|
Mijn opdracht is volbracht, ik heb woord gehouden.
Dit door en dank aan:
- In de eerste plaats mijn vrouw Jaklien die mij toeliet mijn weg te gaan.
- Mijn kinderen Stephanie en Wim voor hun vele steun, de kleinkinderen Stan en Dora.
- De familie, vrienden en onbekenden met hun telefoontje, sms, mail of reactie op de blog.
- In het bijzonder Annette, hospitalière in La Coquille.
De morgen toen ik reeds de refuge verlaten had, riep ze me terug, pakte mijn beide handen vast, zong het pelgrimslied en eindigde
met de woorden "VA PELERIN, VA JUSQUE AU BOUT". Van toen af groeide iedere dag de overtuiging dat ik het zou halen. Had
ik het eens moeilijk, dan dacht ik aan haar woorden terug en putte weer moed om verder te gaan. Merci Annette.
Iedereen nogmaals BEDANKT!
El peregrino,
José
|
