontzettend leuk idee, maar ik moet wel zeggen dat ik het me op momenten wel had beklaagd. Gewoon omdat het voor mij ontzettend druk was tijdens de activiteit. Ik had dus geen seconde om eens rustig uit te blazen. Ik moest voortdurend lappen stof afknippen, touwtjes knopen, uitleggen wat ze moesten doen, Ik voelde me precies een robot in een fabriek. Maar dan wel een robot met handen te kort. Want terwijl ik bezig was met één van de kinderen, stonden er al 10 andere kinderen rond mij om te vragen om een nieuwe lap uit te knippen. Het was dus gewoonweg ZOTTENWERK. En daarenboven komt er nog eens bij dat ik voortdurend de trappen op en af moest lopen om tekeningen te kopiëren, extra knutselmateriaal te verzamelen, Maar ja, uiteindelijk was het belangrijkste dat de kinderen zich amuseerden, en daar ben ik toch wel heel erg goed in geslaagd. Ze waren allemaal kei hard aan het lachen en ontzettend fier op hun eindresultaat. Ik moet wel zeggen dat ik die dag blij was dat ik thuis was, want op het einde van de dag was ik gewoon uitgeput. Maar ja, wat wil je na zo een drukke dag!
Zondag stond er in de voormiddag een bezoekje aan Columbia University op het programma. Vorige keer had ik al verteld hoe verwonderd ik was over de grootte en de pracht van de campus van Ellens vriendin, maar deze keer was de verwondering dus nog een pak groter. Het was er dus gewoonweg adembenemend. Wat me vooral zo charmeerde aan de universiteit, was de rust en de natuur die er te vinden was. Het was echt heel erg aangenaam om er gewoon wat rond te wandelen en te genieten van al dat groen en de mooie architectuur. Ik denk dat ik me er echt wel zou kunnen thuis voelen, moest ik daar naar school moeten gaan. Aangezien we pas om 17u in Central Park moesten zijn voor een Halloweenparade, maakten we van de vrije tijd nog wat tijd om eerst de grootste Cathedraal van Amerika te gaan bezoeken en hebben we ook nog wat rondgewandeld om een klein, maar gezellig Afrikaans marktje. En ja hoor, ook hier kon ik het weer niet laten om iets te kopen, namelijk een djembé (iets wat ik al kei lang wou!!!). Maar ja, ik kon het gewoon niet laten liggen. Gewoon omdat ik het echt wel voor een spotprijsje kon krijgen. Zelfs één van de andere verkoopsters zei dat ik echt wel een koopje had gedaan! En dan was het eindelijk tijd voor de Halloweenparade, waar ik echt ontzettend hard naar had uitgekeken. Maar blijkbaar had ik wel een beetje een verkeerd beeld in mijn hoofd van de parade. Ik dacht echt dat het een parade zou zijn met mensen die verkleed waren, kleine praalwagens, mensen die snoep uitdeelden, . (een beetje zoals carnaval). Ik was dan ook ontzettend verrast toen ik ontdekte dat ik eigenlijk zelf deel uitmaakte van de parade. De parade was dus gewoon een heleboel mensen als ons, al dan niet verkleed, die gewoon een kleine wandeling maakten in Central Park. Helemaal niet wat ik ervan had verwacht Maar ja, uiteindelijk was het nog wel fijn om al die mensen verkleed te zien. Aleja, dan vooral de kindjes. En ik moet zeggen dat er echt wel een paar ontzettend schattige exemplaartjes tussen zaten, zoals bijvoorbeeld een babykaboutertje J. Dus ja, het was dus geen volledige teleurstelling.
De week die daarop volgde was echt ongelofelijk druk. Vooral omdat Ellen en ik nog van alles moesten doen voor ons Halloweenspel voor de komende Zaterdag. We hadden namelijk de week voordien gehoord dat wij ons blijkbaar vrijwillig hadden opgegeven om dat spel ineen te steken. Het vreemde van al was dat noch Ellen, noch ik het gesprek herinneren waarin we ons opgaven als vrijwilliger. Maar bon, je kan moeilijk zeggen dat je het niet wil doen als ze er al op rekenen . Naast de voorbereidingen van ons spel stond er nog het één en het ander op het programma voor die week.
Zo was er op Woensdagavond een etentje gepland met father Kevin (iemand die heel veel doneert aan Abraham House) en de mensen van het ATI program. Op het menu stond Kentucky Fried Chicken. Mijn allereerste keer dat ik echt fastfood heb gegeten in NY. Ik moet wel eerlijk toegeven dat ik er niet echt veel bijzonders aan vond. Ik heb zelfs het korstje rond de kip (hetgeen waarvoor de kip eigenlijk zo bekend is) overgelaten. Maar ja, uiteindelijk vond ik het eten ook maar bijzaak. Het belangrijkste vond ik gewoon het samenzijn met de collegas. Het is echt wel leuk om zo eens samen te zitten. Dat geeft je echt de kans om de mensen wat beter te leren kennen en de band te versterken. En wat is een betere manier om je te amuseren, dan het spelen van een spel. Man, man, man wat hebben wij ons geamuseerd met een variant van UNO. Gelachen dat wij hebben gedaan. Het was echt een zalige avond!!!
Ook onze Vrijdag stond helemaal vol gepland. S ochtends hebben we de metro richting Union Square genomen. Daar zijn we naar een kleine plaatselijke markt geweest. Normaal gezien stond er nog meer op het programma, maar aangezien Ellen haar boekje thuis was vergeten, wisten we niet waar we naartoe moesten. En ja, waarschijnlijk zullen jullie dan al wel raden waarin ons uitstapje geëindigd is jaja opnieuw SHOPPEN!!!. En oh ja, natuurlijk hebben we weer geld opgedaan! Aleja, deze keer was ik de enige die geld had opgedaan. Maar ja, het was wel iets dat ik echt nodig had, namelijk schoenen. En jullie gaan echt nooit geloven wat ik heb gekocht: schoenen met HAKKEN! Ja ja mensen, jullie lezen het goed, Monia heeft zichzelf hakken aangeschaft. Wie had dat toch ooit van haar verwacht??? Na onze zeer productieve voormiddag zijn we uitzonderlijk naar Abraham House geweest. Normaal gezien werken we nooit op Vrijdag, maar voor een Halloweenfeestje maakten we graag eens een uitzondering. Jammer genoeg was er niet zo erg veel volk op het feestje en was het feestje ook niet zo erg bijzonders. Ik had er eigenlijk veel meer van verwacht. Zeker als je je voorstelt dat de kinderen er echt al een maand over bezig waren. Het enige leuke aan het feestje vond ik de wedstrijd appels happen. Maar blijkbaar had ik de regels niet zo erg goed door J. Het was namelijk de bedoeling dat we de appels met het steeltje vastnamen, maar natuurlijk deed ik het weer eens averechts. Ik had echt de hele appel in mijn mond. Echt weer typisch ik hé Als ze mij niet concreet genoeg zeggen wat ik moet doen, doe ik weer het verkeerde. Och ja, niets aan te doen. Het belangrijkste was dat ik toch een prijs heb gewonnen J! Jammer genoeg waren de teleurstellingen die dag nog niet voorbij.. Ik was namelijk nog veel meer teleurgesteld in het spookhuis dat ik die avond was gaan bezoeken. Het zag er nochtans veelbelovend uit. Er stonden echt wel 100 mensen aan te schuiven Het was echt een monsterfile (zowel letterlijk als figuurlijk). Hierdoor lagen mijn verwachtingen echt wel hoog!!! En ja, dan komt het dubbel zo hard aan wanneer blijkt dat je daar echt voor niks een uur in de file hebt staan wachten (bovendien nog eens in de kou!!!! Grrrr!!!) Echt jong, het was echt verschrikkelijk! Daar was dus echt niets angstaanjagend. Het enige enge (wat dan nog hard is uitgedrukt) was de inkomplaats. Het was er helemaal donker en er was een vrouw die de kinderen schrik aanjoeg. Voor de rest was het dus echt NIETS!!! We moesten gewoon de trap omhoog en dan stonden we op het uitkijkplatform van het kasteel. Maar daar was echt niets te doen. Er liepen alleen twee mensen rond in zwarte lakens, maar die waren allesbehalve angstaanjagend. Het was dus echt wel een GROTE teleurstelling!!! Man, ik was echt zo geïrriteerd toen ik eindelijk terug huiswaarts kon keren. En bovendien had ik nog eens honger ook. Echt wel geen positieve avond dus!!!
Gelukkig was de dag nadien iets aangenamer. Zoals gewoonlijk begonnen we de dag met een gezondheidssessie. Deze keer was het een sessie rond eten, wat de kinderen natuurlijk ontzettend leuk vonden. Zeker dan het deel waarbij ze zelf mochten koken (dat vinden ze altijd geweldig). Vandaag stonden er fruit shish kebab op het menu (een nogal sjiek woord voor iets wat wij eigenlijk gewoon fruitbrochetten noemen J). Maar het leukste van de sessie was natuurlijk het verorberen van het voedsel! Want wat eten de kinderen toch zo ontzettend graag. Natuurlijk eten ze normaal gezien wel veel liever snoep i.p.v. gezonde dingen (zoals de kilos snoep en chocolade die ze hebben gekregen op school voor Halloween, echt gewoon zot!!!), maar ik moet zeggen dat ze hun creaties toch wel met smaak hebben opgegeten. En na de sessie was het weer even tijd om te knutselen tot 15u. Want om 15u was het tijd om de aftrap te geven voor ons super-de-luxe Halloweenspel! Voor Ellen en mij was het spel dus echt wel pure chaos. Gewoon omdat er echt zoveel kinderen waren Het was bijna onmogelijk om daar een overzicht over te houden (chapeau daarom voor Ellen, die het aangedurfd heeft om dat hele spel te coördineren. Ik heb het me eigenlijk vrij gemakkelijk gemaakt door aan te bieden om enkele spelletjes te leiden, wat echt wel leuk was. Zeker het spel met de blubber waar de kinderen vreemde voorwerpen moesten in zoeken J). Maar blijkbaar leek het dus voor buitenstaanders kei goed gestructureerd. We kregen achteraf namelijk zeer veel positieve reacties. En dat is natuurlijk altijd wel leuk om te horen. Zeker als het van de kinderen zelf komt. Want dan wilt het toch echt wel zeggen dat je goed werk hebt geleverd. Maar ondanks het feit dat het spel zo een groot succes was, moet ik toch zeggen dat ik blij was dat het spel voorbij was, gewoon omdat het zoveel energie opslorpt. Jammer genoeg zat de werkdag er voor mij nog niet op L. Ik had namelijk nog nightsupervision. En ik moet eerlijk toegeven dat ik er absoluut geen zin in had. Gewoon omdat ik echt wel doodmoe was, na een vermoeiende dag. Maar uiteindelijk viel de avond nog wel goed mee. Het was een heel rustige maar gezellige avond. We hebben namelijk samen enkele borden gemaakt om mensen de volgende dag aan te moedigen tijdens de marathon. En ik moet zeggen dat, ondanks ik geen groot knutseltalent ben, ik me nog goed heb geamuseerd! Ik had die avond wel een paar trick-or-treaters aan de deur verwacht. Maar tot mijn grote verbazing is er dus niemand gekomen die avond. Best wel teleurstellend, want ik had het wel eens graag meegemaakt. Het enige positieve aan het feit dat er geen kinderen aan de deur kwamen, was het feit dat we het snoep nu wel voor onszelf konden houden J. Algemeen kan ik wel zeggen dat ik best teleurgesteld was in Halloween. Ik had er gewoon zoveel meer van verwacht. Zeker omdat Halloween ZO populair is in Amerika. Maar blijkbaar hangt het dus echt wel gewoon af van de plaats waar je bent. The Bronx is waarschijnlijk gewoon te gevaarlijk! Ochja, niets aan te doen zeker
De volgende dag was zoals gewoonlijk ook weer helemaal vol gepland. Eerst zijn we samen met de residenten, enkele mensen gaan aanmoedigen tijdens de marathon. En ik moet zeggen dat ik me echt heb geamuseerd!!! Eerst hadden we wel wat schrik dat we al te laat waren om de mensen aan te moedigen en we vreesden ook dat we hen in die grote massa gewoon niet zouden zien). Maar gelukkig hebben we toch nog 2 van de 3 mensen gezien! Aleja, wie weet hebben we de derde persoon ook wel zien voorbijlopen, maar hebben we het dus gewoon niet beseft. Maar ja, het is dan ook moeilijk om iemand te vinden als niemand weet hoe die persoon eruit ziet J. We hebben dan maar gewoon de hele tijd Go John zitten roepen, in de hoop dat hij ons zou horen of enkele van ons zou herkennen J. Na de marathon zijn we terug naar Union Square gegaan, natuurlijk nu WEL met ons boekje en to do lijstje. Het meest bijzondere dat we die dag hebben gezien was het flatiron building. Een gebouw met echt wel een heel erg vreemde vorm. Maar ja, als jullie willen zien hoe het eruit ziet, moet je maar eens een kijkje nemen op facebook, waar je enkele van mijn fotos kan bewonderen. En ja hoor . Ook nu weer eindigde ons uitstapje in de zoveelste klerenwinkel. Maar deze keer heb ik wel geen geld opgedaan. Ik was echt wel niet in een koopbui Aleja, eigenlijk lieg ik Ik heb wel geld opgedaan, maar het was niet mijn geld. Het was het geld van Abraham House. We hebben ons in de winkel echt wel eens laten gaan!!! We hebben dus gewoonweg meer dan 20 ballen gekocht voor ons gezondheidsproject. Schandalig is het niet? J! Natuurlijk moet ik er wel bijzeggen dat de ballen dus echt wel schandalig goedkoop waren J. Ze kostten elk 7 cent per bal. Ze hadden ze dus gewoon evengoed kunnen weggeven! Maar zoals jullie wel begrijpen, konden we deze kans echt wel niet laten liggen!
En dan zijn we ondertussen aanbeland aan vorige week. Dus mensen, geen paniek het einde is in zicht J! Vorige week was het weer de week van de vergaderingen. Sommige weken is het dus echt wel gek Dan staat je agenda gewoonweg VOL! Maar ja, dat hoort er nu jammer genoeg eenmaal bij De meest drukke dagen van de week, waren op Donderdag en Vrijdag. Laten we eerst beginnen bij Donderdag. s morgens vroeg hebben we weer ons goed hart laten zien (we hebben dus echt wel gewoon het probleem dat we geen neen durven zeggen), en hebben we met ons drie één van de donaties gesorteerd. En wat een donatie! Er waren wel meer dan 10 grote vuilniszakken vol sokken, haarspulletjes, kleren, die allemaal moesten verdeeld worden in kleinere zakken. En ja, natuurlijk is het niet gewoon alles willekeurig in zakken steken. Je moet er namelijk voor zorgen dat iedereen ongeveer evenveel krijgt. Wat dus betekent dat je echt wel moet beginnen tellen! Echt wel zottenwerk!!!! We hebben gewoonweg zo een 3 uur aan een stuk zitten werken, non-stop. We namen zelfs geen pauze om te drinken en te eten. Ik moet dus eerlijk toegeven dat ik achteraf gewoon kapot was. Jammer genoeg was er nog geen sprake van rust nadien, want 15 minuten laten werden we al verwacht op een andere vergadering. Natuurlijk moesten we wel nog eerst naar huis om te gaan eten. Echt genieten van een rustige maaltijd is er dus niets van in huis gekomen. En dan moesten we na die vergadering nog werken in het after school program. En voor mensen die dachten dat de dag er voor ons dan eindelijk opzat, hadden het weer verkeerd, want s avonds zijn we dan nog eens terug naar Abraham House gegaan, voor Adoration ( moment van gebed). Die dag is dus echt wel in 1 woord samen te vatten: DRUK!!!
En ik moet zeggen dat de dag nadien er echt niet voor moest onderdoen. Want ook die dag stond volledig vol gepland. Tot mijn grote spijt moest ik er die dag ook ONTZETTEND vroeg uit, zeker voor mij: 7u in de ochtend En mensen die mij heel erg goed kennen, weten dat dat echt wel mijn ding niet is. Maar ja, het was wel voor een goede reden. We hadden namelijk tickets voor de Martha Stewart show! En daarvoor wil ik wel al eens vroeger uit mijn bed komen. En ik moet toegeven dat het echt wel de moeite waard was. Ik heb echt ontzettend hard genoten van de show. Op zich vind ik Martha Stewart niet zo erg bijzonder, maar die opnames zijn echt wel fijn om bij te wonen. Gewoon omdat er zo een ambiance is. Vooral de publiekmeester was ontzettend goed. Bovendien hadden we nog eens het geluk dat we in een deel van een aflevering terechtgekomen waren , waarin Jamie Oliver te gast was. Vooral Ellen was ontzettend blij daarmee J. Ze ging bijna uit het dak bij het horen van zijn naam ! Het enige spijtige aan de zaak was dat we zijn eten niet hebben mogen proeven. En ja, voor ik het vergeet, de grote kers op deze uitstap was de grote zak met cadeautjes die we hebben meegekregen op het einde van de uitzending. En het was dus echt wel de moeite waard!!! Zo zat er o.a. een Wii-spel in, chocolade, een glitterkit, Dat noem ik echt wel mooi meegenomen! Na de show hebben we ons vlug naar huis gehaast, aangezien we nog heel wat werk voor de boeg hadden. We hadden namelijk twee collegas uitgenodigd voor een pizza-avondje. Maar ja, natuurlijk kruipt daar nog wel wat voorbereiding in: naar we winkel gaan, deeg maken, groenten snijden, saus maken, pizza beleggen, dessert maken, opruimen, poetsen, . Maar gelukkig zijn we nog juist op tijd klaar geraakt. En al zeg ik het zelf: het appartementje zag er picobello uit! Maar uiteindelijk was gewoon heel de avond picobello! Ik heb me die avond dus gewoon kei goed geamuseerd. Het was gewoonweg de beste avond die ik hier al had beleefd. Het was zo gezellig en de pizza was echt wel heel goed geslaagd. En gelachen dat we die avond hebben gedaan!!! Zeker tijdens het spelen van mijn nieuwe gezelschapsspel. Het was echt al lang geleden dat ik nog zo veel had gelachen. Op momenten kwamen er zelfs tranen aan te pas! De avond was dus echt een groot SUCCES!!!
Ik moet wel toegeven dat het de dag nadien ontzettend moeilijk was om uit mijn bed te geraken. Gewoon omdat ik gewoonweg uitgeput was na al die vermoeiende dagen. Ik had echt mijn klop gekregen Maar ja, dat was natuurlijk ook wel te verwachten na zo een drukke periode. Die Zaterdag was het dan ook de allereerste keer dat ik echt tegen mijn zin ben gaan werken. Ik was gewoon zo moe (ik had er zelfs hoofdpijn van gekregen ). Het was dus echt wel een hel! Ik functioneerde echt maar voor 50%. En hoe later het werd, hoe erger het werd. En dan had ik nog eens de pech dat ik die dag nightsupervision had. Man man man, was ik blij toen ik die avond thuis was. Ik ben dan ook gewoon als een blok in slaap gevallen.
Gelukkig heb ik die nacht wat slaap kunnen inhalen, waardoor ik me de dag nadien weer veel frisser voelde en dus ook weer de energie had om op pad te gaan. Die Zondag zijn we enkele wijken gaan bezoeken. Het waren niet de meest toeristische plekken, maar ik moet zeggen dat het best wel gezellig was. Het was eens wat anders dan het o zo drukke Manhatten. Het was er echt zo rustgevend, iets waar ik eigenlijk echt wel lang eens nood aan had. Het was dus best wel een geslaagde dag! En ja hoor geloof het of niet ook nu weer konden we het ons niet laten om weer enkele nieuwe spulletjes te kopen. Echt he ik weet niet hoe wij dat binnen 6 weken gaan flikken Als het zo ver gaat, gaan wij dus echt gewoon een container moeten bestellen !
En dan nu nog de allerlaatste uitstap waarover ik nog iets te vertellen heb, namelijk ons bezoek aan the empire state gisterenavond. Eigenlijk kan ik die avond ook samenvatten in 1 woord: ADEMBENEMEND! Het was echt ongelofelijk! Echt iets om van stil te worden Het uitzicht was gewoonweg magisch Die duizenden lichtjes waren zo spectaculair. Dit staat echt zeker in mijn top 3 van dingen die ik heb gedaan in NY!!! Gewoonweg ongelofelijk! We hebben daar dan ook meer dan een uur gewoon staan genieten van het prachtige uitzicht!
Voila . Dat was het dan eindelijk. Man man man, ben ik blij dat dit werkje eindelijk achter de rug is! Ik ben hier dus al gewoonweg meer dan twee uur en half aan bezig. Volgende keer moet ik er echt wel voor zorgen dat ik het op een meer regelmatige basis doe. Dat zal het zowel voor mij als voor jullie aangenamer maken! Dat doet er me nog aan denken: Ik wil graag de mensen bedanken die het dus hebben volgehouden om dit blogbericht tot op het einde te lezen!
New York - The Bronx
