Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in ons gastenboek
Ons reisdagboek
Makkelijk te volgen waar we zijn & wat we doen
22-10-2018
Met de Jeep door het oerwoud
Oh. My. God. What a day...!
Vanmorgen ben ik opgestaan met heel veel keelpijn. Wellicht door de airco in het vliegtuig. De krampen zijn gelukkig weg maar mijn staartbeentje doet nog pijn. Het ontbijt bij ons hotel Jandaia in Campo Grande was enorm groot. Zoveel keuze. Ze hadden gelukkig ook kamillethee en dat was heel goed voor mijn keel. De receptie sprak geen enkel woord Engels dus ik heb Google Translate gebruikt om in het Portugees te noteren: ik heb keelpijn door de airco. Is er een apotheek in de buurt en is deze apotheek open? Erg handig want we kregen meteen instructies dat Drogasil op twee blokken van ons verwijderd was. Daar aangekomen liet ik mijn gekrabbel nog eens zien en kreeg ik hele straffe pillen die ontstekingsremmend en pijnstillend zijn. Hij schreef ook nog iets op dat na een vertaling bleek te zijn dat ik maar eentje om de 12u mocht nemen. Ondertussen heb ik van iemand vernomen dat het zware antibiotica is haha. Daarna toonde ik een muggenbeet op mijn knie en kregen we straf spul van hier want onze insectencrème uit België werkt hier niet zo goed.
Om 8u30 wandelde er een Uruguayaanse man in de lobby. Zijn naam was Rodrigo. Hij bleek onze gids door de Pantanal te zijn. Onze chauffeur Ivan bracht onze rugzakken naar de 4x4 en we konden vertrekken. De rit naar de Pantanal duurde ongeveer 3u. Onderweg zijn we gestopt voor een snackje en een drankje. Ik heb een overheerlijke pao de quejio gegeten en Michael twee Magnum-ijsjes. Een Guarana drankje erbij en dat alles voor maar 21 Real. Supergoedkoop.
Op het einde moesten we 54 km over een onverharde zandweg rijden. Niet zo goed voor het staartbeentje :-)!
Bij aankomst aan onze pousada, genaamd Pousada Aguape, waanden we ons in het paradijs. Het is hier zo mooi en vredig dat ik mijn tranen moest bedwingen. Langs de weg houden boeren hun paarden en koeien. Ieder heeft hier zijn eigen lodge en die van ons heet Garca. In de palmbomen zitten grote blauwe macaus en toen we gingen kijken waar onze privé-tafel was, liep er een dik schattig gordeldiertje in het gras. Zijn naam is Tony! En er is er nog eentje en die heet Andy. Ze snuffelen hier graag wat rond. Wat is het leven toch mooi en verrassend als je op reis bent en nieuwe dingen ontdekt. Ik zou Tony graag eens willen aaien. Dat mag maar best niet te dicht richting de tandjes gaan... Ik heb ook even in de hangmat gelegen en genoten van de macaus die vechten om nootjes. Er is ook een zwembad, een bar, een leuke souvenirshop waar ik een petje heb gekocht en een prachtig schaakbord met handgemaakte houten pionnen.
De lunch om 12u was overheerlijk. Het lekkerste en meest verse eten dat we al gehad hebben tot hiertoe. Een buffet met verschillende slaatjes, zoete aardappelfrietjes, een grote ham om af te snijden, vers aardbei-ijs, en nog veel meer. Om 15u10 werden we verwacht aan het schaakbord en kregen we vers acerola sap en huisgemaakte brownies. Overheerlijk! Daarna moesten we op een trapje om plaats te nemen op een 4x4 met bankjes en reden we richting het meer. Rodrigo had enkele vislijnen bij gemaakt uit bamboe. Daar was telkens een draad aan gespannen en een haakje aan bevestigd. Daar moest ik wel even mijn knop omdraaien want een haak in een vis proberen te krijgen, vind ik ook wel een vorm van dierenmishandeling...
Toen we aan het meer aankwamen, lagen er al meteen twee kaaimannen op ons te wachten. Eerst aarzelden we wel een beetje want we konden het gevaar niet zo goed inschatten. Maar als ze te dicht bij ons kwamen, dan tikte Rodrigo hen even aan met een bamboestick en dan gingen ze wat verder liggen. Deze activiteit was echt supercool. We hebben ongeveer twee uur gevist. Telkens moest er een stukje rauw vlees aan het haakje en dan moesten we proberen om iets te vangen. We hebben er samen 20 à 30 gevangen en verschillende soorten: piranhas met en zonder vlekken, aquariumvissen, eetbare vissen, enz. Enkel de piranhas hebben we aan de kaaimannen gevoerd. We hebben ze ook namen gegeven omdat de ene kaaiman al wat groter was dan de andere. Zo was er een Junior en een Senior. In totaal waren er drie. Soms maakten we een piranha met een draad vast en lokten we ze zo op het land. Als ze dan de vissen beetnemen dan hoorde we ze bijten, heel crunchy.
Rodrigo heeft ook veel verteld over de natuur op die plaats. Hij heeft er ooit een anaconda van 3 meter gezien. Er zitten ook otters en veel vogels. Ik zei ook dat je hier best niet in het water ging en dat je hier de perfecte moord kan begaan. Daarop vertelde hij een verhaal van een lokale gids die de zus van één van de boeren lastig viel. Hij schepte er tegen iedereen over op. De andere boeren waren dit beu en namen deze man mee op een boot, gaven hem bier en bezorgden hem een leuke avond. Daarna hebben ze hem vermoord en in het water gegooid. De piranhas hebben hem opgegeten. De botten zijn naar de bodem gezakt en zijn kledij kwam boven drijven. Het verhaal doet hier de ronde dat hij dronken was en uit de boot is gevallen maar iedereen hier weet wat er is gebeurd. Creepy story...!
Op de terugweg naar de pousada hebben we een half uurtje gewandeld. Plots zagen we een mannelijk wild zwijntje de weg oversteken en erna zagen we het vrouwtje met drie kleine zwijntjes. Superschattig! In onze kamer hebben we ook al diertjes gespot: een kleine kikker en grote spin in de douche haha.
Zo dadelijk worden we aan onze tafel verwacht voor het avondeten. Maar eerst...caipirinhaaaaa por favor!
