vanaf nu schrijf ik hoe mijn leven na al deze gebeurtenissen verloopt

nooit had ik gedacht dat ik nog zou durven lachen, plezier in het leven hebben

zonder schuldgevoelens

ik vond dat ik geen recht meer had op een normaal leven

dat ik niet mocht lachen

want ik had een kind verloren

maar dat was buiten de para's gerekend

ze namen mij in hun groep op, ik werd een van hen

ze hielpen mij als ik het moeilijk had, stimuleerden mij, troosten mij

dank zij hen kan ik nu een gewoon leven leiden

en dat wil ik hier schrijven in de hoop dat mensen die ook een kind verloren hebben

terug leren te leven, dat men zich niet schuldig mag voelen als men lacht

het volgende deel van deze blog gaat over mijn leven NU

jacqueline

06-07-2015 om 10:01 geschreven door jacqueline  

05-07-2015 om 10:14 geschreven door jacqueline  

vanaf morgen ga ik verder

het was te warm om te schrijven

ik wens jullie een mooie zondag

jacqueline

05-07-2015 om 10:12 geschreven door jacqueline  

02-07-2015 om 08:35 geschreven door jacqueline  

02-07-2015 om 08:32 geschreven door jacqueline  

na de plechtigheid was er een koffietafel voorzien

zo kon iedereen wat bijpraten

velen die Gert gekend hadden waren blij elkaar na zoveel jaren weer te ontmoeten

ook de gouverneur en schepene bleven gezellig meezitten en praten

ik voelde me opgelucht , alles was goed verlopen

voor mij was het een opdracht die volbracht werd die dag, net zoals naar Kigali gaan

 ik voelde me gelukkig, ik was samen met de vrienden van Gert,

samen met hen die hem nooit vergeten hadden maar niet goed wisten hoe in contact

komen met mij, er waren er ook die destijds op de begrafenis waren en zich niet konden

herinneren waar die had plaatsgehad

we hebben nu contact via FB en dat geeft een goed gevoel

heb ik eens een moeilijke dag dan schrijf ik het gewoon en er is altijd iemand die

me weer weet op te beuren

bedankt aan allen om dit alles waar te maken

jacqueline

30-06-2015 om 08:12 geschreven door jacqueline  

29-06-2015 om 08:24 geschreven door jacqueline  

het is zover

vandaag wordt het Gert zijn dag

zijn makkers komen hem groeten

laten hem weten dat ze hem niet vergeten zijn

ook onze gouverneur en de schepene komen je groeten

ik ben echt zenuwachtig, het zal niet makkelijk voor me zijn

om een moedige mama te zijn

eentje waar jij trots op kan zijn

maar ik ga mijn best doen

aan het kerkhof in Hasselt was de samenkomst

je vrienden, je paravrienden, mensen die je nog als kleine jongen gekend hebben

ze waren er allemaal

in stoet gingen we naar je graf

de gouverneur hield een toespraak alsook de schepene van de stad Hasselt

de para's kwamen je groeten en hadden ook een toespraak voorbereid

daarna werd de Last Post geblazen

nu zit ik te huilen terwijl ik schrijf

het was dan ook zeer emotioneel, het was toch slikken om niet in huilen uit te barsten

heel even heb ik traantje gelaten, maar dan zag ik al die vrienden en wat ze voor je gedaan hebben

ik heb mezelf even tot de orde geroepen en toen ging het weer beter

er werden bloemen gelegd door de gouverneur, door de vrienden

en een wit roosje van mij, voor mijn wit roosje

jacqueline

29-06-2015 om 08:19 geschreven door jacqueline  

geen stem

geen woorden

alleen

gedachten

jacqueline

28-06-2015 om 15:35 geschreven door jacqueline  

27-06-2015 om 07:23 geschreven door jacqueline  

27-06-2015 om 07:21 geschreven door jacqueline  

na enkele weken kreeg Marc Benaerts officiaal bericht dat de plechtigheid mocht doorgaan

op het kerkhof aan Gert zijn graf

iedereen was gelukkig

er werden plannen gemaakt hoe het allemaal moest verlopen

de gouverneur zelf en een schepen van de stad Hasselt zouden komen

de gouverneur had Gert persoonlijk goed gekend, ze waren beiden bij de basket in Runkst geweest

er zouden vaandeldragers aanwezig zijn, ook werd er gezocht naar een klaroenblazer

teksten werden geschreven om voor te lezen

de para's oefenden hoe ze hun eer aan Gert wilden bewijzen

kortom iedereen droeg zijn steentje bij

de dag van de herdenking zou plaats hebben op 25-10-2014

ik keek er met gemengde gevoelens naar uit

eindelijk na zoveel jaren zou Gert zijn herdenking krijgen

jacqueline

26-06-2015 om 07:50 geschreven door jacqueline  

het volgende dat ik wilde bereiken was een herdenking voor Gert

na de begrafenis bestond Gert niet meer

niemand praatte er nog over

op tv waren regelmatig herdenkingen of werd er nog gepraat over degene die het leven

lieten in bevolen dienst

over Gert niets, geen woord, geen schrijven, gewoon de vergeethoek in

het deed zo pijn, voor hen bestond je kind niet meer, hij was maar milicien, de rest waren de helden

dus ik schreef opnieuw in de groep para's wat me zo verdrietig maakte

dadelijk kwam er reactie, ook zij vonden dat dit niet kon

er werd geschreven, hulp gevraagd om het te realiseren, dit schrijven werd weer gedeeld

en jawel hoor we kregen reacties , maar er kwam heel wat bij kijken

Marc Benaerts schreef naar het stadsbestuur van Hasselt om toelating te krijgen voor een plechtigheid

we wilden de plechtigheid laten doorgaan aan het graf van Gert

het was nu afwachten wat er in Hasselt beslist werd

jacqueline

25-06-2015 om 22:15 geschreven door jacqueline  

na Kigali kwam het idee om een herdenkingsplechtigheid voor Gert te houden

dit is het volgende waar ik nu wil over schrijven

foto's delen

mensen bedanken die dit alles hebben gerealiseerd

jacqueline

24-06-2015 om 07:43 geschreven door jacqueline  

24-06-2015 om 07:34 geschreven door jacqueline  

24-06-2015 om 07:26 geschreven door jacqueline  

ik heb meegenomen

en ik heb losgelaten

het laatste stukje

van de puzzel

heeft zijn plaats gevonden

jacqueline

24-06-2015 om 07:23 geschreven door jacqueline  

23-06-2015 om 08:54 geschreven door jacqueline  

mijn schrijversnaam bij sabam is aline

22-06-2015 om 15:39 geschreven door jacqueline  

zoekend naar dat iets

vergaan in het niets

geen vingerafdruk

geen spoor

niets

jacqueline

22-06-2015 om 08:49 geschreven door jacqueline