Wat doet een mens op zijn laatste voorziene rustdag? Wel, eerst en vooral alles regelen voor de komende dagen want het weekend komt eraan en ook op maandag is er in Frankrijk veel gesloten. Het was ook de laatste dag met vrouw en kinderen, want de resterende zes weken zal ik die moeten missen. Zij rijden zondag terug richting België. Alle kledij wordt nog eens gewassen in de wasmachine, de haren en de baard worden geschoren en met vrouwlief ben ik ’s middags nog een restaurantje gaan doen. Gisteren heb ik mijn rugzak naar de schoenmaker gebracht, want die had enkele dringende herstellingen nodig. Deze namiddag mocht ik hem halen. Dit kwam goed uit, zo kon ik al mijn gerief  nog eens goed controleren en sorteren. Gisterenavond kwamen er nog 3 pelgrims toe op de camping. Deze ochtend hebben ze bij ons ontbeten. Ja, de solidariteit onder gelijkgezinden is groot. Morgen wordt het een lange etappe. Volgens mijn planning resten er nog 12 stapdagen voor de Spaanse grens. Dan begin ik aan het laatste deel, de ‘Camino Frances’, ik kijk er al naar uit! Naar het schijnt is het totaal anders dan de tocht door Frankrijk en dat kan ook niet anders. Ik wil eindigen met een tegenwoordig veel gebruikte uitdrukking: ‘We gaan ervoor’!
El peregrino José.