Op 15 april ben ik naar de voorstelling thuis gaan kijken in t Arsenaal in Mechelen. Het stuk werd geschreven door Hugo Claus. Ik had wel grote verwachtingen bij de voorstelling, want enkele van de acteurs zie ik wel graag spelen; ook het feit dat het een stuk van Hugo Claus is zorgde voor verwachtingen. De voorstelling ging over een gezin dat juist een huis gekocht heeft. Ze hebben een deal van hun leven afgesloten, maar moeten daar wel gevolgen van dragen. Zo moeten ze zorgen voor de oude gekke vrouw die nog in het huis woont. De zoon van het gezin is helemaal niet opgezet met het huis en de bewoonster. Doorheen het stuk ontdek je een soort haat- liefdesrelatie tussen de zoon en de moeder en de vader. Het stuk grijpt je wel naar de keel. Het is een heel zwaar en donker stuk en loopt van het ene uiterste naar het andere.Je wordt als kijker constant geconfronteerd met de verschillende gevoelens van de personages. Wanneer het stuk stopt, weet je ook niet goed wat je moet denken. Het stuk is redelijk zwaar en vraagt om er over na te denken. Ik ben wel blij dat ik het toneelstuk gezien heb. Voor de voorstelling speelde de jongerengroep van t Arsenaal dit toneelstuk ook, ik wilde daar eerst ook gaan naar kijken, maar door tijdsgebrek is het niet meer gelukt.
Op 15 april ben ik samen met mijn twee neefjes en enkele vriendinnen naar het toneelstuk op berenjacht gaan zien. Ik vond het vooral spannend om te zien hoe mijn twee neefjes op het stuk gingen reageren. Het was een toneelstuk dat voor twee-en-half-jarigen was. Vooraf had ik een filmpje op youtube gezien over het toneelstuk. het zag er ontzettend leuk uit. Toen we aankwamen, werden naar een winkeltje geleid. Het licht ging zachtjes uit en het winkeltje werd heel zwaar verlicht. Zo hadden de kleinste kleutertjes geen enkel schrik. Plots kwam van achter ons de actrice die heel het toneelstuk zou leiden. Ze sprak echt naar de kleutertjes toe en maakte af en toe een grapje. Ze betrok de kleutertjes bij alles door vragen te stellen. Tijdens de voorstelling veranderden we constant van plaats. De kleuters mochten meelopen met de actrice. Je had echt het gevoel dat je op een berenjacht was. Tijdens de voorstelling werd er ineens ook een picknickmoment gehouden. De kindjes mochten eens in hun berenpoot kijken dat ze meegekregen hadden en kregen water om te drinken. Na de hele voorstelling mochten de kinderen op hun eigen niveau het hele parcours nog een keertje doorlopen. Sommige bleven bij één attractie, anderen liepen voordurend van de ene naar de andere attractie. Deze manier van een toneelvoorstelling is totaal anders dan we voordien gewoon waren. Alles stond opgesteld in een grote zaal. Bij andere voorstellingen komt je binnen in een zaal en neem je plaats voor het podium.Je kijkt dan echt naar iets, nu speelde je eigenlijk mee een rolletje in het toneelstuk. Een heel leuke ervaring.
