De Smet slaat mea culpa

Deze week was het Nicolas die eens een wedstrijd van De Smet aan zich liet voorbijgaan. Voor de rest was ieder Smetje op het appel. Met MVC 1997 kregen we een taaie brok voorgeschoteld. De ploeg degradeerde net uit de eerste reeks en doet het in reeks 2A net iets beter dan ons. Gewone kost voor De Smetjes dus, die week na week een wedstrijd op het scherpst van de snede spelen.

De wedstrijd begon meteen dramatisch voor De Smet. Een fout van Phil werd met geel bestraft en de thuisploeg kreeg een schepcorner erbovenop. Gelukkig voor ons werd die niet omgezet in een doelpunt. De Smet was meteen gewaarschuwd, maar Bramme zorgde in een woelig begin voor de 0-1. De wedstrijd ging goed op en neer en vooral de voorspelers van MVC 1997 maakten bij de thuisploeg het verschil. De verdediging van De Smet werd meerdere malen het vuur aan de schenen geschopt, en tot twee maal toe kon 1997 terugkomen na een achterstand. Na de 1-1 scoorde Bramme op snelheid nog zijn tweede van de avond, maar een vermeende penaltyfout van Tomba la Bomba bracht 1997 terug in de wedstrijd: 2-2. De Smet had ondertussen al enkele mooie kansen de nek omgewrongen, maar MVC 1997 moest op dit punt zeker niet onderdoen. De Smet voelde dat er meer inzat, maar een speler van ’97 schoot iets uit zijn sloffen zodat de thuisploeg met een 3-2 voorsprong de tweede wedstrijdhelft kon aanvatten. De Smetjes hadden op dat moment ook al een schepcorner laten liggen.

MVC relativeert

De tweede wedstrijdhelft begon De Smet meer en meer te storen. De druk leverde niet meteen doelpunten op, maar we konden ’97 toch verplichten de moeilijke pas te geven. De thuisploeg bleef zo minder en minder in balbezit en moest het meer en meer hebben van de individuele acties van een van hun voorspelers. De Smet kon wel eerst nog tweemaal scoren van op een stilstaande fase. En het was onze best scorende verdediger die tweemaal een streepje achter zijn naam kreeg. Phil scoorde eerst een schepcorner, en mocht daarna ook een penalty binnentrappen: 4-4. Maar hoewel het spelpeil van 1997 nu het niveau van een derdereekser benaderde – lees: lange ballen en blind wegtrappen – kon De Smet nog altijd niet scoren. Freddie besloot in het zijnet, Tho net over het doel, en Bramme van dichtbij op de keeper. En dan was er nog die reuzenkans voor Phil, die op aangeven van Bramme onbegrijpelijk overschoot. Het was typerend voor de wedstrijd. Het meeste initiatief kwam van De Smetjes, maar het was MVC 1997 die in het laatste kwart nog de 5-4 op het bord zette. De zege van 1997 noem ik zeker niet onverdiend, maar dat de zege niet naar De Smet ging, kunnen we enkel aan onszelf wijten, want kansen waren er in overvloed. Dat MVC 1997 niet altijd in hun spel kwam, was zeker onze eigen verdienste.

Maar de Smetjes zouden geen Smetjes zijn moesten ze de nederlaag niet goed kunnen relativeren en na afloop een pintje drinken in de kantine van Sint-Jozef, en nog een pintje, en nog een pintje … We voelden nochtans dat we op dreef waren, en deze nederlaag kwam heel onverwacht, maar met de volgende match tegen Oud Ijzer kunnen we terug de puntjes op de i plaatsen. Een plaats in de top zes van het klassement is nog steeds onze ambitie! En we hebben nog altijd geen tegenstander gehad die ons van de mat veegde, en dat stemt ons hoopvol! Laten we de volgende speeldag nog eens toveren, en brandhout maken van dat oud ijzer! Greetz, Bramme.

07-11-2008 om 13:31 geschreven door Bramski