Türkiye, seni çok özlüyorum... (Turkije, ik mis je zo) Ooit, in een ver verleden, heb ik mijn hart en ziel verloren in het mooiste land ter wereld... Door omstandigheden ben ik er niet meer geraakt. De laatste keer was in mei 2004. Maar het land, de mensen, de muziek, alles, het blijft nog altijd in mijn hartje...
Sinds gisteren heb ik een abonnement voor de trein en de bus.
En sinds gisteren ga ik dus zo naar het werk...
t Viel wel mee de eerste dag. Als je gewend bent om met de auto te gaan is t natuurlijk wel een beetje wennen, maar ja, t zal wel loslopen.
Deze morgen een wazig gesprek met Olivier over bussen en treinen, wat een gelul zeg!
M. heb ik niet meer gezien. Collega C heeft hem deze morgen gezien toen hij een vergaderzaal van koffie voorzag, dus geen congé of ziek of zo, maar op de bus is hij niet te bespeuren en met koffie komt ie al helemaal niet meer, lekker vaag. Misschien heeft ie nu wel schrik van mij na ons gesprekje...
Vriendin S. smste me gisteren, ze moet normaal op 16 mei bevallen maar gisteren was ze bij de gynaecoloog en ze heeft 3cm ontsluiting en de baby is volledig ingedaald. Ze zal normaal Mei niet meer halen, amaai zo spannend.Het babytje zou wel voldoende gewicht hebben dus t zal wel niet zo erg zijn dat het een beetje vroeger komt.
Vrijdag lang weekend in Duitsland geboekt. Van 1 tot 4 mei zijn we te vinden aan de Moezel. Joepie. 't Zal me deugd doen om er eens uit te zijn!
Donderdagavond kwam ik thuis, technieker niet te bespeuren en de verwarmingsketel die werkte.
Ik was in alle staten, van euforie wel te verstaan!
Ik was echt enorm content.Hij had er twee uur aan gewerkt. Het spel marcheerde, we hadden warm water en het was lekker warm binnen.
Mijn avond kon niet meer stuk, zalig in bad geweest met N en gewoon blij dat de problemen opgelost waren!
Maar ja, ik had te vroeg gejuicht. Vrijdagmorgen lag de boel nog maar eens in panne.
Ik was zo teleurgesteld, was er de hele dag mottig van.
Vrijdagnamiddag dan maar terug gebeld naar de technieker, binnen het kwartier stond hij daar en een anderhalf uur later werkte alles weer normaal.
Tot nu toe werkt het nog, we zijn nu maandag, werkt het nog. Maar ik durf niet meer euforisch of optimistisch zijn. Ben bang dat het dan toch weer kapot gaat.
Dus, hout vasthouden maar hé!
Hij zei wel dat de ketel al redelijk versleten is, dat hij misschien wel nog een paar jaar zou kunnen meegaan, maar dat we toch een vervanging zullen moeten voorzien voor de komende jaren. En hij raadde ons gas aan.En ik denk er serieus over na. Het is een serieuze investering, maar we zullen veel minder problemen hebben. En we zullen ook niet meer moeten denken aan een eventuele lege mazouttank en dergelijke.
We zien wel, en hopelijk is dat niet direct aan de orde!
Het weekend is rustig verlopen.Zaterdag is zoonlief bij een vriendje gaan spelen en daar ook blijven slapen. En bij ons is er een vriendinnetje van dochterlief komen spelen.Gisteren was een rustige, luie dag.s Morgens mijn strijk gedaan, gestofzuigd, de was uitgehangen en de afwas gedaan en in de namiddag in de zetel gehangen en dan nog gekookt. Lekker saai dus.
Straks afgesproken om te gaan lunchen met vriendin S. Misschien is het de laatste keer dat ik haar zie voor ze bevalt.In ieder geval, nog twee weken werken en dan is ze thuis tot 1 oktober.
Oh ik ben jaloers, zon lange vakantie en dan nog wel met de zomer er middenin!
Voor de rest weinig nieuws onder de zon.Geen koffie deze morgen wegens werken aan de lift dus jammer genoeg ook geen M gezien.
Ik ben er wel nog niet uit hoe het nu verder moet. Ik geniet van de aandacht en het platonische. Maar ik ben eigenlijk heel erg geschrokken dat M. het wel verder wil brengen. Als hij met me wil afspreken, dan zegt dat genoeg denk ik. Maar wil/kan/moet/zou ik dat wel doen?Ik bedoel, eigenlijk ben ik heel gelukkig met mijn man. Heb helemaal geen behoefte om problemen te krijgen of zo. Waarom zou ik dat dan wel doen, want als ik afspreek met M, dan weet ik nu al wat er gaat gebeuren Ik vind hem leuk, lief, mooi en ja, ik ben tot hem aangetrokken en ja, ik kan zo iets met hem beginnen, dat weet ik gewoon. Maar dan?Is het de moeite om alles op het spel te zetten? Misschien is dit voor hem een avontuur dat me heel veel problemen kan bezorgen.
Eigenlijk geef ik mezelf al het antwoord. DOE HET NIET.Waarom twijfel ik dan?
F**K man!
Uit goeie bron weet ik dat zijn contract loopt tot eind juni (behoudens verlengingen). Misschien zie ik hem daarna nooit meer terug.Als ik nu nog eens 2 maanden op mijn tanden bijt, dan is ie straks misschien weg en kan ik hem gewoon vergeten.
t Is al een paar dagen dat hij niet meer langskomt met de koffie maar ik kwam hem toevallig tegen toen hij een vergaderzaal van koffie was gaan voorzien.
Hij: hey T, hoe is t met je?
Ik: goed en met jou?
Hij: met mij goed, je ziet er ook goed uit.Leuk dat ik je zo eens zie, ja, ik kom deze week niet met de koffie, heb de late shift.
Ik (de stoere proberen uit te hangen maar ondertussen waarschijnlijk zo rood als een kreeft): Ah, jullie werken in shifts, dat wist ik niet, ja, ik dacht al, Mohamed is t beu om me koffie te brengen.
Hij: neen, natuurlijk niet, wat denk je wel? Ik zou je wel 100 keer op een dag koffie willen brengen.
Ik: giechel giechel (voel me precies een puber) jaja dat zal wel
Hij: jawel, echt (zijn gezicht in de plooi, echt DOODserieus)
Ik: ja, dat zou pas een feest zijn
Hij: echt?
Ik: ja, tuurlijk, je bent mijn favoriete koffiemadam hahaha
Hij: *lachje*, echt? bedankt.Je bent ook mijn favorietje.
Ik: allee, merci.
Hij: echt, ik vind jou lief.Sorry hoor, moet er nu vandoor, maar we spreken elkaar nog en misschien kunnen we dan eens afspreken om iets te gaan drinken of zo. (en toen werd hij helemaal verlegen)
En ik: SLIK SLIK SLIK, ja misschien wel.
Hij: super, daar kijk ik al naar uit. Dada T.
Ik: dada Mohamed.
En weg was hij.Een gesprek van ocharme 1 klein minuscuul minuutje.
Ik stond echt aan de grond genageld.
Ben terug naar mijn buro gezwijmeld, had met de slag barstende koppijn en mijn hart bonkte bijna uit mijn lichaam.
Jezus christus. Iets gaan drinken of zo.Huh, of zo?? wat wil dat zeggen hm?
Ai ai, dat klinkt als 100 stappen vooruit.
Deze middag zag ik hem dan in het restaurant.
Hij knipoogde, zwaaide en ik zwaaide terug.
Ik denk dat iedereen gezien heeft hoe hij zwaaide, aan de reacties te horen.
t Was niet zomaar een zwaai, snap je.
Collega M, (die ooit eens dacht dat hij touche had bij mij NOT) zei: ah, k wist niet dat je hem kende.
En ik zo: jawel, ken hem wel, mag dat?
En plots was het heel stil aan tafel.
Oeps!
Anyway, iets anders nu.
Ze zijn bezig aan mijn chauffage. EINDELIJK! Na 3 weken zonder chauffage en warm water zou het wel een keer tijd beginnen worden!
Ik hou zo mijn hart vast.
Please please please laat het spel niet helemaal kapot zijn. Please een kleine panne (en een kleine factuur)
Stel je voor dat de brander helemaal kapot zou zijn. Zou er niet mee kunnen lachen hoor!
Mijn gsm ligt bij me, hou mn hart vast (pfff, ik doe precies niets anders de laatste tijd!) en ik hoop op het beste!
Vriendin S, 34 weken zwanger, belde me deze morgen.
Ze heeft al weeën, baarmoederhals is bijna volledig verstreken, babytje is klaar om geboren te worden.
Ze moet medicatie nemen om het op te houden. Ze heeft eerst nog een verhuis in t verschiet. Ze klonk een beetje down.Ze zou liever haar termijn uitdoen.
Vriendin Ö, ook zwanger, een week of 6 beklaagde zich ook. Misselijk, mottig, slecht.
Goh, ben precies zwangere-vrouwen-psycholoog.
Gisteren genoten van mijn vrije namiddag.Pannenkoeken gebakken voor mijn kids en hun vriendje.
Gewerkt in de tuin (lekker warm!), zalig in bad geweest bij mijn ouders (ik geen warm water brander kapot hopelijk niet meer voor lang) en niet moeten koken want manlief heerlijk gekookt, en wel voor 2 dagen, dus vanavond ook vrijgesteld van dienst!
Ik heb toch een schat van een ventje. Heb hem deze morgen nog een lief smsje gestuurd en een heel lief smsje teruggekregen.
In de nacht van zondag op maandag werd er bij onze buren ingebroken. Hun laptop, digitale camera, videocamera en enkele dvds zijn gestolen.Ze zijn binnengekomen langs de achterkant van de woning.
Brrr, de schrik sloeg me wel rond het hart toen ik het hoorde.
Gisteren durfde ik niet buiten in de tuin in het donker. En manlief moest ook mee slapen samen met mij. Ik had echt schrik.Goed alle deuren en vensters op slot gedaan.Moet er niet aan denken dat ik s morgens zou opstaan en zien dat er iemand binnengeweest is. Of dat mijn auto weg zou zijn.
Maar er zou een verdachte zijn. Een andere buur wordt beschuldigd blijkbaar. Ik las in de krant dat een getuige iemand had aangeduid en die zou verhoord zijn, maar niet aangehouden blijkbaar.
Die getuige zal wel de buur zijn en de verdachte de andere buur want die 2 kunnen mekaar noch ruiken noch zien.
Het weekend zit er weeral op. Het is hectisch begonnen en heel rustig en lui geëindigd.
Vrijdag klinkende ruzie gehad met manlief.Hij, koppig als hij is, wou niet toegeven en ik, onstuimig als ik ben, flapte er van alles uit. Enfin, vrijdag was echt geen leuke dag. Ik hou niet van ruzie! We zijn ook boos op elkaar gebleven en zo ons bed in gekropen. Zaterdag hebben we het dan gelukkig bijgelegd, t is te zeggen, hij is terug tot zijn verstand gekomen en ziet nu ook wel in dat het niet de moeite is om daar een familieruzie over te beginnen. Mijn vader is gewoon zo, leven en laten leven! Ben wel blij dat het van de baan is!
Zaterdag is dan al met al nog een leuke dag geworden. Iets gaan drinken en een pannenkoekje gaan eten en dan rustig thuis voor de buis. Gisteren eerst naar de Ronde van Vlaanderen gaan kijken.Pfff, eigenlijk stelt het niet zoveel voor, je staat een halfuur of zo te wachten tot die renners voorbijkomen en in anderhalve minuut is t gedaan. Ach ja s Middags heb ik verse spaghetti gemaakt en dan hebben we gewoon geluierd. In de zetel gelegen en koers gekeken, de hele namiddag.Manlief is nog taartje gaan halen en we hebber er echt van genoten, helemaal lui en ontspannen nietsdoen! De kids zijn rond half 7 thuisgekomen van een weekje vakantie bij de papa, ze waren blij terug thuis te zijn en wij waren ook blij dat ze er terug waren. G. was blij dat ze vandaag terug naar school mocht. Ik vind het jammer dat de vakantie gedaan is, 't was een stuk minder hectisch! Vanaf vandaag begint het terug, stressen en van hier naar daar hollen. Hatelijk, maar ja, wat doe je eraan?
De chauffage is nog steeds niet gemaakt!Ik hoop dat het vandaag zal gebeuren want het is ferm ambetant!!! Enfin, ik maak er me niet druk meer over.We zitten nu al bijna 2 weken zonder en we hebben het tot nu toe overleefd.Het is behelpen, maar ja, moeilijk gaat ook zeker?
Deze week verwacht ik ook de afrekening van de elektriciteit. Hou mijn hart al vast!
Niet stressen, koffie is al geweest, geen Mo te bespeuren en deze middag ga ik met collega Ö (die trouwens zwanger is joehoe) gaan pizzahutten. Njammie!!!!
Die onnozele kwast van de chauffage is nu nog altijd niet langs geweest.
Ik ben echt razend.Als hij tegen deze avond nog niet langs is geweest moet hij niet meer komen!
Ik kan wel janken van miserie.Heb hem nog gebeld gisterenavond en hij zei dat hij dat stuk moest bestellen en dat het nog niet binnen was. Ok, dat snap ik wel, maar maak dan geen loze beloftes over wanneer je zal komen!!!
Hij zei me ook nog: ik kan maar 1 ding tegelijk. Tjah, vooral lui zijn want elke keer als ik bel is hij thuis, dus zoveel zal hij wel niet te doen hebben! Vette luie papzak!
Deze morgen was het weeral paniek! Ik ga het echt eens aan mijn hart krijgen met al die stress. Ik zeg tegen mijn man: zorg dat je gsm aanstaat, als ze bellen van telenet zal ik je verwittigen.
Ze bellen van telenet, ik bel naar manlief, maar ja hoor, zijn gsm staat af. Ik dacht dak het ging krijgen!Uiteindelijk, (nadat ik zelf een keer of 10 geprobeerd heb) belt hij me terug. Hij valt uit de lucht als ik hem eraan herinner dat hij zijn gsm moest laten aanliggen, maar schatje, hij was aan t opladen. Pfff, mannen!!!Uiteindelijk is alles in orde gekomen en zijn ze nu bezig de modem aan t vervangen.
En dan was er ook nog de koffie deze morgen. Jawel hoor, Mohamed.
Mijn collega had hem vorige week dinsdag gezien, ze had hem verteld dat ik de hele week met verlof was en hij is van de hele week niet meer met koffie langsgekomen. Jaja
Deze morgen was hij er dus weer. Ik verschoot me een ongeluk want eerst en vooral had ik gedacht dat hij vandaag niet zou langskomen en ten tweede dacht ik dat het over was. Ik kreeg een kop als een tomaat, mijn collega schoot in de lach en ik dook binnen in het bureau van de baas tot mijn vurigheid wat verminderd was. Toen ik eindelijk aan de koffiekar arriveerde deed lieve collega er nog een schepje bovenop door te zeggen: aaah, ga je op wandel of zo vandaag? Grrr, ik stond met mijn mond vol tanden en kon alleen maar schaapachtig lachen. Mohamed leek het te snappen waarover het ging en keek me doordringend aan, gaf me mijn koffie en zei: hey, hoe is t ermee?Alles goed?
En ik als een schaap èn met rode kop: jaja
Oh, ik kan mezelf wel slaan!!! jaja, das alles wat er uit mijn mond kwam.
Een weekje vakantie heeft me deugd gedaan, ook al was het dan maar om te werken.
Ik heb mijn batterijtjes toch kunnen opladen.En ondanks het vele werk hebben we toch regelmatig tijd gevonden om iets leuks te doen, iets gaan eten, gaan wandelen, gaan shoppen.
Er waren ook een paar mindere momenten bij, zo is mijn verwarmingsketel weer kapot.Ik heb vorige maand nog maar 800 euro betaald voor herstellingen en nu is hij er weer aan.
Heb dan maar een andere hersteldienst gebeld, na van mijn foert te hebben gemaakt bij de eerste hersteller.Na 2 dagen wachten en maar bellen en bellen kwam er dan toch iemand opdagen, een type zoals Demis Roussos met een hem achtervolgende stank van sigaretten en alcohol.Ik hield al mijn hart vast!
Maar hij kreeg de chauffage weer aan de praat en beloofde het stuk dat kapot was maandag te komen herstellen, na 9.30 u. Ondertussen zijn we maandag, heb ik alweer mogen bellen omdat hij niet komt opdagen en nu zou het deze namiddag zijn.Pfff.Vakmannen.Een pest zijn ze!
Ook heeft mijn modem van mijn pc thuis de geest gegeven. Morgen komt er iemand van Telenet om het ding te vervangen. En dan mag het binnenkort wel eens gedaan zijn met alle dingen die kapot gaan zulle! We hebben ons deel al wel gehad de laatste tijd!
Ik heb Mohamed uit mijn hoofd gezet.t Is te zeggen, het was toch een beetje uit het oog, uit het hart. Deze morgen was er ook iemand anders met de koffie.Was toch een beetje benieuwd, maar ik ga mijn kop niet laten zot maken (I hope so anyway!)
Geen Mohamed met koffie, maar die stomme Olivier met z'n storende Gentse accent en zijn gigantische dikke nek. valt het op dat ik hem niet mag??? hij: 'haai, lang geleden hé!' en ik zo van: 'ah, 't is gij.' You've made my day. NOT! Moest mijn koek nog betalen ook. Mohamed, come back Je bent veel leuker en aangenamer gezelschap dan die omhooggevallen strop! Nog twee uurtjes en dan vakantie.... Rust.... I hope...
Deze middag gaan eten in het restaurant met collega J.
Heb hem wijsgemaakt dat ik hem best gezelschap wil houden, anders zit ie daar zo alleen.
Hij is mijngewillig en onwetend slachtoffer want eigenlijk vind ik hem niet zo leuk, hij is precies een elastiekje, op van de zenuwen, veel te impulsief en bovendien praat ie een dialect dat ik niet zo goed versta.
t Heeft niet veel uitgehaald.Heb Mohamed gezien, in de verte, maar hij heeft mij niet gezien.
Mijn vriendin en tevens collega C weet ondertussen wat er aan de hand is (tja ze weet meer over mij dan ikzelf) en probeert me te kalmeren of beter gezegd, in bedwang te houden.
Ik voel me als een roofdier dat zn tanden in zn prooi moet zetten om voldoening te krijgen. En tegelijk voel ik me het opgejaagd wild.Ik besterf het zowat van de zenuwen.
Bovendien kwam ik J-C tegen in t restaurant, aspirant-flik (pardon: inspecteur) en neef van ex-man. Hij probeerde me ooit te verleiden op een nieuwjaarsfeest en nu kom ik hem tegen op mijn terrein. Bah!
Hey, hoe gaat het ermee?Long time no see, maar ja, uit het oog is uit het hart hé
Jak, jak, jak. Anyway, ik hoop dat ik M morgen te zien krijg. Volgende week ben ik de hele week met vakantie. Uit het oog uit het hart? In 't geval van M. denk ik dat niet...
Deze morgen was ik vroeg op kantoor, ik heb hem zelfs opgewacht om samen naar de prikklok te kunnen gaan en hem sbah el chier (goeie morgen) te horen zeggen.
Shit zeg, ik voel me precies een tiener. En eigenlijk ook wel een beetje belachelijk. Hoe oud ben ik eigenlijk?
Rond half tien kwam hij met koffie.Mijn hart bonkte in mijn keel, echt niet te doen.Ik zei dat ik blij was dat hij terug was.Hij lachte verlegen, zo heb ik hem nog niet gezien.Ik kreeg mijn koffie, pakte mijn koekje, gaf 50 cent en kreeg 50 cent terug.En hij keek me aan, veelbetekenend.Shit zeg, mijn kopje koffie begon te rammelen op het schoteltje. Ik was helemaal de kluts kwijt.
Soit, hij liep door de gang en ik naar de kopiemachine, heb hem daar opgewacht en ik zag dat hij me iets wou zeggen, maar er liep nog iemand door de gang en hij hield zich in.Ik heb dan maar gewoon saluutjes gezegd.
Misschien zie ik hem deze middag.
Ik ga eten in het restaurant.Das al jaren geleden ik doe de gekste dingen gewoon.
Even iets anders.Gisteren was het concert van mijn dochter.Ik als trotse moeder in de zaal tussen alle andere trotse moeders en vaders.Naast mij een trotse broer aan de linkerkant, en een trotse stiefvader aan de rechterkant.Ze heeft het goed gedaan, ze was wel nerveus, maar t was toch goed.
Neen, niet die van de spotprenten, maar gewoon, de koffiejongen op kantoor.
Een knipoog en goeie morgen, eerst in t Nederlands, dan in t Arabisch.Hij vindt me leuk, dat had ik al wel een tijdje in de gaten, maar sinds hij weet dat ik ook een mondje Arabisch spreek, behandelt hij me alsof ik de Royal Highness herself ben!
Bijna elke morgen komt hij langs met zijn karretje met koffie en koekjes.Hij kijkt me doordringend aan, brengt me mn koffie en mijn gratis koekje.Ja ja, normaal zijn de koekjes te betalen, maar Mohamed geeft me al weken krediet, of zo.Ik hoop dat er geen factuur achteraan komt
Langs de ene kant is t wel spannend.Maar langs de andere kant, verder moet het niet gaan, hij is getrouwd een maand of 4 geleden (dat verklapte hij toen hij zei: je spreekt vééél beter Arabisch dan mijn vrouw en die gaat naar school en jij niet en zo gaf hij me bewust weer die hint die hij me elke dag geeft) en ik ben natuurlijk ook al een tijdje van straat.
Maar ik betrap mezelf erop dat ik ermee bezig ben.Ik denk aan hem en kijk uit naar zn komst, ik maak me mooi en durf bijna niet in zn ogen te kijken. Hij kijkt me zo doordringend aan.Ik ben bang dat ik helemaal zal bezwijken.
Ken uzelf is een hele wijze uitspraak. En daarom moet ik afstand nemen. Maar wil ik dat wel?Shit, ik denk dat ik verliefd ben
Op zich is daar niets op tegen, ook al ben je getrouwd. Maar mijn vrouwelijke intuïtie zegt me dat dit meer zou kunnen zijn dan een platonische liefde.En dat is nu net het probleem.En ook dat ik altijd mannen met een bruin kleurtje aantrek. Het is echt zo vreemd, ik weet niet hoe het komt, maar ze vallen echt wel op mij en echt, ik doe helemaal niets speciaals om hen aan te trekken. Een vriendin van me zei ooit: wat is dat toch met jou, overal waar wij komen vallen de mannen van vreemde origine als vliegen voor jou.
Nu ja, dat was misschien wat overdreven en ik ben ook niet speciaal mooi of zo, maar waar ligt het dan aan?
Over mijn 'eerste keer' zullen we het maar niet hebben. Maar wel over mijn allereerste blog! Moet ik mezelf nu feliciteren omdat ik nu tot het kransje behoor dat z'n belevenissen via het web wereldkundig maak? Ik dacht het niet. Weet zelf helemaal nog niet waar het naartoe gaat met dit blogje. Misschien komt het na een paar dagen/weken al in de vergeethoek terecht. Of misschien wordt het een plekje waar ik echt alle gevoelens en emoties van me af kan schrijven. Net zoals mijn dagboek dat was toen ik een prille tiener was
Nu ja, even over mij zeker? Wie is sunshine? 32 jaar jong, gescheiden en hertrouwd, mama van 2 kids (7 en 9 jaar oud) uit 1e huwelijk. Ik ben een kreeftje, dat betekent dat ik nogal gevoelig ben. Ik ben een echte babbelkous, hou veel van sociale contacten, ben spontaan en zorgzaam maar ook regelmatig in de knoop met mezelf. Een kreeft heeft scherpe klauwen en die heb ik ook, if you know what I mean!
Da's voldoende als opener zeker. More about me in the next days...
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
