Ann Christy, geboren als Christiane Leenaerts (Antwerpen, 22 september 1945 - Meise, 7 augustus 1984), was een Vlaams (kleinkunst)zangeres. Ze werd bekend met nummers als Gelukkig Zijn, De Roos en Dag Vreemde Man.
Biografie
Leenaerts startte haar zangcarrière met het orkest The Adams waarvan de drummer, Marc Hoyois, later haar man zou worden. Haar eerste plaatje, Kussen onder regenbogen (een vertaling van Küsse unterm Regenbogen van Manuela), werd geen succes. Dat kwam er pas met haar manager Robert Bylois. Ze zong Franstalige liedjes en ging op tournee door België en Frankrijk met Adamo.
In 1968 won ze de zangwedstrijd Knokke Cup samen met Jacques Raymond, Lily Castel, Nicole Josy en Hugo Dellas onder leiding van Anton Peters. Niet enkel haar stem, maar ook de kleding was opvallend: ze liet zich vaak kleden door de hippieontwerpster Ann Salens.
In 1970 en 1971 (met Dag vreemde man) nam ze vergeefs deel aan de preselecties van het Eurovisiesongfestival. Pas in 1975 mocht ze deelnemen aan het festival, dat gehouden werd in het Zweedse Stockholm. Ze zong het liedje Gelukkig zijn voor de helft in het Nederlands en voor de helft in het Engels. Maar haar hoop op een internationale carrière kwam niet uit. Ze eindigde als 15e op 19 deelnemers. Christy keerde ontgoocheld naar huis terug.
In 1977 stond ze 152 keer op de planken in het toenmalig Mechels Miniatuur Teater (nu 't Arsenaal) met de musical Midzomernachtsdroom, een muzikale bewerking van Shakespeares A Midsummer Night's Dream.
In 1978 zong ze twee nummers van Bob Dylan: If I don't be there by morning en Walk out in the rain. Dylan had ze samen geschreven met Helena Springs, maar niet zelf opgenomen. Beide songs werden hetzelfde jaar ook gecoverd door Eric Clapton op zijn LP "Backless"
In 1980 had ze een hit met het liedje De Roos, een cover van The Rose van Bette Midler, vertaald door Johan Verminnen.
In 1982 ging ze op tournee door Vlaanderen met Erik Van Neygen en haar Nederlandse begeleidingsorkest "Roots", maar toen werd ze ernstig ziek.
Ze overleed in 1984, op 38-jarige leeftijd aan baarmoederhalskanker. Ze werd gecremeerd en haar as werd verstrooid op het kerkhof van Meise. Haar echtgenoot, Marc Hoyois, met wie ze een zoon had genaamd Benjamin, hertrouwde later met een andere zangeres, Liliane Saint-Pierre. Marc Hoyois leed aan prostaatkanker en overleed in 2010 na een val in het ziekenhuis aan complicaties.
Na haar dood
Zangeres Petra coverde in 1996 haar lied Ik leef voor jou.
In november 2005 kwam onder impuls van Edwin Ysebaert een nieuw album uit met de titel 'Ik Deed Alsof Het Mij Niet Raakte'. Het bevat acht nooit eerder uitgegeven liedjes en drie liveversies van klassiekers als Dag Vreemde Man, Lisa is Lisa en Zal Ik Je Ooit Nog Zien. Zes van de acht nieuwe nummers komen uit de musical Midzomernachtsdroom en werden gecomponeerd en van tekst voorzien door Pieter Verlinden en Rita Van Dievel, de ouders van VRT-journalist Peter Verlinden.
In 2006 kwam een nieuw album uit met onuitgegeven liedjes onder de titel "HET BESTE". Opnieuw gebeurde dit onder de projectleiding van Ysebaert.
Free Souffriau werd in 2008 derde in de televoting-wedstrijd 'Zo is er maar één' op Eén met een lied van Ann Christy en startte een project rond nummers van de overleden zangeres. In dat project Free Souffriau zingt Ann Christy zong ze zelf de meeste liedjes en liet zich assisteren door haar man Miguel Wiels, door een orkest en een meisjeskoor (bij twee liedjes) en door Nicole & Hugo.
Op 2 april 2014 ontving haar zoon Benjamin de Golden Lifetime Award postuum van de gemeente Aarschot.
Bill Haley (echte naam William John Clifton Haley; Highland Park (Michigan), 6 juli 1925 Harlingen (Texas), 9 februari 1981) was een Amerikaans rock-'n-rollzanger. Hij is, samen met zijn groep Bill Haley & His Comets, vooral bekend van het nummer Rock Around the Clock dat in 1954 werd uitgebracht.
Levensloop
Bill Haley werd als kind thuis omringd met muziek: zijn vader speelde banjo en zijn moeder speelde piano. In 1938 begon hij met optredentjes geven. Toen zong hij en speelde daar gitaar bij. Op 22-jarige leeftijd trouwde hij met Dorothy Crowe.
Met zijn begeleidingsband speelde Haley aanvankelijk zuidelijke country (hillbilly). Maar vanaf begin jaren vijftig vermengde hij steeds meer zwarte rhythm & blues-elementen in zijn muziek, waardoor een nieuwe, opzwepende sound ontstond. Die stijl bleek onverwachts aan te slaan bij blanke (en rijkere) jongeren in het noorden. Haley vertrok naar New York waar hij op 12 april 1954 met zijn band The Comets het nummer Rock around the clock opnam. Het werd de eerste nummer 1 hit voor een rock 'n' roll-nummer. Door de controversiële film Blackboard Jungle uit 1955, waarin Haleys nummer was opgenomen, verspreidde de rock-'n-roll zich snel over de wereld. Met zijn herkenbare geluid scoorde Haley in de jaren erna aan de lopende band hits.
De optredens van Bill Haley en zijn band in de jaren 1954 tot 1958 in Europa werden als sensationeel ervaren en leidden soms zelfs tot gewelddadigheden. Maar tijdens deze optredens kwam ook het zwakke punt van Haley aan het licht: hij bleek een stuk ouder (30) dan zijn fans hadden verwacht, was licht kalend en had geen sexappeal, zoals de nieuwe ster Elvis Presley. Mede om die reden daalde de populariteit van Haley snel en het lukte hem nooit om na het einde van de rock 'n' roll rage een comeback te maken.
Bill Haley was in de jaren 70 verslaafd aan alcohol. Hij overleed in 1981 aan een hersentumor. In alles overvleugeld door de mythe van Elvis dreigde Haley een voetnoot in de muziekgeschiedenis te worden. Maar in de popliteratuur geldt hij vandaag de dag weer als een van de belangrijkste schakels in het ontstaan van rock 'n' roll, en daarmee van een rebelse jongerencultuur waarop de jaren zestig wortel konden schieten.
In februari 2006 werd door de International Astronomical Union ter gelegenheid van de 25ste herdenking van Haleys sterfdag een planetoïde naar hem genoemd: 79896 Billhaley.
