Hey bloggers,

Zoals jullie gezien hebben/kunnen zien, heb ik even een ‘break’ genomen met mijn berichten. Na de paasvakantie moest ik mij weer even echt gaan toeleggen op mijn studies, want ik had al een paar planningen waar ik nogal op achter begon te staan… De plannen zijn ondertussen wel al veranderd hoor. Ik ga nog niet naar de universiteit na deze zomer. Ik vind het 1. voor mijzelf eigenlijk gewoon nog te vroeg; 2. Ik voel mij er beter bij als ik de tijd krijg alles rustig te leren & niets overhaast moet gaan doen; 3. Het is waarschijnlijk ook beter dat ik nog een jaar tijd heb, waarin ik mijn wiskunde dan extra kan bijspijkeren - zodat ik me geen zorgen moet maken over het feit of ik dat vak wel aan ga kunnen - én ik kan een aantal taalcursussen gaan volgen voor Duits & Spaans, de talen die ik nu niet meer heb en eigenlijk wel nog verder wil bijleren. Als ik kennis heb van vier talen, dat kan zeker géén kwaad!

Het plan is nu dus gewoon om ofwel alles te proberen en volgend jaar de vakken opnieuw te doen die niet lukten; ofwel om een deel van de vakken extra goed te blokken en die dan af te leggen, volgend jaar volgt dan de rest. Een keuze die ik zo snel mogelijk ga proberen maken..!

Grts van Wiske x

15-05-2011 om 20:40 geschreven door Wiske

Over films wil ik ook zeker nog iets zeggen, want ze zijn zowat een deel van mijn dagelijkse leven geworden. Ik ben echt zo verslaafd, tegenwoordig kijk ik dus écht bijna élke avond naar een andere film. ’s Avonds voor ik ga slapen. Natuurlijk niet zo goed, want je gaat er daarna zeker niet beter door slapen én aangezien zo’n film gemiddeld ongeveer twee uur duurt, lig ik vaak nog tot een stuk in de nacht met mijn laptop op mijn schoot. Slecht, maar ik zeg het: zoiets heet een verslaving…

Vanalle soorten films zie ik. Het belangrijkste is gewoon: ik zit helemaal alleen in mijn kamer, alle lichten uit; iedereen is al gaan slapen of zelf nog met iets bepaald bezig, dus niémand stoort mij. Het is gewoon de film en ik, niets of niemand anders, haha. En ik kan zeggen: dan heb je alles om je er echt hélemaal bij in te leven. Dat is juist wat het zo zalig maakt natuurlijk. Met vriendinnen een film zien is heel leuk, maar dit geeft toch nog een heel andere ervaring. Films worden voor mij zoals muziek: daar luister ik ook vooral graag naar als ik helemaal alleen ben en mij van al de rest van de wereld even niets meer moet aantrekken.

EN NU. Gisteren was het film kijken nog veel beter dan anders: ik heb voor de eerste keer echt gewéénd bij een film! Zo hard geblèten, tot heel mijn gezicht blonk van de tranen. Zooo mooi en tegelijk zooo triest dat verhaal. Ik dus maar wenen, maar het voelde op een of andere manier geweldig. Het was trouwens een nogal romantische film, met van die scènes waar ik echt gigantische kriebels bij kreeg. Ik was één brok emotie, of hoe zeggen ze dat. En dat heb ik dus nog noooit gehad, normaal ben ik zo helemaal niet…

Anyway, wie nog zo’n heavy films kent, laat mij zéker de titels weten! Eigenlijk raar hé, dat mensen graag zo’n films zien waar ze nog een hele tijd niet goed van zijn. Echt raar. Haha. Maar ik ga deze zeker nog eens zien binnenkort. Misschien samen met Shoe, misschien nog een keer alleen. Ik zal nog zien (dubbelzinnig!).

PS: De film heet dus CRUEL INTENTIONS (zie foto). Het is een film uit 1999, Philippe Ryan -hoofdpersonage- in die tijd = rauwwtch trouwens. Een goede film voor mij om zeker te zijn dat ik écht wel hetero ben... :)

15-05-2011 om 00:00 geschreven door Wiske

26-04-2011 om 10:12 geschreven door Wiske

Morgen moet ik weer intensiever beginnen werken voor middenjury. Mijn volgende reeks berichten zal dus weer enkele dagen op zich kunnen laten wachten. Totaal niet erg natuurlijk, aangezien ik jullie toch elke keer ineens van (te?) veel leesvoer voorzie. Langs de andere kant heeft mijn broer over drie dagen eindelijk zijn inhaalexamen, dan is het internet wel weer op elk moment beschikbaar. Als het dan niet uitvalt, want dat gebeurt hier ook constant. Geen broer hebben die overschakelt van biomedische naar geneeskunde en niet afgelegen gaan wonen, dan zijn àlle problemen opgelost! Haha.

Mijn voet begint terug nogal lastig te doen, dus ik ga eens goed rusten en hopen dat ik snel niets meer merk van mijn stommiteit vandaag. Morgen om 7.30 uur opstaan en nu is het al 23 uur, aargh! Iemand zou me er trouwens aan moeten doen denken dat ik nog eens bij onze plaatselijke instrumentenmaker langsga. Mijn saxofoon heeft een klep die plots niet meer wilt meewerken. Juist nu ik een hele maand tijd had om te oefenen natuurlijk én juist wanneer die herstel-meneer op reis ging! Ik kan mijn stukken nog langs geen kanten spelen en nu heb ik nog maar een week. Mijn leerkracht zal zo geen tweede keer zeggen dat ik vooruitgang maak, vrees ik…

***

- Beep -! Weeer problemen, dat is toch niet meer eerlijk! Mijn broer zit even beneden dus ik heb toestemming voor het internet; maar zoals ik al zei werkt het dan vaak toch weer niet! Ik ga hier nog even Telenet vervloeken voor die niet-meewerkende verbinding (moet anti-reclame ook op een commerciële blog?? Haha), dan ga ik slapen; en het eerste wat ik morgen doe (zodra het mogelijk is), is al mijn berichten er eeeiiiindeliiijjjk opzetten!! Sorry maar ik ben iemand ZONDER geduld en van dit soort dingen krijg ik het dus helemaal! :o

26-04-2011 om 09:43 geschreven door Wiske

Vandaag was echt geen dag voor mij, want iedereen die niet moest blokken -iedereen behalve onze broer dus- moest mee in de tuin werken. Ik, lui als ik ben, hààt in de tuin werken. En onze tuin is dan nog de ergste van de buurt, vrees ik.

Wij hebben namelijk over heel de lengte van onze grond een lange rij eikenbomen staan. Wie eikenbomen heeft, weet hoeveel eikels er elk jaar weggeruimd moeten worden. Wij hebben dan nog eens kiezels onder de bomen liggen, waardoor de eikels daar natuurlijk een nóg slordiger beeld geven dan degene die gewoon in het gras gevallen zijn. Waar haalden mijn ouders het idee eigenlijk… Eikels in het gras kan je gewoon bij elkaar rijven en met een schop in een zak voor het containerpark dumpen. Eikels tussen kiezels daarentegen moet je één voor een oprapen!

Gelukkig heeft mama een ingenieus systeem bedacht, ik zou niet weten hoe ze erbij gekomen is, maar echt: geniaal. Zou ik het hier uitleggen? Papa zei dat we een patent op onze werkwijze konden nemen en er geld mee konden verdienen voor een privétuinman, haha. Oke vooruit, wie A zegt moet B zeggen natuurlijk. We rijfden gewoon alles bij elkaar, eikels en kiezels en alles. Daarna gooiden we die hoopjes in emmers water. Wat gebeurt er dan? De kiezels zinken, de eikels komen bovendrijven! Deze konden we dan makkelijk eruit scheppen met van die plantenemmertjes, je weet wel, met gaatjes in de onderkant. De eikels gingen met massa’s tegelijk in een grote zak en de emmers met water en kiezels werden terug uitgekapt. Zo konden we op een paar uur gedaan krijgen waar we normaal dagen aan bezig zouden zijn. Op het einde moeten de kiezels gewoon met de rijf terug mooi verspreid worden en de grond was klaar om weer opnieuw met eikels bedolven te worden… Ik vind zo’n dingen dus vrij onnuttig werk, maar met mama’s systeem is er nu maar één dag verloren gegaan. Hoera mama, leuke afsluiter voor de vakantie. Maar het had dus erger kunnen zijn en dat dat niet zo was, hebben we ook aan mama te danken, dus ik klaag niet te hard.

Wat ik voor de rest gedaan heb? Het gras afgereden, nog één hoofdstuk van Angela’s Ashes gelezen, samen met mijn zussen met de hond gaan wandelen, naar Komen Eten & Wat Als? gekeken, hier wat verder getypt en zo dadelijk komt dit dus online. Toch nog iets meer gedaan dus. Het gras afrijden viel mee omdat ik daarbij kon zingen, net luid genoeg voor mezelf maar niet luid genoeg voor alle anderen. Angela’s Ashes is gewoon een goed boek zoals ik al eens zei en ik wilde vandaag ook de dvd eens eindelijk kijken, maar dat is er dus niet van gekomen met dat werk. Even twijfel of ik het nu zou doen, maar dat wordt ook te laat dan hé..? Die tv-programma’s zijn grappig, maar nu waren het juist niet de beste afleveringen.

Het wandelen heb ik even overgeslagen, omdat daar nog net iets meer van te vertellen valt! Ik was zo slim om met teenslippers door het bos te lopen en van een berg af te rennen. Zo van die teenslippers met een sleehak dan nog. Soms denk ik echt niet na hé. Mijn voet heb ik lelijk hard omgeslagen en het doet nog altijd pijn, ondanks de windel die mijn broer er professioneel rondgewikkeld heeft. Zijn kennis van verzwikte enkels en zwellingen viel mij trouwens wel wat tegen. Nu hij voor dokter studeert kan hij op de juiste manier een windel aanbrengen, maar voor wat dat goed is enzo, daar weet meneer nog niks van. Ach ja, misschien stel ik ook gewoon altijd veel te veel vragen en verwacht ik te veel antwoorden. Hij zit nog maar in zijn tweede jaar en geneeskunde is de langste studie van allemaal natuurlijk. Minstens 6 jaar tegenwoordig en dan specialiseren...

26-04-2011 om 09:42 geschreven door Wiske

Zondag was een feest met de andere kant van de familie (papa’s kant dus) en dat is altijd gewoon gezellig. Die mensen ken ik wel écht en daar is nog nooit ruzie bij geweest. Deze keer was het eens in het nieuwe huis van mijn peter en zijn vrouw, niet zoals gewoonlijk bij oma thuis. Nu zeg ik in, maar met het goede weer hebben we natuurlijk ongeveer heel de tijd buiten gezeten. Het is een mooi huis met een geweldige kelder, maar daar heb ik al eens over verteld hé. Nu ben ik beneden niet geweest, alleen in de tuin en in het park in de buurt. Een park om jaloers op te zijn: met een grote vijver waar je in kan vissen maar waar wij onze benen in het water gestoken hebben (wij = hier 6 van de 7 kleinkinderen, broer moest blokken). We hebben ons hier dus ook zeker kunnen bezighouden, maar daar ga ik verder niet veel over zeggen, want het word hier weer té uitgebreid hé?

Zondag was het leukste, maar zaterdag het belangrijkste. Omdat zaterdag toch een beetje verandering in de goede richting gebracht heeft, wat betreft die familie.

26-04-2011 om 09:37 geschreven door Wiske

Ik heb niet veel zin meer om die twee paasfeesten van in het weekend nog te beschrijven. Uiteindelijk is er ook niet echt iets noemenswaardig gebeurd, het waren gewoon paasfeesten zoals ongeveer heel België er waarschijnlijk gehad heeft. Maar goed, ik zal toch volledig proberen zijn.

Zaterdag was het zoals elk jaar feest bij moeke en vake in het bos. Met dit jaar het verschil dat we heel de rest van het jaar geen voet meer op hun grond hadden gezet, wagens de grote ruzie waar ik nu nog altijd niets over ga vertellen, sorry maar even geduld. Ik kan wel zeggen dat moeke niet meer met mama wilde praten, omdat zij dacht dat mama niet meer met hààr wilde praten; je weet wel, van dat vreselijk stom en kinderachtig gedoe. En nu ons maar uitnodigen alsof er niets aan de hand was. Het is een heel schijnheilig feestje geworden, er is zo goed als niets gezegd over de scheiding van mijn nonkel en alles wat er daarna gebeurde. Als je dààr allemaal niet over nadacht en dus even door de schijn heen keek, viel het feestje best wel mee.

Het is sowieso altijd wel leuk om nog eens in dat bos te komen, dus wij hielden ons wel bezig (wij = 4 van de 7 kleinkinderen die ze hebben kunnen meesleuren). Vake leek eigenlijk ongeveer niets van heel de toestand af te weten; ofwel was dat ook schijn, ofwel wist hij écht van niks. Als er zo’n hele familieruzie is mag dat raar klinken, maar vake is zelf ook nogal anders en hij doet zijn eigen dingen maar, houd zich met de rest niet zo veel bezig enzo. Daardoor wordt hij er dan ook vaak buitengehouden en een combinatie van die twee dingen kan dus betekenen dat hij hier écht niet wist hoe het nu allemaal zat. Hij weet alleen wat moeke hem wijsmaakt dus ja. In ieder geval was hij nu duidelijk blij dat we eindelijk nog eens langskwamen en hij had ook echt moeite voor ons gedaan, dat deed wel goed. Heel goed zelfs, want bij vake is het dus niet de gewoonte ons veel tijd en aandacht te geven en ik denk dat dit dan toch een teken is dat hij ons eigenlijk ergens wel graag heeft, op zijn eigen manier.

Ik laat tussendoor even weten dat vake eigenlijk geen familie is van ons, dat maakt zijn gedrag misschien iets begrijpelijker. Wij zijn niet zijn kleinkinderen ofzo, hij heeft het volgens mij niet eens zo voor kinderen. Heeft vake eigenlijk wel familie? Dat heb ik zaterdag, na 16 jaar eindelijk voor een deel kunnen ontdekken. Vake had al redelijk wat Cola Tics of zoiets op en dan wordt hij wel wat losser. Ze waren blijkbaar met 9 kinderen thuis, maar ik heb geen idee of die anderen nog leven en waar die dan zitten… Ik durfde het niet te vragen want eigenlijk ken ik hem nog altijd niet echt. De vader van mama hebben we letterlijk niet gekend; het enige wat we ervan horen is een hoop geklaag over wat voor vreselijke man dat was. Mama had een verknoeide jeugd en spreekt soms zelfs over mishandeling. De hele familie leek hem gewoon te haten en nu heeft niemand nog van hem gehoord. Terug naar Duitsland denken ze, want ja, het was een Duitser. De rest van onze familie in Duitsland zijn gelukkig allemaal leuke en sympathieke mensen. Ook al kan ik niets antwoorden als ze iets zeggen. Verstaan lukt, spreken niet. Ach ja, we zien ze toch niet zo heel vaak hoor. We hebben maar één achternicht en daarmee praten we voornamelijk Engels.

26-04-2011 om 09:36 geschreven door Wiske

Amsterdam! - Vrijdag was ook een leuke/interessante dag. Mijn ouders hadden eeiindelijk besloten om toch nog eens een dag iets leuks te doen. Eindelijk gingen we nog eens ergens naartoe, zagen we nog eens wat meer dan al die weiden met koeien en paarden en tractors hier. Als ik ga wandelen kan ik best wel van de Kempen houden hoor, als ik dan rustig met of zonder hond op de landwegen kan slenteren langs de velden en langs het bos (hoewel dat meestal niet mag: overbezorgde moeder). Maar als je geboren bent in de stad, weet je dat je er nooit helemaal afscheid van kan nemen. Dan moet ik zelfs niet uitleggen waarom niet.

Nu we toch over de stad bezig zijn, dat was dus waar we vrijdag naartoe gingen: een stad. Niet zomaar een stad, maar het superdrukke Amsterdam bij de buren! Niet dat het zo’n mooie stad is hoor, haha. Het deed met het vele water soms denken aan Brugge, maar kon er toch niet aan tippen.

We zochten een straat met leuke winkels en waar je ook iets kon eten, zoals de Meir in Antwerpen, maar we hebben eeuwen gezocht en vonden uiteindelijk alleen iets goed in een uithoekje van de Jordaan. Beter dan Antwerpen is Amsterdam dus ook niet per se en wat betreft de Jordaan; we hadden veel meer verwacht van die bekende wijk hoor. Die eigen cultuur, eigen mensen, waar? Niet veel van gemerkt eigenlijk.

Het Vondelpark en de vele studentenkamers deden ons denken aan Leuven. Ook al is Leuven toch wel anders hoor. Leuven is gezelliger, Amsterdam was té druk naar onze zin. Hoe verder we in het park gingen, hoe drukker het was. Op een bepaald moment leek het zelfs even alsof we bij een festivalweide kwamen, ik overdrijf niet! Net Rock Werchter maar dan zonder muziek. Geen enkel vrij plaatsje meer om te zitten, de Hollandse studenten zaten er met een soort van mini-barbecue wat te braden. Op zich wel gezellig dus, maar het was er echt over de koppen lopen of hoe zeggen ze dat. We hadden het wel op het voorhand kunnen weten, want helemaal aan het begin van de dag liepen we door een straat waar gigantisch veel fietsen stonden. Ik ben niet goed in schatten, maar zoveel fietsen bij elkaar had ik nog noooit gezien.

Alles bij elkaar viel de stad dus een klein beetje tegen en bleven wij dus een dikke nek houden over ons landje, haha. Natuurlijk waren er wel een aantal positieve dingen ook hoor. En natuurlijk moeten we ons beeld van Amsterdam niet in één keer voor heel Nederland gebruiken. Eerder zijn we al in Maastricht geweest en ik met een vriendin ook in Breda: die twee steden vielen juist heel goed mee. En dan vergeet ik de gemeente Eindhoven nog, daar ben ik eens met mama geweest en dat was ook best gezellig.

Wat ik het opvallendste én leukste vond aan de stad, is dat er veel mensen rondliepen die duidelijk hun eigen stijl hadden en aandeden wat ze wilden. Bij ons heb je al die moderegels die ongeveer  iedereen volgt, waardoor bijna iedereen er maar gewoontjes en hetzelfde bijloopt. Ik had die dag zelf een iets ‘specialere’ outfit, met een rok hoog opgetrokken boven mijn T-shirt (een beetje retro-stijl dus) en met mijn handen én voeten vol ringen en bandjes. Ik viel echt niet op tussen de rest, terwijl in België wel af en toe iemand naar mij zou omkijken. Sommige Hollanders hadden wel een iets té extreme stijl vond ik, maar toch vond ik het daar gewoonweg fantastisch. Op dat vlak zou ik daar wel graag wonen en vooral werken. Er lekker gek kunnen bijlopen en met al de piercings die ik wil, zonder al die vooroordelen, zonder dat ze je meteen bekijken als iemand marginaal of gestoord of weet ik wat.

26-04-2011 om 09:30 geschreven door Wiske

Donderdag: Afspreken met VV!

De uiteindelijke plannen voor vandaag? Om 14u aan het zwembadcomplex in de buurt waar Assi woont! Het buitenzwembad is jammer genoeg pas in juni open, waardoor het idee zwemmen toch niet meteen goedgekeurd werd. Vooral Ap wilde absoluut nog genieten van het goede weer en wilde eigenlijk pas ’s avonds iets binnen doen. In de stad wat rondhangen en shoppen vond ik dan een goed idee, maar de anderen allemaal niet, vraag me niet waarom. Maar wat kan je dan nog buiten doen? Gisteren was een dag luieren leuk, maar dat wilde ik nu niet elke dag doen. ’s Avonds naar de cinema zag ik nog wel zitten en dat mocht van Ap (de zon is dan wel weg); maar dan vond Assi weer geen enkele film goed genoeg. Pf, je kan misschien al totaal niet meer volgen, maar dit maar even om te illustreren dat het afspreken gisteren heeel moeizaam ging. Eigenlijk zijn wij gewoon alle drie vervelende egoïstjes; alleen voor VV maakte het allemaal niet zoveel uit, omdat die ons maar gewoon eens terug wou zien.

Uiteindelijk hebben we dus gezegd, 14u aan het zwembad. Daar ligt nog een heel domein waar je nog wat in de zon kan liggen en babbelen, maar daarna kunnen we toch ook eens iets doen en dus binnen zwemmen. Zo had iedereen ongeveer zijn(of beter haar)  ‘goesting’.

Het was weer net zoals vroeger met VV, alsof het niet al een jaar geleden was dat we haar nog gezien hadden. We zijn zeker veranderd, maar dus niet uit elkaar gegroeid. Hoewel we gisteren compleet gek van elkaar werden met dat moeilijke afspreken, konden we er vandaag al weer mee lachen. We hebben in de zon gelegen en veeel gepraat, twee uur aan een stuk. Daarna twee uur binnen gezwommen. En iedereen vond het zonnen leuk én zelfs het zwemmen, hoe weinig zin we er op het voorhand ook allemaal in hadden.

Ik ben blij dat ik die vriendinnen heb en ik denk dat ik veel geluk gehad heb dat ik met zoveel mensen in de klas beland was, zoveel mensen waarbij ik toch mezelf durfde zijn. Zo'n mensen zijn er jammer genoeg niet veel, maar ik had er vier (of eigenlijk vijf) in de klas. Vier à vijf mensen waarmee je echt overeenkomt, erg misschien(?) maar ik vind dat dus al heel veel. Zoals bijna altijd (sorry daarvoor): dat verhaal kom je op een ander moment nog wel verder te weten... Ik kan wel al zeggen dat ze nu nog maar met twee in de klas zitten, mijn vrienden. Precies dat van de 10 kleine negertjes, haha. Maar eigenlijk is het helemaal niet grappig natuurlijk, ik vind het juist heel erg.

26-04-2011 om 09:28 geschreven door Wiske

Woensdag heb ik voor de verandering wel eens echt veel gedaan, maar omdat hier anders nog een hele pagina gevuld wordt, zal ik het kort houden

-          Surprise: wéér te laat opgestaan…

-          Met Ap gaan picknicken! We zijn een broodje gaan kopen in de buurt en zijn het in het grote bos gaan opeten. Een van de weinige voordelen aan de Kempen, veel bossen waar toch geen kat in komt. Vroeger speelden er nog wel redelijk wat kinderen, nu om de één of andere reden niet meer. Het is er nochtans echt gezellig.

-          We hadden maar twee heel mini flesjes water bij. Dat wil zeggen, Ap had ze bij, een overschot van hun drinken op het vliegtuig vanuit New York. De gelukzak. Maar bon, we hadden dus veel te weinig drinken bij; ik was natuurlijk ook weer totaal niet vooruitziend geweest. Dus zijn we bij ons thuis iets gaan drinken.

-          Toen waren we aan tafel met mijn zus over ijsjes bezig, over hoe ze eens ijsjes van het karretje besteld hadden vóór er iemand met geld achterna kwam lopen. Mijn andere zus kwam wel achternagelopen, maar om te zeggen dat mama geen geld meer op zak had. Die man van dat karretje heeft de ijsjes dan maar gratis moeten geven, maar was nog net niet razend natuurlijk, haha. In elk geval hadden Ap en ik nu zin in een ijsje! Gelukkig is er in onze buurt een geweldige hoeve, met een enorme keuze aan smaken. Shoe werkt er normaal, maar vandaag niet omdat ze nog in Spanje zit.

-          Na het ijsje hadden Ap en ik wéér dorst, tja; warm weer hé! 27°C bij ons, hoe zalig is dat. Deze keer gingen we bij Ap thuis iets drinken en we zijn er ineens nog tot de avond gebleven. Gewoon, luieren en liggen zonnen in de tuin, wat babbelen. Eigenlijk dus weer niets interessants, maar het was leuk! Ap is een rustig type, dat kan soms echt goed doen.

-          ’s Avonds hadden we met zen allen op msn afgesproken, de vier klasvriendinnen van vroeger. Eén van de vier was van school veranderd, omdat ze nogal veel persoonlijke problemen had -waar wij niets van afwisten. Of eigenlijk wel, maar we hadden het pas te laat door. En ja daarna ben ik dus ook nog met school gestopt… Anyway, onze Vroegere Vriendin wou eindelijk nog eens met Ap, Assi & mij afspreken, dus dat werd om 20u op de chat! Het werd uiteindelijk een ramp om iets af te spreken. Iedereen wou iets anders en uiteindelijk leek het alsof niemand eigenlijk nog iets wilde doen. Maar omdat we onze VV eindelijk gingen terugzien, zijn we er na een uur(!) discussie toch uitgeraakt, God zij dank. Even echt geen zin om een bijnaam te verzinnen, dus ik noem onze Vroegere Vriendin gewoon even VV hé, hah.

26-04-2011 om 09:24 geschreven door Wiske

Wat ik doe als ik alleen thuis ben?

->De keuken doorzoeken naar chips en koeken en er ongezond veel van eten, maar toch net niet zoveel dat mijn moeder zich zorgen begint te maken. Ik weet dat dit een heeel erge gewoonte is, wees gerust, ik ben achteraf ook kwaad op mezelf. Maar het schuldgevoel komt dus altijd te laat hé…

-> Meestal zing ik lekker luid en als iets toch een beetje goed klinkt, neem ik het soms op met een programma dat op mijn laptop staat. Niet dat ooit iemand die opnames te horen krijgt ofzo. In ieder geval was zingen nu geen optie, omdat mijn broer het nog wel zou horen (ondanks de oorstoppen) en dat durf ik niet én het zou hem natuurlijk toch gewoon maar storen.

-> Tijdens mijn periodes van internetgebrek, profiteer ik ervan dat de computer beneden eindelijk eens vrij is. Daar is wel een aparte aansluiting, dus kon ik mijn mails checken en even op Facebook. Deze blog was geen optie, aangezien al mijn teksten op mijn laptop staan en ik te lui was alles te gaan overzetten.

-> Ik doe iets anders wat ik normaal niet zou doen.

Dat laatste deed ik gisteren dus ook, in dit geval: fotoshoot! Niet dat ik normaal geen foto’s van mezelf durf trekken, maar ik wilde er 1. eens wat specialere; 2. Ik wilde NIET gestoord worden. Ik heb me eens wat gekker geshminkt, heb kleding aangetrokken die ik graag draag: kleurrijk en met zo veel mogelijk juwelen en prullen. Tja sorry, dat vind ik nu eenmaal leuk, kan niet uitleggen waarom. Het was gewoon goed dat ik alleen thuis was, want mijn zussen zouden de foto’s al willen zien voor ze getrokken zijn en mijn moeder zou eens bedenkelijk kijken en dat vind ik allebei irritant. Het laatste wil niet zeggen dat ik speciaal voor mama meestal dingen draag die ik minder leuk vind, maar het blijft gewoon vervelend als je ouders je stijl niet mooi vinden. Nu klink ik weer als een veel te brave jongere waarschijnlijk, maar what ever.

Niet lachen, maar ik heb wel een stuk of 200 foto’s getrokken. Een tiental vond ik nog wel meevallen en heb ik op Facebook gezet. Eén vond ik zelf geweldig. Klinkt ijdel als ik het zo zeg, maar aangezien ik er een 150-tal NIET goed vond, valt dat toch nogal mee hé, haha. Die 1ne foto heb ik ingesteld als profielfoto. Hier zet ik alleen een foto waarbij mijn traguspiercing goed zichtbaar is, omdat ik het daar vorige keer nog over gehad heb hé.

Nu krijg ik die foto bovenaan hier niet vanonder en ook niet groter, heb al vanalles geprobeerd... Echt veel zichtbaarder dan dit zal het niet worden dus, ik ben hier echt nog een complete 'noob' ofzo!

26-04-2011 om 09:23 geschreven door Wiske

Dinsdag: een iets minder lui dagje thuis.

-          Nog altijd veel te laat opgestaan, wat gaan we er eigenlijk nog aan kunnen doen hé. Als ik mijn wekker om 9u zet, sla ik hem op dat uur af en val weer in slaap…

-          Heb weer een stukje zitten lezen in Angela’s Ashes. Al 4 van de 9 (heel lange) hoofdstukken gedaan.

-          Daarna bleek ik home alone te zijn en heb ik besloten er van te profiteren, want ik ben NOOIT alleen thuis! Natuurlijk was mijn broer er nog wel, dus helemaal alleen thuis was ik niet; maar die komt toch bijna niet uit zijn kamer tijdens de blokperiode, dus het kwam op hetzelfde neer.

-          Daarna heb ik mij nog wat populair zitten maken bij mijn ouders en zus, haha. Wij hebben een beurtlijst om de badkamer schoon te maken (weer zo’n idee van mama), maar niemand kijkt daar eigenlijk naar. Nu was ik daar in bad geweest en het was zo’n smeerboel dat ik mijn zus gedwongen heb haar taak eens op zich te nemen. Het was al een maand eerder haar beurt! Maar omdat het echt zo rommelig en vuil was, heb ik haar wat geholpen. Daarna had ik plots de werkmicroben opgelopen ofzo en ben ik de keuken ook nog helemaal in orde gaan brengen. Mijn ouders wisten niet wat ze zagen waarschijnlijk! Ze hebben er toch niets van gezegd, stom hoor.

26-04-2011 om 08:46 geschreven door Wiske

Maandag: Totaal niets speciaals.

-          Pas ’s middags opgestaan omdat ik weer veeel te laat gaan slapen was.

-          Wat lui op de trampoline gelegen in de zon en warmte die er eindelijk was! Nu heb ik er wel niet heel de tijd liggen luieren; ik ben ook in een Engels boek bezig, moet voor middenjury. Ik heb voor Angela’s Ashes gekozen omdat ik het al eens in het Nederlands had gelezen (stond op de literatuurlijst van school, waar ik toen nog verplichtingen voor had) en ik herinnerde me dat er een heeele goede film van is die ik lang geleden eens half gezien heb én ja wete, ik vond het gewoon een heel mooi verhaal en goed geschreven. Een heel erg boek, maar toch zó grappig, klinkt niet normaal maar dat is juist het geniale eraan. Het is waargebeurd trouwens. Maar oke, als jullie er nóg meer over zouden willen weten, googelen jullie het natuurlijk wel even zeker…?

-          Toen sms’te Assi mij of ik een volledige bundel (20 bladzijden!) door kon sturen van iets van Engels. Oke, niet de volledige bundel, ‘maar’ 13 pagina’s dus dat viel toch nog mee? Bedankt Assi, het heeft me een half uur saai werk gekost met ons uitstekende scanprogramma, haha. En het was een bundel van school natuurlijk, wat voor mij sowieso dus wel een beetje raar was. Hoewel ik ook blij was dat ik nog net op tijd aan heel dat gedoe ben kunnen ontsnappen: ze moeten heel dat pak tot in detail kennen ocharme! Daarom dat ik dus alles maar doorgestuurd heb, vond het zo erg, haha.

-          Daarna niet veel meer uitgestoken. Ik herinner het me niet eens meer zo goed eigenlijk. Ik weet alleen dat ik ’s avonds nog naar ‘Wat Als?’ gekeken heb (weer zalige aflevering) en daarna nog wat heb zitten tikken voor deze blog. Heel die uitleg zal ik hier ook nog wel opzetten denk ik. Of misschien ook niet.

Geloof het of niet, ik schrijf nog meer dan ik online zet. Het wordt gewoon wat te veel vrees ik, als ik echt àlles hier op plaats. Want hoeveel mensen lezen dit uiteindelijk allemaal??

26-04-2011 om 08:45 geschreven door Wiske

Hey bloggers, ik ben hier toch weer niet op de beloofde dag geraakt geraakt, wegens te veel andere dingen te willen en voor de rest te moeten doen en natuurlijk wegens mijn broer die nog steeds het internet in beslag neemt! Ik vrees dat ik dus weer wat in te halen heb. Was mij trouwens aan het afvragen wat ze er hier thuis aan gaan doen als ik binnenkort óók thuis wil studeren… En o ja, wat als ik nu in de zomer (waarschijnlijk) nog heel veel werk ga hebben aan mijn middenjury en mijn broer op hetzelfde moment ook (waarschijnlijk) een herexamen moet blokken? Sorry voor al dat vertrouwen in alles en iedereen, maar het is niet uit te sluiten hé.

Ach ja. Wat voor dagen zijn het geweest, dat zal ik maar eens kort proberen vertellen. Al is het ondertussen al wel duidelijk dat ik dat niet echt kan, iets kort vertellen…

26-04-2011 om 08:42 geschreven door Wiske

17-04-2011 om 21:38 geschreven door Wiske

Bloglezers, dit wordt mijn laatste bericht voor vandaag. Hoewel ik het eerder nog over een suffe dag had, is het toch nog goed geworden. Na de middag voelde ik me al een stuk beter en toen hebben we voor de eerste keer dit jaar weer buiten gegeten. Nu is de zon al weg, maar deze middag heeft ze toch goed geschenen. Ik kon er in een T-shirt bijzitten zonder kippenvel te krijgen. En ik heb het niet zo snel warm, dus het was echt goed! Daarna hebben we nog vanalle zomerspullen vanonder de rommel op zolder opgegraven, en onze schommelstoel staat er weer. Zo relaxed, als je in de zomer kan liggen wiegen in die zetel! Lang geleden, op vakantie in Italië, hadden we zo’n schommelstoel ontdekt en daarna zijn we er zelf eentje gaan kopen. Het ding gaat nog altijd mee blijkbaar. De tuinstoelen zaten wel echt aan het einde van hun leven, dus mama heeft er nieuwe besteld. Weer van die goedkope plastieken, want tuinmeubels kunnen haar niet veel schelen. Is er dan iets mis met een gezellige tuin misschien?? Maar oke, vooruit dan. Je kan de rugleuning gelukkig nog wel naar achter zetten om te zonnen.

De kussen die op de stoelen lagen, waren ook aan vernieuwing toe. Blijkbaar hebben ze hier echt wel een probleem met gezelligheid: ik wilde er wat minder saaie, met een vrolijk bloemenpatroon, maar de rest wilde dus wéeral van die saaie strepen. Ik ben dus echt de enige hier die waarde hecht aan esthetiek? Soms lijk ik toch echt in het verkeerde gezin geboren… Maar voor de rest, alles goed hoor. De paasplannen zijn ook al bekend: zaterdag naar moeke - geen zin in na al die ruzies, maar dat overleef ik wel -, zondag naar mijn tante en nonkel, veel beter. Dat zijn van die mensen die van luxe houden, maar ik heb er niets tegen hoor. Hun kelder is perfect voor party’s en je wordt er op alles voorzien voor een goede filmavond. Zo’n huis zou ik eigenlijk ook wel willen, misschien toch maar gewoon TEW gaan studeren en iets in de marketing gaan doen. Lijkt veel op te brengen.

Mijn zussen hebben nu mijn kamer bezet en zitten op hun eigen laptops de Sims 3 te spelen, als je dat spel kent. Ik ben niet zo voor computergames, maar met de Sims houd ik mij toch ook nog altijd wel eens graag bezig. Muziekje op en ook op de Sims dus, ik ben toch al met de computer bezig. Over een uur ofzo lekker eten (wij eten altijd zooveel te laat!) en dan later vanavond is het weer een aflevering van mijn favoriete reeks House. Weer maar één aflevering door dat stomme MLF-gedoe, maar ik ga er vanavond niet over klagen denk ik, mijn humeur is redelijk!

17-04-2011 om 21:22 geschreven door Wiske

Ik heb 3 vriendinnen die echt speciaal zijn, drie waarbij ik echt altijd terecht kan. Ik kan mij met hen amuseren, maar ook over serieuze dingen praten. Ik heb echt zoveel geluk dat ik hen heb, zonder hen zou ik mijn schooltijd al veel eerder opgegeven hebben. Er zijn wel een paar andere mensen waar ik goed mee overeenkom, maar alleen deze drie noem ik mijn echte vriendinnen! Ten eerste heb je Shoe, waar ik het al eerder over had. Shoe woont achter mij(!) en is echt een totaal ander type, maar toch denken wij over zoveel dingen hetzelfde en als we praten begrijpen we elkaar volkomen. Niemand lijkt meer op mij dan Shoe, ook al zou je dat op het eerste zicht helemaal niet zeggen. Shoe houdt best wel van over persoonlijke dingen praten, so do I. Ze raakt niet verveeld met mijn gezeur en zij mag mij ook tien keer hetzelfde vertellen zonder dat ik dat erg vind. Nog maar eens een bewijs dat het lot mij echt goed gezind is: hoe groot is de kans dat je gewoon toevallig vlak achter je ‘soulmate’ gaat wonen? Ik spring over de draad en sta in hun tuin. Shoe is echt helemaal geweldig, alleen moet ze leren haar gsm wat minder kwijt te spelen, haha. Maar ze is dus mijn beste vriendin, de persoon die ik momenteel het liefste heb. Ik herinner mij bijvoorbeeld toen ik te horen kreeg dat een andere vriendin van mij - nu zijn we jammer genoeg wat uit elkaar gegroeid - kanker had. Een van de ergste dingen die je als jongere te horen kunt krijgen. Iedereen wil je wel troosten, maar niemand weet goed hoe. Ze vermijden het ook liever. Shoe niet, die heeft mij toen enorm geholpen.

Mijn andere vriendinnen lijken misschien qua persoonlijkheid meer zoals mij dan Shoe, maar zijn het toch minder. Maar ik kan toch ook altijd bij hen terecht en ik weet dat ze nooit een slecht woord over mij zullen zeggen, en ik niet over hen. Het zijn ook echt gewoon heel goede vriendinnen. Op school zijn we altijd samen geweest. Toen ik in de laatste graad een andere richting koos, was ik eenzaam. Niet alleen omdat ik als enige die richting gekozen had, maar dus ook omdat ik hen minder zag. “En nu je alleen studeert, is dat niet gewoon hetzelfde dan?” vragen velen. Nee, ik zit liever alleen thuis en spreek af en toe eens af met mijn vriendinnen, dan dat ik alleen door de school dwaal. Eenzaam zijn op jezelf is veel minder erg dan eenzaam zijn op een school met 1800 mensen, als je je dat kan voorstellen. Maar natuurlijk mis ik het wel om samen met Shoe naar school te fietsen en daarna met mijn andere vriendinnen de schooldagen te overleven. En ik weet dat zij mij ook missen en dat dat allemaal mijn keuze geweest is. Maar soms moet je nu eenmaal eens alleen aan jezelf denken.

Nu is het vakantie en moet ik ze weer missen, want ze hebben alledrie de negatieve eigenschap nogal  vaak op reis te gaan, hah. Shoes ouders houden van luxueuze vakanties, bij Ap reizen ze de wereld rond en bij Assi hebben ze een tweede huisje in Frankrijk, waar ze in de vrije weken verblijven. Zo oneerlijk! Wij gaan alleen in de zomer één keer op reis; 6 personen waaronder dan nog eens een student op kot, dat maakt het leven dus duur.

P.S.: Ap en Assi zijn bijnamen die ik maar voorlopig zal gebruiken, ik heb ze ooit verzonnen maar heb hen nooit zo genoemd, haha.

17-04-2011 om 21:20 geschreven door Wiske

Hejo, schrijven voor mijn blog is ook al zo verslavend! Nu het vakantie is, oke, maar ik hoop dat ik over een week ook nog wat andere dingen kan doen… Ik had maar 7 maanden tijd om het 5de en 6de jaar tegelijk te studeren, nu nog maar 5,5. En ik heb nog maar 2 van de 12 boeken gelezen die ik in totaal moet uitkrijgen. Dat klinkt al alsof het nooit gaat lukken.

Ik wil er eigenlijk echt gewoon meteen door zijn, want ik wil de anderen, die er zo kritisch tegenover staan, alleen al laten zien dat ik het kan. En ik wil eigenlijk ook niet nog een jaar eenzaam thuis zitten. Maar met leren is het net zoals op mijn lijn letten: ik wil wel, maar kan het niet… Ik denk niet dat mij ouders kwaad zijn als ik er niet meteen geraak; da’s vrij normaal en ik moet niet per se voorstaan op leeftijd. Maar ze weten wel dat het dan niet ligt aan het feit dat ik het niet kan, maar aan het feit dat ik niet genoeg werk…

Eigenlijk zou ik best wat minder slim willen zijn. Ik denk soms té veel na en dat geeft mij alleen maar last. Het maakt dat ik het vaak moeilijk heb mij op sociaal vlak aan te passen, omdat ik nogal anders denk dan anderen. Ik ben, medisch gezegd, hoogbegaafd. Hoogbegaafdheid is niets om mee te ‘stoefen’, het is juist erg. Het geeft evenveel problemen als laagbegaafd zijn, alleen horen er gelukkig ook wat voordelen bij. Mensen die laagbegaafd zijn krijgen extra begeleiding, hoogbegaafden moeten hun plan maar trekken in deze wereld.

Veel hoogbegaafden zijn niet gelukkig, omdat de anderen te veel van ze verwachten. Ik heb dat gevoel ook; omdat ik slim ben, moet ik mijn verstand maximaal benutten en de hoogst mogelijke carrière opbouwen. Terwijl ik ook gewoon leuke dingen wil doen en ik ook tevreden zou zijn met wat minder. Maar dan geven ze je het gevoel dat dat verspilling is. Ze verwachten zoveel van je dat je ze alleen maar kan teleurstellen en je je dan ook teleurgesteld voelt tegenover jezelf. Vreselijk is dat.

En wat bij mij nog erger is: mijn broer en zussen hebben dyslexie. Ik ben de enige zonder leerproblemen, dus als zij hogere punten halen dan ik, wil dat zeggen dat ik gewoon lui ben. Zij werken hard en geraken er, dus waarom zou ik niet alles aankunnen? Echt waar, ik zou best wat dommer willen zijn. Kan je tenminste genieten van het leven en moet je niet kwaad zijn op jezelf. Want je weet dan dat je grenzen hebt. Mijn familie denkt dat er voor mijn verstand geen grenzen bestaan. Overdreven is het woord. Ze drijven over!! Natuurlijk kan ik ook niet alles vanzelf, kan ik ook niet toveren ofzo! Maar probeer ze dat maar eens duidelijk te maken…

17-04-2011 om 21:19 geschreven door Wiske

Hay, nu ik toch over obsessies bezig was, kreeg ik het idee eens iets over piercings te schrijven. Je ziet af en toe van die mensen die er helemaal vol mee staan; iemand die er maar ééntje heeft en het daarbij houd, komt volgens mij minder voor. Ik denk dat ik wel weet waarom: ze zijn gewoon verslavend! Bij mij begon het allemaal met gewone oorbellen, daar was ik al van kleins af voor aan het zagen. Die geven je op zich niet echt zin in meer, bijna alle meisjes hebben tegenwoordig wel een gaatje in elk oor. Maar in het tweede middelbaar hadden we het met vriendinnen over een tweede gaatje. Daar was ik simpelweg nog nooit opgekomen, daarom verlangde ik er ook niet naar. Maar toen we het er toch over hadden, leek het mij wel een leuk idee. Mijn ouders stonden het meteen toe, wat voor kwaad kan het ook. Ze zeiden wel eerlijk dat ze het zelf niet mooi vonden, maar wat boeit je dat als jongere? Toen mijn vader zei dat het zo ging beginnen, één extra gaatje, en dat binnenkort mijn oren vol zouden staan, moest ik ermee lachen. Nee, dat was ik niet van plan hoor…

Maar ik wist dus nog niet hoe verslavend het was! Ik was trots op mijn tweede gaatje, maar na een tijdje mindert dat en wil je al een nieuw hebben. Eerst had ik spijt dat ik er niet ineens aan beide kanten een tweede had laten schieten. Nu was dat ander oor zo…leeg? Volgens mij was ik ook wel wat beïnvloed door mijn grootste idool van toen, Mutya Buena. Die staat helemaal vol en ik vind dat zo’n speciaal en aangenaam mens. Een goeie zangeres met een eigen stijl, daar heb ik het dus wel voor.

Dit jaar was ik helemaal overtuigd: er moest en zou in dat andere oor ook iets komen.  Maar misschien eens iets anders dan gewoon een gaatje in mijn oorlel? Ik had er wat over opgezocht en was helemaal in de ban van de tragus: een oorbel in dat kleine stukje dichtbij je gezicht! Nog steeds een oorbel, maar toch wat specialer. 50€ heb ik er voor moeten neertellen, maar ik ben er blij mee! Dat heeft niet zomaar iedereen die ik ken, en ik lijk echt een drang te hebben om anders te doen. Vroeger was ik bang om uit te toon te vallen bij de rest en volgde ik dus mooi de moderegels, maar nu draag ik gewoon waar ik zin in heb en het kan mij niets schelen als ik er wat anders bijloop, ik vind het zelfs leuk als ik er meer aandacht door krijg. Dat is mijn doel, denk ik. Aandacht krijgen in combinatie met laten zien dat ik mijzelf durf zijn en dus niet met anderen ga meelopen omdat zij dat beter vinden. Zielig misschien, maar ik voel me sindsdien eigenlijk wel veel beter.

Maar nu ik mijn tragus heb, wil ik nóg meer piercings. Ik wil nog meer anders zijn, ik wil niet verdwijnen tussen de rest.La Roux heeft een helixpiercing en nu wil ik dat eigenlijk ook wel. Mijn oren mogen zo vol staan als ik zelf wil; mama zegt ook dat ik dat mag, omdat ik toch eerst nog naar de unief ga voor ik werk moet vinden. Ik kan er dus nog een paar jaar van genieten en dan kan ik ze gewoon uitlaten. Toch stom dat dat moet in onze samenleving, al die vooroordelen… Maarja. Nu vraag ik mij af of ze over andere soorten piercings hetzelfde denkt. Je oren vallen niet zo hard op, maar kan je van een gezichtspiercing ook zeggen; “Ik draag ze een paar jaar en later laat ik ze er gewoon uit?” Of blijf je dat eigenlijk altijd wel zien, die gaatjes? Is dat dan zo extreem? Pf… Natuurlijk ga ik er niet mijn werk later voor riskeren ofzo. Maar ik was dus aan het denken aan een anti-wenkbrauw zoals dat heet. Zo op de ronding van je wang, ik denk dat ik daar wel mee zou kunnen staan. Iemand van Idool had het - misschien niet het beste voorbeeld -, maar dat zag er toch ook een degelijk meisje uit, niet marginaal ofzo.

Pf, no way dat ik zo’n piercing ga mogen hoor. Ik ga wel eens proberen zagen, maar veel zal ik er niet van moeten verwachten. Als ik er nu van de eerste keer doorben met middenjury, dan verdien ik toch wel een dikke beloning, niet? Ik zal wel veeel harder moeten werken dan, vrees ik… Ach ja, we zien wel. Ben nog maar 16 jaar hè.

17-04-2011 om 21:15 geschreven door Wiske

Ik ben in ieder geval dus blij dat ik de cd van La Roux eerlijk gekocht heb, al was het wel via Amazon omdat dat goedkoper was. Tja, weinig geld hè. In mijn tijd van de ‘Sugababes-obsessie’ heb ik alle albums gewoon gedownload… Maar daar heb ik geen spijt van, want die wannabe’s die zich nu Sugababes noemen, trekken toch op niks meer. Er is geen enkel origineel lid meer over, en met de leden verdween ook de goede muziek blijkbaar. Waarom worden zoveel groepen té commercieel? De vorige Babes hebben nu wel een solocarrière, maar dat is ook helemaal niet hetzelfde meer.

La Roux heeft ook popmuziek, maar nog wel een eigen stijl. Geen bewerkte stemmen, geen gehaper, het bestaat gelukkig nog! Sorry als jullie dat wel goed vinden. Op een fuif ofzo kan ik dat ook nog wel leuk vinden hoor, maar om naar te luisteren op mijn iPod, nee danku. 4 GB is al zo weinig geheugen!

Het album La Roux is helemaal goed, alleen Armour Love vind ik iets minder. Sommigen vinden het heel mooi, ik vind het eerder wat saai. Mooi noem ik de nummers As If By Magic of Growing Pains. Die liedjes gaan over serieuze zaken, maar ze zijn toch allemaal nog vrolijk. De bekendste zijn Bulletproof en I’m Not Your Toy, ook geen slechte. Bulletproof is in akoestische versie heel mooi, heb ik gehoord op youtube. Zeker wel een aanrader om eens iets van op te zoeken!

17-04-2011 om 21:10 geschreven door Wiske