dinsdagmorgen om acht uur moest ik op het vliegveld zijn, dan zou ik toelating krijgen
om het te betreden
Rie had foto's van in 1991, ik wist dus ongeveer de juiste plaats waar het gebeurd was,
ik had een punt om me naar te richten
in de hall vroegen we om op het vliegveld te mogen gaan
we mochten niet
ik kreeg een huilbui die niet te stuiten was want die namiddag vertrokken we terug naar België
er moest zogezegd een schriftelijke aanvraag gedaan worden en die moest dan goedgekeurd worden
toen maakte Tim zich echt boos, hij kreeg het zover dat de pleincommandant enkele telefoontjes deed
een tijdje nadien kwam hij terug en kregen we toelating om het vliegplein te betreden
mijn hart zat in mijn keel
wat er toen allemaal door me heenging is niet te beschrijven
ik heb gehuild, Gert zijn naam uitgeschreeuwd, op de grond gelegen, de grond aangeraak
ik heb me gewoon laten gaan, al wat ik die 23 jaar had opgekropt heb ik er daar uitgeschreeuwd
nadien was ik doodop, een beetje versuft
de pleincommandant beloofde me dat wanneer ik zou vertrekken in de namiddag hij persoonlijk
afscheid zou komen nemen van mij, ik geloofde het niet, maar ja hoor hij was er, dat gaf toch een goed gevoel
ik had ook wat steentjes meegepikt en toch iets tastbaars te hebben, ik had het aan Rie verteld en die keek al zo eigenaardig
toen we terug in het hotel waren liet hij me een steen zien, groot en mooi, hij had er ook nog een deel die wat kleiner waren
de grootste steen staat nu op Gert zijn graf
de kleinere heb ik in een vaas gedaan met een kaarsje er op, dat ik regelmatig brand
jacqueline
20-06-2015 om 00:00
geschreven door jacqueline 
Categorie:Poëzie
|
