Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in ons gastenboek
Ons reisdagboek
Makkelijk te volgen waar we zijn & wat we doen
27-10-2018
Riooo
Een reisdagje vandaag... Het hoort erbij... Brazilië is gigantisch groot dus als je wat wil gezien hebben, dan hoort veel vliegen erbij. Een bus nemen kan ook maar dan ben je 15u onderweg. No thanks.
We zijn van Campo Grande naar São Paulo (Congonhas) gevlogen met GOL en dan met LATAM naar Rio de Janeiro. Toen we nog maar net in de taxi zaten, zagen we van ver al Christus de Verlosser met zijn armpjes open om ons te verwelkomen in deze prachtige stad. Wat verderop zie je de Suikerbroodberg met kabelbaantjes naar de berg ernaast en dan ervoor liggen Copacabana en Ipanema Beach waar jonge kerels volleybal spelen. Heel idyllische plek eigenlijk. Maar er zijn hier ook veel arme mensen en veel prostituees... We hebben hier op één avond al veel taferelen gezien.
Er zijn veel mensen die ons op voorhand hadden gewaarschuwd voor pikkedieven dus we hebben alles in ons kluisje gelegd van ons hotel, Orla Copacabana. We hebben dan ongeveer 300 Real in een plat buideltasje gedaan en onder mijn truitje verstopt. Dus we zijn safe denk ik. Anderzijds zijn we wel door het hotel zelf int zak gezet... Even meer aanrekenen dan via Booking.com geboekt en dan zeggen dat die extra real een fee is. Mja, whatever. We zijn erna lekkere paella bij Maxims gaan eten en oh my Christ: the best dessert ever. Banana Maxims! Gebakken bananen met suiker en kaneel en twee bolletjes vanille-ijs erbij. Yes please! Meer van dat. Obrigado!
Voor ons is dit een speciale plek omdat we elkaar eind 2015 in de Copacabana in Waarloos hebben ontmoet. Oooh zeggen nu! Oooh...
Morgen gaan we wellicht een fietstochtje langs de stranden maken.
Voor maandag hebben we een tour geboekt omdat we weinig tijd hebben hier en alles willen gezien hebben: onze Jezus, de berg, Maracana stadium, Escadaria Selarón (die mooie trap met de tegeltjes...), enz. Met die tour hebben we de kans om s morgens als eerste bij Christus te zijn en alles die dag voor een goeie prijs. Dus even hopen dat het leuk is want we zijn meestal niet te vinden voor groepsuitjes. Liever met ons twee.
Helaas pindakaas. Geen fotos vandaag... Zelfs kindjes zijn hier pickpockets dus even Googlen op Copacabana en dan ben je weer mee. De komende dagen volgen er wel weer fotos.
Vanmorgen zijn we weer vroeg opgestaan want om 6u30 stond het ontbijtbuffet klaar. Meestal staan we om 6u op. Dat is vroeg...maar anders dan thuis. Hier sta je vroeg op om veel te kunnen doen op één dag. Thuis is dat om te gaan werken haha.
Om 7u kwam onze chauffeur Juan ons ophalen. Speciale man toch wel... Gisterenavond heeft hij ons naar een bekend restaurant in Bonito gebracht: Casa do João. Deze keer mochten we langer blijven dan een uur want hij schoof gezellig mee aan bij onze tafel. Speciaal wel want hij spreekt zo goed als geen Engels. Dus wat er volgde was fotos tonen op zijn gsm van zijn kindjes, een jaguar die hij had gezien en een grote catfish die hij eens had gevangen en wij die oh en ah zeiden en onze duimen opstaken. We hebben wel lekker gegeten daar. Ik eerst een soepje (eindelijk! Ik mis mijn soep van thuis) en Michael een steak met frietjes.
Dat kan allemaal in Bonito!
Morgen enkele uurtjes rijden naar Campo Grande waar de reis wordt verder gezet.
***
Ik ben totaal niet meer mee met de data en dagen. Ineens is het uur verzet en vliegen we veel. Dus ineens de volgende blog. Links en rechts weet ik nog wel...
***
Van Bonito naar Campo Grande rijden is ongeveer 3,5u. Juan had haast dus de pitstop in het midden was zo snel als mogelijk een kei lekkere Magnum Cookies & Cream opeten. Was wel lekker...
De asfaltwegen zijn hier wel oké maar niet echt perfect dus de rit was best wel bumpy... In Campo Grande centrum werd Juan heel zenuwachtig en stak vaak twee vrachtwagens voorbij en reden we in spookrichting. We reden ook soms met vier autos naast elkaar waar er eigenlijk maar twee moeten rijden. We waren met andere woorden dus heel blij toen we een groot hotel zagen waar Jandaia op stond. Ook deze keer hadden we een kamer op de 12de verdieping.
Andrei, onze snorkelgids, had ons verteld dat je lekker Japans kan eten in Feiro Central. Dat is ongeveer 20 minuten wandelen van ons hotel. Zeker de moeite waard want er staan tientallen kraampjes waar je Japanse specialiteiten kan proeven. Ik heb na veel gebarentaal soba gekregen. Dat is straffe bouillon met noedels en toppings. Kei lekker. Michael heeft een schotel voor drie personen gegeten met vlees en groenten.
Ze dachten daar dat hij het niet zou op krijgen. Maar ze hadden zich vergist .
Morgen moeten we twee vluchten nemen om in Rio de Janeiro te geraken want de verbindingen met Campo Grande zijn heel slecht. Je moet altijd eerst naar São Paulo. We hebben wel gehoord dat dit in december zou veranderen...dus wie interesse heeft ...
Gisteren was ik te ziek om veel te doen. Daarom heb ik geen blog geschreven.
We zijn gisteren vroeg opgestaan om te ontbijten. Er waren enkele kleine zwijntjes die de restjes van de vorige dag kwam opeten. Heel schattig! Daarna stond kanovaren op het programma. Dat was voor ons allebei de eerste keer. Ik had al wat ervaring door in België twee keer deel te nemen aan de Drakenbootrace en dat hielp wel een beetje. Het regende een beetje maar nat werden we toch. Er waren geen andere kanos op het water dus het was heel rustgevend om alleen op het water te zijn. We hebben enkele kaaimannen gezien en aapjes die in de bomen speelden. Na de lunch zijn we met onze nieuwe privé-chauffeur Juan naar Bonito vertrokken. Onderweg hebben we afscheid genomen van onze gids Rodrigo. We hebben hem een dikke fooi en nougat uit België gegeven. Daar was hij erg blij mee. Onderweg naar Bonito kwamen we comboys tegen die koeien van de ene naar de andere weide brachten. Mooi om te zien.
In het dorp van Bonito zijn we gestopt aan een apotheker. Onze chauffeur legde in het Portugees uit wat ik had. Ik werd door de hoofdapotheker meegenomen naar een kamertje. Daar moest ik een stoel zitten en keek hij met verschillende toestelletjes in mijn oren en keel. Hij nam ook mijn temperatuur met een laser op mijn voorhoofd. Hij zei dat er in mijn linkeroor bacteriën zitten en dat ik daarom zo ziek ben. Hij heeft me pillen voorgeschreven die ik vijf dagen moet nemen. Als die niet helpen, dan ga ik de antibiotica nemen die het Tropisch Instituut in Antwerpen heeft meegegeven. Maar ik ben hoopvol want na drie pillen en veel slapen lijkt het wel al beter...
Pousada dOlho Agua is van dezelfde familie als de pousada in de Pantanal. Het is hier wel veel luxueuzer. We hebben zelfs onze eigen hangmat. s Avonds heeft Juan ons naar het dorp gebracht waar ik leuke Havaianas heb gekocht. Die zijn spotgoedkoop hier. Daarna hebben we iets gegeten. Jammer genoeg niets vegetarisch op het menu dus heb ik met pijn in het hart een gegrilde pintado gegeten. Dat is een vis van hier.
Vanmorgen na het ontbijt werd we opgehaald door onze gids Andrei. Onze eerste indruk van hem viel wat tegen maar naarmate we hem beter leerden kennen, hebben we hard met hem gelachen. Een bezoek aan de grotten stond als eerste op het programma: Gruta do Lago Azul. Prachtig... Na een korte wandeling, kwamen we aan bij de grotten. Daar moesten we met 300 trappen naar 50 meter neerdalen. Duikers hebben in de jaren 90 fossielen van meer dan 12.000 jaar geleden in het water gevonden. Het water had een lichtblauwe kleur en was prachtig.
Daarna heb ik in de pousada nog even geslapen om te genezen. Daarna zijn we naar Rio da Prata geweest om te snorkelen. Dat vonden we allebei één van de mooiste ervaringen van deze reis. We moesten allemaal een wetsuit en wetshoes aan doen. In het water moesten we eerst leren hoe we moesten snorkelen. Eens Andrei zag dat je het kon, dan mocht je vertrekken. De onderwaterwereld daar is prachtig. We hebben bronnen gezien en veel vissen. Op een bepaald moment stak er zelfs op enkele meters voor ons een kaaiman over en er zaten aapjes in de bomen.
Op onze volgende reizen gaan we zeker nog snorkelen en we willen ook leren duiken.
Geniet van de fotos. Er is ook een film gemaakt van de kaaiman die overstak maar die kan ik hier niet posten dus stuur gerust een berichtje en dan stuur ik het door.
Vanmorgen stond ik op en voelde ik me nog steeds ziek. Het vele vliegen en het frisse bezoek aan de watervallen hebben me geen deugd gedaan. Om 6u30 stond er opnieuw een overheerlijk ontbijt klaar. Alle maaltijden zijn hier elke dag weer anders. We hebben nog geen enkele keer hetzelfde voorgeschoteld gekregen.
Om 7u startte onze eerste activiteit van de dag: een boottocht om dieren te spotten. Doordat mijn neus vastzit en mijn keel pijn doet, ben ik regelmatig in slaap gevallen. Telkens werd ik wakker geschud als Rodrigo of Michael een dier zagen. We hebben heel veel vogels gezien maar ook kaaimannen, herten en aapjes. Het was erg warm buiten. Overdag wordt het hier tot wel 33 graden. We zijn ook in afgelegen mangroven gevaren waar regelmatig de boot vastzat omdat we op een boom waren gevaren.. Na deze boottocht heb ik wat geslapen. Zo kan mijn lichaam het beste herstellen.
Na de lunch en de siësta zijn we na overheerlijk aardbeisap en verse browniecake op safari met de Jeep vertrokken. Het begon meteen erg hard te regenen maar gelukkig hadden we onze ponchos bij. We hebben heel veel dieren gezien. Vogels met hun kleintjes op de weg en wilde zwijnen met wel zeker tien kleintjes. We hebben ook een bezoekje gebracht aan Ronaldo, de grootste kaaiman die we al hebben gezien. Hij is 2,20 meter en kwam meteen naar de Jeep gelopen! Gelukkig kan hij maar een halve meter hoog springen... Na een tijdje werd het heel erg donker en gebruikte Cavello, een native van hier, een grote zaklamp. Op de weg lag een slang. Gelukkig had de chauffeur dat op tijd gezien. Er waren ook heel veel vuurvliegjes en we hebben ook vossen gezien. Soms was het wel een beetje griezelig. In the middle of nowhere op een open Jeep met enkel een zaklamp...
Het is al best laat nu. We hebben genoten van het avondeten (en ik met een glas witte wijn) en hebben lang met Rodrigo gepraat over het leven, over kinderen, en hij heeft een tweelingbroer. We schieten goed met hem op. Ik heb intussen via Whatsapp met John Willemsen, zijn baas, overlegd hoe we hem best een Kerstcadeautje bezorgen. We zijn namelijk van plan om rond de feestdagen een postpakket te vullen met Belgische specialiteiten. Een reep Côte dOr en Milka mogen zeker niet ontbreken want dat lust hij heel graag maar kan hij enkel in de grote steden kopen.
We gaan bijna slapen. Morgen gaan we kajakken op de rivier. Ik mag zeker niet vergeten om enkele souveniertjes mee te nemen van hier want ze hebben mooie uit hout gesneden diertjes. Morgen na de middag zetten we onze tocht verder naar Bonito. Dat zou volgens Rodrigo het paradijs zijn waar we snorkelen. We krijgen daar een andere privé-gids want hij gaat terug naar huis. Naar Campo Grande.
Het ontbijt stond opnieuw klaar om 6u30. Er is altijd lekkere papaya, meloen en ananas. Ik heb deze morgen ook van de yoghurt met granola geproefd en die was ook overheerlijk. Naast de ontbijttafels hadden ze op de boomstammen nootjes en fruit gelegd. Al gauw kwamen allerlei vogels aanschuiven aan het buffet en kwam een nieuwsgierige roadrunner een kijkje nemen. Tony sliep nog.
Om 7u15 werden we verwacht voor onze eerste activiteit van de dag: een wandeling door de natuur om dieren te spotten. Al snel kwamen we een grote miereneter tegen. Hij was gigantisch en we konden heel dichtbij komen. We kregen ook veel informatie over de bomen en planten. Zo was er een plant die heel erg op een aloë vera leek. De locals hier kappen zon blad af en maken er lepeltjes van. Er was ook een boom met speciale vruchten. Als je ze in twee hakte, dan was de ene helft een beker en de andere helft een mooie versiering voor op de tafel. En er was zelfs een boom die in de schors een soort van latex had en dit spul gebruiken ze hier om gaten in schoenen of boten te dichten. Eerst is de melkwitte vloeistof lopend maar erna wordt het sticky zoals kauwgom. Even verder hebben we ook een grote salamander gezien en een capibara.
De wandeling duurde ongeveer 2,5u en het was 33 graden. We waren erg moe toen we terugkwamen en hebben een siësta gedaan. Om 12u stond het buffet voor de lunch klaar. Daar hebben we John Willemsen van Brazil Nature Tours ontmoet. Een hele vriendelijke man die hier in Campo Grande al 15 jaar woont. Tot hiertoe hadden we enkel contact via e-mail om alles te boeken dus het was leuk om hem hier te kunnen ontmoeten.
Om 15u30 kregen we lekkere cake en vers aardbeisap. Daarna volgde onze volgende activiteit: paardrijden. Ik kreeg een heel groot paard. Haar naam was Pampas. Michael kreeg een lichtbruin comboypaard. Haar naam was Penelope. Rodrigo zat op Little Potato en de cowboy die met ons meeging, zat op Allesandro. Hij was de enige hengst. We kregen eerst enkele instructies want dit zijn allemaal cowboypaarden en ze zijn het hier gewoon dat je het touw om te sturen met één hand vasthoudt omdat de cowboys met de andere hand de lasso vasthouden. Als het paard moest vertrekken dan moesten we een tikje in de buik geven en een kusgeluidje maken. Daar gingen we dan. We vonden het allebei heel leuk. Onderweg zagen we een groep struisvogels die heel snel de weg overstaken, toekans die uit de bomen de eieren van de papegaaien pikten, een kaaiman met 20 babys, vossen die door de weides liepen, en nog veel meer. Het was prachtig... Mijn paard, Pampas, had grote honger en is tientallen keren gestopt om te grazen. Soms was er een grote afstand tussen mij en de rest. Toen ik op een bepaald moment een ander geluidje maakte, begon ze plots te galopperen. Toen ging ik wel een stuk sneller dan rustig wandelen. Daar ging ik dan. Op en neer en heel hard lachend. Dat heb ik een paar keer met haar gedaan om bij de groep te blijven. We zijn met de paarden ook door een plas gewandeld. Daar moesten we heel alert blijven en ze goed opjagen want als ze er te traag zouden doorgaan, dan was de kans groot dat ze in het water zouden liggen...
Binnen een half uurtje gaan we eten en luisteren wat de dag ons morgen brengt.
Vanmorgen ben ik opgestaan met heel veel keelpijn. Wellicht door de airco in het vliegtuig. De krampen zijn gelukkig weg maar mijn staartbeentje doet nog pijn. Het ontbijt bij ons hotel Jandaia in Campo Grande was enorm groot. Zoveel keuze. Ze hadden gelukkig ook kamillethee en dat was heel goed voor mijn keel. De receptie sprak geen enkel woord Engels dus ik heb Google Translate gebruikt om in het Portugees te noteren: ik heb keelpijn door de airco. Is er een apotheek in de buurt en is deze apotheek open? Erg handig want we kregen meteen instructies dat Drogasil op twee blokken van ons verwijderd was. Daar aangekomen liet ik mijn gekrabbel nog eens zien en kreeg ik hele straffe pillen die ontstekingsremmend en pijnstillend zijn. Hij schreef ook nog iets op dat na een vertaling bleek te zijn dat ik maar eentje om de 12u mocht nemen. Ondertussen heb ik van iemand vernomen dat het zware antibiotica is haha. Daarna toonde ik een muggenbeet op mijn knie en kregen we straf spul van hier want onze insectencrème uit België werkt hier niet zo goed.
Om 8u30 wandelde er een Uruguayaanse man in de lobby. Zijn naam was Rodrigo. Hij bleek onze gids door de Pantanal te zijn. Onze chauffeur Ivan bracht onze rugzakken naar de 4x4 en we konden vertrekken. De rit naar de Pantanal duurde ongeveer 3u. Onderweg zijn we gestopt voor een snackje en een drankje. Ik heb een overheerlijke pao de quejio gegeten en Michael twee Magnum-ijsjes. Een Guarana drankje erbij en dat alles voor maar 21 Real. Supergoedkoop.
Op het einde moesten we 54 km over een onverharde zandweg rijden. Niet zo goed voor het staartbeentje !
Bij aankomst aan onze pousada, genaamd Pousada Aguape, waanden we ons in het paradijs. Het is hier zo mooi en vredig dat ik mijn tranen moest bedwingen. Langs de weg houden boeren hun paarden en koeien. Ieder heeft hier zijn eigen lodge en die van ons heet Garca. In de palmbomen zitten grote blauwe macaus en toen we gingen kijken waar onze privé-tafel was, liep er een dik schattig gordeldiertje in het gras. Zijn naam is Tony! En er is er nog eentje en die heet Andy. Ze snuffelen hier graag wat rond. Wat is het leven toch mooi en verrassend als je op reis bent en nieuwe dingen ontdekt. Ik zou Tony graag eens willen aaien. Dat mag maar best niet te dicht richting de tandjes gaan... Ik heb ook even in de hangmat gelegen en genoten van de macaus die vechten om nootjes. Er is ook een zwembad, een bar, een leuke souvenirshop waar ik een petje heb gekocht en een prachtig schaakbord met handgemaakte houten pionnen.
De lunch om 12u was overheerlijk. Het lekkerste en meest verse eten dat we al gehad hebben tot hiertoe. Een buffet met verschillende slaatjes, zoete aardappelfrietjes, een grote ham om af te snijden, vers aardbei-ijs, en nog veel meer. Om 15u10 werden we verwacht aan het schaakbord en kregen we vers acerola sap en huisgemaakte brownies. Overheerlijk! Daarna moesten we op een trapje om plaats te nemen op een 4x4 met bankjes en reden we richting het meer. Rodrigo had enkele vislijnen bij gemaakt uit bamboe. Daar was telkens een draad aan gespannen en een haakje aan bevestigd. Daar moest ik wel even mijn knop omdraaien want een haak in een vis proberen te krijgen, vind ik ook wel een vorm van dierenmishandeling...
Toen we aan het meer aankwamen, lagen er al meteen twee kaaimannen op ons te wachten. Eerst aarzelden we wel een beetje want we konden het gevaar niet zo goed inschatten. Maar als ze te dicht bij ons kwamen, dan tikte Rodrigo hen even aan met een bamboestick en dan gingen ze wat verder liggen. Deze activiteit was echt supercool. We hebben ongeveer twee uur gevist. Telkens moest er een stukje rauw vlees aan het haakje en dan moesten we proberen om iets te vangen. We hebben er samen 20 à 30 gevangen en verschillende soorten: piranhas met en zonder vlekken, aquariumvissen, eetbare vissen, enz. Enkel de piranhas hebben we aan de kaaimannen gevoerd. We hebben ze ook namen gegeven omdat de ene kaaiman al wat groter was dan de andere. Zo was er een Junior en een Senior. In totaal waren er drie. Soms maakten we een piranha met een draad vast en lokten we ze zo op het land. Als ze dan de vissen beetnemen dan hoorde we ze bijten, heel crunchy.
Rodrigo heeft ook veel verteld over de natuur op die plaats. Hij heeft er ooit een anaconda van 3 meter gezien. Er zitten ook otters en veel vogels. Ik zei ook dat je hier best niet in het water ging en dat je hier de perfecte moord kan begaan. Daarop vertelde hij een verhaal van een lokale gids die de zus van één van de boeren lastig viel. Hij schepte er tegen iedereen over op. De andere boeren waren dit beu en namen deze man mee op een boot, gaven hem bier en bezorgden hem een leuke avond. Daarna hebben ze hem vermoord en in het water gegooid. De piranhas hebben hem opgegeten. De botten zijn naar de bodem gezakt en zijn kledij kwam boven drijven. Het verhaal doet hier de ronde dat hij dronken was en uit de boot is gevallen maar iedereen hier weet wat er is gebeurd. Creepy story...!
Op de terugweg naar de pousada hebben we een half uurtje gewandeld. Plots zagen we een mannelijk wild zwijntje de weg oversteken en erna zagen we het vrouwtje met drie kleine zwijntjes. Superschattig! In onze kamer hebben we ook al diertjes gespot: een kleine kikker en grote spin in de douche haha.
Zo dadelijk worden we aan onze tafel verwacht voor het avondeten. Maar eerst...caipirinhaaaaa por favor!
.
