Mijn grootmoeder was naaister en toen ik geboren werd, heeft ze de zorg voor mij op haar genomen en is ze thuis beginnen werken. 

Mijn grootvader heeft gans zijn leven als arbeider, ploegbaas gewerkt in een fabriek waar ze pompen goten. Het was zwaar en vuil werk.

Mijn grootmoeder was altijd al een bezorgde, soms overdreven, meme en moeder en vrouw. Ze heeft zelfs mijn grootvader beetje teveel verwend! 

Eigenlijk heeft ze mij zelfs beetje teveel verwend, altijd vleesje zonder vet, korstjes van de boterhammekes, ... kleren klaarleggen, .... 

Mijn grootvader, was eerder een stille persoonlijkheid.

Zij is nu 83 en hij is 88.

Beiden zijn ze nog goed te been, al is pepe rapper moe en slaapt hij veel! Hij heeft altijd een lange slaper geweest hoor ;-)

Mijn meme, ja die denkt dan ook wel wat weinig na, dat zij nog zo oud niet is, met als resultaat dat ze niet altijd alles goed begrijpt.

Haar overbezorgdheid kan de rest van de familie soms wel ergeren hoor. 

Zij woonden toen in een doodlopende straat, eerder een ronde straat! In diezelfde straat woonde ook mijn mama haar oudste broer en de stiefbroer van mijn grootmoeder.

Ja, haar vader is vrij vroeg gestorven en haar moeder had iemand anders leren kennen, waarmee ze nog een dochter en een zoon gekregen had.

Uiteindelijk stierf haar moeder, mijn overgrootmoeder dus, als ik 6 maand was. 

Ik was dus een viergeslacht! Ik heb er nooit een foto van gezien, want blijkbaar zijn daar schermutselingen rond geweest. 

Mijn nonkel langs vaders kant, had er foto's van genomen maar die waren blijkbaar mislukt, dus kreeg die alle schuld op zich. Dat was al één van de vele mispunten tussen beide familie's.

Mijn grootmoeder hield café en na een tijdje zijn ze ook daar gaan wonen.

Ze was iemand die veel beloofde maar nooit niks waarmaakte! Zeker niet naar mij toe!

Ik heb wel duizend fietsen gekregen en héél veel goudwerk! Wel, ik heb 1 waardevolle armband, oorbellen en een kruisje gekregen... Fietsen, nooit gezien! Toen ik geboren werd, had ze tegen mijn moeder verteld dat ze een spaarboekje geopend had voor mij. Waarheid! Daar ging ze alle maanden een kleinigheidje op storten. Toen ik 18 werd en alleen ging wonen, zei ze me dat ik dat spaarboekje mocht hebben en dat er veel op stond. Voor mij had dit niet echt belang maar ... toen ze me het gaf, zag ik dus dat er sedert de geboorte van mijn broer niks meer bijgekomen was. Waarom, dat weet ik niet!

Mijn grootvader heeft altijd hard gewerkt als arbeider bij verschillende firma's. 

Het café was een soort van "bruin" café zoals ze de dag van vandaag genoemd worden. Het waren meestal dezelfde stamgasten die er waren en in die tijd was het nogal een rokerige en oude zaak. Er werden daar kaartavonden en biljartavonden gehouden en later ook kwamen ze er voor duivenmelkers. Dat was de taak van mijn grootvader!

Tussen mijn grootouders heeft het nooit geboterd, het was eerder zoals bij mijn ouders. 

Op latere leeftijd hebben ze wel nog een huis gebouwen en van toen ze daar woonden, leefden ze gescheiden van tafel en bed.

Rond de leeftijd van 65 jaar heeft mijn grootvader dan iemand anders leren kennen, en is thuis weggegaan. Mijn grootmoeder besliste toen van te scheiden maar ze heeft dit ingetrokken want grootvader wist precies net iets teveel van wat ze in kas had, al dan niet in het wit verdiend. Dus hebben ze mekaar maar hun gang laten gaan.

Mijn grootvader heb ik nog één keer gehoord, toen mijn zoon geboren werd. Hij ging eens langskomen maar hij is er nooit geraakt.

In die tijd is zijn toenmalige vriendin ziek gevallen, kanker en heeft hij voor haar gezorgd! Met verloop van tijd is hij beginnen dementeren en is die vriendin voor hem beginnen zorgen, tot zij zelf gestorven is.

Aangezien hij zwaar dement was,  is hij geplaatst in een rustoord. Hij had nog 1 zoon die wekelijks bij hem op bezoek ging, de rest keek niet meer naar hem op; Hij is daar toen gestorven.

Een paar jaar later is ook mijn grootmoeder gestorven. Zij was al gestopt met café en één van haar zoons had het overgenomen. Door haar zware rookgedrag waren haar longen kapot en dat heeft uiteindelijk tot de dood geleid. 

Het erge aan het ganse verhaal is, dat de familie beslist heeft van ze samen in één grafkelder te leggen, terwijl ze verdorie nooit overeengekomen hebben én apart leefden! Schandalig!

Het was een klein rijhuisje met een lange smalle tuin. Veel herinner ik me niet meer ervan, want rond mijn 3 a 4 jaar zijn we verhuisd.

Op t pleintje was het 2 maal in t jaar kermis, handig dus! 

Onze tuin paalde aan de tuin van een jongen, en die speelde veel badminton!

Ik had toen superveel pluimpjes ;-)

Van binnen in het huis herinner ik me niks meer, en ik denk ook niet dat er veel foto's zijn, dus jahh.

Mijn broer werd geboren eind 1980 en is dus een 6-tal jaar jonger dan ik.

Ik zat in het eerste studiejaar en ik was O zo fier dat ik een zusje of broertje kreeg! Ik ging een klein mamaatje kunnen zijn! 

Maar ja, dat was minder waar natuurlijk! 

Hij werd geboren met klompvoetjes en een lui oog en heeft in zijn baby tijd en kindertijd wel heel wat meegemaakt dus.

Hij was natuurlijk het "manneke" dat alle compassie verdiende. 

Ik herinner me nog goed de gipsen die hij aan had. Telkens een paar weken gips, een week zonder ... en zo heeft hij dan uiteindelijk ook leren lopen.

Zijn oogje werd geopereerd toen hij een jaar of 4 was en dat beeld blijft me ook nog altijd bij. Hij lag in de Groene Briel in Gent en ik ging hem bezoeken met papa. Maar hij was ook besneden en dat vond ik dus nogal een akelig zicht. 

Alles is wel goed gekomen met hem.

Integenstelling van mij, is hij opgevoed bij een onthaalmama en daarna bij de moeder van mijn ma. Hij ging ook nooit naar dezelfde school als ik, al had ik zo graag voor hem gezorgd!

Hij was eigenlijk al een kleine verwende etter van kleins af aan. Hij vond het zalig, als ik eens thuis was, om mij te plagen en te pijnigen. Ganse haardossen trok hij uit!

Toen hij 12 jaar was, was ik door omstandigheden het huis al uit en heb ik hem dus een tijdje niet gezien.

Hij is toen naar het Don Bosco college gegaan, maar welke richting hij deed weet ik niet. 

Een aantal jaar later is hij op het verkeerde pad gekomen, door werkmakkers. Hij heeft zeer diep gezeten, maar is er wel bovenop gekomen.

Toen is ook het contact met mij teruggekomen al liep dat niet van een leien dakje.

Hij is nogal een eigenzinnig iemand, heeft nooit tijd en goesting voor een ander en laat nooit iets van hem horen. Respect is bij hem ook ver te zoeken en een beetje steun al evenmin. 

Een goeiedag, heeft hij nooit leren zeggen, hij loopt je liever voorbij.

Hij was een heel klein en tenger ventje toen hij geboren was, iets te vroeg geboren en woog maar 1,6 kg. Dat zou je hem op latere leeftijd niet meer aangegeven hebben want hij was eerder aan de mollige kant geworden ;-)

Hij was op school de primus van de klas en behaalde dus superscores! Behalve voor godsdienst, dat was echt zijn ding niet, haha.

Hij heeft altijd een hele mooie job gehad in een grote vrachtwagenfabriek. Hij was daar technisch tekenaar en kaderlid. Een mooie functie!

Hij was en is geliefd bij al zijn vrienden, al zijn dat niet altijd even "goede of ware" vrienden. Iedereen kent hem en hij kent iedereen. 

Het nadeel was natuurlijk dat hij die vrienden niet thuis ontmoette, maar eerder in t café. Hij dronk graag en soms té graag een pintje. Na jaren is dat eigenlijk wat uit de hand gelopen. De biertjes werden zwaarder alcohol. In het begin in t geniep en daarna maar in t zicht. Daardoor heeft hij dus een alcoholverslaving gekregen.

Halfweg de jaren 80 werd het plots allemaal heel somber voor hem en de vooruitzichten waren niet goed.

Op een dag kreeg hij een hartaanval op zijn werk, niet ernstig maar een verwittiging. Papa kwam naar huis, ging naar de dokter ... en kreeg erge resultaten! Stoppen met roken en drinken!

Dat roken dat ging toch wel tamelijk vlug, al herviel hij soms eens, maar de drank .... nee een ramp.

Na de eerste zware operatie, was hij wel wat banger geworden. Hij had verstopte aderen in zijn lies.

Een paar hartaanvallen later, kwam er ook een tweede operatie en nog een volgende en nog een volgende .... en uiteindelijk heeft hij de drank vaarwel gezegd.

Voor hem was dat een zeer moeilijke periode, en ik was net in de puberteit en had een vriendje ...

En mama, ja die deed er heel wat bovenop om mij het leven zuur te maken en hem daarvoor te gebruiken.

Eigenlijk was hij iemand die nogal goedgelovig was, altijd op zoek naar respect en liefde én veel nood had aan vriendschap. En soms deed hij dat op de verkeerde manier. Hij stond altijd voor iedereen klaar en deed alles om ook maar wat te verkrijgen.

Bij vele mensen lukte hem dat ook, maar bij mijn moeder, nee, zij boorde verder ...

Na een jaar of 5 zonder alcohol, is hij hervallen. Niet goed dus! Hij heeft toen ook maag - en darmkanker gekregen en is daar wonderwel bovenop geraakt. 

Nu, op zijn 62 jaar is het erg gesteld met hem, héél erg! Zijn toestand is al een paar weken kritiek en zijn geheugen is zwaar aangetast ...

Papa, jij bent en was mijn god! Blijf vechten want dit verdien jij niet! Ik wil je niet kwijt!

Ik zou moeten zeggen mama, maar dat heeft een totaal andere mening voor mij.

Moeder is degene die me op de wereld gezet en voor de rest ...

Mijn moeder is geboren als derde kind in een gezin van 6. Ze is geboren in 1951

Ze heeft nog 1 oudere broer en had ook nog een zusje die gestorven is. Haar zusje stierf op 9 maand aan de stuipen. Zij heeft haar nooit gekend.

Na haar zijn er nog 3 broers gekomen.

Hoe haar studies waren weet ik niet, ik weet enkel dat ze handel gedaan heeft en dat ze daar heel goed leren koken heeft.

Koken is dan ook één van haar enige goede kanten. 

Ze heeft altijd gewerkt in een boekenbedrijf samen met een tante van haar. 

Na jaren is dat boekenbedrijf beginnen verlies boeken en moesten er koppen rollen. Door haar grote mond en mede door een zogezegde laffe zet van haar tante, is ze ontslagen. Ze was toen al op een leeftijd dat ze aan geen werk meer kon geraken en is dus op de stempel geraakt.

Ondertussen is ze op pensioen gegaan.

Qua karakter is ze iemand die perfect weet te manipuleren én is ze enorm jaloers. Daarvoor zet ze alle middelen in.

Respect voor haar medemensen heeft ze waarschijnlijk nooit geleerd

Eindelijk, na 38 jaar heb ik de moed gevonden om mijn leven te vertellen! Al zal dit zonder namen of toenamen zijn, kwestie van de privacy wat te behouden. 

Ik moet mijn verhaal ergens kwijt en ik wil stilaan naar de buitenwereld toe komen, omwille van de laatste belevenissen.

Dit zal me deugd doen en opluchten!

Het is te hopen dat vele mensen dit lezen en eindelijk beginnen in te zien wat er goed en wat er fout was of is.

In ieder geval is het de bedoeling om zowel lotgenoten te ontmoeten en ook andere mensen!

Dikke kus 

Mies

Op 12 februari 1974 ben ik geboren!

Wat ik daarvan nog weet? Eerlijk gezegd, van vertellen ja, ... maar zelf, neenee ik was een "normale" baby en mijn geheugentje bestond toen enkel uit wenen = eten of aandacht, moe = slapen én ademen! 

Mijn geboorte liep niet van een leien dakje! Ik was een 10 tal dagen overtijd en ja, ik heb het mijn moeder niet gemakkelijk gemaakt.

Meerdere keren en dagen ervoor kondigde ik me aan door loos alarm te slagen en meerdere keren moest ik dus nog wat wachten ...

Mijn moeder had al een paar maanden last van een chronische appendix en dat was niet anders tijdens de bevalling.

Volgens de verhalen was het een zware bevalling en moest ik een dag of 2 in de couveuse want ik zag wat geel. Mijn moeder had ook afgezien, maar wat er met haar mis was weet ik niet. 

14 dagen na de bevalling, moest ze dan uiteindelijk geopereerd worden en werd haar appendix verwijderd.

Mij verzorgen ging toen al moeilijk, dus wou mijn grootmoeder langs papa's kant inspringen om te helpen. Zij kwam elke ochtend naar ons toe, nam me uit bed, gaf me een badje, deed m'n kleertjes aan en gaf me eten. Toen mama het aankon, deed zij verder in de loop van de dag. 

's Avonds was dan het omgekeerde ritueel. Meme kwam terug, gaf me eten, waste me en deed mijn pyamaatje aan en stopte me in bed.

Na een paar weken, zei meme tegen mijn moeder dat het beter was om me 's morgens te komen halen en bij haar verder te verzorgen, zodat papa me 's avonds kon komen halen om bij hen te zijn.

En daar start mijn verhaal ...