Het is nu wel al heeeeeel lang geleden dat ik nog iets in mijn blog geschreven heb, maar er is ondertussen veel gebeurd...!
Het grote nieuws: ik ben (eindelijk!) verhuisd en heb nu mijn eigen appartementje. Wat voor mij synoniem staat met...RUST (eindelijk!). Ik woonde eerst bij een marokkaanse vrouw en haar dochter en had mijn kamer in hun huis. Ze vroeg ook een hele grote som geld, maar weet je ik zat er goed, dus zo erg was het niet. Ik zei wel duidelijk : ZAT, want al snel veranderde de hele situatie. Er was elke dag wel ruzie tussen die twee daar. In het begin moet ik zeggen dat ik het wel grappig en exotisch vond. Mensen in het zuiden spreken nu eenmaal graag luid en maken wel eens graag ruzie, niets erg... Maar ohjeee, elke avond stond mijn kop op springen en af en toe waren ze zo hard aan het ruzie maken dat ik schrik had dat ze elkaar zouden wurgen ofzo. Echt waar! Dan ging ik even naar mijn spaans buurmeisje in de hoop daar wat rust te vinden, maar zelfs 3 verdiepingen hoger hoorde je hun geschreeuw nog heel hard. Na een tijdje was ik dus heel blij wanneer ik alleen thuis was en van zodra ik de voordeur hoorde wist ik dat het weeral ging beginnen, Olé! Ze kwamen dan rond een uur of zes thuis, maakten ruzie tot tien uur en gingen dan bij iemand anders slapen en eten. Het werd een gewoonte. Waarom gingen ze nu altijd ergens anders eten en slapen....wel, de frigo was leeg. Oplossing: de frigo bij iemand anders gaan plunderen Daar zat ik dan alleen met mijn koppijn....Ik werd het echt een beetje beu. De vrouw vertelde me dat ze tot het eind van de maand (het waren wel nog 10dagen!) geen eten meer zou kopen omdat de centjes op waren (vreemd, het is best wel een rijke vrouw). Goed, ik ging mijn eigen eten kopen en vestopte het op mijn kamer want anders hadden ze het binnen de kortste keren allemaal opgegeten. En op een dag......zag ik een zak onder de zetel uitsteken......ik keek....en...... het zat vol met eten: melk, fruit, yoghurt, brood, koekjes...... Dit was voor mij toen de druppel! Nu vind ik het eigenlijk best wel grappig dat ze hun eten voor mij onder de zetel hadden verstopt, maar op dat moment kon ik maar niet snel genoeg die twee vrouwen verlaten. Mijn papa zei me dat ik een muisje kon kopen en die kon laten rondlopen in de buurt van de zetel....haha stel je hun gezicht voor wanneer ze hun halfopgegeten spullen zouden terugvinden! Hopa, daar gingen we dan, op zoek naar een ander stulpje! Met de hulp van een collega heb ik dan ook iets super gevonden! Het ligt op 5 min stappen van mijn beide werkplaatsen, perfect dus! Eerst moet ik wel 7 verdiepen te voet, ja te voet! naar boven, maar het appartementje maakt dit allemaal goed! Een grote badkamer met een douche en een wasmachine. Dit is echt wel een klein wonder want: 1. Heel weinig mensen hebben hier een douche of een badkuip. Meestal hangt er gewoon een douchekop en stroomt het water op de grond, door de hele badkamer. Later moeten ze dan het water wegdoen met een aftrekker. 2. Ze wassen hier hun kleren meestal met de hand, maar jipie wat ben ik blij dat ik een wasmachine heb! Ik heb nu ook een grote mooie keuken, slaapkamer en een gigantisch salon en en en ....last but not least...een groot balkon. Ideaal voor de aankomende zomerdagen! Ik mag dan misschien wel heel veel trappen doen, maar wat een prachtig uitzicht heb ik! Ik zie de hele stad, met daarachter de bergen en 's avonds schittert de hele stad met allemaal kleine lichtjes.... Nu woon ik wel helemaal alleen, spannend! Het kan alleen maar een leerrijke ervaring zijn en bovendien kan ik nu bezoek uit België ontvangen (hé zusje en Sigi )!
Vrijdag heb ik ook wel de schrik van mijn leven gehad! Een van mijn studentes Duits wou me uitnodigen om bij haar couscous te komen eten. Hier is vrijdag couscousdag! Ze was al heel de tijd aan het moppen dat ik met haar broer zou trouwen.....probleem: ik dacht dat het moppen was. Niet dus! Na 3 kwartier stappen door het zand en in de brandende zon kwamen we eindelijk aan. Eerst stelde ze me voor aan één van haar oudere zussen. Deze keurde me van top tot teen, vroeg naar mijn leeftijd, .... En hopa, dan was de tweede zus aan de beurt. Weer werd ik van top tot teen bestudeerd en kreeg ik te horen dat ik heel goed bij hun broer zou passen. Toen begon ik stilletjes aan te vermoeden dat het misschien toch geen mop was.....HELP! Opeens.....(en toen deed ik echt in mijn broek)...kwam de mama binnen. HELP (nog eens!). Het was een super grote vrouw, ze had iets van een sumoworstelaar (sorry mevrouw), helemaal in het zwart gekleed en ze had marokkaanse tattoo's op haar gezicht, wat het geheel nog enger maakte..! Ze keek me aan en schreeuwde "die wil ik als schoondochter"! Het erge was dat die studente helemaal niet zo goed is in duits, dus ik kon er niet goed mee praten. Ik bleef maar "nein, nein, nein" herhalen waarop zij antwoordde "doch, doch, doch".Ooooooooooooooooooooh verschrikkelijk was het. De couscous was wel heerlijk en ik vermoed dat die arme jongen had gehoord dat ik heel de tijd "nein nein nein" bleef herhalen (ocharme , )want hij heeft me mooi genegeerd, haha! Diepe zucht van opluchting!
Zondag ben ik op uitstap geweest met collega's. We zijn de bergen ingetrokken, maar opeens kwam er heel veel mist op en konden we niets meer zien. We zijn dan maar terug vertrokken omdat het veel te gevaarlijk werd. Daarna zijn we naar de kust gereden, naar een afgelegen strandje. De zee was heel wild, het strand verlaten en de lucht was héél donkergrijs, dit alles maakte het perfect voor in een film. De vissers waren hun bootjes in de zee aan het duwen. Ze smeren blokken hout in met olie en laten de boot daarop richting zee glijden. Echt wel leuk om te zien, maar wat een kracht hebben die vissers wel niet
Voila, ik hoop dat jullie van mijn verhaaltjes blijven genieten en tot snel!
)!
, )want hij heeft me mooi genegeerd, haha! Diepe zucht van opluchting!
