Mijn hart bonkt in mijn keel.

Ik heb hem gezien deze morgen, twee keer zelfs.

Ik doe het er om…

Deze morgen was ik vroeg op kantoor, ik heb hem zelfs opgewacht om samen naar de prikklok te kunnen gaan en hem ‘sbah el chier’ (goeie morgen) te horen zeggen.

Shit zeg, ik voel me precies een tiener. En eigenlijk ook wel een beetje belachelijk.  Hoe oud ben ik eigenlijk?

Rond half tien kwam hij met koffie.  Mijn hart bonkte in mijn keel, echt niet te doen.  Ik zei dat ik blij was dat hij terug was.  Hij lachte verlegen, zo heb ik hem nog niet gezien.  Ik kreeg mijn koffie, pakte mijn koekje, gaf 50 cent en kreeg 50 cent terug.  En hij keek me aan, veelbetekenend.  Shit zeg, mijn kopje koffie begon te rammelen op het schoteltje.  Ik was helemaal de kluts kwijt.

Soit, hij liep door de gang en ik naar de kopiemachine, heb hem daar opgewacht en ik zag dat hij me iets wou zeggen, maar er liep nog iemand door de gang en hij hield zich in.   Ik heb dan maar gewoon ‘saluutjes’ gezegd. 

Misschien zie ik hem deze middag.

Ik ga eten in het restaurant.  Da’s al jaren geleden…  ik doe de gekste dingen gewoon.

Even iets anders.  Gisteren was het concert van mijn dochter.  Ik als trotse moeder in de zaal tussen alle andere trotse moeders en vaders.  Naast mij een trotse broer aan de linkerkant, en een trotse stiefvader aan de rechterkant.  Ze heeft het goed gedaan, ze was wel nerveus, maar ’t was toch goed.

20-03-2008 om 11:09 geschreven door sunshine

Vanochtend kwam ik hem tegen aan de prikklok.

Mohamed.

Neen, niet die van de spotprenten, maar gewoon, de koffiejongen op kantoor.

Een knipoog en goeie morgen, eerst in ’t Nederlands, dan in ‘t Arabisch.  Hij vindt me leuk, dat had ik al wel een tijdje in de gaten, maar sinds hij weet dat ik ook een mondje Arabisch spreek, behandelt hij me alsof ik de Royal Highness herself ben!

Bijna elke morgen komt hij langs met zijn karretje met koffie en koekjes.  Hij kijkt me doordringend aan, brengt me m’n koffie en mijn gratis koekje.  Ja ja, normaal zijn de koekjes te betalen, maar Mohamed geeft me al weken krediet, of zo.  Ik hoop dat er geen factuur achteraan komt…

Langs de ene kant is ’t wel spannend.  Maar langs de andere kant, verder moet het niet gaan, hij is getrouwd een maand of 4 geleden (dat verklapte hij toen hij zei: je spreekt vééél beter Arabisch dan mijn vrouw en die gaat naar school en jij niet – en zo gaf hij me bewust weer die hint die hij me elke dag geeft) en ik ben natuurlijk ook al een tijdje van straat.

Maar ik betrap mezelf erop dat ik ermee bezig ben.  Ik denk aan hem en kijk uit naar z’n komst, ik maak me mooi en durf bijna niet in z’n ogen te kijken.  Hij kijkt me zo doordringend aan.  Ik ben bang dat ik helemaal zal bezwijken.

Ken uzelf is een hele wijze uitspraak.  En daarom moet ik afstand nemen.  Maar wil ik dat wel?  Shit, ik denk dat ik verliefd ben…

Op zich is daar niets op tegen, ook al ben je getrouwd.  Maar mijn vrouwelijke intuïtie zegt me dat dit meer zou kunnen zijn dan een platonische liefde.  En dat is nu net het probleem.  En ook dat ik altijd mannen met een bruin kleurtje aantrek.  Het is echt zo vreemd, ik weet niet hoe het komt, maar ze vallen echt wel op mij en echt, ik doe helemaal niets speciaals om hen aan te trekken.  Een vriendin van me zei ooit: wat is dat toch met jou, overal waar wij komen vallen de mannen van vreemde origine als vliegen voor jou.  

Nu ja, dat was misschien wat overdreven en ik ben ook niet speciaal mooi of zo, maar waar ligt het dan aan?

Zucht...  

18-03-2008 om 13:44 geschreven door sunshine

Over mijn 'eerste keer' zullen we het maar niet hebben.
Maar wel over mijn allereerste blog!
Moet ik mezelf nu feliciteren omdat ik nu tot het kransje behoor dat z'n belevenissen via het web wereldkundig maak?  Ik dacht het niet. 
Weet zelf helemaal nog niet waar het naartoe gaat met dit blogje.  Misschien komt het na een paar dagen/weken al in de vergeethoek terecht.  Of misschien wordt het een plekje waar ik echt alle gevoelens en emoties van me af kan schrijven.  Net zoals mijn dagboek dat was toen ik een prille tiener was  

Nu ja, even over mij zeker?  Wie is sunshine?
32 jaar jong, gescheiden en hertrouwd, mama van 2 kids (7 en 9 jaar oud) uit 1e huwelijk. 
Ik ben een kreeftje, dat betekent dat ik nogal gevoelig ben.  Ik ben een echte babbelkous, hou veel van sociale contacten, ben spontaan en zorgzaam maar ook regelmatig in de knoop met mezelf.  Een kreeft heeft scherpe klauwen en die heb ik ook, if you know what I mean! 

Da's voldoende als opener zeker.  More about me in the next days...

17-03-2008 om 00:00 geschreven door sunshine

Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt.  Het is gewoon zoals je het zélf wenst.  Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed.  Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.

Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat.  Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard. 

27-09-2005 om 16:32 geschreven door sunshine

Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig.  Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.

Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.

Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".

Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen.  In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.

Nu is uw blog aangemaakt.  Maar wat nu???!

Lees dit in het volgende bericht hieronder!

27-09-2005 om 16:32 geschreven door sunshine