Ik stapte deze morgen van de trein en mijn god, ik was zo ongeveer een tiental centimeter in omvang - breedte wel te verstaan - gekrompen.

Gadver zeg, er was niet veel plaats op de trein, dus ik wurm me in een plaatsje tussen een jonge student en een ouwe, dikke, gefrustreerde vent.

En denk je dat hij (die ouwe, dikke, gefrustreerde vent) een beetje opschoof zodat ik ook tenminste min of meer comfortabel kon zitten?

Phoeh, vergeet het!  Heb de hele rit geplet gezeten tussen die twee en die ouwe zak kon echt een centimeter of tien opschuiven maar hij vertikte het.

Ondertussen zat hij te snuiven in z’n krant toen hij artikels las als: ‘Pieter Aspe neemt vriendin mee in sexclub’ en ‘sex om verkeersopvoeding te geven’.  Over gefrustreerd gesproken.

Gisteren ging ik met mijn dochter schoenen kopen.  Ze liep al de hele tijd te zagen om Geox-schoenen.  Ok, ze mocht er hebben.  Komen we in die winkel, ziet ze daar van die domme Lelli Kellyschoenen staan en boem, madam verandert van gedacht, ze wil geen Geox meer maar van die lelijke roze met parels op die zeker maar een week gaan meegaan, ik ken haar.  Ik heb geweigerd.  Ze is daar beginnen janken voor heel de winkel maar ik heb niet toegegeven.  Ze wou in geen geval die Geox meedoen.  Heb haar laten doen, maar nu zit ze wel zonder schoenen.  Tant pis voor haar!

Deze morgen moest ze dan met haar oude sportschoenen naar school want haar laarzen zijn echt helemaal kapot.  Ze zal ’t nu hopelijk wel beseffen dat ze toch beter schoenen had meegenomen!

Voor de rest, weinig nieuws.  Ik kijk ernaar uit om een weekendje met mijn habibi door te brengen.  Heb al eens gekeken wat we allemaal kunnen doen.  Boottocht, zetellift, burchten bezoeken, shoppen,…  jaja, leuk zal het worden.  Hopelijk wil het weer ook een beetje mee.

Nog een weekje.   

En nog altijd geen M te zien.  Hij lijkt van de aardbodem verdwenen...
Vind het heel erg vreemd hoor, begin zelfs al over hem te dromen.  Pfff...

24-04-2008 om 14:46 geschreven door sunshine

22-04-2008 om 14:53 geschreven door sunshine

Sinds gisteren heb ik een abonnement voor de trein en de bus.

En sinds gisteren ga ik dus zo naar het werk...

’t Viel wel mee de eerste dag.  Als je gewend bent om met de auto te gaan is ’t natuurlijk wel een beetje wennen, maar ja, ’t zal wel loslopen.

Deze morgen een wazig gesprek met Olivier over bussen en treinen, wat een gelul zeg!

M. heb ik niet meer gezien.  Collega C heeft hem deze morgen gezien toen hij een vergaderzaal van koffie voorzag, dus geen congé of ziek of zo, maar op de bus is hij niet te bespeuren en met koffie komt ie al helemaal niet meer, lekker vaag.  Misschien heeft ie nu wel schrik van mij na ons gesprekje...

Vriendin S. smste me gisteren, ze moet normaal op 16 mei bevallen maar gisteren was ze bij de gynaecoloog en ze heeft 3cm ontsluiting en de baby is volledig ingedaald.  Ze zal normaal Mei niet meer halen, amaai zo spannend.  Het baby’tje zou wel voldoende gewicht hebben dus ’t zal wel niet zo erg zijn dat het een beetje vroeger komt.

Vrijdag lang weekend in Duitsland geboekt. Van 1 tot 4 mei zijn we te vinden aan de Moezel.  Joepie.  't Zal me deugd doen om er eens uit te zijn!

Voor de rest geen nieuws, lekker saai dus...

22-04-2008 om 09:26 geschreven door sunshine

Ik durf niet meer optimistisch zijn.

Donderdagavond kwam ik thuis, technieker niet te bespeuren en de verwarmingsketel die werkte.

Ik was in alle staten, van euforie wel te verstaan!

Ik was echt enorm content.  Hij had er twee uur aan gewerkt.  Het spel marcheerde, we hadden warm water en het was lekker warm binnen.

Mijn avond kon niet meer stuk, zalig in bad geweest met N en gewoon blij dat de problemen opgelost waren!

Maar ja, ik had te vroeg gejuicht.   Vrijdagmorgen lag de boel nog maar eens in panne.

Ik was zo teleurgesteld, was er de hele dag mottig van.

Vrijdagnamiddag dan maar terug gebeld naar de technieker, binnen het kwartier stond hij daar en een anderhalf uur later werkte alles weer normaal.

Tot nu toe werkt het nog, we zijn nu maandag, werkt het nog.  Maar ik durf niet meer euforisch of optimistisch zijn.  Ben bang dat het dan toch weer kapot gaat.

Dus, hout vasthouden maar hé!

Hij zei wel dat de ketel al redelijk versleten is, dat hij misschien wel nog een paar jaar zou kunnen meegaan, maar dat we toch een vervanging zullen moeten voorzien voor de komende jaren.  En hij raadde ons gas aan.  En ik denk er serieus over na.  Het is een serieuze investering, maar we zullen veel minder problemen hebben.  En we zullen ook niet meer moeten denken aan een eventuele lege mazouttank en dergelijke.

We zien wel, en hopelijk is dat niet direct aan de orde!

Het weekend is rustig verlopen.  Zaterdag is zoonlief bij een vriendje gaan spelen en daar ook blijven slapen.  En bij ons is er een vriendinnetje van dochterlief komen spelen.  Gisteren was een rustige, luie dag.  ’s Morgens mijn strijk gedaan, gestofzuigd, de was uitgehangen en de afwas gedaan en in de namiddag in de zetel gehangen en dan nog gekookt.  Lekker saai dus.

Straks afgesproken om te gaan lunchen met vriendin S.  Misschien is het de laatste keer dat ik haar zie voor ze bevalt.  In ieder geval, nog twee weken werken en dan is ze thuis tot 1 oktober.

Oh ik ben jaloers, zo’n lange vakantie en dan nog wel met de zomer er middenin!

Voor de rest weinig nieuws onder de zon.  Geen koffie deze morgen wegens werken aan de lift dus jammer genoeg ook geen M gezien.

Ik ben er wel nog niet uit hoe het nu verder moet.  Ik geniet van de aandacht en het platonische.  Maar ik ben eigenlijk heel erg geschrokken dat M. het wel verder wil brengen.  Als hij met me wil afspreken, dan zegt dat genoeg denk ik.  Maar wil/kan/moet/zou ik dat wel doen?  Ik bedoel, eigenlijk ben ik heel gelukkig met mijn man.  Heb helemaal geen behoefte om problemen te krijgen of zo.  Waarom zou ik dat dan wel doen, want als ik afspreek met M, dan weet ik nu al wat er gaat gebeuren…  Ik vind hem leuk, lief, mooi en ja, ik ben tot hem aangetrokken en ja, ik kan zo iets met hem beginnen, dat weet ik gewoon.  Maar dan?  Is het de moeite om alles op het spel te zetten? Misschien is dit voor hem een avontuur dat me heel veel problemen kan bezorgen. 

Eigenlijk geef ik mezelf al het antwoord.  DOE HET NIET.  Waarom twijfel ik dan?

F**K man!

Uit goeie bron weet ik dat zijn contract loopt tot eind juni (behoudens verlengingen).  Misschien zie ik hem daarna nooit meer terug.  Als ik nu nog eens 2 maanden op mijn tanden bijt, dan is ie straks misschien weg en kan ik hem gewoon vergeten.

Of niet?

14-04-2008 om 11:23 geschreven door sunshine

Kwam Mohamed tegen in het gebouw.

’t Is al een paar dagen dat hij niet meer langskomt met de koffie maar ik kwam hem toevallig tegen toen hij een vergaderzaal van koffie was gaan voorzien.

Hij: hey T, hoe is ’t met je?

Ik: goed en met jou?

Hij: met mij goed, je ziet er ook goed uit.  Leuk dat ik je zo eens zie, ja, ik kom deze week niet met de koffie, heb de late shift.

Ik (de stoere proberen uit te hangen maar ondertussen waarschijnlijk zo rood als een kreeft): Ah, jullie werken in shifts, dat wist ik niet, ja, ik dacht al, Mohamed is ’t beu om me koffie te brengen.

Hij: neen, natuurlijk niet, wat denk je wel? Ik zou je wel 100 keer op een dag koffie willen brengen.

Ik: giechel giechel (voel me precies een puber) jaja dat zal wel

Hij: jawel, echt (zijn gezicht in de plooi, echt DOODserieus)

Ik: ja, dat zou pas een feest zijn

Hij: echt?

Ik: ja, tuurlijk, je bent mijn favoriete koffie’madam’ hahaha

Hij: *lachje*, echt? bedankt.  Je bent ook mijn favorietje.

Ik: allee, merci.

Hij: echt, ik vind jou lief.  Sorry hoor, moet er nu vandoor, maar we spreken elkaar nog en misschien kunnen we dan eens afspreken om iets te gaan drinken of zo. (en toen werd hij helemaal verlegen)

En ik: SLIK SLIK SLIK, ja misschien wel.

Hij: super, daar kijk ik al naar uit.  Dada T.

Ik: dada Mohamed.

En weg was hij.  Een gesprek van ocharme 1 klein minuscuul minuutje.

Ik stond echt aan de grond genageld.

Ben terug naar mijn buro gezwijmeld, had met de slag barstende koppijn en mijn hart bonkte bijna uit mijn lichaam.

Jezus christus.  Iets gaan drinken ‘of zo’.  Huh, ‘of zo’?? wat wil dat zeggen hm?

Ai ai, dat klinkt als 100 stappen vooruit.   

Deze middag zag ik hem dan in het restaurant.

Hij knipoogde, zwaaide en ik zwaaide terug.

Ik denk dat iedereen gezien heeft ‘hoe’ hij zwaaide, aan de reacties te horen.

’t Was niet zomaar ‘een zwaai’, snap je.

Collega M, (die ooit eens dacht dat hij touche had bij mij – NOT) zei: ah, ‘k wist niet dat je hem kende.

En ik zo: jawel, ken hem wel, mag dat?

En plots was het heel stil aan tafel.

Oeps!

Anyway, iets anders nu. 

Ze zijn bezig aan mijn chauffage. EINDELIJK!  Na 3 weken zonder chauffage en warm water zou het wel een keer tijd beginnen worden!

Ik hou zo mijn hart vast.

Please please please laat het spel niet helemaal kapot zijn.  Please een kleine panne (en een kleine factuur)

Stel je voor dat de brander helemaal kapot zou zijn.  Zou er niet mee kunnen lachen hoor!

Mijn gsm ligt bij me, hou m’n hart vast (pfff, ik doe precies niets anders de laatste tijd!) en ik hoop op het beste!

Vriendin S, 34 weken zwanger, belde me deze morgen.

Ze heeft al weeën, baarmoederhals is bijna volledig verstreken, baby’tje is klaar om geboren te worden.

Ze moet medicatie nemen om het op te houden.  Ze heeft eerst nog een verhuis in ’t verschiet.  Ze klonk een beetje down.  Ze zou liever haar ‘termijn’ uitdoen.

Vriendin Ö, ook zwanger, een week of 6 beklaagde zich ook.  Misselijk, mottig, slecht.

Goh, ben precies zwangere-vrouwen-psycholoog.

Gisteren genoten van mijn vrije namiddag.  Pannenkoeken gebakken voor mijn kids en hun vriendje.

Gewerkt in de tuin (lekker warm!), zalig in bad geweest bij mijn ouders (ik geen warm water – brander kapot – hopelijk niet meer voor lang) en niet moeten koken want manlief heerlijk gekookt, en wel voor 2 dagen, dus vanavond ook vrijgesteld van dienst!

Ik heb toch een schat van een ventje.  Heb hem deze morgen nog een lief smsje gestuurd en een heel lief smsje teruggekregen.

Waarom lijkt Mohamed dan zo aantrekkelijk? 

10-04-2008 om 14:54 geschreven door sunshine

In de nacht van zondag op maandag werd er bij onze buren ingebroken.  Hun laptop, digitale camera, videocamera en enkele dvd’s zijn gestolen.  ‘Ze’ zijn binnengekomen langs de achterkant van de woning.

Brrr, de schrik sloeg me wel rond het hart toen ik het hoorde.

Gisteren durfde ik niet buiten in de tuin in het donker.  En manlief moest ook mee slapen samen met mij.  Ik had echt schrik.  Goed alle deuren en vensters op slot gedaan.  Moet er niet aan denken dat ik ’s morgens zou opstaan en zien dat er iemand binnengeweest is.  Of dat mijn auto weg zou zijn. 

Maar er zou een ‘verdachte’ zijn.  Een andere buur wordt beschuldigd blijkbaar.  Ik las in de krant dat een getuige iemand had aangeduid en die zou verhoord zijn, maar niet aangehouden blijkbaar.

Die getuige zal wel de buur zijn en de verdachte de andere buur want die 2 kunnen mekaar noch ruiken noch zien.

Wordt misschien nog wel vervolgd.

08-04-2008 om 11:39 geschreven door sunshine

Het weekend zit er weeral op.  Het is hectisch begonnen en heel rustig en lui geëindigd.

Vrijdag klinkende ruzie gehad met manlief.  Hij, koppig als hij is, wou niet toegeven en ik, onstuimig als ik ben, flapte er van alles uit.  Enfin, vrijdag was echt geen leuke dag.  Ik hou niet van ruzie!  We zijn ook boos op elkaar gebleven en zo ons bed in gekropen.  Zaterdag hebben we het dan gelukkig bijgelegd, ’t is te zeggen, hij is terug tot zijn verstand gekomen en ziet nu ook wel in dat het niet de moeite is om daar een familieruzie over te beginnen.  Mijn vader is gewoon zo, leven en laten leven!  Ben wel blij dat het van de baan is!  

Zaterdag is dan al met al nog een leuke dag geworden.   Iets gaan drinken en een pannenkoekje gaan eten en dan rustig thuis voor de buis. Gisteren eerst naar de Ronde van Vlaanderen gaan kijken.  Pfff, eigenlijk stelt het niet zoveel voor, je staat een halfuur of zo te wachten tot die renners voorbijkomen en in anderhalve minuut is ’t gedaan.  Ach ja…  ’s Middags heb ik verse spaghetti gemaakt en dan hebben we gewoon geluierd.  In de zetel gelegen en koers gekeken, de hele namiddag.  Manlief is nog taartje gaan halen en we hebber er echt van genoten, helemaal lui en ontspannen nietsdoen!  De kids zijn rond half 7 thuisgekomen van een weekje vakantie bij de papa, ze waren blij terug thuis te zijn en wij waren ook blij dat ze er terug waren.  G. was blij dat ze vandaag terug naar school mocht.  Ik vind het jammer dat de vakantie gedaan is, 't was een stuk minder hectisch!  Vanaf vandaag begint het terug, stressen en van hier naar daar hollen.  Hatelijk, maar ja, wat doe je eraan?
 

De chauffage is nog steeds niet gemaakt!  Ik hoop dat het vandaag zal gebeuren want het is ferm ambetant!!!  Enfin, ik maak er me niet druk meer over.  We zitten nu al bijna 2 weken zonder en we hebben het tot nu toe overleefd.  Het is behelpen, maar ja, moeilijk gaat ook zeker?

Deze week verwacht ik ook de afrekening van de elektriciteit.  Hou mijn hart al vast! 

Niet stressen, koffie is al geweest, geen Mo te bespeuren en deze middag ga ik met collega Ö (die trouwens zwanger is joehoe) gaan pizzahutten.  Njammie!!!!

En nu nog wat werken.

Phoeh, wat een saai verhaal zeg vandaag!!!

07-04-2008 om 10:39 geschreven door sunshine

Aaaaarrrrrggggghhhhh!

Ik ga het echt krijgen.

Die onnozele kwast van de chauffage is nu nog altijd niet langs geweest.

Ik ben echt razend.  Als hij tegen deze avond nog niet langs is geweest moet hij niet meer komen!

Ik kan wel janken van miserie.  Heb hem nog gebeld gisterenavond en hij zei dat hij dat stuk moest bestellen en dat het nog niet binnen was.  Ok, dat snap ik wel, maar maak dan geen loze beloftes over wanneer je zal komen!!!

Hij zei me ook nog: ik kan maar 1 ding tegelijk.  Tjah, vooral lui zijn want elke keer als ik bel is hij thuis, dus zoveel zal hij wel niet te doen hebben!  Vette luie papzak!

Deze morgen was het weeral paniek! Ik ga het echt eens aan mijn hart krijgen met al die stress.  Ik zeg tegen mijn man: zorg dat je gsm aanstaat, als ze bellen van telenet zal ik je verwittigen.

Ze bellen van telenet, ik bel naar manlief, maar ja hoor, zijn gsm staat af.  Ik dacht da’k het ging krijgen!  Uiteindelijk, (nadat ik zelf een keer of 10 geprobeerd heb) belt hij me terug.  Hij valt uit de lucht als ik hem eraan herinner dat hij zijn gsm moest laten aanliggen, “maar schatje, hij was aan ’t opladen”.  Pfff, mannen!!!  Uiteindelijk is alles in orde gekomen en zijn ze nu bezig de modem aan ’t vervangen.

En dan was er ook nog de koffie deze morgen.  Jawel hoor, Mohamed. 

Mijn collega had hem vorige week dinsdag gezien, ze had hem verteld dat ik de hele week met verlof was en hij is van de hele week niet meer met koffie langsgekomen. Jaja…

Deze morgen was hij er dus weer.  Ik verschoot me een ongeluk want eerst en vooral had ik gedacht dat hij vandaag niet zou langskomen en ten tweede dacht ik dat het ‘over’ was.  Ik kreeg een kop als een tomaat, mijn collega schoot in de lach en ik dook binnen in het bureau van de baas tot mijn vurigheid wat verminderd was.  Toen ik eindelijk aan de koffiekar arriveerde deed lieve collega er nog een schepje bovenop door te zeggen: ‘aaah, ga je op wandel of zo vandaag?’  Grrr, ik stond met mijn mond vol tanden en kon alleen maar schaapachtig lachen.  Mohamed leek het te snappen waarover het ging en keek me doordringend aan, gaf me mijn koffie en zei: ‘hey, hoe is ’t ermee?  Alles goed?’

En ik als een schaap èn met rode kop: ‘jaja’

Oh, ik kan mezelf wel slaan!!!  ‘jaja’, da’s alles wat er uit mijn mond kwam.

Pfff

01-04-2008 om 11:14 geschreven door sunshine