Soua sadaii (goedendag in Cambodiaans),

Eerlijk gezegd kunnen we hier goed terecht met ons Engels en moeten we niet noodzakelijk de reisgids bij de hand nemen.
Gisterenavond hebben we de restaurantjes en de gezellige sfeer opgezocht aan de Sisowath Quai, aan de Mekongrivier.
In het Rendez-Vous restaurant eten we pizza en spaghetti en drinken een aantal Angkorwat biertjes. Zeer lekker, vriendelijke bediening maar duur. Onze chauffeur Bow Vi (WIE uitgesproken en makkelijker om te schrijven) drinkt een paar biertjes mee. In totaal zijn we een 17 dollar met fooi kwijt, niet zo goedkoop in dit land. Verder is er `s avonds vooral het nachtleven te bespeuren met barretjes die felgekleurde lampionnetjes hebben en waar sexy dames zitten. Erwin wordt waarachtig lastig gevallen door een hoertje dat met haar blauwe poncho toch nog alle sexy materiaal naar boven wilt halen.
Normaal is 1 boze blik van Mie genoeg om concurrentie te mijden maar hier geven ze verdoerie niet vlug op.
Ze kon zelfs niet aan Mie tippen, veel te klein, spleetogen, geen kont en borsten maar zeer gewillig ...
De mannen denken het hunne er maar van!
We zoeken een Tuk tuk richting Guesthouse en blijven wat nababbelen op ons balkonnetje.
Verder nog wat babbelen met het thuisfront ... en dan is het nodig om te slapen!

Vandaag zijn we dinsdag 2 oktober en Mie is om 8 uur uit de veren. Een koude douche nemen en per ongeluk Erwin proberen wakker maken (ben ik goed in). We gaan op zoek naar die ene grote winkelhal van gisteren maar dat is niet zo simpel!
Je denkt een straat te herkennen maar we zitten telkens fout. Na een tijdje gaan we gewoon een paar van de kleine winkelkraampjes aan de straatkant opzoeken en bevoorraden ons van water, frisdrank, frans stokbrood en confituur, snoepjes, ...

Tegen 9u15 staat `Wie` ons al op te wachten aan de overkant. Andere Tuk tuk chauffeurs kijken een beetje boos omdat we enkel met Wie op stap willen. Probleem hier is dat je goed naar hun gezicht en tuktuk moet kijken om te weten of je de juiste voor hebt.
Zoals afgesproken vertrekt de rondrit om 9u30 en ons eerste bezoek is een eindje buiten het stadscentrum.

10 uur: SHOOTING RANGE Kompol nr 119 Army
Erwin mag hier zich laten gaan met een AK 47 met 30 kogels (30 dollar) en een Tommy Gun en 40 kogels (40 dollar).
Een aantal geweren die ik zelfs niet in min handen wil houden en ook al schiet ik niet mee, de oorbeschermers moet ik opdoen.
De 3 eerste schoten verschiet ik zodanig dat ik vergeet een foto te trekken maar met het tweede wapen slaag ik erin een paar foto`s te trekken.
Als we Erwin zijn scoreblad zien, besef ik dat mijn man een halve para is die mensen akelig kan verwonden.
We babbelen even met een Engelse dame Sara die ook op doortocht is maar dan wel voor 1 JAAR (ipv 3 weken).

Tegen de middag arriveren we aan CHENK OEK (bekend als de KILLING FIELDS). We maken vooral foto`s van het eerste monument waarin duizenden doodskoppen opeengestapeld staan en een aantal informotieborden met de geschiedkundige uitleg. We lopen langs een paar afgebakende terreinen die gemarkeerd staan als massagraven, bomen waar kinderen gemarteld werden enz.
Hoe erg de geschiedenis hierrond is, we vinden hier niet zoveel te zien.
De kinderen zijn hier trouwens erg opdringerig en onbeleefd als je geen geld wilt geven. Erwin wilt wat snoepjes uitdelen, maar ze grommelen dat ze liever dollars willen om zogezegd naar school te kunnen gaan. Als Erwin niet akkoord is en ze de snoepjes terug probeert af te nemen, beginnen ze te schelden.We houden hier voor bekeken.

De volgende stop is aan het TUOL SLENG MUSEUM (museum van de volkerenmoorden ten tijde van de Rode Kmer en het Pol Pot regime, periode 1975 - 1979)
We kopen een brochure over de geschiedenis van deze gevangenis waar blijkbaar een 15.000 mensen opgesloten zaten en op gruwelijke wijze gemarteld werden. Uiteindelijk is er niet zoveel te zien dan enkele verdiepingen met kale gevangeniskamers met tralies waarin centraal 1 bed staat met marteltuigen. Alle kamers lijken op elkaar en zeggen weinig. In een aparte toonzaal zie je portretten van mensen die gemarteld en gedood werden maar Erwin is het hier vlug beu en ik eigenlijk ook.
Dezelfde mening als bij de Killing Fields: historie is erg en afgrijselijk maar je kan beter er over lezen in een brochure of een videofilm bekijken.
In Vietnam bezochten we ook een dergelijk oorlogsmusem maar dat was tenminste beter `geanimeerd en verzorgd`. Ook hier zijn we snel weg en worden we buiten aangesproken door de slachtoffers van landmijnen. Mensen die kreupel en verminkt zijn, ... hier worden we wel stil van en deze mensen stoppen we graag wat geld toe.

We vragen Wie ons naar een lokaal restaurantje te brengen want we zien flauw van de honger.
In  het TA TAI restaurant kennen ze geen letter engels maar Wie bestelt voor ons. Voor hemzelf witte rijst en gebakken kip en voor ons noedels met kip en cashew. Vooraf willen ze goed bedoeld wat lekkere thee brengen en ons beer in een gla met ijsblokjes kieperen maar we zeggen beleefd dat dit niet hoeft. In totaal betalen we voor ons drietjes een 8 dollar. Wie vraagt ons het meisje een fooi te geven en dat doen we ook

Tegen 14u30 laten we ons naar het ROYAL PALACE brengen en hier vragen we een gids. We betalen 6,25 dollar/persoon en 5 dollar voor de gids. Dit was werkelijk een fantastisch bezoek dat zijn geld waard was. Een goede uitleg in het Engels en we staan versteld van de mooie gebouwen en de rijkdom die hier tentoongesteld staat. Deze plek word bezocht door vele toeristen en is begrijpelijk. We zijn blij dat we voorbereid zijn en een lange broek dragen en een shirt bij hebben om onze schouders te bedekken. Anders moesten we ter plekken een lelijke paarse broek kopen en ik wil mijn Erwin daar liever niet in zien.
Na een uurtje is de rondleiding ten einde en dit net voor een hevige regenbui start.

Het Nationaal museum stond ook nog op het programma maar dat houden we voor bekeken. We hebben toch al weer dorst zeker.
Daarna boeken we ons busticket naar Sihanoukville voor morgenvroeg (vertrek 7u45) en aankomst voorzien tegen 11u45.
We spreken af dat Wie ons morgenvroeg komt oppikken en laten ons enkel nog naar het internetcafe van gisteren te brengen.
Verder staat enkel nog een lokaal middagmaaltje op de planning.

GREETZ
MIE