Party_People_love_to_go_to_Foreign_Countries De reisverslagen van Mira Breban en Erwin ten Berge!
02-10-2007
Daguitstap Phom Penh
Soua sadaii (goedendag in Cambodiaans),
Eerlijk gezegd kunnen we hier goed terecht met ons Engels en moeten we niet noodzakelijk de reisgids bij de hand nemen. Gisterenavond hebben we de restaurantjes en de gezellige sfeer opgezocht aan de Sisowath Quai, aan de Mekongrivier. In het Rendez-Vous restaurant eten we pizza en spaghetti en drinken een aantal Angkorwat biertjes. Zeer lekker, vriendelijke bediening maar duur. Onze chauffeur Bow Vi (WIE uitgesproken en makkelijker om te schrijven) drinkt een paar biertjes mee. In totaal zijn we een 17 dollar met fooi kwijt, niet zo goedkoop in dit land. Verder is er `s avonds vooral het nachtleven te bespeuren met barretjes die felgekleurde lampionnetjes hebben en waar sexy dames zitten. Erwin wordt waarachtig lastig gevallen door een hoertje dat met haar blauwe poncho toch nog alle sexy materiaal naar boven wilt halen. Normaal is 1 boze blik van Mie genoeg om concurrentie te mijden maar hier geven ze verdoerie niet vlug op. Ze kon zelfs niet aan Mie tippen, veel te klein, spleetogen, geen kont en borsten maar zeer gewillig ... De mannen denken het hunne er maar van! We zoeken een Tuk tuk richting Guesthouse en blijven wat nababbelen op ons balkonnetje. Verder nog wat babbelen met het thuisfront ... en dan is het nodig om te slapen!
Vandaag zijn we dinsdag 2 oktober en Mie is om 8 uur uit de veren. Een koude douche nemen en per ongeluk Erwin proberen wakker maken (ben ik goed in). We gaan op zoek naar die ene grote winkelhal van gisteren maar dat is niet zo simpel! Je denkt een straat te herkennen maar we zitten telkens fout. Na een tijdje gaan we gewoon een paar van de kleine winkelkraampjes aan de straatkant opzoeken en bevoorraden ons van water, frisdrank, frans stokbrood en confituur, snoepjes, ...
Tegen 9u15 staat `Wie` ons al op te wachten aan de overkant. Andere Tuk tuk chauffeurs kijken een beetje boos omdat we enkel met Wie op stap willen. Probleem hier is dat je goed naar hun gezicht en tuktuk moet kijken om te weten of je de juiste voor hebt. Zoals afgesproken vertrekt de rondrit om 9u30 en ons eerste bezoek is een eindje buiten het stadscentrum.
10 uur: SHOOTING RANGE Kompol nr 119 Army Erwin mag hier zich laten gaan met een AK 47 met 30 kogels (30 dollar) en een Tommy Gun en 40 kogels (40 dollar). Een aantal geweren die ik zelfs niet in min handen wil houden en ook al schiet ik niet mee, de oorbeschermers moet ik opdoen. De 3 eerste schoten verschiet ik zodanig dat ik vergeet een foto te trekken maar met het tweede wapen slaag ik erin een paar foto`s te trekken. Als we Erwin zijn scoreblad zien, besef ik dat mijn man een halve para is die mensen akelig kan verwonden. We babbelen even met een Engelse dame Sara die ook op doortocht is maar dan wel voor 1 JAAR (ipv 3 weken).
Tegen de middag arriveren we aan CHENK OEK (bekend als de KILLING FIELDS). We maken vooral foto`s van het eerste monument waarin duizenden doodskoppen opeengestapeld staan en een aantal informotieborden met de geschiedkundige uitleg. We lopen langs een paar afgebakende terreinen die gemarkeerd staan als massagraven, bomen waar kinderen gemarteld werden enz. Hoe erg de geschiedenis hierrond is, we vinden hier niet zoveel te zien. De kinderen zijn hier trouwens erg opdringerig en onbeleefd als je geen geld wilt geven. Erwin wilt wat snoepjes uitdelen, maar ze grommelen dat ze liever dollars willen om zogezegd naar school te kunnen gaan. Als Erwin niet akkoord is en ze de snoepjes terug probeert af te nemen, beginnen ze te schelden.We houden hier voor bekeken.
De volgende stop is aan het TUOL SLENG MUSEUM (museum van de volkerenmoorden ten tijde van de Rode Kmer en het Pol Pot regime, periode 1975 - 1979) We kopen een brochure over de geschiedenis van deze gevangenis waar blijkbaar een 15.000 mensen opgesloten zaten en op gruwelijke wijze gemarteld werden. Uiteindelijk is er niet zoveel te zien dan enkele verdiepingen met kale gevangeniskamers met tralies waarin centraal 1 bed staat met marteltuigen. Alle kamers lijken op elkaar en zeggen weinig. In een aparte toonzaal zie je portretten van mensen die gemarteld en gedood werden maar Erwin is het hier vlug beu en ik eigenlijk ook. Dezelfde mening als bij de Killing Fields: historie is erg en afgrijselijk maar je kan beter er over lezen in een brochure of een videofilm bekijken. In Vietnam bezochten we ook een dergelijk oorlogsmusem maar dat was tenminste beter `geanimeerd en verzorgd`. Ook hier zijn we snel weg en worden we buiten aangesproken door de slachtoffers van landmijnen. Mensen die kreupel en verminkt zijn, ... hier worden we wel stil van en deze mensen stoppen we graag wat geld toe.
We vragen Wie ons naar een lokaal restaurantje te brengen want we zien flauw van de honger. In het TA TAI restaurant kennen ze geen letter engels maar Wie bestelt voor ons. Voor hemzelf witte rijst en gebakken kip en voor ons noedels met kip en cashew. Vooraf willen ze goed bedoeld wat lekkere thee brengen en ons beer in een gla met ijsblokjes kieperen maar we zeggen beleefd dat dit niet hoeft. In totaal betalen we voor ons drietjes een 8 dollar. Wie vraagt ons het meisje een fooi te geven en dat doen we ook
Tegen 14u30 laten we ons naar het ROYAL PALACE brengen en hier vragen we een gids. We betalen 6,25 dollar/persoon en 5 dollar voor de gids. Dit was werkelijk een fantastisch bezoek dat zijn geld waard was. Een goede uitleg in het Engels en we staan versteld van de mooie gebouwen en de rijkdom die hier tentoongesteld staat. Deze plek word bezocht door vele toeristen en is begrijpelijk. We zijn blij dat we voorbereid zijn en een lange broek dragen en een shirt bij hebben om onze schouders te bedekken. Anders moesten we ter plekken een lelijke paarse broek kopen en ik wil mijn Erwin daar liever niet in zien. Na een uurtje is de rondleiding ten einde en dit net voor een hevige regenbui start.
Het Nationaal museum stond ook nog op het programma maar dat houden we voor bekeken. We hebben toch al weer dorst zeker. Daarna boeken we ons busticket naar Sihanoukville voor morgenvroeg (vertrek 7u45) en aankomst voorzien tegen 11u45. We spreken af dat Wie ons morgenvroeg komt oppikken en laten ons enkel nog naar het internetcafe van gisteren te brengen. Verder staat enkel nog een lokaal middagmaaltje op de planning.
Maandag 1/10: vertrek van Vientiane naar Phnom Penh in Cambodja
Vanmorgen om 7 uur nog lekker ontbeten in ons guesthouse en tegen 7u45 stond Kampan klaar met de Tuk tuk om ons naar de luchthaven te brengen. Om 9u40 boarden en tegen 11u50 arriveren we in Phnom Penh, hoofdstad van Cambodja. We geraken zonder problemen met ons E-visum langs de paspoortcontrole en douane.
Op de luchthaven wisselen we eerst een 50 dollar in RIEL (munteenheid Cambodja). 1 dollar = 4.000 Riel. De taxichauffeur brengt ons naar het stadscentrum (7 dollar, zoals in de Trotter stond) maar wilt ons overtuigen naar het Star River Hotel of zoiets te gaan (kamers rond de 40 dollar). Wij laten ons niet doen en willen eerst een kijkje nemen in het KEOV MEAN Guesthouse. Volgens de taxichauffeur is dit een plek enkel voor de Cambodianen en is het er vuil enz. Ik blijf buiten bij de chauffeur wachten en vertrouw erop dat Erwin een goed oordeel velt over de kamer. En ja, kamer 5 wordt het! We sturen de chauffeur vriendelijk weg en boeken een kamer voor 2 nachten voor 10 dollar/nacht. We zitten op de eerste verdieping en hebben een klein balkonnetje buiten. De kamer is geen luxe maar is netjes, er staat een dubbel bed en een 1-persoonsbed. Airco en ventilator. Badkamer met toilet en douche. Er is enkel koud water maar de koude douche viel heel goed mee! Verder zien we dat als we de kraan van de lavabo opendraaien, het water onderaan uitkomt ... Geen onoverkomelijk probleem! Een kleerkast hebben we niet maar er hangen een 10-tal kleerhangers aan de wand en we hebben een bed over dus ...
We maken de koffers leeg, nemen een koude aangename douche en gaan dan op zoek naar voedsel, we hebben honger. Een paar straten verder zijn er verschillende eetstalletjes met typische lokale gerechten. Als wij ons neerzetten op de kleine plastic stoeltjes schieten een 3-tal Cambodianen in aktie om ons zo vlot mogelijk te bedienen. Ze staren ons wat aan omdat dit blijkbaar niet zo gebruikelijk is voor toeristen. We nemen een soep met groenten en rijst in, frans stokbrood en zeker 6 vleesspiezen. We zijn wel voorzichtig dat we de rauwe groentjes aan de kant laten liggen. Maar jawel, het smaakt ons en de maaltijd kost een 33.000 Riel (8 dollar).
Terug in ons Guesthouse, babbelen we met de eigenares en vertellen ons verhaal van de taxichauffeur. Ze is hiervan op de hoogte. Blijkbaar hebben verschillende van deze `luchthavenchauffeurs' haar voorgesteld 15 dollar te vragen voor een kamer en dat zij bij het aanbrengen van toeristen 5 dollar hiervan wensen. De bazin wilde hier niet op ingaan omdat ze toch voldoende bezoekers krijgt en overtuigd is dat haar kamers wel 10 dollar waard zijn. Vandaar de slechte reclame voor haar zaak.
Wij willen dit bij deze rechtzetten. De eigenares is een vriendelijke jongedame die goed Engels spreekt en verder fijne tips geeft rond bezienswaardigheden in Cambodja.
Zij helpt ons trouwens met de verdere planning van onze reis. Morgen gaan we o.a. naar het Tuoleng Museum en Choeng Ek (Killing Fields) en combineren we nog wel iets. Daarna raadt zij ons aan een busticket te kopen richting Sihanoukville en daar te overnachten. De dag erna terug naar Phnom Penh en bij haar kunnen we tickets kopen voor verder verblijf in Battambang.
Vandaag houden we een rustige namiddag. We wandelen doorheen het drukke stadsverkeer en inderdaad verkeersregels hebben ze hier niet! Auto's, brommers, motodops, fietsers, voetgangers, ... een wirwar en iedereen steekt de straat op eigen risico over. We bezoeken de centrale markt, een reusachtige gele hal in art-decostijl met een 2.000 tal standjes. Stoffen, kleding, juwelen en uurwerken, kunstwerkjes, fruit en groenten, vis en vlees, ... Alles gezellig gegroepeerd en eens binnenin loop je rondjes, krijg je het benauwd en spreekt iedereen je aan.We komen ook de eerste slachtoffers van landmijnen tegen en voor 5 dollar kopen we gewone postkaarten en wat design kaartjes. Verder is het hier afdingen !!!
We kopen maar een aantal souveniertjes maar hebben door dat je niet akkoord moet gaan met hun prijs, zeker de helft eraf doen en dan even bemiddelen. Ben je niet akkoord, wandel je weg en dat helpt bij vele verkopers. Wonder bij wonder is Mie hier iets beter in dan onze Erwin. Al blijf ik erbij dat andere toeristen waarschijnlijk nog beter onderhandelen dan mij. Bij deze hitte echter en in een opgesloten ruimte is het ons de heisa niet waard. Na een uurtje houden we het al voor bekeken en pauzeren met een lekker ANGKOR BEER (lokale bier). Lekker maar niet zo goed als het Lao Beer.
Ter info: Sigaretten (Pall Mall Red 20) kosten 0,33 Euro per pakje (= 3,97 euro goedkoper dan bij ons per pakje).
Na onze gezellige lunchpauze (maaltijd op zich vonden wij niet zo denderend, vraag me af of de niertjes en andere ingewanden van de kip in onze soep dreven?) vertrekken we tegen 13 uur richting watervallen. Volgens Kampan ging deze rit een 75 kilometer zijn en Erwin zag het al niet zitten. Na wat babbelen, blijkt Kampan zijn Engels echt slecht te zijn en zal de rit slechts 25 kilometer bedragen. We zien het terug zitten.
Na weer een hobbelige weg arriveren we aan de KHU KHANA Waterfalls en we betalen in totaal 2 dollar inkom. Dit is waarschijnlijk niet de mooiste van de Laotiaanse watervallen maar we kunnen fijn relaxen, beetje zwemmen, tot aan een kleine waterval weliswaar maar gezellig. Vooral een plekje waar je met het gezin en de kinderen naar toe komt op een zondagnamiddag en geniet van een lekkere picknick.
Wij hebben onze kinderen dus weer vergeten ... maar we hebben toch al snel contact met een rijke Laotiaan die hier met de familie vertoeft en ons als het ware uitnodigt om mee te eten en Lao Lao whisky te drinken. Zijn neefjes kijken op naar hun nonkel en vinden het fantastisch dat wij met hem babbelen. We drinken enkel een paar glazen Lao Lao whisky en gaan dan terug naar onze reisgenoten, Kampan en Wanti. Sociaal als we zijn, kunnen we er niet tegen dat ze zielig alleen zitten op een rotsje en geen conversatie hebben omwille van hun beperkte talenkennis.
Na een uurtje houden we het hier voor bekeken en vertrekken richting Guesthouse. We stoppen onderweg even bij een aantal verkoopsters die Kampan kent en geven hun wat geld omdat we eigenlijk net geen zin hebben in 'levende sprinkhanen en kevers'. Zag thans heerlijk uit ... maar ons buikje zat al vol.
Tegen 16 uur komen we terug in het Guesthouse aan want Erwin ziet een 'Afternoon Market' niet meer zo zitten. Eigenlijk houdt hij gewoon niet zo van die marktgelegenheden en kwam dit goed uit.We regelen met Kampan een rit met de Tuk tuk voor ons vervoer naar de luchthaven.
Wel compromis gemaakt met Mie dat we in de plaats een wandeling maken aan de Mekong Rivier met de leuke restaurantjes en kraampjes ... nadat we eerst een internetcafe bezocht hebben natuurlijk. Geen probleem, we moeten enkel 2 internetcafes passeren vooraleer Erwin zijn foto's kan uploaden. Mie schrijft intussen maar tekstjes maar eigenlijk is dat wel plezant (altijd goed in opstellekes geweest in school).
Dit is onze laatste avond in Laos want morgen vertrekken we richting CAMBODJA. We gaan de planning nog eens opnieuw bekijken na verschillende reiservaringen van andere toeristen.
Hallo iedereen, mijn aankondiging begint in het Laotiaans aangezien ik vandaag toch wel wat woorden in het Laotiaans gesproken heb. Met de reisgids erbij natuurlijk en dan even checken bij Kampan of de uitspraak goed zat.
Vandaag zondag 30/9 (kan zijn dat mijn vorige data niet helemaal kloppen maar dat stoot ik op de jetlag). We zitten gezellig aan ons omtbijt om 9 uur als we zien dat chauffeur Kampan en nog een man ons al opwachten in het cafeetje tegenover. We zijn er zeker van dat we 9u30 hadden gezegd maar ja ...
Het ontbijtje (2 dollar/persoon) bestaat uit een stevige mok koffie, verse fruitsap, frans stokbrood met boter en ananasjam, 2 spiegeleitjes en fel oranje fruit in stukjes gesneden. De moeite, het smaakt ook al kijken we regelmatig in de richting van onze chauffeur. Typisch Belgisch zeker. We maken kennis met de vader van Kampan die ons gedurende de uitstap zal vergezellen. Zijn naam is WANTI (schrijf het zoals het voor mij klinkt natuurlijk). Net als zijn zoon begrijpt hij geen letter Engels maar we voelen ons op ons gemak.
Volgens de planning zouden we eerst de morning market bezoeken 'TALAT SAO' maar Kampan en zijn vader vinden dat we eerst naar het boeddhapark moeten gaan. Dus ... wij volgen. Trots dat Kampan is op zijn wagen, een Mitshubitshu Jeep, elke tuk tuk chauffeur die hij kent, groeten we met de nodige aandacht. Eens uit het stadscentrum geraken we op wegen die hobbelig zijn met vele kuilen en niet zo comfortabel zijn. We begrijpen nu waarom dit geen tocht was voor een tuk tuk. We zien zelfs een bus passeren (lijn 14) die propvol zit en blijkbaar ook richting buddhapark gaat. In tegenstelling tot in Belgie zijn hier ook op zondag wegenwerken! Tijdens deze tocht komen we een bierbrouwerij tegen (LAO BEER en CARLSBERG) en we zien verschillende vrachtwagens met de afbeelding van Che Guevara op. Eigenaardig!
Het Boeddhapark ligt op 25 km van Vientiane en tegen 10u15 arriveren we. We betalen inkom voor ons beiden en Kampan. Inkomgeld is 5.000 Kip/persoon, 2.000 Kip/camera en 3.000 Kip parkinggeld. Papa Wanti blijft op de wagen letten. Bij aankomst moeten we natuurlijk ook wat 'offerdingen' kopen voor 7.000 Kip (wierookstaafjes, bloempjes en oranje kaarsjes). Dit moet je gewoon worden in de Aziatische landen, maar ja wij met onze reiservaringen!
Eenmaal binnen wil Kampan ons onmiddellijk het eerste gebouw in nemen en ons rondleiden. We stappen de 'muil' van een of ander monument binnen en moeten in het donker via een gevaarlijke, niet verlichtte en ongelijke trappenhal naar boven klimmen. Omdat Kampan zo blij is iets voor ons te kunnen doen, besef ik niet eens dat ik hier gewoon schrik heb in de donker. Ben ik blij dat ik goede slippers gekocht heb (dank u broertje voor de hulp hierbij) want mistrappen wil je hier echt niet! Binnenin zijn ook vele mooie beelden te zien maar eens bovenop het monument kunnen we prachtige foto's maken van een mooi park gevuld met enorme betonnen beelden. Fijn als je beetje hoogtevrees hebt maar Mie laat zich niet kennen en laat zich veilig door de 2 heren naar beneden gidsen. Als we het park eens binnenwandelen, besefgfen we dat hier toch wel het een en het ander bij elkaar staat. In 1950 heeft een of andere monnik dit park gebouwd met de bedoeling om het boeddhisme en Hindoeisme te verenigen.
Erwin maakt heel veel foto's en Mie verliest veel tijd om haar wierookstaafjes en kaarsjes in gang te krijgen. Is nadeel als niet-roker. Een paar monnik 'mennekes' komen me groeten en in eerste instantie denk ik iets mis te doen, maar ze willen gewoon een beetje in het engels converseren (denk ik toch). Tegen 11 uur hebben we het park wel gezien en we eindigen in een kraampje met mooie kunstartikels. We kopen 3 mooie kunstwerken (schilderwerken niet ingelijst) tegen 9 dollar per werk. We vinden het zo mooi en laten de verkoopster weten dat haar broer een goede kunstenaar is.
Tegen 12 uur groeit ons hongergevoel en we laten ons brengen naar een typisch Laotiaans restaurantje. Van de menukaart snappen we niks maar we laten Kampan een kruidige soep, kleefrijst en kip brengen, gevolgd door Lao beer en 4 Lao Lao whisky's. Niet spectaculair maar wij doen mee.
De foto's uploaden is helaas mislukt en jullie moeten dus even wachten op het vervolg. Erwin vindt dit niet zo leuk want veel tijdverspilling natuurlijk!
De PATUXAI is de Laotiaanse versie van de Arc de Triomphe in Parijs. Dit is het herdenkingsmonument aan de verschillende oorlogslachtoffers van Laos. In 1969 gebouwd met cement geleverd uit de Verenigde Staten en eigenlijk bedoeld voor de bouw van een vliegveld.
Het park rondom is mooi, straalt rust uit en lokt blijkbaar toch heel wat bezoekers. In eerste instantie vind ik het bouwwerk van buitenaf niet zo indrukwekkend maar als je eronder door wandelt, blijf je toch even de mooi beschilderingen aan het plafond bewonderen. Het stellen taferelen voor uit de Laotiaanse mythologie.
Via trappen geraken we hogerop in het gebouw en we kunnen genieten van een mooi uitzicht over de stad. Tijdens deze wandeltocht doorheen de trappenhal komen we natuurlijk vele verkoopkraampjes tegen. We kunnen moeilijk verbergen dat we toeristen zijn, dus ze spreken je toch altijd wel aan om iets te kopen. Echter niet zo opdringerig als in Thailand of Vietnam. Hun Engels is hier nog niet zo goed, wacht maar tot binnen een paar jaren. We kopen dan toch weer een paar kleinigheden. Twee topjes van Laos voor MIE self en waarom zien wij altijd en overal beeldjes van schildpadjes? Geert en Liesbet weten waarom ...
De tweede halte is een bezoek aan de Tempel WAT SI SAKET. Dit is de enige tempel die niet verwoest werd tijdens de vele oorlogen. De eerste indruk was niet zo spectaculair. Rondom de tempel zijn het vooral de kloostergangen die bijzonder zijn door de vele oude boeddhabeelden en in de nissen kleine boeddhatjes die paarsgewijs staan. In de tempel zelf mag ik geen foto's trekken maar hier is vooral de muurbeschildering en opnieuw de nissen met kleine beeldjes met boeddha's een blikvanger.
Als we hier buitenkomen, wandelen we een Hollands koppel tegemoet dat we eerder al zagen op de luchthaven. Zij hebben Cambodja al achter de rug en gaven ons het advies de speedboat te nemen van Phnom Penh naar Siem Riep en niet een gewone boot vanuit Battambang zoals we eerst dachten te doen. Waar deze korte ontmoetingen al niet goed voor kunnen zijn.
We wandelen terug naar Kampa en zijn tuk tuk en zetten de rit voort naar PATUXAI.
Een eerste halte is een bezoek aan de WHAT PHA THAT LUANG. De tempel met de heilige stoepa en het belangrijkste religieuze monument van Laos. Omdat het betalende gedeelte nog niet open is bezoeken we de omliggende stoepa s die trouwens zeer mooi zijn. In de omliggende verkooptentjes kopen we voor onze goed vrienden 'zoenvarkentjes', gewoon een grappig hebbedingetje. We kopen ook 2 kooitjes met elk 2 vogeltjes en dit met de bedoeling ze vrij te laten, dit moet ons veel geluk brengen. We hebben dus aan ons eigen gedacht maar het 2de kooitje was speciaal bedoeld voor een aantal dierbaren die dit geluk zeker nodig hebben voor hun gezondheid. Dus papa, Hilda en Harry, we hebben bij deze een speciaal en origineel offer gedaan voor jullie.
De eigenlijke tempel is mooi maar we genoten zeker zo goed van alle pracht buiten.
We zetten maar enkele foto's on line want het uploaden duurt veel te lang.
Na ons hartelijk onthaal in ons guesthouse wandelen we op de geur af van gebakken spiezen. Een verzameling van eetkraampjes waar we kunnen kiezen uit vis op de barbecue (niet vlug vies gevallen maar dit riskeren we niet) en wat vleesspiezen en kleefrijst in bamboe gewikkeld en spicy kruiden. We kiezen 2 spiezen waarvan de stokjes met kleine stukjes vlees het beste zijn. Geen idee wat we gegeten en is misschien ook best zo. Als we een foto van de verkoopster maken, beginnen de andere dames te giechelen. We betalen voor dit Laotiaans gerechtje 13.000 kip (of 1,20 dollar of 0,90 eurocent) en dit voor ons beiden. We kunnen hier eigenlijk heel goedkoop leven.
In de vroege namiddag vragen we een tuk tuk voor een stadsrondrit in Vientiane. We leren chauffeur KAMPAN kennen, vriendelijk en beleefd maar kent geen woord Engels. Toch slagen we erin om uit te leggen welke bezienswaardigheden we in gedachten hebben. We bemiddelen voor een prijs van 150.000 Kip of 15 dollar voor een namiddag.
Tegen 15 uur hebben we ons lijstje met bezienswaardigheden afgewerkt. Als we terug in ons guesthouse aankomen, genieten we van een frisse duik in ons eigen zwembad. Zie foto's.
Hello everybody,
This message is in English so that Jim and Wen, our new friends from Taiwan, can read it.
In the photolink above you can see some pictures of the dinner we had together yesterday.
Greetz,
We
Donderdag 27 september zijn we te vroeg (waren nog aan het uitstallen) naar de night market gegaan en hebben wat souvenirs gekocht. Opnieuw in het restaurant TAMNAK of The Three Elephants cafe. Niet het goedkoopste restaurantje maar wel lekkere keuken en vooral vriendelijke en goede bediening. Daarna is onze lamp weer uit en bij aankomst in ons guesthouse regelen we al een tuk tuk voor de luchthaven.
De volgende dag staat Lai ons al op te wachten , we nemen afscheid van de familie en vertrekken richting luchthaven. Lai heeft opnieuw motorproblemen en moet alweer een collega optrommelen. Wij brengen de jongen geen geluk. Op de luchthaven komen we opnieuw Wen en Jim tegen, koppel van Taiwan, en weer fijn gebabbeld. Zij gaan overnachten in een luxueus hotel The Royal Dokmai Deng op de Lane Xang Avenue (wel 60 dollar per nacht). Het is voor hun dan ook de laatste nacht vooraleer zij naar Taiwan terugkeren. Aangezien we geen aansluiting krijgen voor een reservatie in het Vannasinh Guesthouse (gevonden in onze Trotter Reisgids), beslissen we samen een taxibusje te nemen en ook 1 nacht in hun hotel te blijven. Uiteindelijk betalen wij voor een zelfde kamer (naast die van Wen en Jim) maar 50 dollar. Genoeg geld natuurlijk voor een slecht werkende airco, maar een lekker badje en de haren even kunnen fohnen doet wonderen.
We nemen samen een tuk tuk naar het Nam Phou plein waar blijkbaar het bruisend hart van de stad ligt. Winkels, restaurants met alle mogelijke keukens, discotheken, ... Maar vanavond is de fontein zonder water, de omgeving errond ziet nogal verlaten uit. We voelen de hart beat niet maar na een paar straten op en af wandelen, komen we terecht in een groot en goed restaurant KOP CHAI DEU FOOD RESTAURANT. We bestellen een Laotiaans Setmenu met Lao beer en voor elk een Lao whisky. Zeer lekker en betaalbaar. Vriendelijke en vlotte bediening. Toeristen kennen deze plaats want hier zat een mix van diverse nationaliteiten. Gezellig zitten babbelen met vooral Wen want Jim was een iets stiller persoon (moest constant naar 3 babbelaars luisteren)
Bij aankomst in hotel zoeken we nog even naar een internetcafe maar die zijn dicht om 21 uur. We beslsen dan nog iets te drinken in de bar van het hotel, de Karaoke Bar, ... Met veel sexy madammekes, veel kamers waar je kan gaan zingen maar wij hadden zo onze twijfels... Blij dat wij niet kunnen zingen.
Zaterdag 1 oktober ontbijten we met Wen en Jim en we nemen afscheid. We krijgen een grote fles Lao beer cadeau. Intussen vonden we een nieuw Guesthouse SISAVAD GUESTHOUSE op de Ban Sisavad Neua. We betalen 30 dollar voor 2 overnachtingen. Ideaal. Eigenaar praat frans, goede ontvangst, airco, frigo, ...en een zwembad. Goed is dat we hier ook onze vuile was kunnen laten doen. Dan natuurlijk richting internet cafe en dan plannen we de rest van ons verblijf in Vientiane.
We hebben 3 dagen geboekt in een gloednieuw Guesthouse SYMOUNGKOUN. Nog maar 3 weken open en hebben slechts 7 kamers. Zonder vensters met mooi uitzicht naar buiten (is goed volgens Erwin voor tegenhouden van de muggen); dus wij grommelen niet!
Gisteren 26 SEPT hebben we de kamer nauwelijks verlaten; jetlag noemen ze dat denk ik. Steendood, geen gevoel van tijd en te lui om op te staan. Toch hebben we een korte wandeling gemaakt, boodschapjes gedaan en gegeten in een pizzeriatent. Viel nog mee ook die Laotiaanse pizza。 In ons guesthouse hebben we een boottocht gereserveerd naar de CAVES ＯＦ PAK OU voor 26/9 om 8u30. Tuk tuk met chauffeur LAI， kerel die eerste dag accident veroorzaakte met tuk tuk met ons erin. We moeten dus vroeg ut de veren en varen met een 3 tal boten richting PAK OU. Na zeker een uur vies Mekong rivier varen houden we halte aan een stokerij van LAO Whiskey en komen we terecht in een dorpje van wevers terecht. Allemaal dezelfde kraampjes, dezelfde verkoopsartikelen, ...
Ik leer een Taiwanees koppel kennen terwijl Erwin ergens pauze houdt. Waine en Jim (laat ons dat ervan maken om eenvoudig te blijven). Verder wat chinezen die engels kunnen, een canadeesese kerel en een hollands koppel waar we minst contact mee leggen. Wat scheelt er toch aan ons? Na zeker 1,50 uur Mekong varen, komem we aan die PAK OU Caves.... Sorry, maar voor ons is dit een serieuse tegenslag. Een magazijn voor versleten bouddhabeeldjes?
Daarna lekker gegeten in Cafe des Arts en internetcafe opgezocht.
Omdat we geen rechtstreekse vlucht hadden naar "Luang Prabang in Laos" blijven we dus 1 nachtje slapen in "Bangkok, Thailand". Hier boekten we het 'Four Seasons Hotel', gelegen op 30 Km van de luchthaven (ongeveer 45 minuten met de taxi). Het was een prachtig hotel waar we enkele mooie fotos maakten. Op deze pc echter geen bruikbare USB aansluiting dus fotos uploaden is niet mogelijk. Hier aangekomen hebben we een uitgebreid bad genomen en enkele uurtjes geslapen in ons kingsize bed. Dan lekker gegeten in de binnentuin van het hotel. s mprgens werden we gewekt door onze wake-up call en hebben we opnieuw in de binnentuin heerlijk ontbeten. Daarna met de vooraf betaalde limo-taxi naar de luchthaven.
Dan vandaag onze vlucht naar Luang Prabang, Laos. Alles leek vlot te verlopen. Inchecken op tijd, instappen ook. Dan net voor ons vertek is de motor van het vleigtuig uitgevallen, waardoor we er allemaal terug uit moesten. Terug naar het wachtlokaal. Hier vertelden ze ons dat we binnen 45 minutren een ander vliegtuig kregen maar dat de bagage ed nog moest worden overgeladen. En inderdaad, een uurtje later dan voorzien toch vertrokken voor een 2 uren durende vlucht.
Na aankomst in Luang Prabang hebben we onze volgende vlucht naar de hoofdstad Vientiane betaald want deze was enkel gereserveerd maar nog niet betaald. Toen we hierna nog geld wilden wisselen ging dit niet meer want het kantoor sluit onmiddellijk als alle toeristen weg zijn. Daarna met de taxi naar de hoofdstraat van Luang Prabang.
Hier afgezet namen we een tuk-tuk die ons naar een goedkope maar goede Guesthouse zou brengen. Maar toen hij wilde keren over de straat werd hij aangereden door een bestelwagen die achteruit reed. Gelukkig enkel wat blikschade. Onze rugzakken werden onmiddellijk overgeladen in een anders tuk-tuk die ons terplaatse bracht. Namelijk naar de guesthouse: SYMOUNGKOUN, waar de eenvoudige kamers, met airco en fan inderdaad maar 10 Dollars per nacht kosten. De uitbaatster leek on zeer vriendelijk en we hebben reeds 3 nachten vooruit betaald.
Dan nog een uurtje of 2 geslapen en zo dadelijk gaan we nog iets eten.
Geert (zie foto) heeft ons net, samen met Liesbet, opgehaald en zij brengen ons naar Zaventem.
Hier vliegen we met KLM naar Schiphol (A'dam). Onze vlucht vertrekt om 16u20 om een uurtje later te landen. Hier maar dadelijk de rokersruimte opzoeken want na het inchecken voor de vlucht naar Bangkok zal het wel even duren alvorens ik er nog eentje kan opsteken! Hier vertrekken we dan om 20u45 naar Bangkok waar we normaal gezien zullen landen om 12u30 (24-09) lokale tijd. In België is het dan 6u30. Dus een vlucht van net geen 10 uren.
Op de luchthaven van Bangkok gaan we dan de vlucht van de dag erna naar Luang Prabang (Laos) bevestigen, geld afhalen (Thaise Bath) en een taxi zoeken om naar ons super deluxe hotel "Four Seasons" te laten brengen.
Meer nieuws vanuit het eerste internetcafé dat we terplaatse tegen komen.
Zoals te zien heb ik mijn vakantie coupe al, hi hi! Liesbet heeft ze me geknipt, maar omdat ik vergeten was te vragen ze ook te blonderen had ze hier geen tijd voor. Dus het blonderen is door David gedaan!
Verder hebben we van de week de Dollars al gehaald (en nog aan een zeer lage koers).
Gisteren, vrijdag 21-09, ben ik nieuwe sim-kaarten van Proximus gaan halen, want dat was volgens hen nodig om optimaal gebruik te kunnen maken van de netwerken in Laos en Cambodja. Bellen kost in Laos: 4.50/minuut en in Cambodja: +-2.75/min., sms-en maar 0.50/stuk. Dus veel volk gaat er niet gebeld worden.
Verder vandaag (zat. 22-09) de laatste boodschappen gedaan en dan nog vannacht de rugzakken maken!
Morgen komt Geert ons ophalen omstreeks 12u30 's middags.
Toch maar E-Visa voor Cambodja besteld via internet!
Na wat online te zijn gaan zoeken leek het me toch interessant om voor ons beiden een E-Visum via internet te bestellen. Vooral ook omdat er bij alle plaatsen waar je als toerist Cambodja mag binnenkomen een speciaal douane loket is voor mensen met een E-Visum.
Gewoon via de volgende website (in het Nederlans): http://evisa.mfaic.gov.kh/index.php?language=nl_NL al je gegevens invoeren, zoals naam, adres, paspoortnummer en .. Dan je pasfoto uploaden en de datum dat je Cambodja binnen komt invoeren. Even alles nakijken en onmiddellijk betalen via PayPal of met je kredietkaart.
Je ontvangt onmiddellijk een bevestigingsmail, zowel van de website waar je je visum hebt aangevraagd als van PayPal. Volgens de site ontvang je een download-link binnen de drie werkdagen, maar in werkelijkheid gaat het nog veel sneller. Zondagavond de aanvraag ingediend (ongeveer rond 22u) en maandagmorgen om 8u 's morgens heb ik de visa al gedownload!
Dit document print je dan twee maal af, één om Cambodja binnen te komen, het andere om het land te verlaten!
Verder staat er ook nog een forum online waar mensen hun ervaringen kunnen uitwisselen en deze waren toch allemaal positief.
Nu begint het echt te korten. Binnen 14 dagen rond deze tijd loop ik (Erwin) er waarschijnlijk al heel erg nerveus bij. Want we vertrekken in de nacht van zaterdag op zondag (23-09-2007) op avontuur, naar Laos & Cambodja.
Vandaag zijn we gaan shoppen bij "Ramapo Outdoor", een coole reis/avonturen winkel, gelegen in shopping II te Genk. We gingen er naar toe om een muskietennet te kopen en dat kochten we ook. Verder nog toffe en handige reiskleren gekocht.
Ook even vermelden dat de uitbaatster een zeer toffe dame is die ons nog nuttige informatie bezorgde!
Vandaag hebben we ons visum voor Laos in orde gebracht. Dat verliep vlotjes. We waren de enige bezoekers op de ambassade in Brussel. Slechts één formulier per persoon invullen en 40 euro pp betalen. Een vriendelijke maar verlegen kerel die maar een paar woordjes Engels kon, heeft de aanvraag op 5 minuten in orde gebracht. We beseffen nu ook dat we terug naar een bevolking gaan die blijven glimlachen en yes, yes zeggen ook al snappen ze er geen jota van.
En in tegenstelling tot vorige reizen (o.a. Ghana, Vietnam, ...) hebben we de reispassen met goedgekeurd visum onmiddellijk meegekregen. Voor Cambodja moeten we ons visum op de luchthaven zien te regelen.
Verder hebben we onze reismedicatie al gehaald (Lariam, Ciprofloxacine, mouskito spray, touristil, zonnebrandcrème hoge factor voor manlief, ...). Geen lachertje want ik was maar liefst 212 euro kwijt. Vanavond zijn we ook voor onze inenting tegen buiktyfus geweest.
Morgen nog een muskietennet aankopen en shoppen voor aangepaste reiskledij.
Stilaan begint het bij me door te dringen dat onze vakantie werkelijkheid wordt binnen een goeie 2 weken. Net zoals andere jaren zal ik op het werk weer een selectie moeten maken van zaken die nog net afgewerkt raken en een stapeltje maken met dossiers die tot na het verlof moeten wachten.
En daarbij moet ik de reisgids van Laos en Cambodja nog eens opnieuw doornemen want ik haal die plaatsnamen zo makkelijk door elkaar of ik combineer 2 namen tot een nieuwe plaats. En Erwin vindt het dan ook nog plezant om mij op het onverwachte te overhoren over onze reisplanning ... Wat een stress vooraleer een mens op vakantie kan vertrekken!
Mie gaat ginder weer een paar dagen moeten ontstressen vooraleer ze aan een nieuw avontuur kan beginnen!
Nog 47 dagen (dit was op 06-08-2007 toen dit bericht werd opgesteld) en we vertrekken eindelijk op vakantie naar Laos & Cambodja! Onze reispassen kunnen we vanaf 8 augustus gaan ophalen in het Genkse stadhuis. Als we de reispassen hebben kunnen we ons visum voor Laos aanvragen. Ivm het visum voor Cambodja zijn we er nog niet uit. Hier aanvragen is moeilijk want dan moeten we 2 maal naar Parijs. Een E-visum kunnen we online aanvragen, maarja, erkennen ze dat dan terplaatse? Naar alle waarschijnlijkheid gaan we ons terplaatse op de luchthaven een visum aanschaffen!!
