Hallo daar, ik ga voorlopig maar door met typen in Word, binnenkort zal mijn blog dan wel in één sprong van 0 naar een hele pagina gaan… Zoals ik al zei, welkom aan echte lezers.

Mijn inleiding heeft eigenlijk niet veel over de bedoeling van mijn blog verteld, wat volgens mij eigenlijk wel verwacht wordt van een inleiding, niet? Wel, dan vertel ik het jullie nu. Verwacht hier geen ongelooflijk speciaal geval, want zoals velen heb ik gekozen voor een dagboek-blog, en komt er dus voornamelijk geklaag over mijn 16-jarige leven. Heeft niet elke 16-jarige wat problemen? Ik heb er een hele hoop in elk geval. Ik weet dat er niets echt ernstig is, maar er zijn toch een heel aantal kleine dingen waar ik niet tevreden over ben.

Mijn ergste puberjaren heb ik gelukkig al overleefd. Ik was van het moeilijker type, zelfmoordneigingen enzo, klinkt dat extreem of zijn er zo veel pubers? Ik heb eerlijk waar geen idee of dat normaal was, maar nu wil ik leven hoor. Nog altijd niet tevreden met mijzelf, maar ik voel nu dat ik graag leef, no matter what. Ik hoop dat het zo blijft.

17-04-2011 om 20:04 geschreven door Wiske

Hey iedereen, toch wel typisch hé? Je maakt een blog aan en het volgende dat er gebeurt is dat je er dagenlang niets op kan schrijven wegens internetproblemen…

Eigenlijk zijn er twee problemen:

1.       Draadloos internet werkt ongeveer overal (hoewel nogal zwak) behàlve in mijn eigen kamer!

2.       Het kabelnetwerk werkt af en toe wel eens, maar we hebben maar één aansluiting voor mijn en ik, en meneer krijgt voorrang. Mijn lieve broer is de trots van de familie, studeert geneeskunde en heeft binnenkort examens, die waarschijnlijk wel weer goed zullen zijn. Zucht, ik ben een heel ander type, maar zou het minstens even goed moeten doen. Ik leg dat later nog wel eens uit…

Internetproblemen zijn hier niet nieuw hoor, ik zou er eerlijk gezegd eerder van opkijken als het internet hier eens wél werkt. Ligt aan het feit dat wij in een afgelegen boerengat wonen zeker… Acht jaar wonen we hier al, maar mijn broer en ik zeggen nog steeds dat we later weer in de stad gaan wonen. Daar zijn we geboren en daar speelde onze jeugd zich af. Hoe verschillend het daar is, niet alleen van omgeving maar ook van mentaliteit, dat kun je pas weten als je zo’n verhuizing meegemaakt hebt. Van een stadsgemeente naar een dorpje waar onze oude vrienden nog nooit van gehoord hadden. Wij ook niet trouwens.

Wij herinneren ons het verhaal altijd als: we reden verkeerd, kwamen in een doolhof terecht en vonden zo toevallig de perfecte bouwgrond. Een doolhof is het nog steeds, in het begin vonden we zelfs ons eigen huis niet meer terug, haha. En reken niet op je gps, want daarin bestaat onze straat niet eens!

17-04-2011 om 20:03 geschreven door Wiske