Ik zal jullie even op de hoogte stellen van wat ik de afgelopen week en een half heb uitgespookt. Vorige week vrijdag ben ik samen met monia naar Manhattan getrokken. Ik was blij verrast te ontdekken dat ik nog vrij goed mijn weg terug vind. Af en toe kijk ik natuurlijk wel op mijn kaartje, maar ik herinner mij nog goed de omgeving. We begonnen deze dag met naar times square te gaan, ik dacht dat het wel leuk zou zijn om dit de plaats te laten zijn waar monia voor het eerst boven de grond kwam in Manhattan. Ik moet toegeven dat ik het zelf ook wel leuk vind om hier terug rond te kijken. We keken onze ogen uit in de toys R us, in de m en m shop, we bezochten het hard rock cafe (waar we ongetwijfeld nog naar zullen terug keren) en nog allerlei andere winkeltjes (bubba gump, souverniertjes, ...). Van hier vertrokken we naar fifth avenue waar we zowel de openbare bibliotheek, st patricks en rockefellar center bezochten. In de bib waren we nog juist op tijd om de tour met de gids te volgen. Dit bleek echter niet het beste idee. De dame was al redelijk oud en had een heel zacht stemmetje. We konden haar amper (niet) verstaan. Gelukkig had ik de tour al meegemaakt en kon ik zo aan verschillende mensen toch nog de hoogtepunten vertellen. Best wel grappig als andere mensen van de tour mij vragen stelden . Uiteindelijk besloten we toch vroegtijdig de tour te verlaten, en liet ik zelf monia de laatste kamers zien. Maar we zullen nog wel eens terug keren om op ons gemak wat rond te kijken. In de kinderafdeling hier zagen we ook de originele winnie de pooh en zijn vriendjes. De diertjes zagen er nogal verweerd uit, maar het was toch leuk om eens te zien. We wandelden nog wat verder, maar besloten toch om net voor central park de metro terug huiswaarts te nemen. Het waren voldoende indrukken geweest voor één dag.
De eerste zaterdag terug was voor mij wel leuk. Ik zag vele mensen terug, maar merkte toch maar weer dat ik nog wat aan mijn spaans zou moeten werken. Ik kan korte conversaties houden, maar daar blijft het dan bij. Ik zag ook enkele kinderen terug waar ik vorige keer een goede band mee had opgebouwd, hier genoot ik echt wel van. Rond half twee had ik een vergadering rond de CCD (religie les) die ik ook deze keer weer zal geven. Zeker een uitdaging, aangezien ik dit in het spaans zal moeten doen. Ook de vergadering was in het Spaans, ik probeerde goed te volgen, maar af en toe moest ik toch voor een vertaling vragen. We konden de vergadering ook niet in het engels doen, aangezien de nieuwe zuster enkel italiaans, spaans en frans spreekt. Met haar spreek ik dan ook normaal frans. Het grappige was wel dat ze soms vergat dat ze in het frans bezig was en ik dus de enige was die kon volgen . De CCD met de kinderen verliep redelijk vlot, we (ik en Lourdes) hebben 11 kindjes tussen 3 en 6. Hopelijk ken ik volgende week hun namen nog. Na de les kreeg ik weer de kans om met de kinderen buiten te gaan spelen, samen met Monia. De kinderen wilden ongeveer de hele tijd hetzelfde spel spelen, daar zullen we volgende week wat variatie in proberen te scheppen. Tijdens de mis was er ongelooflijk veel volk, er moesten tientalle stoelen bij gezet worden. Dit zorgde dan ook voor een goede sfeer. Na het eten (na de mis) speelden we weer wat buiten met de kinderen, en hadden dus een redelijk rustige manier om deze dag af te sluiten. Wanneer iedereen vertrokken was konden ook wij eten en onze dag bespreken met twee collega's.
Op zondag hadden we gepland om naar century 21 te gaan, maar uitzonderlijk was deze mega outlet store gesloten. We gingen dan maar naar de Brooklyn bridge, ground zero en china town. Er was ook in little Italy een feest aan de gang waardoor er veel kraampjes op straat stonden. Dit gaf veel meer sfeer dan de vorige keer dat ik er was met mama, anke en gwen. Over het algemeen vind ik ook dat er nog ongelooflijk veel toeristen zijn, dit zorgt wel voor een extra drukte, maar ik vermoed dat dit binnekort wel zal minderen, wanneer het kouder begint te worden.
De werkweek begon voor mij door om 7 uur te moeten opstaan. Dat ben ik hier niet gewoon, hier sta ik normaal pas op tegen 9 uur. Ik moest een resident vergezellen naar een afspraak. Ik moest hem ondertussen observeren. Aangekomen in de organisatie moest ik heel wat info verzamelen voor AH. Dit bleek niet van in het begin evident te zijn , maar na even aandringen was er toch iemand die mijn vragen wilde beantwoorden. Na enkele uren raakten we terug thuis (het had veel langer geduurd dan we gedacht hadden).
In het after school program heb ik deze week weer van hier naar daar gerend. Ik heb zowel bij de tieners, als bij het vijfde en zesde, als het vierde gestaan. Het is best wl een uitdaging, maar het is best wel leuk. Vanaf volgende week krijg ik enkele individuele kindjes waar ik mee ga werken, vooral op het lezen. Ik moet met twee van de drie kindjes nog echt een band aangaan, het derde ken ik al van vorig jaar, hier denk ik geen probleem mee te hebben.
Op dinsdag had ik weer nigh supervision. Op mijn tweede week terug moest ik al iemand opleiden. C. gaat een jaar stage doen bij AH, en vandaag was haar eerste night supervision. Ik deed mijn best om alles zo goed mogelijk uit te leggen en ik denk toch dat dat gelukt is. Ik voelde mij echter niet al te goed. Ik heb namelijk sinds vorige week vrijdag een verkoudheid, een redelijk zware. Ik heb er nachten slecht van geslapen . Hopelijk gaat het snel over nu ...
Gisteren (vrijdag), zijn we met de ferry naar long island gegaan. Dit is een gratis ferry, waarvan je een mooi uitzicht hebt op the statue of liberty, ellis island en manhattan. We bekeken de Wall street bull en gingen dan omdat het vorige week niet gelukt is, nu naar century 21. We hebben uren in die winkel rondgelopen, maar ik heb toch enkele leuke stuks gevonden. Zo kan ik nu zeggen dat ik de trotse eigenaar ben van een paar calvin klein onderbroeken LOL.
Gisteravond was voor mij dan ineens wat minder. Ik weet niet goed waarom, maar toen we thuis kwamen had ik het redelijk koud en was ik ontzettend moe. Terwijl Monia hier in een t-shirtje zat had ik mijn pyjama, sponse badjas en mijn deken over mij. Dan had ik het redelijk goed. Ik ben toch op tijd in mijn bedje gekropen en vandaag voel ik me al veel beter, hopelijk heb ik genoeg energie om me vandaag met de kinderen bezig te houden. We zullen zien,
zoals de meeste van jullie wel weten zit ik ondertussen terug in The Bronx. Het zit dus zo dat ik na vorige keer nog wel veel zin had om terug te komen, na veel rondslomp en geregel is het dan toch gelukt en kreeg ik de toestemming van de ambassade om terug te gaan. Weliswaar niet met een werkvisum, maar met een business visum. Een groot verschil met vorig jaar is ook dat ik hier nu niet alleen zit, ik heb het geluk om een goede vriendin uit mijn opleiding mee gekregen te hebben. Monia zal mij dus tot kerst vergezellen en ook werken in Abraham House.
Zondag avond zijn we dus toegekomen op de luchthaven van JFK in NY. Bij de controle kreeg ik echter te horen dat mijn visum niet toeliet dat ik tot 24 december in het land zou blijven. ik mocht maar maximum 3 maanden blijven, wat wilde zeggen dat ik op 12 december al terug naar huis zou moeten. De douane beambte zei echter dat Abraham House dit misschien kon regelen met de ambassade, maar ik werd met een rode stempel dat 12 december vermeldde mooi doorgestuurd. Dit deed hij niet zonder mij eerst te vertellen dat ik dus de vorige keer te lang in het land gebleven was en als dit zich nog zou voordoen ik vijf jaar uit het land geband zou worden. Monia die een paar hokjes achter mij stond had dus blijkbaar hetzelfde probleem, alleen had zij dus een andere man die niet goed wist wat hij moest doen met deze situatie. Na heel wat getokkel op zijn pc, zonder ons te laten weten wat er gaande was, liet hij weten dat wij naar achter moesten om daar met een andere beambte te gaan praten. Dit was gelukkig een heel vriendelijke man die aandachtig luisterde naar ons verhaal. Hij besloot dan ook om ons een verlenging toe te kennen. Hij veranderde de stempel in mijn paspoort met typex, het lijkt nu echter wel dat ik dat zelf veranderd heb ...
Uiteindelijk raakte we dus buiten de terminal. Daar zagen we een rij van hier tot in Tokio, van mensen die te wachten stonden op een taxi, maar geen taxi's. We stonden dus nog ruim anderhalf uur te wachten op een rit naar huis toe. Het bleek wat moeilijk om al onze koffers in de auto te krijgen, maar het lukte en we raakten in één stuk in The bronx.
Deze keer slaap ik niet meer in mijn kamer van ervoor, maar hebben we de bovenverdieping gekregen. Monia en ik hebben elk een slaapkamer, maar mijn kamer is ook de living. we hebben een klein gezellig keukentje en een redelijke badkamer, met zelfs twee douches!! We hebben zelfs een dakterras .
Op maandag hebben we eerst boodschappen gedaan, zodat we toch ontbijt hadden . We waren echter wel ruim op tijd wakker (danku jetlag). We gingen ook naar AH, het was voor mij enorm leuk om iedereen terug te zien (en ze leken ook blij om mij te zien lol). Ik gaf monia een rondleiding en we spraken af met dorothy (de directeur van het ASP), dat we vandaag al zouden beginnen in een groep. Monia kreeg de kleuters tot eerste leerjaar. En uiteindelijk bleek dat ik de eerste twee dagen in het vijfde en zesde leerjaar zou staan ... Deze groep is echt een hele uitdaging, er zijn gelukkig wel een paar kinderen waar ik vorig jaar ook mee gewerkt heb. vooral deze van het zesde zijn echter een hele moeilijke groep. Het is ook nog maar het begin van het jaar, dus hopelijk kalmeert dit nog wat (maar ik vrees dat dit wat ijdele hoop is ...). Deze groep is dus een enorme uitdaging, maar ik hoop dat ik er toch wat kan betekennen. Op dit moment ben ik nog niet zeker of ik in deze groep zal blijven, of dat ik nog individueel met kinderen ga werken. het is nog allemaal niet zeker, maar dat zal zich de komende dagen wel uitwijzen zeker ... Ik was wel blij te zien hoe kinderen uit mijn vorige groep en kinderen uit het tuinprogramma me spontaan kwamen begroeten en om de hals vlogen. Ik kreeg regelmatig de vraag of we nu terug naar de tuin gaan om dingen te planten, dit doet me dus nadenken over het feit om misschien een andere activiteit met hen op zaterdag te doen, want tuinieren in de winter lijkt me niet echt aangewezen.
Veel andere dingen hebben we nog niet gedaan. Ik heb monia al wat dingen in de buurt laten zien. Vrijdag zouden we voor het eerst Manhattan intrekken. Vandaag heb ik nightsupervision, en morgen is het voor de eerste keer aan Monia, we houden het deze voormiddagen wat rustig. Want met die jetlag zijn we tegen negen uur meestal al uitgeteld, en vanavond moet ik dus tot tien uur werken .
ik ga het hier voorlopig bij houden, hopelijk hebben jullie al een beetje een beeld van hoe ik het hier stel.
hopelijk tot snel, en hou mij ook maar op de hoogte van ontwikkelingen in jullie leven.
het is ondertussen weer een tijdje geleden dat ik iets van mij heb laten horen, oeps.
Na mijn evaluatie heb ik nog een week stage gelopen. Dit was een week waar ik vollop van heb proberen te genieten, een week vol 'laatste keren'. Ik had het hier wel een beetje moeilijk mee, maar de kinderen ook. Op 6 mei was er een feestje voor de personeelsleden ter ere van cinco de mayo (een mexicaanse feestdag). Iedereen bracht iets mee om te eten en het werd een hele gezellige avond. Het was voor mij perfect om van iedereen afscheid te kunnen nemen. Nog een praatje te slaan met collega's en gewoon fijn te lachen. Ik kreeg op deze avond hele positieve commentaren. Voor mij persoonlijk komen er twee boven uit. Een waar een collega waar ik heel veel respect voor heb tegen mij zei dat ze vond dat ik het heel goed gedaan had. Ikzelf vind haar zo een goede begeleidster in de moeilijke groep waar ze bij staat dat dit heel veel voor mij betekende. Een ander was van een andere collega die volledig haar tijdsbesef kwijt was, ze zei dat het net leek of ik hier al een jaar of twee was, dat ze niet kon geloven dat het eigenlijk maar 14 weken was. Dit was voor mij een groot compliment. Deze laatste week kreeg ik ook een 'keukengenoot'. Pierre is een franse journalist die een documentaire kwam maken over het verhaal van één van de ex-residenten. Hij logeerde in 'mijn' kelder. We deelden dus de keuken. Het was een heel plezante man die mij zelfs even interviewde terwijl ik met de kinderen aan het werken was. Dit was niet zo een goed idee, een interview in het frans, met een camera op mijn neus, terwijl ik met de kinderen bezig was. Ik hakkelde en stotterde, keek de verkeerde kant uit, ... Perfect dus om uit de film geknipt te worden . (btw de documentaire is al verkocht aan TF1 en komt mss in de bioscoop in frankrijk !!!) Op mijn laatste dag in het ASP werd er voor mij een feestje gegeven in onze groep. Sister Joan had speciale donuts meegebracht en appelsap. We zaten samen aan een lange tafel en hadden veel plezier. De kinderen hadden een mooie afscheidskaart voor mij gemaakt . Elk van hun toostte nog eens op mij en wenste mij nog veel succes. Ik kan niet zeggen hoe vaak ik gehoord heb of ik niet nog langer kon blijven. dat ik maar aan mijn docent moest zeggen dat ik hierbleef, ... Die zaterdag hoefde ik gelukkig nog geen afscheid te nemen aangezien ik de volgende week nog eens langskwam tussen mijn reisjes door. Zondag ochtend moest alles ingepakt zijn, er kwam immers in de week dat ik nu weg ging een nieuwe vrijwilliger die mijn kamer zou innemen. Op zondag vertrok ik naar de bus in Manhattan waarmee ik tot in Philadelphia zou reizen, daar zou ik de trein tot aan de universiteit van Sophie nemen. Dit alles leek vrij simpel, alleen wilden de wieltjes van mijn valies niet echt meewerken en sleurde ik dus mijn koffer tot aan de metro en elke andere stop. Onderweg kreeg ik wel van mannen hulp aangeboden, maar deze weigerde ik toch maar weiselijk. (honey you can sit on my back and I ll carry your suitcase too!!). Een beetje uitgeput en bezweet raakte ik toch nog tot bij sophie . Hier hadden we even de kans om wat uit te blazen en te genieten van het prachtige weer (sophie raakte zelfs verbrand) voor haar nonkel ons kwam halen om de week bij hem thuis door te brengen. Het was dezelde nonkel als waar ik vorige keer met haar bij verbleef. Ik had echter nog wel wat schoolwerk te verrichten, maar ook sophie had nog enkele papers te schrijven. De week die ik bij Will en Erica doorbracht was zalig. Het huis waar zij wonen is gewoon prachtig, zalig zachte tapijten, een geweldig bed, een gym in de kelder, een jaccuzi in de tuin, een kampvuur, ... Allemaal dingen waar we dankbaar gebruik van hebben gemaakt. Ik heb er zelfs One Tree Hill op een gigantisch grote tv gekeken . Elke avond werd er heel lekker gekookt (meestal door mijzelf en sophie ). Ik heb echt genoten van die week en werd uitgenodigd om zeker nog eens terug te komen (zelfs nadat ik de vis vermoord had, ... maar dat is een ander verhaal). Op zaterdag vertrok ik terug naar New York waar het merendeel van mijn koffers nog op mij zat te wachten. Gelukkig kon ik een koffer van Sophie lenen waar de wieltjes nog wel van draaien. Toch werd het nog een zoektocht om terug te keren omdat ik niet op de juiste plaats werd afgezet had ik geen idee waar ik was en vond ik in china town uiteindelijk twee vriendelijke brandweermannen die mij de weg naar het dichtsbijzijnde metrostation wezen . Ik raakte thuis, net op tijd om Pierre te zien vertrekken. Ik was ook juist op tijd in Abraham House om mee te helpen tijdens de CCD. De kinderen waren heel blij van mij te zien :-p. Ik kreeg veel knuffels, vooral van de kinderen die ook in mijn groep van het ASP zaten. Het werd nog een leuke namiddag, waar ik het af en toe wel moeilijk had om mijn aandacht te blijven verdelen over alle kinderen en de residenten. Die avond werd ik meegenomen naar een peruviaans restaurant. Samen met Phil, Tiphaine, Elke, Milagros en Guillaum heb ik mij daar een beetje overeten. Het restaurant serveerde ook heeeeele lekkere sangria (en vroeg geen ID ). Het eten was echt lekker en ik werd er nog getrakteerd ook. Na het restaurant nog een lekker dessertje bij Tiphaine en Phil en het was weer tijd om in mijn bedje te kruipen (in de kelder deze keer, aangezien guillaum in mijn kamer woont nu). De volgende ochtend met veel moeite mijn koffers de trap op gezeuld, gelukkig hadden tiphaine en phil voor een heerlijk ontbijt gezorgd. Zelfgebakken stokbrood, zalm, eitjes, ... HMMM heerlijk. Zij hadden ook een auto gaan huren om mij naar de luchthaven te brengen!! Ik kan niet geloven hoeveel geluk ik gehad heb met die vriendelijke buren. Echt geweldige mensen, spijtig dat ze zelf eind augustus verhuizen, als ik dus terug zou kunnen komen zullen zij er niet meer zijn . Anyway, die zondag dus met de vlieger naar Bangor gevlogen (maine), waar ik sophie terugzag. Colin, een vriend van haar broer kwam ons halen. We moesten echter nog een zes uur wachten tot haar broer toekwam voor we terug naar huis konden rijden. Met sophie's en mijn koffers was de auto echter al redelijk vol. We verdeden onze tijd in een winkelcentrum , waar we colin een hemd hielpen zoeken. We gingen naar 'the batting cages'. Waar ik voor zo een machien stond met een helm op en een 'bat' in de aanslag klaar om op de baseball te meppen. Ik moet zeggen dat ik er niet geweldig goed in ben, maar me toch goed geamuseerd heb. Hierna gingen we naar best buy, waar we ons amuseerden met op de tentoongestelde aparatuur te spelen (rockband, iphones, drumstel, ...). Ondertussen was het tijd geworden om Will (sophies broer) op te halen en de reis naar huis in te zetten. gelukkig had hij maar een zak bij. Sophie en ik hadden dus op de achterbank ongeveer een plaats en een half om op te zitten, de rest was ingenomen door valiezen . Na twee en een half uur in de auto waren we dan toch thuis aangekomen !! Ondertussen zat ik al vanvoor aangezien ik niet zo goed tegen de hobbelige wegen kon . Het was heel fijn om Ann terug te zien, na ongeveer vier jaar ! Het was ondertussen al 's avonds en na nog enkele uren plezier met sophie en de jongens gingen we dus slapen (halve sophie, die moest haar laatste paper dringend af maken). Gisteren hebben we er een rustig dagje van gemaakt. Ik was de enige die wakker was om half negen s ochtends. Nadat ik al twee uur voor school had gewerkt een wandeling had gemaakt en met Chris had gepraat werd de rest van het huis tegen 1PM ook wakker . Het is momenteel 11am ik ben nog steeds de enige die wakker is, ... maar binnen enkele minuten zal ik sophie wakker maken hihi
ondertussen is het helemaal niet lang meer voor ik terug thuis ben ! Ik zie jullie allen dus snel terug
Hey, In de linker kolom heb ik de links naar mijn foto's vernieuwd, hopelijk kunnen jullie ze nu bekijken, het is echter een kleine selectie uit de +1500 foto's die ik op mijn computer heb staan Er zijn geen foto's online waar de kinderen bij opstaan, door de wet op de privacy, maar ik heb er wel voor mezelf die ik bij terugkomst met jullie kan delen (lees laten zien). Greetz uit het warme en zonnige New York! Ellen
hey, Ik had gisteren evaluatie op stage en ze waren daar heel tevreden over mij. Ik kreeg veel positieve feedback, buiten danku weet ik daar nooit zo veel over te zeggen, maar ik ben er natuurlijk heel blij mee . Gisteren begonnen de kinderen precies ook meer door te hebben dat ik binnenkort vertrek. Volgende week is immers mijn laatste week stage. Velen snappen niet goed waarom ik moet vertrekken, ze begrijpen niet waarom ik niet kan blijven. Ik vraag mij af hoe dit hun gedrag de komende week zal beinvloeden. Enkele zoeken al meer lichamelijk contact en die knuffels geef ik hen natuurlijk. Voor mij zal het afscheid wel moeilijk worden volgende week, maar hopelijk is het geen definitief afscheid . Even een kort berichtje om dit dus te melden :) Maandag belt mijn stage begeleider van school naar hier, Sister Joan en Elke zullen beiden aanwezig zijn om hem tewoord te staan, benieuwd wat er daar gezegd gaat worden. Nu eerste nog genieten van vandaag tot snel, Ellen
Hey, Nu goed op tijd terug een kort overzichtje van de laatste dagen. Zaterdag weer het tuinprogramma met de kinderen gedaan. Ik was toch blij dat Tiphaine terug was, zodat ik hier niet alleen voor stond. De kinderen zijn nog steeds enthousiast over het werken in de tuin, hopelijk komt er uiteindelijk ook iets uit van wat we planten, want dat ziet er voorlopig niet zo goed uit. Dit weekend is de temperatuur ook serieus gestegen, het is hier nu tussen de 25 en de 30 graden! gelukkig heeft mijn lieve buur een airco in mijn kamer geinstaleerd zodat slapen toch nog steeds zonder problemen gaat :). Zondag ben ik een wandeling gaan maken in manhattan. Ik heb over Brooklyn bridge gewandeld, wat echt een mooi uitzicht over de wolkenkrabbers opleverde. Op de brug was er ook een zalig frisse wind, die de temperatuur deed zakken :). Ik had echter blijkbaar neit echt de juiste schoenen aan gedaan en mijn voeten begonnen open te liggen, er zat dus niets anders op dan de winkeltjes verkennen en nieuwe slippers te kopen. btw the century 21 is zeker een aanrader, het is een grote outlet store, waar ik ook nog ene leuke drie kwart broek gevonden heb. verder ondanks de hitte toch nog een starbucks gaan drinken, in mijn directe omgeving is er geen, dus nu ik in manhattan was moest ik er toch van profiteren he :) maandag weer begonnen aan een nieuwe werkweek, mijn voorlaatste week stage. Het is moeilijk voor te stellen hoe snel dat voorbij vliegt! Vele kinderen hadden geen huiswerk aangezien ze op een bowlinguitstap waren geweest met school. Ik kon dus met hen creatieve activiteiten doen zoals mozaikjes maken en origami (daar blijven ze achter vragen).
De laatste dagen heb ik echter wel wat computer troubels, straks gaat er gelukkig iemand naar kijken en hoop ik dat alles opgelost raakt. mijn pc doet echter heeeel raar :s
nu mij klaar maken om weer te gaan werken, vanavond ook nog night supervision, het wordt dus een redelijk lange dag.
Hey, hierbij wil ik mijn oprechte verontschuldigingen aanbieden aan iedereen die op mijn blog kwam kijken en teleurgesteld was over het tekort aan nieuws ...
Ik geef toe dat ik hier wel een gaatje voor vrij had moeten maken, maar ik zal hier al beginnen met een overzichtje neer te schrijven van wat er de laatste drie weken gebeurd is.
De dag na mijn laatste post ben ik samen met Phil en zijn vrienden naar een baseball wedstrijd gaan kijken in het nieuwe Yankee Stadium. Het was de eerste keer dat er een Day-game gespeeld werd, het was nog maar juist de avond ervoor geopend. Veel fans dus Phil en zijn vrienden zijn echter Cubs fans (uit chicago), ik mocht dus mijn Yankee - cap niet aandoen, maar kreeg een outfit van hen (inclusief t-shirt). Wat ook belangrijk is om te weten is dat het Yankee stadium hier in the bronx staat, het is dus neit zonder gevolgen om in een andere outfit over straat te lopen. Nee, uiteindelijk viel alles nog wel mee en raakten we veilig tot aan het stadium, buiten dat mensen op ons riepen, toeterden en zelfs de agenten zich hardop afvroegen wat we ons in het hoofd haalden zo door the bronx te lopen : S. Na een aantal innings had ik eindelijk door wat de spelregels zijn en amuseerde ik me best wel. Spijtig genoeg was het die dag vrij koud en ik had me domweg gebaseerd op wat die mannen aanhadden als we vertrokken (enkel een pul) gelukkig had ik nog mijn sjaal mee wat dus mijn dekentje werd en kreeg ik koffie en chocomelk om warm te blijven . Na de wedstrijd was ik nog net op tijd terug om naar de mis in AH te gaan, ik was blij met de opmerkingen van mensen dat ze me gemist hadden. De volgende dag was een zondag, een dag dat ik normaal vrij ben, maar ik werd gevraagd om supervision te doen bij de residenten. Beter gezegd één resident, aangezien het deze dag wel heel mooi weer was gingen we wandelen in Manhattan. Eerst gingen we naar Union square, we wandelden door naar St Marks. Het was een buurt waar ik eerder nog niet geweest was, maar perfect om met dit weer in rond te wandelen, gezellige kraampjes en winkeltjes en mooi ingerichte parken. 's avonds gingen we nog chinees halen, de eerste keer dat ik dat hier at, al bij al viel het nog wel mee :).
De volgende week was het begin van de goede week. De kinderen waren vooral enthousiast dat ze vanaf donderdag geen school meer zouden hebben. In plaats van huiswerk hadden ze deze week ook een pakket dat ze over het verloop van heel de vakantie moesten maken, maar dat probeerden we zo snel mogelijk uit de weg te krijgen zodat we volgende week andere dingen konden doen. Op donderdag was er een extra mis voor witte donderdag. Deze viel in de namiddag en ik was verwonderd dat toch nog de helft van de kapel gevuld raakte. De kinderen hadden op deze dag geen after school, maar ik was blij te ontdekken dat er toch nog enkele kinderen uit mijn groep aanwezig waren. Op vrijdag was er ook nog mis, maar daar ben ik niet naartoe geweest aangezien ik samen met Sophie en Stephanie (haar roommate) naar Long Island ging (waar Stephanie woont) om Passover seder te vieren. Tegen 13 uur ontmoette ik Sophie en Steph in Manhattan en namen we samen de trein naar Long Island. Daar pikte haar broer en moeder ons op en vertrokken we naar haar huis. Ook dit was weer aan de grote kant, maar niet zo impressionant als dit van Sophies tante. Steph is Joods en we kregen dus ook de fotoboeken van haar Barmitswa en deze van haar broer te zien. Het is niet te geloven dat er op die momenten feesten gehouden worden zo groot als een trouwfeest. Die avond kregen we een traditioneel passover dinner te eten. Er werden dus ook delen uit de bijbel voorgelezen, ook in het hebreeuws (waar ik dus niets van begreep ). Sophie mocht de 4 questions in het Hebreeuws zingen, waarna ik het in Engels mocht voorlezen. Het hele gezin was heel gastvrij en vriendelijk, het eten was (na de pikante kruiden) heel lekker. Op deze avond worden er een aantal traditionele dingen op ceremoniele wijze gegeten, die horse radish was zo pikkant dat ineens mijn sinussen volledig open stonden, niet meteen voor herhaling vatbaar dus. Maar de rest was dus best wel ok. Deze familie is niet zo vastgeroest in hun gewoonten, we lazen dus niet alle teksten, maar de belangrijksten, om de traditie in ere te houden, maar om het ook niet uren te laten duren. Na het eten keken Stephanie, Sophie en ik wat televisie en nadien kwamen er twee vrienden van Steph langs. Met deze jongens scheelde toch duidelijk iets :p. Ik heb me wel geamuseerd die avond, we eindigden met het spelen van Pool in de kelder. De volgende ochtend moesten Sophie en ik al om 7 uur opstaan om op tijd terug te zijn in the bronx aangezien ik het tuinprogramma moest begeleiden (Tiphaine was voor 10 dagen naar frankrijk). Deze ochtend regende het en daagden er dus maar twee kinderen op. Deze genoten natuurlijk van de vele aandacht en vonden het uiteindelijk toch leuk. P. beschreef het als volgt: ik had gedacht dat het saai zou zijn zonder de anderen, maar het was zo leuk dat ik de komende week tegen iedereen ga vertellen dat het geen gardening is, zodat het weer allen ik en D zijn . Toen we hen hadden terug gebracht naar AH vertrokken Sophie en ik naar Manhattan om samen naar The Metropolitan Museum Of Art te gaan. Het is niet te geloven hoe groot dit museum is. Het is echt de moeite waard om naartoe te gaan. Het is onmogelijk om alles daar gezien te hebben, het is dus kiezen tussen de verschillende afdelingen. Ik zag er enkele hele bekende schilderijen en kunstwerken, waar ik dus heel trots op ben. Ik zag er Le Penseur, het zelfportret van Van Gogh, schilderijen van Rubens, ... Terug in mijn apartement was het hoogtijd voor te eten als ik nog optijd wou zijn voor de paasmis in AH. We aten terwijl we naar een aflevering van One Tree Hill keken . Niets beter voor mij dus ;-). Ik ging alleen naar de mis aangezien Sophie nog een paper moest schrijven voor maandag. Het was een lange mis aangezien we buiten begonnen met kaarsen enzo; Het was toch een uniek moment voor mij om dit met de gemeenschap te kunnen delen. De mis was echter vrij laat (begon om acht uur, maar eindigde pas na half tien). de kinderen waren dus best wel moe, en er was meer dan één zeurende kleine in de kapel. Deze paasmis had echter een zeer specifieke sfeer waar ik wel van genoten heb. De volgende ochtend weer op tijd opstaan om Sophie naar de bus te brengen in Manhattan. Nadien besloot ik even langs Time's Squere te wandelen en wat in de winkeltjes te gaan kijken. Daar worden steeds foldertjes uitgedeeld om vannalles te gaan bekijken en bezoeken. Ik kreeg er een foldertje in de hand gedrukt van een Off-broadway show en besloot impulsief ernaar te gaan kijken. Met het foldertje had ik immers meer dan 50% korting. Het had plaats in een gezellig theater met heel confortabele zeteltjes. Ik zat op de derde rij van het balkon en had een zalig zicht, ik had ook nog mijn verrekijker bij om van nog dichter te kunnen volgen. er waren maar vier acteurs, maar die deden het geweldig. één van de actrices was de vrouw die de hoofdrol speelt in Coyote ugly! De show is nog maar juist in premiere gegaan, dus als je binnenkort naar NYC komt, zeker de moeite om eens te gaan kijken.
De week die volgde hadden de kinderen geen school, op maandag was zelfs het ASP gesloten waardoor ik andere taken kreeg. Op dinsdag hebben we een hele tijd met de kinderen in grote groep met klei bezig geweest. Het was leuk om hen te zien experimenteren met deze nieuwe tekstuur. Ze konden ook kleuren toevoegen door er plastecine door te mengen, ze konden dus verschillende dingen proberen. Op deze dag was er ook een nieuwe vrijwilliger (die ik inpalmde voor mijn groep aangezien sister Joan er niet was). Hij hield zich bezig met de kinderen die nog huiswerk hadden zodat ik andere dingen kon doen met de kinderen die hiervan al verlost waren. Dit was ook de dag waarop mijn groep voor de eerste keer een drama sessie kreeg. spijtig genoeg kon ik er hier niet bij zijn omdat er vele leerkrachten afwezig waren, ik moest dus op dat moment een andere groep gaan begeleiden. Op woensdag kregen de kinderen nog een sessie beeld en hield ik ook een kwis met hen, waar ze echt van genoten. Tegen het einde ging ik nog met hen naar de speeltuin (omdat ze zich ook voorbeeldig gedragen hadden). Donderdag had ik op vraag van hen nog een nieuwe kwis voorbereid. We gingen ook opnieuw naar de speeltuin, hier was nu meer volk dan de dag ervoor. Wat me hier enorm opviel was dat deze kinderen enorm veel vooroordelen hebben tov zwarten. Ik dacht dat aangezien ze beide minderheden waren dit niet zou spelen, maar enkele van de kinderen waren echt bang van de kinderen met een andere huidskleur. Na een halfuurtje waren ze wel weer losser en liepen ze vrij rond op de speeltuin. Het is toch onrustwekkend dat op deze jonge leeftijd (3e en 4e leerjaar) de kinderen al zo een vooroordelen kunnen koesteren. Deze zaterdag stond ik er onverwachts alleen voor tijdens het tuinprogramma aangezien de persoon die mij ging helpen die ochtend een auto-ongeluk gedaan had (enkel blikschade). Door het mooie weer waren er nu wel weer tien kinderen, maar het lukte vrij goed om hun aandacht te richten. Het was ook de eerste keer dat ze de kans kregen om echt zaadjes in de volle grond te zetten. Hopelijk komt er iets uit, want ik ben ook geen expert in het tuinieren. Die namiddag begeleidde ik ook alleen de CCD klas. Dit viel goed mee. Aangezien het vorige week pasen was geweest kon ik het hier nog met hen over hebben. Ik had een kom met water en een handdoek en vroeg hen hun schoenen uit te doen (net als Jezus bij het laatste avondmaal), ik moet toegeven dat een groot deel van de kinderen niet wilde dat ik hun voeten wastte, maar dat was voor mij niet zo erg; Het hielp me zelf de reacties van de apostelen aan hen uit te leggen. De groep werkte goed mee en ik kreeg zelfs een kleine groepsdiscussie gaande. Na de CCD speelde ik nog buiten met de kinderen. We deden enkele spelletjes die ze al kenden, maar ik introduceerde ook enkele nieuwe. Ze waren heel los en bereid om deze nieuwe spelen een kans te geven. De hele namiddag had ik maar één slachtoffertje met een schaafwonde, wat toch wel meevalt. Op een bepaald moment had ik zelfs de indruk dat ik als menselijke speeltuin gebruikt werd. de kinderen wilden rondzwieren en ondersteboven hangen, radslag doen, ... Een hele workout dus voor mij, nadien lachtte iedereen met mijn rode kop . Ook deze zondag was voor mij een werkdag, aangezien ik weer supervision deed. Het weer was weer mooi en we maakten een wandeling in St Marks. Nadien gingen we zelfs naar de Ferry die we heen en terug naar Staten Island namen. Op de ferry heb je namelijk een mooi zicht op Manhattan en het vrijheidsbeeld. De resident waar ik mee weg was had die avond echter geen zin om zelf te koken, en ik wilde niet weer gaan afhalen. We maakten een compromis waar ik wel mee kon leven, we maakten een typisch amerikaans ontbijt als avondeten; We aten eitjes, pannenkoeken en worsten . Het viel nog wel mee en ik had er meer dan genoeg mee :-p.
Op maandag begon echter al de volgende werkweek, best wel zwaar zo zonder nog een dag rust. Deze week hadden de kinderen echter wel terug school, toch kreeg ik nog hier en daar de kans om ook met hen creatief bezig te zijn. Op dinsdag kreeg ik echter wel de kans om samen met hen de sessie drama te volgen. Deze nieuwe leerkracht is een heel enthousiast jonge vrouw. Ik deed de oefeningen samen met de kinderen en hielp hier en daar om ze rustig te houden. Ik merkte echter wel dat het een aantal kinderen hielp dat ik de oefeneningen mee deed. Enkelen waren heel bedeesd en durfden niet echt mee te doen, maar ik zag hen wel lachen als ze naar mij keken. Tegen het einde deed iedereen al wel mee (niet in even expressieve mate, maar dat zal de komende weken misschien nog wel verbeteren). deze donderdag heb ik voor de eerste keer echt een amerikaanse rechtzaal vanbinnen gezien. Ik begeleide namelijk een resident die de rechtzaak van zijn broer wou bijwonen. In het groot stond er boven de rechter: In God we trust, ik vraag mij af of dat in Belgie ook zo is??
ondertussen ben ik al tot vandaag geraakt. een vrijdag, een dag waarop ik niet werk. Vanochtend wel op tijd opgestaan aangezien ik een gesprek had met mijn begeleider van op school. een voordeel van zo een gesprek over skype is dat je deze in je pyjama kan doen en je nog rusig in bed kan zitten ondertussen. . BTW Deze nacht ben ik wakker geworden van een ruzie op straat, vlak buiten mijn raam stond er iemand te roepen en te schreeuwen (ik weet het twee keer hetzelfde, dat is om de nadruk te leggen). Dat is iets wat wel vaker gebeurd, maar nu klonk het veel dichterbij en was ik juist diep aan het slapen
anyway, dit is het zo ongeveer voor vandaag.
Nog maar twee weken stage te gaan voor ik op vakantie ga naar sophie, daar ga ik deugt van hebben se, zo veerien weken werken zonder maar één keer twee dagen na elkaar vrij te hebben begint toch te wegen.
Hey, Op mijn vrije dagje neem ik even de tijd voor nog een kort berichtje naar jullie (voor ik het vergeet en het weer meer dan twee weken duurt eer ik nog iets laat weten )
Deze dinsdag en donderdag zijn er een groep studenten uit kortrijk op bezoek gekomen met hun leerkrachten en enkele vrijwilligers. Het waren derdejaars studenten toegepaste psychologie (of toch het merendeel). Mij werd dus gevraagd om ook uit te leggen wat ik hier deed en wat mijn ervaringen waren. Ik hielp ook met de rondleiding door het gebouw en natuurlijk bij het beantwoorden van de vele vragen. Het was best wel grappig om op deze manier de organisatie te vertegenwoordigen, ik vermoed dat het mij al een beetje heeft voorbereid op de beurs internationalisering van op school op het einde van het jaar (op mijn verjaardag notabene!!).
Deze week heeft ook nog een resident het programma moeten verlaten. Spijtig genoeg was dit een resident waar ik toch al een goede band mee had opgebouwd. Ondertussen zijn er dus nog maar drie residenten. Het is moeilijk te vatten dat een organisatie die zo een groot verschil kan maken in de levens van verschillende mensen, de kans niet krijgt door het rechtsysteem dat momenteel heerst in NY. Er is namelijk plaats voor ongeveer 12 residenten, maar de openbaar aanklagers liggen dwars waardoor de juiste personen niet doorverwezen worden.
Mijn goede voornemens om regelmatig te gaan lopen worden momenteel gedwarsboomd door het slechte weer. En gaan lopen in de regen lijkt me niet zo een goed idee. Naar het schijnt regent het hier enorm veel in April (April showes bring May flowers ). Voor mij is dit eigenlijk al meer normaal dan de afgelopen weken met maar zelden een buitje. Vandaag kan ik gelukkig binnen zitten, mijn plan om naar de winkel te gaan stel ik ook wel een paar daagjes uit. Morgen is er normaal gezien een bbq hier in de tuin (door Phil en Tiphaine), of dit nog gaat doorgaan dat weet ik niet. Hopelijk wel, dan krijg ik de kans om nog wat nieuwe mensen te ontmoeten.
Ondertussen is het middag en begint mijn buikje te rommelen, ik laat jullie hierbij en ga een hapje eten
amai amai, het is precies eeuwen gelden dat ik nog iets gepost heb, ik weet zelfs niet meer wanneer de laatste keer was en waar ik dus moet herbeginnen. Bon, enkele gebeurtenissen van de laatste weken:
Mijn stageproject is van start gegaan, samen met Tiphaine en een groep kinderen gaan we een tuin aanleggen achter het huis waar ik nu woon. Met tuin aanleggen bedoel ik dat we er een groenten/kruiden/bloemen tuin van gaan maken en dus gaan planten. Het is leuk om de kinderen enthousiast te zien en hun handen uit de mouwen te steken. Voorlopig hebben we vooral planten uitgedaan, oude bladeren weggeruimd en het verplaatsbaar terras afgebroken. Dit afbreek werk is ook iest wat de kinderen wel leuk vonden, vanaf volgende keer gaan we echt gaan planten, hopelijk kunnen ze daar even hard van genieten.
Ik heb een weekend bij Sophie doorgebracht!!! Ik vertrok zaterdagavond nadat ik gewerkt had. Het eerste probleem bleek al de bushalte te vinden waarvoor ik een ticket had geboekt. Het is trouwens niet zo eenvoudig om ver te reizen in de VS, het vervoer is redelijk duur, als ik met de trein naar Sophie wilde (wat het makkelijkste was geweest zou zijn) zou dit mij 52 dollar enkele reis gekost hebben!! Ik vond dus een bus maatschappij waarbij het maar 20 dollar was. Ik reed twee en een half uur in een hobbelbus naar Wilmington, Delaware. Daar aangekomen bleek Sophie niet aan de halte te staan, na veel de weg gevraagd te hebben en enkele rare mensen tegengekomen te zijn vond ik haar uiteindelijk toch (de lange versie krijg je wel eens als ik terug ben ). Het was ondertussen al ongeveer half elf 's avonds en Erica (Sophie's tante) reed ons naar haar huis waar we de nacht mochten doorbrengen. Als ik zeg huis bedoel ik echt een kasteel waarvan ons hele huis in de keuken paste. Het was een prachtig ingerichte woning, maar oh zo enorm groot!! Sophie en ik hadden heel wat om over bij te praten, we bleven dus nog een tijdje op maar vielen uiteindelijk doodmoe in slaap in een heerlijk zacht bed. Het beste is dat elke keer ik Sophie zie het lijkt of er helemaal niet zo veel tijd voorbij is gegaan . De volgende ochtend kreeg ik een heerlijk ontbijt voorgeschoteld ... Blueberry pancakes, met maple syrup!! Ik at zoveel dat ik de hele ochtend pijn aan mijn maag had :s. In de namiddag bracht Sophie's tante ons naar Bryn Mawr (de school van sophie). Ik ontmoette er haar vriendinnen en we hadden een gezellige avond. Deze tweede nacht was iets minder aangenaam omdat ik op de grond sliep (in sophies dormatorie heeft ze namelijk geen twee bedden). Ik was echter toch vermoeid genoeg om enkele uren te slapen. De volgende ochtend ontbaten we in Starbucks . Ik nam dan de trein terug naar Philadelphia en van daar een andere bus naar NY. Op de bus zat er een heel vriendelijk meisje naast mij en we praten de hele twee uur non-stop . Het werk dat ik van plan was te doen op de bus is dus blijven liggen . In NY had ik het probleem dat ik onderweg vast kwam te zitten in een station. Op het perron hoorden we plots een boodschap: There are no trains going downtown, there are no trains going uptown ... Ik volgde dus de hele groep reizigers die op zoek gingen naar een andere trein. Na een halfuurtje wandelen (met een toch wel vreemde mevrouw) vond ik een andere lijn waar ik ook mee zou thuisraken, ik was echter wel te laat voor mijn afspraak met Milagros :s.
Wat is er de laatste weken nog gebeurd?? Op zaterdag zijn we met de kinderen waaraan ik godsdienst geef begonnen met het versieren van het lokaal. De laatste twee weken hebben we de muren geverft, je kon echt merken dat de kinderen dit leuk vonden, met sponsen de muren bekladden, wat wil een kind nog meer. Op de muren kan je nu de bergen zien, de woestijn, de jordaan ... persoonlijk vind ik het resultaat wel geslaagd , foto's zullen volgen op facebook (hoop ik).
Sinds deze week is er ook een nieuwe resident bijgekomen. Het zal even duren voor ik ook hem leer kennen vermoed ik. Ik weet niet of ik dit al heb gezegd, maar een week of twee geleden is een andere resident uit het programma gehaald en terug naar de gevangenis gestuurd. We hopen dat hij uiteindelijk terug zal mogen komen naar het programma, maar de kans zit er in dat dit niet zal gebeuren omdat de immigratiedienst hem het land probeert uit te zetten. Maar we blijven hopen op het beste. Het is vreemd voor mij om nu te denken dat deze man de 'vrij' in Abraham House' rondliep nu terug in een kleine cel opgesloten zit, terwijl ik weet dat hij eigenlijk geen gevaar voor de samenleving betekend moest hij in het programma gebleven zijn.
In het ASP gaat alles zijn gangetje, ik leer de kinderen beter kennen, zij leren mij beter kennen. Met enkele heb ik al een goede band ontwikkeld, bij anderen heb je af en toe het gevoel dat het goed gaat, maar dan gebeurt er weer iets waardoor je hieraan begint te twijfelen. Het werken met deze kinderen is vaak zwaar, maar er zijn ook goede momenten waar ik enorm van kan genieten. Gelukkig heb ik in Abraham House veel mensen waar ik met problemen terecht kan en die me de nodige tips geven, ook mijn observaties kan ik met hen delen. Indien mogelijk plaatsen ze die ook in een ruimer kader (familiegeschiedenis, evolutie van het kind, ...).
Deze week heb ik ook mijn tussentijdse evaluatie op stage gehad, deze is heel goed meegevallen. Ik voel me goed thuis in de organisatie, dan doet het ook goed om te horen dat ze vinden dat je op je er op je plaats bent.
Ik ga het hier voorlopig bij laten, ik heb nog enkele dingen te doen voor ik binnen een uur een gesprek heb met mijn stagebegeleider van op school .
dikke zoen en ik zal proberen iets vaker wat van mij te laten horen
Ik wilde jullie laten weten dat ik binnenkort te horen zal zijn op de wereldomroep. Wanneer ik hier meer gegevens over heb (namelijk dag en uur) laat ik het jullie zeker weten, vannochtend ben ik hiervoor geinterviewd. Het ging over mijn stage en verblijf hier natuurlijk
Sinds gisteren is er hier niet veel veranderd natuurlijk . kheb gisteren de dag op bed met mijn laptop op mijn schoot doorgebracht. Kheb goed gerust en voel me vandaag alweer veel beter, kben klaar voor een nieuw dagje stage. Mijn verkoudheid is beter, maar ik denk dat de temperatuurschommelingen er ook voor een groot deel tussen zitten. Zoals ik in mijn vorige bericht al vermelde is het toen heel koud geweest, gisteren en eergisteren was het rond de 17°C en toen ik vanochtend wakker werd (en nu nog trouwens) was het nog maar 6°C. Het is dus steeds moeilijk te voorspellen wat je de volgende dag aan kunt doen .
. Uiteindelijk besloten we toch vroegtijdig de tour te verlaten, en liet ik zelf monia de laatste kamers zien. Maar we zullen nog wel eens terug keren om op ons gemak wat rond te kijken. In de kinderafdeling hier zagen we ook de originele winnie de pooh en zijn vriendjes. De diertjes zagen er nogal verweerd uit, maar het was toch leuk om eens te zien. 
. Hopelijk gaat het snel over nu ...
. Elke avond werd er heel lekker gekookt (meestal door mijzelf en sophie 
