Gewijzigde berichten: Inhoud blog 7 is totaal nieuw (12/09; 5(31/8) en 6(30/8)
Gorilka/Wodka: nog geen bod.
12-09-2010
7. Een onvoorstelbaar goede moeder!
Сьогодні о 11. 38. Померла. Маруся з Новосілки. 10/09/20.10 20:22
Vandaag om 11:38 uur. Overleed Maroesja van Novosilku 10/09/20.10 20:22
Dit droevige kort SMS berichtje riep bij mij vele herinneringen op van jaren geleden. Maar in de eerste plaats een gevoel van vreugde-verdriet. Juli laatst leden was ik nog bij haar op bezoek en ik wist: dit is de laatste keer dat ik haar zal zien. Geschrokken en met veel pijn en onmacht in het hart vroeg ik mij toen af : welke kracht schuilt er in een moeder om haar zwaar gehandicapt kind 16 jaar lang met zoveel tedere liefde te verzorgen?
Van mama Olga kan veel geleerd worden. Elk jaar opnieuw was ik versteld van haar optimisme. Ik heb haar nooit horen klagen en ze was steeds blij gezind. Zij zou alles gegeven hebben wat in haar was om ook nog anderen te helpen in nood. Dit als medewerkster van Надія (Hoop) een Oekraïense vereniging tot ondersteuning van moeders met een gehandicapt kind.
Als ik dit stukje schrijf dan is het om Olga en alle moeders/vaders met gehandicapte kinderen te eren. Zij zal het wellicht nooit lezen, maar wie dit leest zal zoals ikzelf het wonder van de liefde aanvoelen dat uitgaat van deze moeders/vaders. Alzo worden zij een stukje meedragen in het hart van de gevoelige lezer! Ook als is het maar even.
Vele jaren terug ontmoete ik Olga bij Nadja. Hoelang geleden kan ik mij niet juist herinneren. Olga bracht mij een bief die ooit vertaald werd uit het Frans.
Zij deed haar verhaal: Ik ben weduwe heb drie kinderen en het jongste meisje, Maroesja, is zeer ernstig gehandicapt. Mijn man is onlangs overleden en verkeer hierdoor in een erg penibel situatie. Ik heb gehoord dat jullie van Belgie zijn en Nadja helpen. Daarom zoek ik ook wat hulp bij jullie. Geen rechtstreekse ondersteuning maar hulp bij het opsporen van een nicht, in België of Frankrijk, van de moeder van mijn overleden man.
De brief was het enige vertrekpunt. Geen adres noch stad of dorp maar wel een plaatselijk telefoonnummer en het feit dat ze mogelijks in Kerven (slechte vertaling) verbleven.
Ze vertelde ook het verhaal van Maroesja. Het bleek aanvankelijk een erg levendig en normaal kindje tot het op driejarige leeftijd ernstig ziek werd met erg hoge koorts. Het werd opgenomen en kreeg een injectie die later fataal bleek. Vanaf die dag leefde Maroesja als totaal afhankelijk van haar mama. Spreken kon ze niet, een weinig horen en communicatie was uiterst moeilijk tenzij met haar lieve mama, broer en zus. 13 jaar bleef zij dag en nacht in bed en was van alles en iedereen afhankelijk.
Een foto genomen in 2006:
Thuis gekomen ben ik onmiddellijk aan het werk gegaan. Mijn zus, een kinderverzorgster, was bereid om te helpen zoveel als mogelijk. Zij deed dit tot ze overleed aan kanker. Eenmaal was ze met mij ter plaatse op bezoek. Ik zag dat ze het, net als ik, moeilijk had vanwege de onmacht en het besef niet meer te kunnen ondernemen.
Al vlug heb ik het telefoonnummer van de brief kunnen achterhalen en kon ik contact opnemen met de dochter van de gezochte nicht. Er werd een afspraak gemaakt met D. en J. ergens tegen de Franse grens. Alles werd meer en meer duidelijker.
De moeder van D. (nicht van de moeder van de man van Olga) had oorspronkelijk de Poolse nationaliteit en woonde in dat deel van Polen dat nu Oekraïns grondgebied is. Contact met Oekraïne voor de val van de muur was moeilijk maar zelf wilde ze ook niet grasduinen in het verleden. Na haar overlijden wilde haar enige dochter D. op zoek naar haar wortels en familie. D. en J. hadden ooit enkele jaren terug een brief meegegeven met Stefaan, een Oekraïner, die bij hen gelogeerd was als lid van een Oekraïense dansgroep die optrad in de streek. Ze verzochten hem hun familie op te sporen.D. en J. hadden niet meer gedacht nog ooit iets van hem te horen. Tot de dag dat wij met de brief bij hen aanbelden.
We vertelden uiteraard het hele verhaal, alsook een uitgebreid relaas over de moeilijkheden van Olga. Ze waren onmiddellijk bereid om Olga financieel te helpen en bleven dit doen tot op de dag van vandaag. Diezelfde zomer hebben we elkaar bij Olga ontmoet. Het waren onvergetelijke emotionele momenten. Voor hen bleek het echter niet mogelijk om nog meerdere keren de reis te ondernemen omwille van gezondheidsredenen. Ik was sedertdien jaarlijks voor hen zowat de postbode tussen Olga en D. en J.
Vandaag is het stil! Maroesja is niet meer en zoals ik zei: ik ben verdrietig maar ook ergens gelukkig omdat ze verlost is van haar pijn. De minste beweging deed haar kreunen niettegenstaande de liefdevolle verzorging van haar mama. Onvoorstelbaar, onnoemelijk de liefde van deze wonderbare mama voor haar kind zoveel jaren lang!
Voor hen die geloven nu een engel in het Hiernamaals, een weerzien met haar papa, haar grootouders, mijn zus en zo velen . Voor eeuwig verlost! Nu kan Maroesja op haar beurt zorg dragen voor haar wonderbare heilige moeder! Maroesja zal dit doen met even veel tederheid en liefde zoals zelf 16 jaar lang geleerd en ondervonden?
Ik wil toch nog even zeggen dat de gezondheidszorg in Oekraïne niet te vergelijken is met hier. De inspanning tot verzorging van deze kinderen mag je vermenigvuldigen met 2 tot 3. Het leed van al deze moeders/vaders blijft uiteraard hetzelfde. Mogelijk schrijf ik daar later ook nog iets over.
Ja er zijn ook vaders met eenzelfde liefdevolle inzet! Ik ken er persoonlijk.
Aan Olga zeg ik dank, dank, dank, duizendmaal dank
