Seizoen 2010-2011 Tweede prov. B update 23/03/2011 01.Syn Merelbeke 22-57
02.Tachttal 22-56
03 IRS/AVS 23-54
04.La Viola 22-46
05.De Lijnstars 22-42
06.Union '06 22-34
07.Charlie's Leg 22-33
08.LVN Nevele 22-27 09.Duet Inc 22-24
10.Den Drummer 20-23
11.Gentbrugge 21-18
12.Multavici 22-13
13.Gantoise 21-12 14.XXX Gent 21-7
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
MVC I.R.S / AVS
Reeks 1 kern Gent-De Pinte - 2e PROV B Denis Champion: "In victory we deserve it, in defeat we need it!"
(w.churchill)
12-04-2010
72 OP 72, WIE DOET BETER ?
Na de match tegen Schrijnwerkerij De Ruyver staat de 72 op 72 op de tabellen. Er zijn weinig VMF-ploegen die beter doen ! Het verslag komt van Fredski.
Onze opponent staat in het
klassement eigenlijk veel te laag, als je weet hoe stug ze voor de dag kunnen
komen. Ze scoren niet veel, maar incasseren ook weinig tegendoelpunten. Dat
waren de gegevens vooraf, we waren echter voldoende op onze hoede. Na dertien
minuten stond het al 4-1, na treffers van Tiësto (2), Ollie Borrie en Paddle
Jan. Veel problemen kenden we niet, het was het moment om in de tweede
periode met Koen Cee een nieuwe doelman in te brengen. Onze aanvalsgolven namen
wat af, omdat de mannen van De Ruyver zich ver terug trokken en voor de goal
kropen. We draaiden met een 6-2-voorsprong, na doelpunten van Geronimo en
Lampie. Koen Cee mocht zelfs een schepcorner laten liggen, de kloof was
gemaakt.
Geronimo kwam weer tussen de palen
en probeerde ons spel wat nieuw leven in te blazen. Het verliep allemaal wat
moeizamer, enkel Lampie vond een nieuw gaatje en zorgde voor de 7-2. Wat
concentratieverlies leidde tot de 7-3. De laatste periode werden alle registers
open getrokken door beide ploegen. Koen Cee trapte een penalty enkele
centimeters naast, maar we vonden uiteindelijk nog vijfmaal de weg naar de
netten, via Ollie Borrie (2), Tiësto (2) en Tombo. De Ruyver tikte de bal nog
drie keer voorbij ons sluitstuk, waarbij eenmaal de doelpuntenmaker de
fairplayregels zwaar aan zijn laars lapte. Het maakt onze rekening niet, want
wij blijven ongeslagen op kop en krijgen met de Elektriekers een gevaarlijk team
als volgende tegenstander...
De kernploeg blijft op schema om beter te doen dan vorig seizoen. Na Moehaha en Tover Express werd nu ook Tuinen Guy Maes geklopt. Alweer een zwart beest voor onze ploeg. Maar het dient gezegd, een uiterst sympathiek zwart beest ! Een verslag van onze kapitein !
We keken onze ogen uit, toen we het
zestal van de tegenstander op het veld zagen komen in Sint-Jozef. Geen Kristof
Peers, geen Reggy Labeeuw, geen Kristof Vermaerke en ook geen Wesley Van Daele.
Dat scheelt een serieuze slok op de borrel, voor ons de uitgelezen kans om de
ex-ploegmakkers van Belgacomanalist Wim De Coninck een hak te zetten. Zeker als
je weet dat we in de heenronde met 7-9 nog onderuit gingen tegen de mannen van
Herman De Gussem.
De routiniers bleven dus achterwege,
in de plaats daarvan werd er gekozen voor een verjongingskuur in de selectie van
19 (!) spelers die TGM ondertussen telt. Wij waren echter op onze hoede en namen
vooral de eerste periode een beetje een afwachtende houding aan. Vele
uitgespeelde kansen vielen er niet te noteren, maar wij verzamelden wel vrij
snel vier schepcorners. Gert lobde de bal perfect, Fredski kopte het VMF-leder
echter tegen de paal. De klap kwam hard aan, zeker omdat we nadien de 1-0
dienden te incasseren doordat er verdedigend een schakel ontbrak. We waren
echter vastbesloten om in de tweede dertien minuten deze positie om te buigen.
Lampie werd van de sokken gelopen, we krijgen een schepcorner van de
scheidsrechter én een vrije trap mee. Fredski wil het vertrouwen ditmaal niet
beschamen en zorgt voor de 1-1, op aangeven van Gert. Tiësto komt in, legt de
bal klaar voor een rechtstreekse vrijschop en knalt de 1-2 binnen. Maar ook wij
moeten nog een (gecontesteerde) penalty incasseren, die voor de 2-2
zorgt.
Vanaf de derde periode schakelen we
een tandje bij, wat leidt tot een nieuwe vierde schepcorner. Gert en Fredski
laten de kans niet liggen en het wordt 2-3. Een perfect gekruist schot van
Geronimo brengt de 2-4 op het scorebord. Het loopt nu lekker, wat wordt bekroond
met een prachtige nieuwe treffer: inspelen van Tjoepie, BoB die aan de tweede
paal Lampie ziet staan en de 2-5 binnentikt. Van de laatste dertien minuten
onthouden we twee zaken: een vierde schepcorner, die wordt omgezet, voor TGM en
ook wij mogen nog eens aanschuiven voor een nieuwe kopbal, via Gert-Fredski. De
eindstand wordt dus 3-6, we doen nog altijd mee voor plaats drie en
vier.
We wisten dat we het moesten opnemen
tegen de toekomstige kampioen én dat er ook een Rafkes-Looney Tunes stond
geprogrammeerd op dezelfde avond. Michael, de doelman van Dikke Boom, toonde het
nodige respect voor ons door aan Geronimo vooraf te verkondigen dat ze zwak
stonden aan de aftrap: inderdaad, Jurgen Standaert kwam op zijn kousen
binnengelopen toen de scheids de wedstrijd op gang floot. Maar als je verder kan
uitpakken met Glen Poppe, Steven Vanderdonck en Kim Vanderstraeten, dan heb je
weinig te klagen over de kwaliteit op het veld. Alleen Mario Van Eeckhout gaf
dus verstek, waarschijnlijk door het champagnevoetbal van Anderlecht op AA
Gent.
Wij konden de terugkeer vieren van
Lampie, die heel gemotiveerd aan de aftrap verscheen. Vanaf het begin speelde
Dikke Boom zijn ervaring uit: ze vonden niet meteen een gaatje in onze
verdediging en sprokkelden dan maar wat corners. De vierde werd simpel binnen
geknikt door Standaert. Onze reactie mocht er zijn: Na een mooi driehoekje met
Amigo en Terry schoot Lampie mooi overhoeks binnen. De verrassing wenkte, toen
Terry met het hoofd een prachtige lange bal van Gert in doel deponeerde. 2-1 na
13 minuten, we zagen een goed en stevig blok aan het
werk.
In het begin van de tweede periode
hadden we de 3-1 aan de voet. Een counter speelden we nagenoeg perfect uit.
Lampie legt breed voor Geronimo, die de botsende met links niet zo goed beroert
waardoor de bal voorlangs gaat. Gert reageert daarna tweemaal, op de lijn, heel
alert op aanvallen van Dikke Boom. Hij moet zich toch gewonnen na een defensief
misverstand tussen Terry en Tjoepie, waardoor Poppe voor de 2-2 zorgt. Wij laten
ons niet doen: een schot van Geronimo wordt mooi gered door de keeper, waardoor
de bal wat gelukkig in de voeten komt van Vanderdonck. Die weet ondertussen
blindelings waar maatje Standaert loopt en die trapt aan de tweede paal de 2-3
binnen. Maar Geronimo zorgt voor een pasklaar antwoord: hij onderschept een bal
vanop de eigen helft en lobt perfect de doelman van Dikke Booom. Net voor het
draaien krijgen we nog een opdoffer te werken. Standaert zoekt en vindt op de
korte ruimte Vanderstraeten en tikt buitenkant voet de 3-4 voorbij
Gert.
Over de derde periode kunnen we heel
kort zijn. Beide teams nemen een eerder afwachtende houding aan en zoeken naar
de vierde corner. Eerst lukt het ons om die feilloos om te zetten (via Gert en
Fredski), daarna is het de beurt aan Dikke Boom (Michael Berwouts-Standaert). We
nemen ons voor het laatste kwart iets efficiënter om te springen met de kansen.
De woorden zijn nog maar uitgesproken, of balverlies zorgt er voor dat Poppe
Standaert aan de tweede paal kan vinden en de 4-6 aantekent. Daarna kennen wij
onze dosis pech: een (plaats)bal van Lampie belandt op de paal, Terry twijfelt
even bij een wenkende open kans én Dikke Boom reageert bijzonder opportunistisch
via de heel attent spelende Poppe. Hij maakt de 4-7 en 4-8, waarna hij met een
assist voor Standaert ook nog eens balverlies van Gert genadeloos afstraft. Door
te laks verdedigen incasseerden we de 4-10.
De conclusie is dat we zeker
verdienstelijk speelden, de cijfers veel te zwaar ogen, maar dat Dikke Boom een
stevig (voetballend) geheel blijkt zonder veel zwakke punten. Ze hadden
duidelijk geen zin in grapjes, de dag voor 1 april! Onze nederlaag werd
afgesloten met twee flaskes, om de pijn wat te
verzachten.
In de derde provinciale blijft het intussen perfect lopen voor de kampioenenploeg van MVC IRS/AVS. Het relaas van de laatste matchen krijg je van Fredski, de trotse kapitein van de ploeg.
18/03 MVC De Brug Zelzate - MVC IRS/AVS
2-17
Op een donderdagavond naar het
zwembad van Zelzate trekken, het is weer eens iets anders. Tiësto had nog altijd
te kampen met zijn onderrug en diende forfait te geven, Dingske lag na een
burrelke in zijn bed te rillen van een opspelende maag. Gelukkig konden we
rekenen op een goede mix van ervaring en jong talent. We deden aan carpooling en
zakten met twee wagens af naar de Kanaalploeg. Onze tegenstander stond rustig in
de middenmoot en had verrassend genoeg een 123-123 balans inzake doelpunten.
Korte metten mee maken, zo oordeelden de broertjes Van Ooteghem. Nog voor de
jongens van De Brug het goed en wel doorhadden, werden ze al op een
0-4-knalstart getrakteerd. We heersten en verdeelden de eerste 13 minuten, het
balletje werd goed rondgespeeld, de kansen vrij goed afgewerkt.
De Brug stond
met de rug tegen de muur, maar de vijf opgetrommelden konden niet reageren. Meer
zelfs, de nummer 4 bekocht zijn enthousiasme (of potigheid) met een geel
kartonnetje. Borrie sr. was echter zo fair om een penalty (de stip lag iets
verder dan voorzien, volgens onze routinier op 20 meter) te missen, Fredski zijn
vizier stond niet op scherp en knikte een schepcorner naast. Maar na mooie
combinaties liepen we verder uit, we draaiden met 0-7 en ons rotatiesysteem
werkte perfect.
Pas in de derde periode slaagde De
Brug er in een gaatje te vinden in onze verdediging. Niet getreurd, we hadden
meteen een tegenreactie klaar met zes doelpunten, mooi verdeeld over de meeste
spelers. Collectief sterk werk!
De laatste dertien minuten waren er om de
statistieken aan te vullen: wij vonden nog vier maal de weg naar de netten, De
Brug twee keer. Alleen in het slot was er nog wat discussie over een vrije trap
die al dan niet binnen zat, terwijl we ook de overijverige nummer 4 nog wat
moesten intomen voor zijn onstuimigheid. Resultaat van dit uitstapje: 66 op 66,
met op de koop toe nog drie flaskes om te vieren. Onze avond werd opgeschrikt
door een onverwacht smske: Paddle Jan kreeg nog een herinneringske rond 23u15
(de verjaardag van zijn vrouw) en moest dringend
weg.
24/03 MVC IRS/AVS-Rodebol.be
7-3
De voortekenen voor deze topper
bleken niet al te gunstig, wegens het afhaken om verschillende redenen van een
meer dan volledige ploeg: Borrie sr., Ollie Borrie, Koen Cee, Paddle Jan,
Scoring Deef en Jo. Daar kwam nog bij dat Lampie, die stond te popelen van
ongeduld om zijn terugkeer te vieren, tien minuten voor het begin van de
wedstrijd kwam vertellen dat hij door overmacht absoluut niet kon spelen.
Bovendien speelde de rug van Tiësto weer op, waardoor hij niet verder zou
geraken dan een plaatsje aan de feuille, weliswaar in spelersplunje. Gelukkig
werd Tombo Tor bereid gevonden om zijn pantoffeltjes nog eens boven te halen en
na een lange periode nog eens onze ploeg te vervoegen, ondanks twee vroege
shiften op de VRT. Waarvoor nogmaals dank!
We waren dus met exact vijf om acht
Rode Bollers te ontvangen. Een bende jong geweld die er blijkbaar op gebrand lag
om ons de eerste maal punten af te pakken, want de start was verschroeiend. Voor
we het goed en wel beseften, stonden we 0-2 achter, met twee perfect getrapte
ballen recht in de kruising. Filip Dingske moest zelfs nog geheel zijn materiaal
van kunst- en vliegwerk boven te halen om iets later met een gekneusde pols
tot gevolg een bal net voor de lijn weg te halen. Het tempo lag hoog en we
hadden duidelijk moeite met de aanpak en tactiek van de
tegenstander.
Toen de tussenstand in het begin van
de tweede periode op 0-3 werd gezet, moesten we ons toch even in de ogen
wrijven, want dit hadden we dit seizoen nog niet meegemaakt. Maar Andreas, die
naar eigen zeggen last had van een bronchitis, ontbond dan even zijn
kwelduivels. Hij slalomde door de verdediging en werd foutief gestopt. De
scheidsrechter oordeelde dat het penalty was, die werd omgezet door Fredski. We
kwamen iets beter in ons spel en net voor het einde van de kampwissel versierden
we onze vierde corner. Geronimo, door de afwezigheid van Borrie sr. en Paddle
Jan, mocht nog eens scheppen en Fredski milderde tot
2-3.
De storm van Rode Bol was duidelijk
gaan liggen, wij speelden onze ervaring uit en schakelden over balbezit.
Geronimo oordeelde dat het tijd was om zijn fusées eens af te vieren, wat leidde
tot twee nieuwe treffers. Tussendoor werd alweer Andreas op de enkel getikt, met
een nieuwe strafschop: Fredski bleef koel en bracht de 5-3 op het bord. We
wisten echter dat we op onze hoede moesten blijven, want voor de laatste periode
hadden de youngsters aan de overkant een laatste strijdplan klaar: veranderen
van doelman, meer druk naar voor, een linksvoetige op rechts plaatsen én een
rechtsvoetige op links. Zoiets heeft natuurlijk weinig tot geen verrassing voor
Tombo Tor, die een bal onderschepte en vanop de eigen helft, heerlijk met de
buitenkant van de rechtse, de bal in het net deponeerde. Ook Geronimo was
tweemaal dichtbij een nieuwe goal, maar zijn ballen van aan het eigen doel
gingen slechts nipt over of naast de paal. Rode Bol dreigde nog even, maar vond
geen gaatje meer in onze stevige defensie. Zelfs een afgedwongen vierde corner
konden ze niet verzilveren.
Het maximum blijft dus op de
tabellen (69 op 69), met een fantastische balans (260-54), waardoor Borrie sr.
stilaan moet beginnen vrezen. Na een weekje rust krijgen we Schrijnwerkerij De
Ruyver over de vloer, een moeilijk te bekampen geheel. Een gewaarschuwd
man
De kernploeg blijft het goed doen in de eerste reeks van de kern Gent-De Pinte. Na het 4-4 gelijkspel tegen Looney Tunes moesten we aan de bak tegen 2 ploegen die je gerust als "zwart beest" kan omschrijven: Moehaha en Tover Expres. Tegen Moehaha liepen we al vlug 1-0 uit. Een knappe assist van Tsjoepie, netjes afgewerkt door Scoring Deef. Verder kamen we in die eerste periode niet. Het was Moehaha dat kwam aandringen en zo drie corners versierde.
Bij de start van de tweede periode was die 4e corner er, Moehaha liet hem echter liggen. Het sein voor ons om nog eens door te gaan. Geronimo pikte de bal uit de voeten van een Moehaha'iaanse verdediger en scoorde knap de 2-0. Even later toverde Tsjoepie een knappe actie uit zijn wondersloefkes. Alleen op de laatste man af en die schitterend omspelen, 3-0.
In de derde periode bleven we zoeken naar een nog grotere voorsprong. Geronimo zette die op het bord met een perfecte vere plaatsbal: 4-0. Intussen stonden beide ploegen ook alweer met 3 corners. Het spel ging dus vlot over en weer.
Bij de start van periode 4 deden we de tegenstander na: we lieten onze vierde corner liggen. Maar het verdriet daarom was van korte duur, Geronimo zette even later de 5-0 op het bord. Moehaha kon dan tegenscoren op de counter, maar onze Tsjoepie gaf even later nog een assist uit het boekje aan Amigo. Die bedankt met een doelpunt: 6-1. Onze tegenstander scoorde nog 1 keer tegen. We wonnen de match met 6-2.
Een week later stonden we in diezelfde HGE sporthal tegenover Tover Express. Het verslag komt van onze kapitein:
De roze panters liggen ons niet
echt, dat wisten we al uit het verleden. Ondanks hun voorlaatste plaats in het
klassement blijven ze tot de laatste snik vechten en geven ze dus nooit op. We
hadden hen zien ten onder gaan tegen een vijftal van Opel Regniers, maar hadden
toen al mekaar verwittigd dat het geen eenvoudige opgave zou worden. We trokken
met zeven man sterk naar Oosterzele, Tjoepie moest voor een keer afhaken, maar
zijn plaats werd ingenomen door de routine van Dingske. Tiësto keerde terug uit
blessure, Deef speelde in een vertrouwde omgeving. De wedstrijd kwam maar
moeilijk op gang, de studieronde duurde iets langer dan voorzien. Na enkele
schaarse kansen vond Deef na een mooie actie de paal, Tiësto zorgde in de
rebound voor de 0-1. Daarna volgde ook nog een schicht van Geronimo op de paal,
ondanks het feit dat de doelman van TE had geroepen dat ze onze scherpschutter
mocht laten schieten. Hij zou het zich nog beklagen. Wat concentratieverlies
leidde er toe dat door een loopbeweging centraal onze goalie Gert werd gevloerd.
Oh, een momentje, dacht Dingske en hij achtte zijn moment gekomen. Een strakke
voorzet van de papa in spe week af op de voet van een tegenstrever en zorgde na
13 minuten voor een 1-2-tussenstand.
De tweede periode begon perfect, met
een lange bal van Geronimo, een mooie borstcontrole van Deef en de 1-3 op het
scorebord. Een afstandsschot van de aanvoerder bij TE werd niet goed genoeg door
ons beoordeeld. Door een bos van benen werd het zo 2-3, waarna Tiësto nog eens
de paal testte op zijn stevigheid.
In het derde kwart lieten we Dieter Hubau,
een veldspeler van tweedeprovincialer Eendracht Machelen, even ongemoeid. Hij
kon een rush inzetten van nagenoeg op zijn eigen achterlijn en slaagde er na een
spurt tot aan de overkant in om de 3-3 aan te tekenen. We stonden terug met
beide voeten op de grond. Maar Geronimo repliceerde met een prachtige beweging:
de bal meetrekken met de rechtervoet en via de buitenkant het balletje in de
korte hoek steken. Gert toonde daarna dat hij de afmetingen van zijn doel kent,
want een bal spatte uiteen op de binnenkant paal. Meteen daarna spurtte hij na
de overkant, om een vierde schepcorner (via het hoofd van Fredski) ideaal om te
zetten. Met 3-5 zaten we op zegekoers, Geronimo van ver maakte nog de
3-6.
De laatste dertien minuten
incasseerden we meteen een vierde corner. De kopbal van TE landde echter tegen
de lat en bleef roerloos liggen voor de lijn. Een gunstig voorteken, zo bleek
later, en heel belangrijk. Een afgeweken schot leidde immers tot de 4-6 en een
groter geloof in eigen kunnen bij de roze brigade. Een vermeende duwfout van
Amigo bracht nog een penalty op voor TE, met nog twee minuten te gaan. Het werd
dus 5-6, de zenuwen stonden fel gespannen. Maar doelman Gert behield de kalmte,
stuurde aan op balbezit en Tiësto maakte met een bal van bijna op de eigen helft
een einde aan de illusies van de gretige mannen bij TE. Een goede voorbereiding
op de topper tegen leider Dikke Boom volgende week
woensdag.
De titel zorgt voorlopig niet voor een terugval van de sportieve resultaten bij de provinciale ploeg.Het kampioenenfeestje werd goed verteerd, en ook de match tegen De Brug Zelzate werd gewonnen.
Een verslag van kapitein Fredski
18/03 MVC De Brug Zelzate - MVC IRS/AVS
2-17
Op een donderdagavond naar het
zwembad van Zelzate trekken, het is weer eens iets anders. Tiësto had nog altijd
te kampen met zijn onderrug en diende forfait te geven, Dingske lag na een
burrelke in zijn bed te rillen van een opspelende maag. Gelukkig konden we
rekenen op een goede mix van ervaring en jong talent. We deden aan carpooling en
zakten met twee wagens af naar de Kanaalploeg. Onze tegenstander stond rustig in
de middenmoot en had verrassend genoeg een 123-123 balans inzake doelpunten.
Korte metten mee maken, zo oordeelden de broertjes Van Ooteghem. Nog voor de
jongens van De Brug het goed en wel doorhadden, werden ze al op een
0-4-knalstart getrakteerd. We heersten en verdeelden de eerste 13 minuten, het
balletje werd goed rondgespeeld, de kansen vrij goed afgewerkt. De Brug stond
met de rug tegen de muur, maar de vijf opgetrommelden konden niet reageren. Meer
zelfs, de nummer 4 bekocht zijn enthousiasme (of potigheid) met een geel
kartonnetje. Borrie sr. was echter zo fair om een penalty (de stip lag iets
verder dan voorzien, volgens onze routinier op 20 meter) te missen, Fredski zijn
vizier stond niet op scherp en knikte een schepcorner naast. Maar na mooie
combinaties liepen we verder uit, we draaiden met 0-7 en ons rotatiesysteem
werkte perfect.
Pas in de derde periode slaagde De
Brug er in een gaatje te vinden in onze verdediging. Niet getreurd, we hadden
meteen een tegenreactie klaar met zes doelpunten, mooi verdeeld over de meeste
spelers. Collectief sterk werk! De laatste dertien minuten waren er om de
statistieken aan te vullen: wij vonden nog vier maal de weg naar de netten, De
Brug twee keer. Alleen in het slot was er nog wat discussie over een vrije trap
die al dan niet binnen zat, terwijl we ook de overijverige nummer 4 nog wat
moesten intomen voor zijn onstuimigheid. Resultaat van dit uitstapje: 66 op 66,
met op de koop toe nog drie flaskes om te vieren. Onze avond werd opgeschrikt
door een onverwacht smske: Paddle Jan kreeg nog een herinneringske rond 23u15
(de verjaardag van zijn vrouw) en moest dringend
weg.
We hadden er lang naar uit gekeken, en op woensdag 10 maart kon het zover zijn ! De titel in derde provinciale A !
Daarvoor hadden de provinciale kerels nog Capibara (toen nr 2) met overtuigende 10-5 naar huis gestuurd, en twee weken later moesten de Lijnstars
(toen ook al nr 2 ) het ontgelden. De mannen van bus en tram waren de laatste hindernis richting kampioenenfeest, en dat zullen ze geweten hebben ! Ondanks het feit dat ze voltallig en met de sterkste opstelling aan de match begonnen, klokte MVC IRS/AVS toch af op een mooie en verdiende 5-13 overwinning.
D-day was er dus op 10 maart. Alles was voorhanden om er een fijne voetbalavond van te maken. De kernploeg speelde eerst gelijk tegen rechtstreekse concurrent voor de 4e plaats Looney Tunes. Zo hadden we wat extra supporters. En ook onze Paddle Jan was terplaatse om spelers en tafelmensen te voorzien van het nodige vocht om het zwoegen voor de broodnodige zege gemakkelijk te verteren. Squadra Caruso was onze opponent. Omdat deze vriendelijke jongens met dezelfde kleuren van ons opdraafden, trokken wij de sexy oranje hesjes aan. 10 seconden voor de match wist Filip Dingske ons nog een geheim te vertellen. Niet over de tegenstander, maar wel over het "dingske van dingske" Dat had de laatste weken zijn werk gedaan, zodat onze sympathieke Ellen de komende weken en maanden een beetje ronder zal worden ! EUREKA ! Verliezen was nu zeker geen optie meer !
Geronimo en Andreas hadden de boodschap begrepen en zetten meteen een 2-0 op het bord. Olie Borrie, onder impuls van de aanwezigheid van zijn "madam" toverde even later een mooi bewegingske uit zijn sloffen. Een steal en dan de laatste verdediger en doelman omspelen 3-0. IRS/AVS bleef de tegenstander bekogelen met vlijmscherpe aanvallen. Tiësto kreeg de 4-0 cadeau van Andreas, en diezelfde jonge gast uit Latem zorgde voor de 5-0. Zijn voetbalvriend Jesse Martens van SV Oudenaarde zag vanop de tribune dat het goed zat met onze ploeg. Geronimo moest dan 1 keer tussenbeide komen om de 5-1 te verhinderen, en broertje Jo'tje zorgde intussen aan de overkant voor de 6-0. Wat een openingskwartier !
In de tweede periode kwam Borrie Sr in doel, en die moest al meteen een wereldsave doen. Jo'tje bedankte zijn doelman met de 7-0, en even later mochten we onze 4e corner binnentikken. Een doelpunt op naam van onze specialist, Fredski. En dan kregen de Carusos toch een verdiende aansluitingstreffer. Want die jongens bleven enthousiast komen en verschalkten Borrie Sr: 8-1. Geronimo prikte nog eentje meer binnen en plaatste de 9-1 ruststand op het bord. Het sein voor Paddle Jan om al een "boeteilken" open te doen. Champagne op de tribune en op de spelersbank, als dat maar goed afloopt.
Maar dat deed het zeker, MVC IRS/AVS bleef de match rustig controleren en via Andreas en Borrie Sr (met een puntertje) werd het uiteindelijk nog 12-3. De titel was binnen, het feest kon beginnen. En of het een feestje was ! Met magnumkes, gewone boeteilkes en cadeaus voor de jarige supporteres, je zou voor minder bij deze ploeg willen spelen ! MVC IRS/AVS blijft voorlopig dus ongeslagen in derde provinciale A en mag zich een terechte kampioen noemen. PROFICIAT AAN ALLEN !
De provinciale ploeg van MVC IRS/AVS raast door de competitie in derde provinciale A. De ploeg heeft nog steeds het maximum van de punten. Een unieke prestatie !
Het jaar werd ingezet met een match tegen Het Trappistenhuis. Het werd een leuke pot voetbal, met een nog leukere uitslag ! 13-4, de champagnebrigade haalde het dus van de trappistenbrigade !
Enkele dagen later moesten we alweer de zaal in, nu voor een match tegen Victoria Sociedad. Voor die gelegenheid deed ondergetekende ook nog eens de schoentjes aan. Net 41 lentes op de teller en tijd voor een traktatie ! Maar eerst een matchke shotten ! Ook deze confrontatie werd winnend afgesloten, ook al lieten we een corner liggen en veroozaakte ondergetekende een compleet uit de lucht gegrepen penalty ! 7-13
De match gaf ons een pak vertrouwen om tegen de Lambertusvrienden te spelen. Maar de tegenpartij had blijkbaar minder vertrouwen. De verantwoordelijke liet ons weten dat hij geen ploeg bij elkaar kreeg. Forfait dus, een zege met 10 goals verschil zonder te voetballen.
Twee weken later stond er dan weer een match tegen een ploeg uit de top 5 op de kalender: MVC Gijzenzele. Een stugge tegenstander waartegen wij het niet gemakkelijk hebben. Maar ook nu was MVC IRS/AVS niet uit het lood te staan. De reeks is zo mooi als die van Anderlecht, eigenlijk nog mooier !
51 op 51, daarvoor komen zelfs Scoring Deef en Tombo weer naar de zaal ! Kortom, de toekomst lacht ons toe. Nog even volhouden en de flesjes Denis mogen gekoeld worden ! Forza MVC IRS/AVS !
De kernploeg van MVC IRS/AVS heeft 2010 biezonder goed ingezet. Er werd in de maand januari maar liefst 42 keer gescoord, goed voor een totale opbrengst van 10 punten op 15. Deel 2 begon al vrij snel in 2010 ! Op 4 januari moesten we zien dat alle feestkilootjes er af waren. Er stond die dag immers een trip naar sporthal Kesikant in Drongen op het programma. All Blacks was de tegenstander, en net als in de eerste ronde werd vlot gewonnen. Eindstand 5-16 na een biezonder genietbare partij tegen een zeer aangename tegenstander.
Eenn week later was MVC Code onze tegenstander. De hekkensluiter in reeks 1 hield de deur goed gesloten, en wij kenden niet onze beste avond. Ook nu werd gewonnen. Eindstand 9-4.
De week nadien kwam er voor ons een speciaal moment ! Hoofdsponsor Denis Champion kwam speciaal uit Frankrijk om ons een keer te zien spelen. Hij koos zijn moment goed uit. Die dag speelden we tegen "landskampioen" Loungebar 't Putje. De witte brigade speelt niet graagtegen ons ploegje, zoveel is duidelijk. De heenmatch konden we winnen, maar nu zag het er heel anders uit. 't Putje lipe zonder grote problemen uit tot 6-1 ! Net op dat moment kwam Denis Champion binnen en besloten we een tandje bij te steken. Karakterploegje zoals we zijn stak iedereen een tandje bij. LBP dacht al iets te vlug dat de match voorbij was en begon zeer nonchalant te voetballen. Wij kwamen dichterbij en geloofden weer in onze kansen. Een meer dan collectieve "effort" werd beloond met een 8-8 gelijkspel. 4 op 6 tegen LBP, er zijn weinig ploegen die datzelfde palmares kunnen voorleggen. De website van de kern kraakte van de berichten. Het gelijkspel zou zgz gestolen zijn. Begrijpe wie begrijpe kan. De cijfers stonden op de tabel, tijd voor een feestje !
De volgende match was van een minder kaliber. Door allerlei omstandigheden ( en die waren niet AA Gent ) kwamen we maar aan 5 spelers. Die vochten voor wat ze waard waren, maar moesten toch zien hoe ZWR Evergem ( veel sterker dan in de heenronde ) een 3-8 zege meenam uit Sint-Jozef. Jammer, maar niets aan te doen. Aan ziekte en werk kan je niets doen. Op naar de volgende match !
En dat was alweer een topper. Begin februari moesten we naar Oosterzele voor de verschoven competitiematch tegen Opel Regniers. Er werden enkele flesjes Denis in de jackpot gestopt, en die leverden resultaat op. Want net als in de heenronde werd de Opel-ploeg van Jan Regniers nipt verslagen. 5-6 werd het, alweer een knappe zege.
Zo staat MVC IRS/AVS op een knappe 4e plaats, op 5 punten van De Rafkes. De vijfde in de stand, Looney Tunes staat op 3 punten. Als we zo verder doen kunnen we de ambitie van "beter doen als vorig jaar" waar maken ! Forza MVC IRS/AVS !!
