30-11-2011 om 10:21 geschreven door Wiske

Het zit zo: te veel eten komt door te veel eetlust. Wie minder honger heeft, gaat automatisch minder eetlust hebben en dus minder eten. Sommige mensen roken omdat dat het gevoel van honger zou verminderen. Maar wat als je er nu gewoon voor zorgt dat je nooit echt erge honger hebt, door gewoon wat vaker, maar dan wel wat minder te eten?

Verdeel je dag in stukken, op een manier die voor jou werkt. Eet bijvoorbeeld telkens een kleine hoeveelheid om 8 uur, 10 uur, 13 uur, 16 uur, 19 uur. Na 19 uur eet je best niets meer, omdat je ’s avonds vaak minder beweegt en er dus ook niet veel vetten meer verbrand worden. Voor sommigen zal het dan nodig zijn om de laatste keer iets meer te eten, zodat je ’s nachts niet wakker ligt of ’s ochtends veel te veel binnenpropt…

Het resultaat dat ik verwacht? Door continu een klein beetje voedingstoffen aan je lichaam te geven, ga je nooit echt meer een grote honger voelen, dus dit soort van dieet lijkt mij zeker makkelijk vol te houden. En doordat je met beetjes eet en daartussen voldoende in beweging blijft, is het technisch gezien onmogelijk dat je lichaam nog te veel vetten opslaat. Alles wat je eet wordt nu op een goede manier benut, dus je zorgt niet voor een onnodige reserve.

Dus zeg mij maar eens; waarom zou dit niet werken? Ik heb dit hele plan trouwens herontdekt op de site van MSN lifestyle, waar ook duidelijk staat waarom dit een beter effect geeft dan jezelf te gaan ondervoeden. Voor wie geïnteresseerd is, zeker lezen, want het zit eigenlijk heel logisch in elkaar allemaal! Kijk op http://lifestyle.be.msn.com/ .

27-07-2011 om 15:17 geschreven door Wiske

• Gaan bowlen als 'afsluiter van het schooljaar' (voor vriendinnen dan). Zoals altijd eerst rampzalige score (goot...) en tweede beurt plots bijna gewonnen. Klasgenoot waar ik veel aan gehad heb bij overstap naar middenjury toevallig teruggezien. Maakte mij vrolijk. Veel schrale foto's getrokken.
• Naar cinema geweest in Turnhout. Middelmatig grappige film "Hall Pass" gezien. Met ons drieën compleet verloren gelopen op weg naar het station. Bleek achteraf maar 5 min. stappen te zijn in de andere richting... Wel goed met onszelf gelachen toen we in the middle of nowhere uit de bus naar Nederland(!) werden gegooid.
• Nog eens naar Turnhout geweest om te shoppen (want na vorige keer heel de stad kunnen zien & beoordelen, haha.), vriendin van school wat gerestyled (zonder dat zij het besefte...moet kunnen). Zelf niet veel gekocht, maar haar wel wat mooie outfits kunnen aanmeten. Veeel beter. Verder Twilight Deel 3 gekocht, met 3-voor-25€-actie. We waren met vier, 2 anderen kunnen overtuigen een film te kiezen, zodat ik goedkoper Eclipse kon krijgen. :) Eigenlijk niet zo'n fan meer (dankzij TVD), maar kan gewoon niet tegen onvolledige verzamelingen.
• Eindelijk eens een eigen bankrekening geopend. Omdat het duidelijk werd dat ik anders het ondertussen redelijk hoge bedrag dat mama mij ging terugbetalen, nooit terug ging krijgen... Had natuurlijk handtekeningen van mijn ouders nodig (mama zei van niet). Waardoor er na een maand nog geen rekening is, maar morgen ga ik dat eindelijk regelen!
  
• Naar Gent geweest, om te winkelen en de stad te bekijken (sommige vriendinnen willen misschien daar studeren). Mooie stad, veel winkels, maar niet veel gekocht omdat het nog geen solden waren. Enorm warm weer, zalig. Mooie foto's getrokken.  Blij dat ik VV nog eens zag. 's Avonds GSM wel laten liggen op trein, nooit meer terug gezien...
• Nieuwe GSM gekocht, ouders hebben helft betaald. Was niet zo duur, maar toch wel sjiek -> touch enzo; betere camera; beter geheugen. Of met andere woorden: Lg Cookie Plus. Ouders vonden het schandalig dat ik nu in de plaats van mijn vorige een veel betere kreeg...Maar ja, hij paste binnen het budget!
  
• Feesten gehad van de fanfare. Yverig gaan meehelpen. Betekent: 's ochtends glibberige mosselen kuisen, 's avonds achter de toog helpen. Was een ramp. Heb mensen vaak het verkeerde gegeven of te veel aangerekend. Desondanks mij toch nog geamuseerd, want nog later mochten we altijd zelf meefeesten. Mij wel dik belachelijk gemaakt bij La Bamba (wist niet wat de 'officiële kus-manier' was); maar toch: leuk.
• Na 3 dagen continu werk & fuif, wat rustiger aan gedaan. Terug wat gestudeerd. Tussendoor heel seizoen 1 van Vampire Diaries opnieuw bekeken, maar dan samen met mijn zussen. Zou het nog makkelijk een derde keer kunnen zien!
  
• Eindelijk van de solden kunnen genieten in het shoppingcenter. Met heel het gezin, behalve broer. Redelijk veel gekocht. Jammer genoeg vooral zomerkleding, nu niet bruikbaar. Achteraf wel de trui die ik aanhad laten liggen in een winkel! Ook nooit meer teruggezien.
• Nog eens gaan shoppen met Shoe. Kreeg niet veel geld meer, mama kon niet lachen met mijn 100ste verloren voorwerp. Toch nog een aantal dingen gekocht, zoals reuk waar ik nu al misselijk van word... Maar ook wel heel goede nagellak-set van H&M. Al zie ik het verschil niet echt tussen het groen en het blauw. En schoenen! = sowieso verslavend.
  
• Brief van Assi beantwoord, die in FR zit. Heb voor haar verjaardag er een heel pakket van gemaakt met oorbellen en een single die ze graag wou (stond subtiel in haar brief). Met haar papa gebeld zodat hij die single niet al kocht. Ons plan is volledig geslaagd, volgens sms van Assi. :)
• Oud recept teruggevonden van cakejes waarmee een vriendin vroeger altijd trakteerde. Was in mijn herinneringen overheerlijk, die wortel en appelsien. Maar oneindig veel geknoei leverde walgelijke brokken met sterke gistsmaak op. Heb ze allemaal moeten weggooien.
• Een halve dag enorme spierkracht moeten gebruiken! De ondergrond van ons tuinhuis moest gelegd worden (8 jaar na de verhuizing eindelijk aangeschaft!). Kruiwagens zand & "stabilisé" moeten rondrijden, zware stenen moeten laden. Maar ik ben best wel sterk, iets waar ik best wel trots op ben! Heb de verwachtingen weer eens kunnen overtreffen en de vooroordelen tegenover vrouwen wat kunnen afzwakken, haha. :) Volgende dag natuurlijk wel even last gehad, maar ging snel weer voorbij.
  
• Ap was ook in FR, maar nu teruggekomen. Samen film gaan halen in videotheek, waarvan we ons herinnerden dat Assi hem grappig vond. Thuis bleken zussen brownies te willen maken, dus wij meegebakken. Deze baksels waren wel perfect gelukt, delicious! Film was redelijk saai...
• 'Barbecue' gehad met de familie. Door regen echter niets van in huis gekomen. Wel leuk kaartspel ontdekt: 1000 kilometer. Veeel te veel gegeten die avond, word misselijk als ik er terug aan denk...
• Met zussen zelf popcorn gemaakt van gedroogde maïs, voor tijdens Vampire Diaries, ondertussen seizoen 2. We wilden echte cinema-popcorn, dus hebben wat ingewikkeld gedaan met suiker, wat voor de helft lekkere en voor de helft aangebrande popcorn opleverde. TVD kwam tot een echt weenmoment, break-up van het "trio-huishouden" enzo (Damon-citaat, haha).
• Update van Shoe ontvangen over de fanfarereis naar Oostenrijk (waar ik als ongeveer enige niet mee naartoe mocht! Even ferm kwaad geweest op middenjury). Maar nu misschien toch van gedachten veranderd. Was blijkbaar op dag 1 al zo'n zatte en sletterige boel. Drinken en fuiven is leuk, maar dat leek er precies compleet over te gaan...
• Met nonkel, neef, zussen naar laatste Harry Potter gaan kijken. In 3D. Herinnerde mij niet veel meer van deel 1, maar was wel indrukwekkend eigenlijk. Einde was anders dan broer ons verteld had (anders dan in boek dus? Heb ze eigenlijk niet gelezen...).
• Echte oma-dag gehad: zo met oude foto's bekijken en herinneringen ophalen. Toch altijd leuk om die dingen nog eens terug te zien. Oma deed geweldig voorstel voor een reis naar Portugal in september, maar heb dan examens... Wéer frustratie door middenjury!
• Met 'lotgenoot' ge-msn't over middenjury. Wel blij dat ik iemand gevonden heb in ongeveer dezelfde situatie. Voor de rest ook mail ontvangen van ex-kandidaat, met uitgebreid verslag. Aan beide wel veel gehad!
• Film gezien met Ian Somerhalder (Damon) in de hoofdrol: Wake (2007). Ben echt ziek geobsedeerd aan het geraken met hem. Maar was wel een grappige film.
• Bewust niet mee gegaan naar bezoek aan moeke. Had echt geen zin. Bij thuiskomst van de rest wel weer overladen met cadeaus: na de stijltang van vorige keer nu ook een krultang, en een miniatuur 'bakfietsje' om juwelen in te doen. Natuurlijk hadden mijn zussen de leukste kleur al voor zich gekozen, dus ik pak de witte. Maar eigenlijk wel tevreden mee. Zussen merken dat en willen plots ook de witte. Weer heel de avond ruzie voor iets über-stom. Mijn zakgeld is trouwens ook weer wat aangevuld. Iemand zou hen wel eens moeten zeggen dat liefde niet te koop is...
  
• Eindelijk mijn saxofoon nog eens vastgepakt. Was hem wat uit het oog verloren. Had gehoopt dat de liefde ging terugkeren, maar het viel eigenlijk tegen. Had precies de fut niet om iets fatsoenlijk te spelen...
• Opgezocht hoe ik mijn wenkbrauwen eens perfect kon epileren. Met de pincet de strijd aangegaan (maar eigenlijk niet pijnlijk! Eerder masochistisch goed gevoel? Raar, I know...). Het verschil is niet enorm, maar ziet er toch wat verzorgder uit. Zoek alleen nog betere kleur bijwerk-potlood, want vind ze niet vol genoeg (licht & donker blond dooreen = schijnbaar lege plekken in wenkbrauw).
• Een enorme dosis Chromeo-liedjes op mijn iPod gezet, wat andere brol eraf gesmeten. Vind het zelf heel raar dat ik plots van jaren-'80-discomuziek houd, maar goed, het is nu zo. :) Kan ik nu mooi naar gaan luisteren met mijn rood-met-witte-bolletjes-headphone, die ik gespaard heb bij de Humo! (Was spaarkaart natuurlijk wel weer kwijt, maar ben er toch in geslaagd het voor elkaar te krijgen...). Voor de rest is mijn Sugababes-liefde nog altijd even groot & ben ik Krezip aan het herontdekken. Sugababes: veel beter dan die stomme naam doet vermoeden. Niet zo'n stomme girlsband als je zou denken. In ieder geval vroeger toch niet, nu wel... Krezip: Hollands groepje van jongeren, die geniaal zijn in muziek en plezier in het maken ervan met elkaar te blijven combineren, wat tegenwoordig zeldzaam lijkt?

26-07-2011 om 22:03 geschreven door Wiske

Ten eerste moet ik vertellen, voor wie mijn blog toevallig wat aan het volgen was, dat alles (eigenlijk al lang) terug helemaal goed is tussen Shoe & mij. Ik ben uiteindelijk toch niet naar die fuif gegaan (nog een beetje kwaad + bleek nóg duurder te zijn dan we dachten; 15€!). We hebben zeker een vol uur aan de gsm gehangen om het uit te praten, maar het goede aan Shoe is dat ze mij uiteindelijk toch wel begrijpt en dat we daarna terug normaal doen. :)

&Nu heeft Shoe via M. The Vampire Diaries leren kennen. Zo’n beetje iets Twilight-achtig, maar dan tv-reeksen in plaats van films. Shoe was er zodanig verslaafd aan dat ze naar eigen zeggen de twee volledige seizoenen van 22 afleveringen op 5 dagen uitgezien had. En dat tijdens de examens, Wow Chapeau! In ieder geval heb ik zowat dezelfde stijl als Shoe wat betreft films & tv-reeksen, en daarbij zegt dat 8 tot 9 afleveringen per dag kijken toch genoeg hé. Ik moest die twee seizoenen vampierenstory ook hebben!

En het is natuurlijk gewoon waar: deze reeks is zooo verslavend. Ik moet zeggen dat mijn record nog maar 3 afleveringen per dag is, maar dat is dan weer omdat ik het zo goed vind dat ik ze wat wil sparen. Seizoen 3 komt namelijk pas in september, en Shoe wordt nu al gek dat ze nog heel de zomervakantie gaat moeten wachten, dus zuinig zijn kan geen kwaad denk ik dan.

Wat voor reeks het nu juist is? Ja, het doet inderdaad qua verhaal sterk aan Twilight denken. Maar ik vind het eigenlijk nog een stuk beter.

        Check al zeker die zot sexy foto hierboven... (Damon = links, Stefan rechts).

        Er is trouwens een goede fanblog voor TVD-liefhebbers > kijk eens bij http://www.bloggen.be/tvd_kletshoek/; de blog van Lori_Cupcake!

19-06-2011 om 00:00 geschreven door Wiske

Nu heb ik pas echt hulp nodig. Serieeuuus.

Ik had hier al verteld dat mijn ex zo nodig “vrienden wou blijven”, en dat hij nu nog heel vaak sms’t en dan jammer genoeg bijna heel de tijd bezig is over zijn nieuwe lief… Op zich al zo fout natuurlijk, want dat moet ik echt niét weten…

Nu is het allemaal nog veel erger. Ik snap hem echt niet meer, ik vraag mij af waarom ik ooit dacht dat wij iets met elkaar gemeen hadden.

Het zit zo; ik ga met Assi, Ap en misschien ook VV naar een soort van festival. Dat evenement vindt jaarlijks plaats en vorig jaar leerde ik mijn ex daar dus kennen. Op zich was dat heel leuk, maar nu het uit is wil ik natuurlijk niet per se dat hij meegaat... Maar wat krijg ik nu te horen? Meneer heeft ook tickets gekocht. Hij komt ook en wel mét zijn nieuwe lief en NOG ERGER: die willen per se dat wij op hen wachten aan de ingang!

Ik heb geprobeerd hem uit te leggen dat het gewoon fout is om samen met je nieuwe lief én je ex op de eerste ontmoetingsplaats van je ex te gaan rondlopen, maar hij snapt dat dus blijkbaar niet. Sterker nog: hij vindt dat ik serieus overdrijf, want we zijn toch vrienden? WTF denk ik dan, dat gààt toch gewoon niet, denkt hij nu echt dat ik mij zo normaal ga kunnen gedragen?? Zijn vriendin heb ik trouwens nog nooit IRL gezien, dus mijn eerste ontmoetingsplaats met haar wordt dezelfde als die met mijn ex vorig jaar… Echt; NEE!

Ik snap hem dus niet, maar ik snap óók niet dat zijn vriendin dat ziet zitten; komaan, deze situatie is toch mega gênant en ongemakkelijk?? En wie ik ten laatste óók niet snap is Assi. Mijn ex is dus ook bevriend met Assi, en heeft dat dus met haar afgesproken… Wel, Assi vindt dat ik er een te groot drama van maak enzo; maar serieus? Kan iemand mij eerlijk zeggen of ik nu echt zo onredelijk aan het redeneren ben? AUB.

Ik ben eigenlijk wel vrij kwaad op Assi nu. Ik keek zo hard uit naar die dag, maar nu heb ik er helemaal geen zin meer in! Mijn ex heeft al –zwaar op zijn tenen getrapt volgens mij- gezegd dat ze wel uit onze buurt zullen blijven, maar Assi en hij willen elkaar toch per se af en toe eens zien.

Ik weet echt niet meer wat ik ervan moet denken hoor… Echt niet. Ik wil het gewoon niet zo... :s

19-06-2011 om 00:00 geschreven door Wiske

Dus, het was ruzie met Shoe… Over iets heel stom uiteindelijk hoor. Maar dat maakt het niet per se minder erg natuurlijk. Het is gewoon, ze heeft zo’n aantal fuifvriendinnen met wie ze graag van de ene party naar de andere gaat. Ze is de laatste tijd echt aan het proberen op alle populairste fuiven in de buurt aanwezig te zijn, wat haar op sociaal vlak wel wat succes geeft eigenlijk. Ze weet als eerste alle roddels en nieuwtjes en haar fuifgedrag maakt blijkbaar ook wel wat indruk op de jongens. Eigenlijk ben ik gewoon jaloers, om te beginnen. Ik ben zelf zo niet, maar zou het wel willen! Een fuif op zich vind ik persoonlijk niet zoo geweldig, meestal vind ik de leukste momenten als we ons even van de grote massa verwijderen en ergens wat gaan praten en lachen over vanalle privézaken, die er misschien door dat beetje drank wel wat vlotter uitkomen… Haha. Maar van 22 to bijna 3u ofzo dansen, dat vind ik veeel te lang… Sorry hoor als ik nu als een saaie seut overkom, ik kan er ook niets aan doen.

In ieder geval ben ik het hier weer aan het rekken dat het niet meer schoon is, nogmaals sorry! Het komt er dus gewoon op neer dat Shoe wéet dat ik niet zo’n fuifbeest ben als haar en dat ze andere vriendinnen heeft die dat wél zijn en dat ze op den duur mij dus niet meer meevraagt, maar haar feestbuddies wel.

Nu voor zaterdag, vraagt ze mij ineens wel nog eens mee uit. Ik blij, want het is nu echt al wel een hele tijd geleden, dan mag het toch nog wel eens; ondanks mij lage fuifbeest-gehalte! Maar hoe Shoe dat toen zei, vond ik het meteen minder leuk. Zoiets als: De rest van mijn vriendinnen kunnen/mogen niet en dan moet gij toch mee, want anders ben ik zo maar alleen met de jongens, zo geen enkel meisje… En Ap kon ze toch moeilijk meevragen, want die komt echt wel niet op fuiven dus ja, ik moest écht wel mee gewoon. En oh ja, ze had de kaarten al op het voorhand gekocht, 10€, want een jongen die ze wel ziet zitten verkocht die. Dus eigenlijk had ik geen keuze of ze was dat bedrag (mijn zakgeld per maand!!) kwijt.

Zeg eens; vinden jullie het raar dat ik mij zo maar tweede keus voel? Zo van, als de rest niet meekan, ja dan moet ze mij wel vragen. Altijd plezier met anderen, maar als het erop aankomt heeft ze niemand en staat ze wel snel bij mij… Als ze nu gewoon gezegd had dat ze me nog eens meevroeg omdat we ons samen uiteindelijk toch ook nooit vervelen. Dan was ik wel enthousiast geweest. Die vergelijking met Ap ging er trouwens helemaal over…

Ik denk wel dat ik veel te goed voor haar ben hoor, ik heb het wel eens goed gezegd en we hebben gediscussieerd, maar nu ga ik toch mee zaterdag. Mijn zakgeld voor heel de maand weg, voor een fuif die waarschijnlijk niet zoveel beter wordt dan een andere. Maar goed dat M. nog wel meegaat eigenlijk. M. is een hele goede vriend van Shoe en hij is ook wel ‘een geval apart’ zoals ze zeggen, maar op zo’n gelegenheden is dat nog best wel leuk. Gelukkig!

Toch, alles bij elkaar; soms ben ik bang dat de tijd van beste vriendinnen voorbij gaat, dat we hoe langer hoe meer ‘uit elkaar groeien’, om die cliché-uitdrukking maar eens te gebruiken...

26-05-2011 om 22:25 geschreven door Wiske

God God, het gaat ineens van de ene week op de andere precies zo slécht met en tussen alles en idereen! Ik word daar zooo depri van.

Deze week:

1)      De moeder van Assi belt met die van mij omdat het niet meer goed gaat op school. Assi wil daar weg, heeft nooit van school gehouden maar nu zonder mij ziet ze het helemaal niet meer zitten… Misschien gaat ze veranderen, naar de school van mijn zussen. Vandaar dat onze moeders eens een gesprek hadden. Het is nog maar één jaar, maar als het echt niet gaat, gaat het niet zoals ze zeggen. Heel even wou ik dat ik toch nog op school gebleven was en voor mijn laatste jaar gewoon samen met Assi naar ergens anders. Ook al moet dat misschien niet, ik voel mij er toch wat schuldig over hoor! Wij hebben elkaar gewoon nodig. Ik heb Assi zo graag en ik hoop echt dat wij beiden geraken waar we willen later. Er is voor mij niemand die dat meer verdient dan zij! Want eerlijk gezegd, het is daar wat op school. Echt ongeveer àlle leerkrachten kraken haar volledig af… Klinkt alsof Assi een lastige en domme leerling is, maar dat is dus totààl niet zo. Dat is nu gewoon de mentaliteit van onze school: wie niet minstens 80% haalt, moet maar afzakken. Ze moeten hun naam van hoog niveau houden hé. Pf. Daarom zijn mijn zussen met hun dyslexie dus ook al na één jaar veranderd! Het beste wat ze konden doen.

2)      Aan verschillende dingen kon ik merken dat echt zowat iédereen zich ergert aan Ap de laatste tijd. Het gaat daar toch ook echt alleen maar erger en erger mee als je het mij vraagt… Ik voel mij heel beschermend over Ap en de rest (Assi/Shoe)ook wel denk ik, want zonder ons heeft ze echt niemand… Klinkt erg en is het ook, maar er lijkt niets aan te doen! Ap is zo ja, anders. Ik ken haar al zo lang en heb daar mee leren omgaan, dacht ik. Maar nu veranderen mijn vriendinnen en ik ook (denk/hoop ik!), het gaat de goede richting uit, we worden volwassener, wijzer, iets spontaner. Al is dat laatste toch nog altijd moeilijk bij mij… Ach ja. Met Ap dus, hebben we eerder de indruk dat het alleen maar achteruit gaat. Ze heeft zo van die eigenschappen waarvan je denkt, waar gaat die daar ooit mee geraken? Gaat die ooit op haar eigen benen kunnen staan en gewoon gelukkig kunnen zijn? We proberen haar wel te helpen, maar ze zakt volgens mij dieper en dieper weg. Alleen zegt ze dat zelf nooit, dus ik zou totaal niet weten hoe ze dat zelf nu ervaart. En dat stoort nu juist zo, dat we nooit weten wat ze denkt, omdat ze nooit zo open met ons praat! Hoe kunnen we haar dan nog helpen? Wilt ze eigenlijk wel geholpen worden?? Zo zijn er nog dingen hoor, maar je begrijpt het waarschijnlijk maar écht als je Ap kent…

3)      Misschien nog wel het ergste: ik heb voor de eerste keer dat ik mij kan herinneren eens écht ruzie gehad met Shoe! Vreselijk vreselijk! Maar ik voel Shoe ook al zo wegglippen de laatste tijd, met die middenjury zien we elkaar natuurlijk minder. Het is moeilijker dan je denkt om contact te houden en initiatief te nemen regelmatig nog eens iets te gaan doen… Je zou denken dat je met die heeldere dagen alleen thuis studeren zo veel mogelijk afspreekt en weggaat; maar ik krijg zo’n onverschillig gevoel precies, dat ik buiten de schooluren nog het liefst gewoon in mijn bed zou willen gaan liggen en met rust gelaten worden… Misschien is dat gewoon niet een van mijn sterkste kanten, een sociaal leven, kan zijn. Nochtans word ik depri van al die dagen alleen zijn hoor, het is dus niet dat ik zo iemand ben die altijd op haar eigen wíl zijn.

26-05-2011 om 22:21 geschreven door Wiske

Bloggers, ik ga heel eerlijk zijn: ik wil vanaf nu een beetje meer sexy worden! Haha!

Ik heb niet bepaald een mooi gezichtje, ik heb erg lastig haar, dus moet ik zien dat ik op een andere manier er goed uitzie hé… En van mijn lichaam is er volgens mij nog wél iets te maken. Al zal het niet makkelijk worden. Mijn doel wat betreft gewicht? Ik mag terug niet meer dan 60 wegen. De laatste tijd wordt het erger en erger met mijn lijn, frustraties overal! Ik durf het bijna niet zeggen, maar ik weeg al 63 ondertussen. 63! IK BEN DIKKER DAN OOIT! Mijn middenjury killt mijn sportleven eigenlijk echt wel vreselijk. Als iemand die ik ken mijn gewicht vraagt, schaam ik mij dood. Sorry voor wie zich nu beledigd voelt…het ligt echt volledig aan mij, ik heb soms echt zieke gedachten op dit vlak. Maar wat valt er aan te doen hé.

Oke, hoe erg ben ik nu weer bezig. Ik neem mij dus het volgende voor:

1.       Ik ga minder snoepen, ik ga mij niet meer overeten => een plattere buik + een minder dik achterwerk!

2.       Ik ga meer aan sport doen! Veel meer bewegen! => IDEM.

(al is de laatste keer joggen slecht afgelopen… Jullie gaan mij ZO hard uitlachen, maar ik heb mij dus een beetje geforceerd vorige keer… Ben onderweg op de grond moeten gaan zitten omdat het écht niet meer ging! OMG! Gelukkig dat er niemand in de buurt was, want ik zou zelf nogal kijken als ik iemand zo bezig zag…)

3.       Ik ga meer kleding kopen die mijn goede vormen accentueert, en de minder mooie kantjes minimaliseert! Een push-up-bh (hoe schrijven we dat?) heb ik al in huis gehaald + een sport-bh om mijn boezem in zijn normale vorm te houden met al dat joggen, haha. En ik heb nu ook een kleedje in mijn kast hangen waar ik enorm trots op ben, want mijn bovenlijf komt daar enorm mooi in uit. Niet erg bescheiden misschien, maar een heel aantal mensen heeft mij er al op gewezen!

4.       Ik ga mijn huid nog beter verzorgen. Ik doe al elke ochtend een crème op mijn gezicht, maar ik denk dat ik ’s avonds er ook even wat tijd voor ga maken. Je huid kan nooit zacht genoeg zijn natuurlijk! Na het douchen ga ik telkens een bodylotion gebruiken. En mijn handen en voeten ga ik regelmatig lekker dik insmeren, want die zien er vreselijk uit. Met mijn voeten moet ik voortaan maar wat voorzichtiger zijn en ze niet telkens verknoeien door lange wandelingen te maken in bleinen-veroorzakende-pumps. Dan maar eens wat minder elegant. Ik heb nu eenmaal geen gemakkelijke voeten… Aan mijn handen mag ik niet meer KRABBEN. Een heeel rare gewoonte van mij, maar het is zoiets als nagelbijten vrees ik (wat ik gelukkig niet doe). Verder ga ik mijn benen veel regelmatiger scheren, hoe ongelooflijk saai ik dat werk ook vind, haha. En een middel zoeken om de rooie/paarse puntjes weg te werken… want op dat vlak heb ik ook weer een lastige huid! ALTIJD van die puntjes na het scheren… En alsof dat nog niet erg genoeg is: jeuk! Mijn huid is echt te droog soms…

5.       Hoewel ik dus zei dat mijn haar hopeloos is, ga ik er toch wat verandering in proberen brengen. Een goede crèmespoeling/stylingmousse/haarspray heb ik al, maar nu moet ik ook nog de tijd nemen die echt goed te gebruiken… Een stijltang heb ik nu ook, maar dat is maar om hier en daar wat foute krullen bij te werken, want als ik het volledig stijl trekt het ook op nul maal niks. We gaan er vanaf nu gewoon veel meer tijd in steken, niet laten liggen zoals het ligt met de gedachte: “Er is toch niets mee aan te vangen…” Zo fout!

Ik ben voor mijzelf benieuwd of ik mijn nieuwe plan zal kunnen volhouden… Het is nogal veel ineens hé… En vorige pogingen zijn al redelijk mislukt, haha. Ik laat binnenkort nog wel eens weten hoe het ervoor staat! Nu ben ik al goed bezig, want ik ga nog eens joggen met Shoe!! Ondertussen wel bekomen van mijn vorige keer…

15-05-2011 om 20:52 geschreven door Wiske

Nu zijn er nog 3 dingen waar ik iets over wil vertellen: 1. Mijn ex; 2. Mijn nieuw beaty-plan; 3. Films! Wel, we beginnen maar met het gezeur, ik beloof jullie dat de rest wat vrolijker gaat zijn, Hah…

Ik moet gewoon kwijt dat ik het echt helemaal krijg van mijn ex de laatste tijd. Weet je, dat is zo’n soort jongen: in het begin ziet hij er best wel leuk uit en doe je samen echt leuke dingen. Ook is het niet zo’n jongen waarmee je niet kan praten over serieuze dingen. Je denkt dus dat je iemand goed hebt gevonden.

Maar hij wil hoe langer hoe meer afspreken. Op den duur heb je zelfs bijna geen tijd meer voor je studies en nog veel erger: zelfs niet meer voor je vriendinnen. Elk vrij moment wil hij afspreken. Je voelt je vrijheid helemaal verdwijnen en hij begint je tegen te vallen. Nog later merk je dat hij liegt tegen je, alleen maar om interessant over te komen denk ik? Hij is zichzelf eigenlijk niet. En als hij zichzelf wel is, dan doet hij dingen waar je totaal niets van moet weten! Weet je, het is echt zo’n type van: ga in therapie alstublieft. Hij zit echt gewoon in de knoop met zichzelf, op school, bij zijn familie, ... Ik wil geen gemeen iemand zijn. Ik wilde best naar zijn problemen luisteren en hem helpen weer het juiste pad op te gaan. Maar in de plaats trok hij mij gewoon mee in zijn deprimerende wereld. Ik heb geen aanleg om psychologie te gaan studeren ofzo, dat is wel duidelijk!

Ik heb onze relatie dus verbroken. Omdat ik medelijden had, heb ik wel gezegd dat hij mij altijd mag blijven sms’en enzo. Dat had ik beter niet gedaan natuurlijk!

Hij maakt mij enorm kwaad, want hij had al meteen een nieuwe vriendin, dat bewijst nog maar eens hoe fake hij is, met zijn mooie woorden. Meneer werd zogezegd niet snel verliefd? Nu valt hij mij heel de tijd lastig met romantische praat over zijn nieuwe lief, denk hij nu echt dat ik dat wil horen?? Waar zit die jongen zijn verstand. Heeft hij dat wel, vraag ik mij soms af. Voor de rest zit hij nog dieper in miserie met zichzelf en dat moet ik dan ook weer heel de tijd ondergaan. Elk gesprek leidt naar een hoop geklaag en depressieve, pessimistische praat. En heeft hij dan niemand anders dan IK om dat allemaal aan te vertellen? Misschien vinden jullie mij echt gemeen dat ik die jongen dump in plaats van te helpen. Maar heb ik echt ongelijk? Zouden jullie het volhouden zo?

Ik weet echt niet meer wat ik ermee aan moet… Ik kan hem niet gewoon zeggen dat het mij nu eigenlijk allemaal ongelooflijk stoort. Maar dan ben ik eigenlijk ook fake aan het worden, niet? Hetgeen waar ik bij hem zo kwaad van werd…

Iemand zou me eigenlijk eens moeten vertellen wat je met dit soort situaties aan moet…

15-05-2011 om 20:41 geschreven door Wiske

Gelukkig waren mijn studies niet de enige reden dat ik zo lang niets meer geschreven heb… dit meisje hier heeft ook fysiek hard gewerkt! Haha.

Ik kan jullie met alle trots meedelen dat mijn kamer ondertussen éindelijk volledig ge-restyled is!! Dat was ik eigenlijk van vorig jaar van plan. Het is er nooit van gekomen omdat ik geen perfecte combinatie verf-gordijnen kon vinden… Het is te zeggen: ik wist welke verf ik wou, en als ik zo’n idee heb, is dat niét makkelijk te veranderen. Maar we vonden dus geen gordijnen en mijn moeder wilde mij al allerlei andere ideeën aanmeten. Nee danku zeg ik dan; niet dat mama niet goed is in zo’n dingen (integendeel), maar het is MIJN kamer, dus ik wil volledig ZELF kiezen hoe die eruit ziet. Mijn zussen hebben beiden alle vier hun muren in het geel gekregen, terwijl ze eigenlijk twee kleuren wilden, waaronder liefst iets met groen. Maar mijn zussen laten zich altijd veeel te hard doen door mijn ouders, en dan zijn ze achteraf jaloers dat ik wel krijg wat ik wil. Ze denken dus dat zij vanalles moeten en dat ik altijd mijn zin krijg. Hoe moet ik hen duidelijk maken dat het echt wel aan hun eigen gedrag ligt?? Ze durven niet voor hun ideeën uitkomen, ze zijn veel te onduidelijk over wat ze nu echt willen. Terwijl ik geen discussies uit de weg ga. Maar goed, ik zou eigenlijk niet te veel mogen klagen over hen. Deze blog zou vooral over mij moeten gaan…

In ieder gaval was het bij mij no way dat er andere kleuren op mijn muur zouden komen dan DIVA en PEPERMUNT. Diva is roosachtig paars & pepermunt is groenachtig blauw. Vooral die laatste kleur is echt perféct! De combinatie van de twee geeft gewoon een echt leuk effect, als je het mij vraagt. Uiteindelijk is alles dus geschilderd geraakt, en dat dankzij mijn ongelofelijke geluk om gordijnen te vinden waar exact maar dan ook echt EXACT die twee kleuren inzaten. Witte gordijnen met strepen in kleuren die voor mijn kamer gemaakt lijken! Misschien dat ik nog wel eens een foto toevoeg.

Hier zit dus iemand die heel tevreden is met haar nieuwe kamer, en zelfs niet alleen door de verf en de gordijnen. Ik ben blij dat ik eindelijk terug in mijn eigen bed kan liggen, haha. We hebben tijdens de week geschilderd, omdat mijn broer dan op zijn kot in Leuven zit, dan kon ik zijn kamer even rustig in beslag nemen. Wel, ik heb daar niet veel geslapen!

Wel heb ik ontdekt dat ik ook zo’n glow-in-the-dark sterretjes op mijn plafond wil. Ik weet dat die voor kleine kindjes uitgevonden zijn, maar het is best wel stoer hoor, zo’n net echt sterrenhemeleffect…

Ik houd jullie op de hoogte!

15-05-2011 om 20:41 geschreven door Wiske

Hey bloggers,

Zoals jullie gezien hebben/kunnen zien, heb ik even een ‘break’ genomen met mijn berichten. Na de paasvakantie moest ik mij weer even echt gaan toeleggen op mijn studies, want ik had al een paar planningen waar ik nogal op achter begon te staan… De plannen zijn ondertussen wel al veranderd hoor. Ik ga nog niet naar de universiteit na deze zomer. Ik vind het 1. voor mijzelf eigenlijk gewoon nog te vroeg; 2. Ik voel mij er beter bij als ik de tijd krijg alles rustig te leren & niets overhaast moet gaan doen; 3. Het is waarschijnlijk ook beter dat ik nog een jaar tijd heb, waarin ik mijn wiskunde dan extra kan bijspijkeren - zodat ik me geen zorgen moet maken over het feit of ik dat vak wel aan ga kunnen - én ik kan een aantal taalcursussen gaan volgen voor Duits & Spaans, de talen die ik nu niet meer heb en eigenlijk wel nog verder wil bijleren. Als ik kennis heb van vier talen, dat kan zeker géén kwaad!

Het plan is nu dus gewoon om ofwel alles te proberen en volgend jaar de vakken opnieuw te doen die niet lukten; ofwel om een deel van de vakken extra goed te blokken en die dan af te leggen, volgend jaar volgt dan de rest. Een keuze die ik zo snel mogelijk ga proberen maken..!

Grts van Wiske x

15-05-2011 om 20:40 geschreven door Wiske

Over films wil ik ook zeker nog iets zeggen, want ze zijn zowat een deel van mijn dagelijkse leven geworden. Ik ben echt zo verslaafd, tegenwoordig kijk ik dus écht bijna élke avond naar een andere film. ’s Avonds voor ik ga slapen. Natuurlijk niet zo goed, want je gaat er daarna zeker niet beter door slapen én aangezien zo’n film gemiddeld ongeveer twee uur duurt, lig ik vaak nog tot een stuk in de nacht met mijn laptop op mijn schoot. Slecht, maar ik zeg het: zoiets heet een verslaving…

Vanalle soorten films zie ik. Het belangrijkste is gewoon: ik zit helemaal alleen in mijn kamer, alle lichten uit; iedereen is al gaan slapen of zelf nog met iets bepaald bezig, dus niémand stoort mij. Het is gewoon de film en ik, niets of niemand anders, haha. En ik kan zeggen: dan heb je alles om je er echt hélemaal bij in te leven. Dat is juist wat het zo zalig maakt natuurlijk. Met vriendinnen een film zien is heel leuk, maar dit geeft toch nog een heel andere ervaring. Films worden voor mij zoals muziek: daar luister ik ook vooral graag naar als ik helemaal alleen ben en mij van al de rest van de wereld even niets meer moet aantrekken.

EN NU. Gisteren was het film kijken nog veel beter dan anders: ik heb voor de eerste keer echt gewéénd bij een film! Zo hard geblèten, tot heel mijn gezicht blonk van de tranen. Zooo mooi en tegelijk zooo triest dat verhaal. Ik dus maar wenen, maar het voelde op een of andere manier geweldig. Het was trouwens een nogal romantische film, met van die scènes waar ik echt gigantische kriebels bij kreeg. Ik was één brok emotie, of hoe zeggen ze dat. En dat heb ik dus nog noooit gehad, normaal ben ik zo helemaal niet…

Anyway, wie nog zo’n heavy films kent, laat mij zéker de titels weten! Eigenlijk raar hé, dat mensen graag zo’n films zien waar ze nog een hele tijd niet goed van zijn. Echt raar. Haha. Maar ik ga deze zeker nog eens zien binnenkort. Misschien samen met Shoe, misschien nog een keer alleen. Ik zal nog zien (dubbelzinnig!).

PS: De film heet dus CRUEL INTENTIONS (zie foto). Het is een film uit 1999, Philippe Ryan -hoofdpersonage- in die tijd = rauwwtch trouwens. Een goede film voor mij om zeker te zijn dat ik écht wel hetero ben... :)

15-05-2011 om 00:00 geschreven door Wiske

26-04-2011 om 10:12 geschreven door Wiske

Morgen moet ik weer intensiever beginnen werken voor middenjury. Mijn volgende reeks berichten zal dus weer enkele dagen op zich kunnen laten wachten. Totaal niet erg natuurlijk, aangezien ik jullie toch elke keer ineens van (te?) veel leesvoer voorzie. Langs de andere kant heeft mijn broer over drie dagen eindelijk zijn inhaalexamen, dan is het internet wel weer op elk moment beschikbaar. Als het dan niet uitvalt, want dat gebeurt hier ook constant. Geen broer hebben die overschakelt van biomedische naar geneeskunde en niet afgelegen gaan wonen, dan zijn àlle problemen opgelost! Haha.

Mijn voet begint terug nogal lastig te doen, dus ik ga eens goed rusten en hopen dat ik snel niets meer merk van mijn stommiteit vandaag. Morgen om 7.30 uur opstaan en nu is het al 23 uur, aargh! Iemand zou me er trouwens aan moeten doen denken dat ik nog eens bij onze plaatselijke instrumentenmaker langsga. Mijn saxofoon heeft een klep die plots niet meer wilt meewerken. Juist nu ik een hele maand tijd had om te oefenen natuurlijk én juist wanneer die herstel-meneer op reis ging! Ik kan mijn stukken nog langs geen kanten spelen en nu heb ik nog maar een week. Mijn leerkracht zal zo geen tweede keer zeggen dat ik vooruitgang maak, vrees ik…

***

- Beep -! Weeer problemen, dat is toch niet meer eerlijk! Mijn broer zit even beneden dus ik heb toestemming voor het internet; maar zoals ik al zei werkt het dan vaak toch weer niet! Ik ga hier nog even Telenet vervloeken voor die niet-meewerkende verbinding (moet anti-reclame ook op een commerciële blog?? Haha), dan ga ik slapen; en het eerste wat ik morgen doe (zodra het mogelijk is), is al mijn berichten er eeeiiiindeliiijjjk opzetten!! Sorry maar ik ben iemand ZONDER geduld en van dit soort dingen krijg ik het dus helemaal! :o

26-04-2011 om 09:43 geschreven door Wiske

Vandaag was echt geen dag voor mij, want iedereen die niet moest blokken -iedereen behalve onze broer dus- moest mee in de tuin werken. Ik, lui als ik ben, hààt in de tuin werken. En onze tuin is dan nog de ergste van de buurt, vrees ik.

Wij hebben namelijk over heel de lengte van onze grond een lange rij eikenbomen staan. Wie eikenbomen heeft, weet hoeveel eikels er elk jaar weggeruimd moeten worden. Wij hebben dan nog eens kiezels onder de bomen liggen, waardoor de eikels daar natuurlijk een nóg slordiger beeld geven dan degene die gewoon in het gras gevallen zijn. Waar haalden mijn ouders het idee eigenlijk… Eikels in het gras kan je gewoon bij elkaar rijven en met een schop in een zak voor het containerpark dumpen. Eikels tussen kiezels daarentegen moet je één voor een oprapen!

Gelukkig heeft mama een ingenieus systeem bedacht, ik zou niet weten hoe ze erbij gekomen is, maar echt: geniaal. Zou ik het hier uitleggen? Papa zei dat we een patent op onze werkwijze konden nemen en er geld mee konden verdienen voor een privétuinman, haha. Oke vooruit, wie A zegt moet B zeggen natuurlijk. We rijfden gewoon alles bij elkaar, eikels en kiezels en alles. Daarna gooiden we die hoopjes in emmers water. Wat gebeurt er dan? De kiezels zinken, de eikels komen bovendrijven! Deze konden we dan makkelijk eruit scheppen met van die plantenemmertjes, je weet wel, met gaatjes in de onderkant. De eikels gingen met massa’s tegelijk in een grote zak en de emmers met water en kiezels werden terug uitgekapt. Zo konden we op een paar uur gedaan krijgen waar we normaal dagen aan bezig zouden zijn. Op het einde moeten de kiezels gewoon met de rijf terug mooi verspreid worden en de grond was klaar om weer opnieuw met eikels bedolven te worden… Ik vind zo’n dingen dus vrij onnuttig werk, maar met mama’s systeem is er nu maar één dag verloren gegaan. Hoera mama, leuke afsluiter voor de vakantie. Maar het had dus erger kunnen zijn en dat dat niet zo was, hebben we ook aan mama te danken, dus ik klaag niet te hard.

Wat ik voor de rest gedaan heb? Het gras afgereden, nog één hoofdstuk van Angela’s Ashes gelezen, samen met mijn zussen met de hond gaan wandelen, naar Komen Eten & Wat Als? gekeken, hier wat verder getypt en zo dadelijk komt dit dus online. Toch nog iets meer gedaan dus. Het gras afrijden viel mee omdat ik daarbij kon zingen, net luid genoeg voor mezelf maar niet luid genoeg voor alle anderen. Angela’s Ashes is gewoon een goed boek zoals ik al eens zei en ik wilde vandaag ook de dvd eens eindelijk kijken, maar dat is er dus niet van gekomen met dat werk. Even twijfel of ik het nu zou doen, maar dat wordt ook te laat dan hé..? Die tv-programma’s zijn grappig, maar nu waren het juist niet de beste afleveringen.

Het wandelen heb ik even overgeslagen, omdat daar nog net iets meer van te vertellen valt! Ik was zo slim om met teenslippers door het bos te lopen en van een berg af te rennen. Zo van die teenslippers met een sleehak dan nog. Soms denk ik echt niet na hé. Mijn voet heb ik lelijk hard omgeslagen en het doet nog altijd pijn, ondanks de windel die mijn broer er professioneel rondgewikkeld heeft. Zijn kennis van verzwikte enkels en zwellingen viel mij trouwens wel wat tegen. Nu hij voor dokter studeert kan hij op de juiste manier een windel aanbrengen, maar voor wat dat goed is enzo, daar weet meneer nog niks van. Ach ja, misschien stel ik ook gewoon altijd veel te veel vragen en verwacht ik te veel antwoorden. Hij zit nog maar in zijn tweede jaar en geneeskunde is de langste studie van allemaal natuurlijk. Minstens 6 jaar tegenwoordig en dan specialiseren...

26-04-2011 om 09:42 geschreven door Wiske

Zondag was een feest met de andere kant van de familie (papa’s kant dus) en dat is altijd gewoon gezellig. Die mensen ken ik wel écht en daar is nog nooit ruzie bij geweest. Deze keer was het eens in het nieuwe huis van mijn peter en zijn vrouw, niet zoals gewoonlijk bij oma thuis. Nu zeg ik in, maar met het goede weer hebben we natuurlijk ongeveer heel de tijd buiten gezeten. Het is een mooi huis met een geweldige kelder, maar daar heb ik al eens over verteld hé. Nu ben ik beneden niet geweest, alleen in de tuin en in het park in de buurt. Een park om jaloers op te zijn: met een grote vijver waar je in kan vissen maar waar wij onze benen in het water gestoken hebben (wij = hier 6 van de 7 kleinkinderen, broer moest blokken). We hebben ons hier dus ook zeker kunnen bezighouden, maar daar ga ik verder niet veel over zeggen, want het word hier weer té uitgebreid hé?

Zondag was het leukste, maar zaterdag het belangrijkste. Omdat zaterdag toch een beetje verandering in de goede richting gebracht heeft, wat betreft die familie.

26-04-2011 om 09:37 geschreven door Wiske

Ik heb niet veel zin meer om die twee paasfeesten van in het weekend nog te beschrijven. Uiteindelijk is er ook niet echt iets noemenswaardig gebeurd, het waren gewoon paasfeesten zoals ongeveer heel België er waarschijnlijk gehad heeft. Maar goed, ik zal toch volledig proberen zijn.

Zaterdag was het zoals elk jaar feest bij moeke en vake in het bos. Met dit jaar het verschil dat we heel de rest van het jaar geen voet meer op hun grond hadden gezet, wagens de grote ruzie waar ik nu nog altijd niets over ga vertellen, sorry maar even geduld. Ik kan wel zeggen dat moeke niet meer met mama wilde praten, omdat zij dacht dat mama niet meer met hààr wilde praten; je weet wel, van dat vreselijk stom en kinderachtig gedoe. En nu ons maar uitnodigen alsof er niets aan de hand was. Het is een heel schijnheilig feestje geworden, er is zo goed als niets gezegd over de scheiding van mijn nonkel en alles wat er daarna gebeurde. Als je dààr allemaal niet over nadacht en dus even door de schijn heen keek, viel het feestje best wel mee.

Het is sowieso altijd wel leuk om nog eens in dat bos te komen, dus wij hielden ons wel bezig (wij = 4 van de 7 kleinkinderen die ze hebben kunnen meesleuren). Vake leek eigenlijk ongeveer niets van heel de toestand af te weten; ofwel was dat ook schijn, ofwel wist hij écht van niks. Als er zo’n hele familieruzie is mag dat raar klinken, maar vake is zelf ook nogal anders en hij doet zijn eigen dingen maar, houd zich met de rest niet zo veel bezig enzo. Daardoor wordt hij er dan ook vaak buitengehouden en een combinatie van die twee dingen kan dus betekenen dat hij hier écht niet wist hoe het nu allemaal zat. Hij weet alleen wat moeke hem wijsmaakt dus ja. In ieder geval was hij nu duidelijk blij dat we eindelijk nog eens langskwamen en hij had ook echt moeite voor ons gedaan, dat deed wel goed. Heel goed zelfs, want bij vake is het dus niet de gewoonte ons veel tijd en aandacht te geven en ik denk dat dit dan toch een teken is dat hij ons eigenlijk ergens wel graag heeft, op zijn eigen manier.

Ik laat tussendoor even weten dat vake eigenlijk geen familie is van ons, dat maakt zijn gedrag misschien iets begrijpelijker. Wij zijn niet zijn kleinkinderen ofzo, hij heeft het volgens mij niet eens zo voor kinderen. Heeft vake eigenlijk wel familie? Dat heb ik zaterdag, na 16 jaar eindelijk voor een deel kunnen ontdekken. Vake had al redelijk wat Cola Tics of zoiets op en dan wordt hij wel wat losser. Ze waren blijkbaar met 9 kinderen thuis, maar ik heb geen idee of die anderen nog leven en waar die dan zitten… Ik durfde het niet te vragen want eigenlijk ken ik hem nog altijd niet echt. De vader van mama hebben we letterlijk niet gekend; het enige wat we ervan horen is een hoop geklaag over wat voor vreselijke man dat was. Mama had een verknoeide jeugd en spreekt soms zelfs over mishandeling. De hele familie leek hem gewoon te haten en nu heeft niemand nog van hem gehoord. Terug naar Duitsland denken ze, want ja, het was een Duitser. De rest van onze familie in Duitsland zijn gelukkig allemaal leuke en sympathieke mensen. Ook al kan ik niets antwoorden als ze iets zeggen. Verstaan lukt, spreken niet. Ach ja, we zien ze toch niet zo heel vaak hoor. We hebben maar één achternicht en daarmee praten we voornamelijk Engels.

26-04-2011 om 09:36 geschreven door Wiske

Amsterdam! - Vrijdag was ook een leuke/interessante dag. Mijn ouders hadden eeiindelijk besloten om toch nog eens een dag iets leuks te doen. Eindelijk gingen we nog eens ergens naartoe, zagen we nog eens wat meer dan al die weiden met koeien en paarden en tractors hier. Als ik ga wandelen kan ik best wel van de Kempen houden hoor, als ik dan rustig met of zonder hond op de landwegen kan slenteren langs de velden en langs het bos (hoewel dat meestal niet mag: overbezorgde moeder). Maar als je geboren bent in de stad, weet je dat je er nooit helemaal afscheid van kan nemen. Dan moet ik zelfs niet uitleggen waarom niet.

Nu we toch over de stad bezig zijn, dat was dus waar we vrijdag naartoe gingen: een stad. Niet zomaar een stad, maar het superdrukke Amsterdam bij de buren! Niet dat het zo’n mooie stad is hoor, haha. Het deed met het vele water soms denken aan Brugge, maar kon er toch niet aan tippen.

We zochten een straat met leuke winkels en waar je ook iets kon eten, zoals de Meir in Antwerpen, maar we hebben eeuwen gezocht en vonden uiteindelijk alleen iets goed in een uithoekje van de Jordaan. Beter dan Antwerpen is Amsterdam dus ook niet per se en wat betreft de Jordaan; we hadden veel meer verwacht van die bekende wijk hoor. Die eigen cultuur, eigen mensen, waar? Niet veel van gemerkt eigenlijk.

Het Vondelpark en de vele studentenkamers deden ons denken aan Leuven. Ook al is Leuven toch wel anders hoor. Leuven is gezelliger, Amsterdam was té druk naar onze zin. Hoe verder we in het park gingen, hoe drukker het was. Op een bepaald moment leek het zelfs even alsof we bij een festivalweide kwamen, ik overdrijf niet! Net Rock Werchter maar dan zonder muziek. Geen enkel vrij plaatsje meer om te zitten, de Hollandse studenten zaten er met een soort van mini-barbecue wat te braden. Op zich wel gezellig dus, maar het was er echt over de koppen lopen of hoe zeggen ze dat. We hadden het wel op het voorhand kunnen weten, want helemaal aan het begin van de dag liepen we door een straat waar gigantisch veel fietsen stonden. Ik ben niet goed in schatten, maar zoveel fietsen bij elkaar had ik nog noooit gezien.

Alles bij elkaar viel de stad dus een klein beetje tegen en bleven wij dus een dikke nek houden over ons landje, haha. Natuurlijk waren er wel een aantal positieve dingen ook hoor. En natuurlijk moeten we ons beeld van Amsterdam niet in één keer voor heel Nederland gebruiken. Eerder zijn we al in Maastricht geweest en ik met een vriendin ook in Breda: die twee steden vielen juist heel goed mee. En dan vergeet ik de gemeente Eindhoven nog, daar ben ik eens met mama geweest en dat was ook best gezellig.

Wat ik het opvallendste én leukste vond aan de stad, is dat er veel mensen rondliepen die duidelijk hun eigen stijl hadden en aandeden wat ze wilden. Bij ons heb je al die moderegels die ongeveer  iedereen volgt, waardoor bijna iedereen er maar gewoontjes en hetzelfde bijloopt. Ik had die dag zelf een iets ‘specialere’ outfit, met een rok hoog opgetrokken boven mijn T-shirt (een beetje retro-stijl dus) en met mijn handen én voeten vol ringen en bandjes. Ik viel echt niet op tussen de rest, terwijl in België wel af en toe iemand naar mij zou omkijken. Sommige Hollanders hadden wel een iets té extreme stijl vond ik, maar toch vond ik het daar gewoonweg fantastisch. Op dat vlak zou ik daar wel graag wonen en vooral werken. Er lekker gek kunnen bijlopen en met al de piercings die ik wil, zonder al die vooroordelen, zonder dat ze je meteen bekijken als iemand marginaal of gestoord of weet ik wat.

26-04-2011 om 09:30 geschreven door Wiske

Donderdag: Afspreken met VV!

De uiteindelijke plannen voor vandaag? Om 14u aan het zwembadcomplex in de buurt waar Assi woont! Het buitenzwembad is jammer genoeg pas in juni open, waardoor het idee zwemmen toch niet meteen goedgekeurd werd. Vooral Ap wilde absoluut nog genieten van het goede weer en wilde eigenlijk pas ’s avonds iets binnen doen. In de stad wat rondhangen en shoppen vond ik dan een goed idee, maar de anderen allemaal niet, vraag me niet waarom. Maar wat kan je dan nog buiten doen? Gisteren was een dag luieren leuk, maar dat wilde ik nu niet elke dag doen. ’s Avonds naar de cinema zag ik nog wel zitten en dat mocht van Ap (de zon is dan wel weg); maar dan vond Assi weer geen enkele film goed genoeg. Pf, je kan misschien al totaal niet meer volgen, maar dit maar even om te illustreren dat het afspreken gisteren heeel moeizaam ging. Eigenlijk zijn wij gewoon alle drie vervelende egoïstjes; alleen voor VV maakte het allemaal niet zoveel uit, omdat die ons maar gewoon eens terug wou zien.

Uiteindelijk hebben we dus gezegd, 14u aan het zwembad. Daar ligt nog een heel domein waar je nog wat in de zon kan liggen en babbelen, maar daarna kunnen we toch ook eens iets doen en dus binnen zwemmen. Zo had iedereen ongeveer zijn(of beter haar)  ‘goesting’.

Het was weer net zoals vroeger met VV, alsof het niet al een jaar geleden was dat we haar nog gezien hadden. We zijn zeker veranderd, maar dus niet uit elkaar gegroeid. Hoewel we gisteren compleet gek van elkaar werden met dat moeilijke afspreken, konden we er vandaag al weer mee lachen. We hebben in de zon gelegen en veeel gepraat, twee uur aan een stuk. Daarna twee uur binnen gezwommen. En iedereen vond het zonnen leuk én zelfs het zwemmen, hoe weinig zin we er op het voorhand ook allemaal in hadden.

Ik ben blij dat ik die vriendinnen heb en ik denk dat ik veel geluk gehad heb dat ik met zoveel mensen in de klas beland was, zoveel mensen waarbij ik toch mezelf durfde zijn. Zo'n mensen zijn er jammer genoeg niet veel, maar ik had er vier (of eigenlijk vijf) in de klas. Vier à vijf mensen waarmee je echt overeenkomt, erg misschien(?) maar ik vind dat dus al heel veel. Zoals bijna altijd (sorry daarvoor): dat verhaal kom je op een ander moment nog wel verder te weten... Ik kan wel al zeggen dat ze nu nog maar met twee in de klas zitten, mijn vrienden. Precies dat van de 10 kleine negertjes, haha. Maar eigenlijk is het helemaal niet grappig natuurlijk, ik vind het juist heel erg.

26-04-2011 om 09:28 geschreven door Wiske

Woensdag heb ik voor de verandering wel eens echt veel gedaan, maar omdat hier anders nog een hele pagina gevuld wordt, zal ik het kort houden

-          Surprise: wéér te laat opgestaan…

-          Met Ap gaan picknicken! We zijn een broodje gaan kopen in de buurt en zijn het in het grote bos gaan opeten. Een van de weinige voordelen aan de Kempen, veel bossen waar toch geen kat in komt. Vroeger speelden er nog wel redelijk wat kinderen, nu om de één of andere reden niet meer. Het is er nochtans echt gezellig.

-          We hadden maar twee heel mini flesjes water bij. Dat wil zeggen, Ap had ze bij, een overschot van hun drinken op het vliegtuig vanuit New York. De gelukzak. Maar bon, we hadden dus veel te weinig drinken bij; ik was natuurlijk ook weer totaal niet vooruitziend geweest. Dus zijn we bij ons thuis iets gaan drinken.

-          Toen waren we aan tafel met mijn zus over ijsjes bezig, over hoe ze eens ijsjes van het karretje besteld hadden vóór er iemand met geld achterna kwam lopen. Mijn andere zus kwam wel achternagelopen, maar om te zeggen dat mama geen geld meer op zak had. Die man van dat karretje heeft de ijsjes dan maar gratis moeten geven, maar was nog net niet razend natuurlijk, haha. In elk geval hadden Ap en ik nu zin in een ijsje! Gelukkig is er in onze buurt een geweldige hoeve, met een enorme keuze aan smaken. Shoe werkt er normaal, maar vandaag niet omdat ze nog in Spanje zit.

-          Na het ijsje hadden Ap en ik wéér dorst, tja; warm weer hé! 27°C bij ons, hoe zalig is dat. Deze keer gingen we bij Ap thuis iets drinken en we zijn er ineens nog tot de avond gebleven. Gewoon, luieren en liggen zonnen in de tuin, wat babbelen. Eigenlijk dus weer niets interessants, maar het was leuk! Ap is een rustig type, dat kan soms echt goed doen.

-          ’s Avonds hadden we met zen allen op msn afgesproken, de vier klasvriendinnen van vroeger. Eén van de vier was van school veranderd, omdat ze nogal veel persoonlijke problemen had -waar wij niets van afwisten. Of eigenlijk wel, maar we hadden het pas te laat door. En ja daarna ben ik dus ook nog met school gestopt… Anyway, onze Vroegere Vriendin wou eindelijk nog eens met Ap, Assi & mij afspreken, dus dat werd om 20u op de chat! Het werd uiteindelijk een ramp om iets af te spreken. Iedereen wou iets anders en uiteindelijk leek het alsof niemand eigenlijk nog iets wilde doen. Maar omdat we onze VV eindelijk gingen terugzien, zijn we er na een uur(!) discussie toch uitgeraakt, God zij dank. Even echt geen zin om een bijnaam te verzinnen, dus ik noem onze Vroegere Vriendin gewoon even VV hé, hah.

26-04-2011 om 09:24 geschreven door Wiske