Het lot, de afstandsbeperking, de duikinstincten en last but not least de campinggidsen leidden ons dit jaar voor de zomervakantie tot in Spanje.
We besloten een tijdje ter plaatse te blijven in L'Escala (Noord-Spanje) en dan -op algemene aanvraag van vooral Maarten en Robin- nog een paar dagen in Barcelona door te brengen.

Het vertrek was  andermaal niet zonder problemen. Achtereenvolgens en op dezelfde dag (1 dag voor vertrek) : ijskast uitgevallen (weerstand stuk), boiler uitgevallen (rookkanaal verstopt) en lek in de keukenspoelbak....stress...

Gelukkig werden we fantastisch geholpen door de mensen van Brussels Caravaning Center en kon alles toch op tijd (zij het voor de ijskast slechts gedeeltelijk) verholpen worden.

Op de heenweg (route over Parijs-Millau)hebben we eerst overnacht aan een mooi toeristisch meer in Aydat, op zo'n 700km van huis. De camperplaats daar is een voormalige camping communal die nu enkel nog voor campers is voorbehouden. In principe zou het 6 euro moeten kosten maar de automaat is al maanden in panne en het was dus gratis.Er is een speeltuintje op de camperplaats en nog één vlakbij. Op de camperplaats is er sanitair (niet echt aangeraden, franse toestanden) en je hebt electro. Aan het meer is een strand, bootjes, nog een speeltuin enz enz.Aanrader dus

We kregen wel een ongelooflijk onweer over ons heen. De campingweg werd plots een riviertje en het was bang afwachten hoe ver het water  zou komen.

Dat liep allemaal goed en de volgende dag gingen we via de kronkelende autosnelweg Clermont-Ferrand-Millau-Montpellier op weg naar L'Escala, waar het effe zoeken was naar de camping. Ons Germien had namelijk weer eens een voorkeur voor smalle weggetjes en stuurde ons zeker niet langs de meest evidente weg...

De eerste plaats die we op de camping kregen aangewezen was nr 502, op het bovenste deel. Op zich wel een heel mooie en ruime plaats, maar....niet zo ver van de toiletblok. Deze jongen dus 's nachts alle 10' wakker van de nogal luidruchtige WC's. Ik dacht echter : dat went wel. Toen daar de tweede avond ook nog het oorverdovende lawaai van de disco van de naastgelegen camping bijkwam (weliswaar maar tot middernacht) had ik het wel bekeken en gingen we de receptie voor de keuze stellen : een rustige plaats onderaan en achteraan of afrekenen. Het werd plaats 114, helemaal achteraan op het onderste deel. Ik moet blijkbaar redelijk overtuigend geklonken hebben....

De volgende dagen stonden we er  naar onze zin. Rustig en bijna geen last meer van de animatie van de camping ernaast. Onze camping was ook absoluut niet volzet, dus ruimte genoeg.

We hebben mooie duikjes gemaakt, het mooie baaistrand bezocht, een goed restaurantje gevonden, de nieuwe Cadac BBQ uitvoerig getest en goed bevonden, L'Escala by night bezocht (wat een drukte na het toch wel rustige Cala Montgo), boeken eindelijk uitgelezen, kortom we hadden een mooie tijd.

Ik sliep merkwaardig genoeg ook zalig en voor mijn doen uitzonderlijk lang (08.00u haalde ik makkelijk). Het mierenleger dat een invasie op ons bed uitprobeerde om 04u00u 's ochtends  was dan ook niet meer dan een faits-divers 

De tweede week op maandag was het echter gedaan met de pret...want een andere en meer ingrijpende invasie was op til...

Onze noorderburen hadden blijkbaar afgesproken om een massale aanval op Camping Paradis in te zetten.

Op de piepkleine plaats aan onze linkerkant vestigde zich een Nederlandse familie met 2 tieners. Je kan het deze mensen niet kwalijk nemen -hun  plaats was zo klein en dan nog met een aantal bomen- maar hun caravan + tenten werden tot pal aan/onder onze camper gezet.

Vergeet het maar om de garage nog open te doen...

Een paar uur later kwam een andere Nederlandse familie aan, en zonder boe of ba plantten deze hun grote caravan + voortent + luifel als een muur pal maar dan ook echt pal op onze rechterperceelgrens.  Aan de andere kant van hun perceel hielden ze voor hun auto meer ruimte over dan wij hadden om nog rond te lopen.

Effe slikken, ach het komt wel goed en wij zijn ook geen asociale mensen dus...Wie weet...lukt het wel met dat verplichte oog in oog contact...

Gelukkig zijn we de volgende dagen niet veel op onze plaats gebleven. Alles wat we deden en wat we zegden bleek op veel interesse van deze rechterburen te kunnen rekenen. Privacy ? Vergeet het...

Ik was dan eigenlijk ook blij dat we donderdag konden doorrijden naar camping "El Vedado" vlakbij Barcelona.

Deze camping stelt niet veel voor : zanderige plaatsen, kriskras door mekaar. Bovenaan een oude sanitairblok en onderaan een nieuwe.

Het zwembad was net te doen qua properheid maar wel heel koud.

Voor het brood 's ochtends vragen ze een schandalige prijs, het restaurant besloten we maar niet te testen.

De camping is wel drukbezocht want ideaal gelegen tov Barcelona, maar er is ruimte genoeg (veel meer dan op Paradis).

's Ochtends tussen 08u30 en 10u30 stoppen op de camping 2 bussen die je in een halfuurtje tot vlabkij de Plaza Cataluna, hartje Barcelona dus, brengen. s'Avonds weer terug ergens tussen 17u30 en 22u30 (2 bussen, uur afhankelijk van dag).

Barcelona is en blijft een fantastische stad. De warme en zonnige dagen die we in L'Escala onvoldoende kregen waren blijkbaar voorbehouden voor onze citytrip, dus het was wel zweten en puffen en blazen.

Zondagochtend hebben we dan de terugweg aangevat langs de route Montpellier-Lyon-Luxemburg.

We sliepen in Pommiers (net na Lyon) bij een France-Passion wijnboer, kochten nog wat wijn voor thuis en dronken een eerste flesje fijn leeg op onze heuvel midden de wijnvelden, bij een prachtige zonsondergang en met een onbelemmerd zicht rondom van wel 10km.. Toen we gingen slapen was er in de verte nog een vuurwerk (het was nochtans niet quatorze maar quinze juillet) dat we nog bekeken vanuit het raampje van onze "slaapkamer".

's Morgens was ik vroeg genoeg wakker om de zonsopgang te zien, dus dat was eigenlijk een mooi einde van een laatste vakantiedag en een mooi begin van de laatste reisdag.

Zonder problemen hebben we de resterende 700km afgehaspeld (Germien nog wel eens moeten berispen die ons de autosnelweg wilde afsturen, langs een D-weg) en thuis waren er ook geen onaangename verrassingen.

Ondertussen ben ik terug aan het werk -dat valt wel lastig- maar alla we hebben nog uitzicht op een aantal hopelijk zonnige weekendjes en nog een weekje weg in augustus.

Vrijdag 9 Maart

We hebben afgesproken voor een weekend onder campersiters op de camperplaats van Herbeumont. Rond een uur of vijf vertrekken we thuis met volle moed voor de redelijk lange rit. Germien probeert ons allerlei boswegeltjes in te sturen, maar we luisteren toch lekker niet en komen toch probleemloos aan tegen een uur of acht. Raymond staat ons op te wachten en loodst ons op een plaatske bij de 20-tal MH die

al aanwezig zijn. Het is bitterkoud, maar het regent niet en dus blijven wij, die-hards nog gezellig buiten bijkletsen tot rond middernacht de vrieskou ons toch binnenjaagt.

Zaterdag 10 Maart

Een David Hamiltonachtige nevel hangt over de camperplaats. Iedereen komt uit de veren, de ene al wat vlotter dan de andere. De parking blijkt ondertussen bijna vol te staan met campersiters.
We maken een prachtige wandeling van een paar uur door de omgeving. We dachten de Ardennen goed te kennen, maar dit stukje aan de Semois was voor ons echt onontgonnen gebied. Prachtige uitzichten op de Semois alom, schitterende natuur en gezellige wandelpartners. Meer moet dat niet zijn.
Het aperitiefmoment rond 16.00 blijkt ook het signaal te zijn voor the kids om beter met mekaar kennis te maken. Weer eens blijkt dat we als volwassenen niets moeten proberen te forceren bij de jongens en meisjes. Ze vinden mekaar vanzelf wel
Een hele groep trekt naar plaatselijke restaurantjes, maar wij verkiezen in de MH te blijven. Rond 21.00u hebben we de maaltijd achter de kiezen en is het tijd voor de pousse-café. Ingrid probeert me duidelijk te maken dat ze ergens een jachthoorn hoort. Ik ben echter bijna zo doof als een pot en hoor niks. Maar één oplossing : buiten gaan horen en ja hoor...we beleven één van die "wow-momenten": omringt door bossen, onder een heldere stemmenhemel in het zo goed als pikdonker luisteren we naar een jachthoornblazer in de verte. We kunnen het niet laten om een applaus te geven en hij weet dus dat wij er ergens zijn. Hij vergast ons nog een halfuurtje op zijn melancholisch geschal en wij gaan slapen, moe en onder de indruk van dit mooie moment.

Zondag 11 maart

Kyra beslist dat ik vroeg op moet. Geen probleem : ze mag mee naar de bakker waar de vooraf bestelde broodjes en koeken op ons wachten. Omdat er toch zo'n 40 motorhomes waren, hadden we de plaatselijke zelfstandigen maar verwittigd dat er nogal wat werk zou zijn. De winkeljuffrouw bevestigde dat ze nogal schrok toen ze om 06.00u bij haar aankomst in de bakkerij het aantal bestellingen zag. Alles werd echter met veel plezier en de glimlach in orde gebracht. Zo hoort het.
Na de koffie staat er nog een wandeling op het programma. Iets lichter deze keer, maar niet minder mooi. De kinderen stappen samen. Ze hebben ons niet nodig. Na het middagmaal gaan we naar het plaatselijke kasteel en pikken nog een terrasje mee. Het weer is immers gewoonweg schitterend. Effe na 17.00u vertrekken we huiswaarts...en...
Het noodlot slaat toe...
Ergens voor Namen hoor ik plotseling een getik links vooraan : een probleem met de band. Ik had maar net de tijd om me te realiseren dat er een probleem was of met een klap en rondvliegende stukken rubber gaf de linkervoorband er de brui aan. Omdat ik toch al vertraagd was kon ik de MH gelukkig vrij makkelijk op de pechstrook loodsen. Die pechtstrook bleek net breed genoeg voor de camper, op de centimeter na. Het andere verkeer zoeft aan +100km per uur aan je neus en tenen voorbij.

Daar sta je dan : Ingrid en de kinderen meteen ver van de camper gestuurd (er zal er maar eentje inknallen...). Fluovestje aangetrokken, papieren met telefoonnummer bijstandsdienst uit de camper gehaald en Ruwelka gebeld. We werden fantastisch opgevangen. Een halfuurtje later stond de pechverhelper er, maar die zag ook meteen dat er in deze situatie geen sprake kon zijn van terplaatse een wiel te vervangen.
Hij terug weg, zijn takel wagen gaan halen. Na opnieuw een halfuur was hij terug. De MH kon net op de cm na op te takelwagen. Het is wel een ongelooflijk indrukwekkend zicht om dat ding van 7,5 m omhoog getrokken te zien worden.
Na opnieuw een half uurtje rijden kwamen we aan zijn garage. Bleek de meegeleverde sleutel om het wiel los te draaien niet te passen. Gelukkig had de garagist het nodige en was het wiel vrij vlug gewisseld. We waren blij om in de handen van een pro te zijn...

Toen we uiteindelijk konden vertrekken, ergens in the middle of nowhere, stuurt Germien ons ook nog eens verkeerd, maar wel langs een frituur die nog open is (het is inmiddels toch al 22.00u geworden). We hebben razende honger en stoppen om de frustraties van ons af te (vr)eten.
Uiteindelijk zijn we rond 23u30 thuis.
Het was een mooi weekend, maar het staartje was bewogen....

Meer foto's op : http://www.mijnalbum.nl/Album=JWDBHFOI

Eifel-Moezeltocht

Onze eerste "langere" tocht met ons huis op wielen.
Onlangs op de motorhomologie gaf iemand ons versbakken camperaars de goede raad mee ons niet te laten afschrikken door beginnersproblemen...Deze gouden raad hadden we nodig tijdens deze anderzijds toch wel fijne vakantie...


Woensdag 21/2
Aankomst net voor valavond in Simmerath/Rursee. Een fijne, kleine MH-plaats met servicestation, zonder electro. We staan er met 1 andere MH vlak aan een stuwmeer rond hetwelk we nog een wandelingetje maken. Terwijl Ingrid en ik de bami klaarmaken gaan de kids nog keien zoeken in het nabijgelegen riviertje om deze in het meer te gaan "kaatsen", net niet op het hoofd van de zwanen. De zon gaat prachtig onder, morgen beloofd een mooie dag te worden. We testen onze nieuwe TV en bekijken Perfume vooraleer we gaan slapen.
Rond 03.00u maakt Kyra ons wakker. Wat is het koud. De verwarming te laag gezet zeker ? Kyra pipi, verwarming hoger en terug onder de wol. Om 06.00 maakt Kyra ons duidelijk dat het echt te koud is op de vloer. Ik wou het nooit geloven maar inderdaad : als het gas opraakt, is dit steeds 's nachts ! In ieder geval weten we nu dat we niet bevriezen in een niet-verwarmde MH bij een buitentemperatuur van -2°.

Donderdag 22/2
Na de koude nacht hebben we toch spek met eitjes verdiend ! Rustig opkramen en op zoek naar gasflessen. De Duitse gasflessen zijn dus niet dezelfde als de onze. Ik waag het toch niet om op 1 fles verder te trekken, dus rijden we de Belgische grens over en bevoorraden ons in Butgenbach, naast de Carrefour waar je dag en nacht terecht kan (indien niet open : steek gewoon 16 euro onder de deur en bedien jezelf...)
We verliezen dus wat tijd maar toch niet zoveel als Germien ons wil doen geloven : die wou ons 100km doen rijdentot Butgenbach:
Tegen 11.00u komen we aan in Monschau, waar we ons op de MH-parking zetten. Alhoewel het mag is dit geen leuke plaats om te overnachten, namelijk midden in een bocht van de doorgaande weg. Het is wel maar 500m wandelen tot het mooie nabijgelegen historische stadje. Hoewel zeer toeristisch vinden we toch nog een bakkerij met de lokale harde koeken aan dewelke we niet kunnen weerstaan.
Na het middagmaal in de camper trekken we verder de Eifel in. Het Pulvermaar is onze bestemming, één van de vulkaanmeren in deze regio. Er zouden 2 MH-plaatsen zijn vlakbij het meer. De eerste plaats is er inderdaad, maar volkomen verlaten en in the middle of nowhere. Hier blijven we niet alleen staan. De tweede plaats, beneden aan het meer, blijkt eveneens verlaten en de voorzieningen zijn zelfs volledig afgebroken.
Wat nu ? Tja, dan maar nog wat verder trekken, naar Manderscheid waar ook 2 plaatsen zijn : één op de parking van een restaurant en één opeen camping.
Ik zie het niet zo zitten om op een parking te overnachten, maar het is de eerste plaats waar we voorbijkomen, dus gaan we toch maar eens kijken. Dit blijkt een zeer idyllisch plekje te zijn, bij een riviertje met watervallen en een forellenvijver, eigenlijk midden in het bos. We blijven hier met veel plezier staan. Nog effe wandelen, aperitiefje buiten onder de rood ondergaande zon, avondmaal, filmpje, wat babbelen en rond elven in bed om....

Vrijdag 23/2

...gewekt te worden door Kyra rond een uur of zes...het zou haar klokvaste uur van opstaan blijven...
Vandaag staan het wildpark in Daun en de 3-Maarenwandeling op het programma. Het wildpark blijkt ondanks de informatie die we hebben gesloten te zijn en we rijden dan maar direct door naar Schalckenmeren om onze wandeling te starten. Onderweg in Daun nog even onze banden laten bijpompen tot 4,8B. In Schalkenmeren is er geen echte parkeermogelijkheid en we zetten ons dan maar op een zo goed als lege parking voor auto's. De wandeling is prachtig, de landschappen verbluffend en Kyra heeft de tijd van haar leven bij de Dronkentoren.
Tegen een uur of vier zijn we terug bij de MH om door te rijden naar de Moezel, zo'n 50km verderop volgens Germien.
Inderdaad komen we tegen zessen aan in Ernst. De plaats bevalt ons niet echt : de vuilbakken puilen uit en ze is vlakbij de werk-en opslagplaatsen van de lokale wijnboercoöperatie gelegen. We besluiten dan maar om 15km verder te rijden naar Ediger en Ediger-Eller. Beide plaatsen blijken naast de doorgaande weg gelegen en zijn allebei volkomen verlaten. De volgende plaats is ........zo'n 10km verder. Doorrijden maar. Deze plaats blijk volledig in heraanleg te zijn en waar de MH zouden moeten staan, zijn enkel bulldozers en hopen grond en grind.
Ten einde raad besluiten we dan maar naar Ernst terug te keren. We moeten wel dringend ons grijs-en zwartwater kwijt en van de aangekondigde servicepuntenop de camperplaatsenwas niets te vinden. Zo was het ook al in Ernst. We doen dus wat we eigenlijk niet willen en maken tegen onze zin de Moezel wat waterrijker.
Tegen achten komen we aan in Ernst en omdat de stress en de vermoeidheid ondertussen behoorlijk hebben toegeslagen besluiten we maar een hapje te gaan eten. De Mozella Schinkenstube ligt op 100m en blijkt van de eigenaars van de camperplaats te zijn. De typisch overvloedige Duitse maaltijd en de fles Moezelwijn maken één en ander goed en we gaan dan toch enigszins tevreden slapen. Hoewel....we staan onder de bomen en ondertussen is het beginnen te gieten.

Zaterdag 24/2
Het weer is mistroostig. Het water stroomt met bakken uit de hemel. Op het programma : een bezoek aan Cochem, een mooi stadje met een imposante burcht. We draaien ons tijdens ons bezoek tussen de druppels door maar de Moezel maakt in dit weer toch een zeer mistroostige indruk en we besluiten dan ook meteen na de middag de terugweg al aan te vatten. Althans tot in Stadtkyll, terug de Eifel in. Daar heb ik een Landalcamping met zwembad gevondenen een telefoontje bevestigt dat ze open is. Germien beslist om er helemaal mee te kappen en het wordt dus good old fashioned kaartlezen. Na wat kaartkibbelen komen we toch aan bij Landal en betalen 33 euro.We mogen ons wel een plaatsje uitkiezen. Webesluiten om niet bij de andere campers te gaan staan en en zoeken ons een erg mooi plekje bij een riviertje. De kids gaan zwemmen, Ingrid en ik rusten wat uit in de camper.
Na het avondeten kijken webij een paar trappistenbiertjesnaar The Illusionist, een knappe film, we praten nog wat na en kruipen onder de wol.

Zondag 25/2
Het blijft maar regenen. Als troostgaat er nog eens spek met eieren in de pan. De jongens gaan terug naar het zwembad, Ingrid, Kyra en ik verkennen de mooie camping met stijle hellingen. Tegen de middag rijden we door naar huis. We maken een tussenstop in Malmedy waar we na veel zoeken toch de MH-parking vinden die pas in het centrum zelf aangeduid staat. Wat een verschil met Duitsland : overal plasticzakken, vuil, auto's die zich kriskras voor en achter ons parkeren. Malmedy kan ons niet bekoren en we rijden al snel naar huis.
Aankomst rond 17.00u.

Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt.  Het is gewoon zoals je het zélf wenst.  Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed.  Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.

Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat.  Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.