Het is al een paar dagen geleden dat ik nog op mijn blog geschreven heb, maar ik heb suuuuuper drukke (wel heel fijne) dagen achter de rug. De blog ziet er nu ook heel anders en veeeeeeeeeel beter uit, met dank aan Simon! Ik zou normaal gezien stage lopen op de kamer van koophandel en op een hogeschool hier in Nador: PIGIER. Toen ik in Nador aankwam, vertelden ze met dat deze school tot 8 februari gesloten was. Daarna had ik niets meer gehoord over de school en ik had er ook helemaal niet meer aan gedacht. Dinsdag was ik op mijn gemak aan het werken op de kamer van koophandel...en jawel, weeral lekkere thee aan het drinken....toen opeens de directeur heel gehaast binnenkwam en me vertelde dat we snel snel naar Pigier konden vertrekken.Ok dan! Snel mijn dingen bij elkaar gerapen en weg waren we. In een steegje was er een kleine blauwe deur en jawel hoor: het was de hogeschool. De directeur van de kamer van koophandel stelde me voor aan de directeur van de school als: marie-laure, het belgische meisje dat 5 talen kan. haha, waarom stellen ze me hier altijd zo voor?! Overal waar ik kom : "het meisje dat 5 talen kan" allemaal goed en wel, maar zeg.... Hij stelde voor dat ik de taaldocenten zou helpen bij hun lessen en hij gaf me een lessenrooster met alle taallessen op: HELP! Dat was meer dan een fulltime job! Ik kon er meteen invliegen want om 11.30 was er de les Duits....spannend. Rond 11 uur kwamen er heel wat meisjes binnen op het secretariaat, waar ik zat. De secretaresse vertelde hen als mop dat ik het examen Duits zou afnemen en meteen had ik 10 meisjes rond mij die me hun lessen vanbuiten begonnen op te zeggen en die elkaar bijna omverduwden om tegenover mij te komen zitten. Hilarisch was het! Wat een geslaagde mop van de secretaresse toch Wat later gingen we het klaslokaal binnen en de studenten konden hun ogen nog altijd niet geloven...."waauw een europese vrouw in onze klas". Alle blikken op mij gericht.... best wel ongemakkelijk Ik kwam te weten dat het eigenlijk "inburgeringslessen" waren. Het waren allemaal mensen die naar Duitsland wouden gaan, maar ze krijgen pas hun visum als ze slagen op een taaltest. Deze lessen zou dus een voorbereiding moeten zijn op dit examen. Het waren bijna allemaal meisjes tussen de 17 en 30 jaar en jawel... iedereen was al getrouwd en hun man was in Duitsland. Best wel raar voor ons hé.... een meisje van 17 jaar die al getrouwd is en die naar Duitsland moet verhuizen. Toen ze hoorden dat ik 20 jaar was en NIET getrouwd en NIET verloofd, keken ze me aan alsof ik van mars kwam haha hier ben ik dus lekker de rebel... Na amper 10 minuten in de klas, vond ik het daar al geweldig! Nog nooit had ik zo'n gemotiveerde studenten gezien. Ze moeten in een paar maandjes de duitse taal onder de knie krijgen. Niet zo een gemakkelijke opdracht als je weet dat heel veel van hen nog niet konden lezen en schrijven..... Hun motivatie en doorzettingsvermogen raakten me echt diep! Na de les duits, was de les Nederlands aan de beurt...jawel hoor, Nederlands...hier in Nador! Wat een verbazing. En de verbazing werd nog groter toen ik in het Nederlands werd aangesproken! Hoe raar is het wel niet, om hier Nederlands te horen en met een hollands accent dan nog wel In deze klas waren ze met een stuk minder, maar 5 studenten. Weeral waren ze bijna allemaal getrouwd: jongens en meisjes vanaf 17 jaar. De motivatie was, net zoals bij duits, ongelooflijk! WAW! Toen ik op weg was naar huis kreeg ik een heeeeel ongerust telefoontje van een collega van de kamer van koophandel. De directeur had hen blijkbaar niet verteld dat ik naar de hogeschool was en ze hadden de hele dag in paniek naar mij gezocht! oooh, lief niet?! Ik was echt kapot na die dag, maar waaw! Ik was nog altijd onder de indruk van die studenten en zelf was ik ook heel gemotiveerd. Deze studenten zullen slagen en ik zal hen daar bij helpen! Mijn nieuwe roeping
Ondertussen ben ik al helemaal ingeburgerd op die hogeschool en ik vind het er super, leuke collega's, .... 's Morgens een paar uur werken op de kamer van koophandel en daarna snel snel doorstappen naar de hogeschool. Ondertussen ben ik ook al begonnen met mijn lessen arabisch. Ik heb het alleen heeeeeeel moeilijk met het serieus blijven bij het opzeggen van het alfabet. Zo gaat het er aan toe: Elif, dell, ra, noon, bie, boe, ba, bon, bin, ben, laam, .... Hoe kan een mens nu serieus blijven bij zo een klanken. Probeer dat maar eens 3 keer na elkaar op te zeggen zonder in de lach te schieten...het lukt je niet! Mission impossible!
Ik had deze week een heel lief gezin leren kennen en ze hadden me gevraagd of ik zaterdag mee op uitstap wou. Tuurlijk! Ze wouden de bergen in gaan voor een gezellige picknick. We zouden om 12 uur vertrekken, maar marokkanen zijn toch wel niet zo stipt en om half 3 waren we dus eindelijk klaar om te vertrekken... We zaten met 5 in een heel, heel, maar dan ook heeeeeeeeeeel oude auto en weg waren we..richting Gourougou (een berg met een wel heel lachwekkende naam). Gedurende de reis zat ik echt met open mond door het raam te kijken. We zijn prachtige landschappen gepasseerd, echt waaaaaw! Ik tastte (nog steeds met open mond) in mijn zak op zoek naar mijn fototoestel, maar OHOH: vergeten. "Typisch" zouden mijn ouders zeggen. Al een geluk had Sana haar fototoestel mee! Oef, gered!
Na een halfuurtje waren we aangekomen aan de voet van Gourougou en toen begon het echte avontuur! Want zoals ik al gezegd heb: de auto was heel, maar dan ook heel oud en.....er lag grind op de weg en geen asfalt....Zien jullie het probleem al aankomen?! Voor elke meter die we omhoog reden, schoven we twee meter terug naar beneden. Ik denk dat ik toen toch wel even mijn ogen heb dichtgedaan...! Ze gaven niet op hoor, neenee, gas blijven geven. We waren bijna aan de top geraakt, toen de auto weer begon te schuiven en we deze keer in een gracht belandden. Ik was ondertussen uit schrik wel al uit de auto gesprongen, haha! Maar daar lag de auto dus, in de gracht met 3 wielen in de lucht en 1 wiel op de grond (vraag me niet hoe dat mogelijk is, want het is me nog steeds een raadsel). Het zicht was echt hilarisch en ik kwam niet meer bij van het lachen, ook al was dit een heel ongeschikt moment om de slappe lach te hebben. Na een paar minuten gas te hebben gegeven was de auto eindelijk uit de gracht geraakt. We zijn toch wel mooi te voet verder gegaan. Wat een wijze beslissing, niet? De tocht was het echt wel waard want wat een uitzicht....woooooow. Je kon Nador en de omliggende steden zien (Melilla,...). Fototime! Na onze picknick wouden ze me nog een oud dorpje aan de kust tonen. We waren op weg naar de kust...toen....BAM, een auto langs achter op ons inreed. Het was precies echt niet de beste dag voor die arme arme auto. Het vreemde was..ze moesten er allemaal om lachen (zou in Belgie niet het geval zijn)! Het oude kustdorpje "Kariaat" was echt prachtig: een mooi strand met wit zand en palmbomen met suuuuper grote schelpen (die ik natuurlijk mooi mee naar huis heb genomen). We hebben daar wat vis gekocht en zijn dan terug richting Nador vertrokken.
Het was een super dag en ik kijk echt al uit naar de volgende uitstap. Dit land blijft me elke dag verbazen
Voila, ik ben al 1 weekje in Nador en heb me toch al voor een groot deel aangepast en ingeburgerd. Iets waar ik toch wel trots op ben. De eerste dagen liep ik hier helemaal niet graag over straat, snel doorlopen was de boodschap. Nu vind ik het gezellig om op het gemak over straat te lopen in de zon, nieuwe straatjes te ontdekken, ....Ze eten hier ook niet met mes en vork, maar wel met de handen en allemaal uit hetzelfde grote bord, dat ze in het midden zetten. Het heeft zo zijn charme vind ik Op het werk loopt het ook allemaal goed. Ze maken hier wel dagelijks ruzie om MIJN thee: marie, hier is je thee zegt de ene; onnozelaar, belgen drinken thee met minder suiker zegt de andere; nietes; welles. Dus zit ik hier mooi met 10 koppen thee, om iedereen tevreden te stellen! Achja, mij zul je niet horen klagen hoor. Ik hou van die marokkaanse thee!
Gisteren liepen ze hier heel zenuwachtig en mooi gekleed rond, want er kwamen (voor mij niet) bekende mensen. Ze waren ijverig de Kamer van koophandel aan het kuisen, of toch een deel ervan. Verder dan het 2de verdiep zijn ze niet geweest, omdat de vergaderzaal waar de gasten zouden zitten, op het 2de verdiep lag. Had ik even pech....want het 3de verdiep waar ik zit, zou eigenlijk ook best wel een keusbeurt kunnen gebruiken. Ik kreeg gisteren van een collega ook te horen dat de president van de kamer mij wou spreken....Spannend! Ik begreep eigenlijk niet zo goed waarom, maar kom, het was wel een hele eer. Hij ontving mij dus in een mooie vergaderzaal met thee (mmmm wat vind ik die marokkaanse thee heerlijk) en taart (joepie!). Na een informele babbel had hij groot nieuws voor mij....... Tromgeroffel graag........!!! 1. Hij wil dat ik mee ga op verplaatsing om de kamer te vertegenwoordigen. Zo kan ik ook wat meer van Marokko zien! Jipie! 2. Ik mag de evenementen hier organiseren. Nog eens Jipie !
3. Hij wil dat ik hier na mijn stage, vast blijf werken. Gemengde jipie. Het is natuurlijk wel super dat ze me na amper 4 werkdagen al vragen om te blijven. Maar langer dan 3 maanden in Nador zitten ..mmmm dat weet ik toch niet hoor ;-)
4. Ik moest veel taart eten, want ik moet volgens hem verdikken. Ohjeeeee denk ik dan!
Zozo, dat was een gesprek met de president, dat vlot verlopen was.
Tijdens mijn middagpauze was ik op zoek gegaan naar een winkel, waar ik internet kon gaan halen allemaal gesloten. Dus ik dacht: na mijn werk dan.
Blijkt dat ze om vier uur ook al gesloten zijn, handig hoor die winkels hier.
s Avonds waren de nichtjes van Fatima bij ons thuis en ze vonden het blijkbaar super cool dat ze engels met me konden babbelen. Ze vroegen me ook of ik zaterdag mee de bergen in wou trekken jaaaaa!
Het begint hier nu ook steeds warmer te worden, zalig! In België zouden ze zeggen: t is echt terrasjesweer! Spijtig genoeg niet hier, of allesinds niet voor vrouwen. Er zijn heel wat gezellige terrasjes, maar geen plaats voor vrouwen L tsssssssssss
Vandaag is het vrijdag en dan gaan ze tussen 11uur en 3uur allemaal bidden. Wat wilt zeggen dat ik extra lange pauze heb!
Ik was daarnet ijverig in mijn blog aan het schrijven en opeens .Floeps, geen elektriciteit meer! Daar ging mijn mooie lange tekst. Nu alles braaf opnieuw geschreven, voor zover ik me nog kon herinneren wat ik geschreven had. Achja, relax, take it easy, we zijn in Marokko! Inkopen doen hier is heel simpel en het kan zonder uit je kantoor te komen! Je roept gewoon door het raam, naar de winkel aan de overkant van de straat en hij komt je boodschappen brengen Wat een luxe zeg!
Voila, ik vrees dat jullie voor fotos enzo nog even zullen moeten wachten tot ik internet heb thuis.
Eerst en vooral zou ik me willen verontschuldigen voor de "lelijke" lay-out :) maar aangezien ik nog geen internet heb thuis, moest ik het snel snel op het werk maken.
Dit is nu mijn 7de dag in Nador en mijn 3de werkdag. Ik ben ingetrokken bij een marokkaanse vrouw en haar dochter (Fatima en Myriam) en het huis ligt op ongeveer 10 minuten wandelen van mijn stageplaats: de kamer van koophandel van Nador. Mijn eerste dagen hier waren nogal druk en chaotisch.Toen ik aankwam bleek mijn "super mooi appartement met zicht op zee" een ijskoude en vochtige kamer zonder keuken, douche,... niet ideaal dus. Nu (met dank aan mijn lieve mama) heb ik een fijne kamer bij die marokkaanse vrouw. één ding is zeker: bij hen thuis zal ik me niet snel vervelen! Want wat ik daar meemaak, is echt wel een plaatsje op deze blog waard!
Myriam, 16jaar, heeft het in haar hoofd gehaald om het huis heel mooi te versieren en in te richten, wat op zich helemaal geen probleem is, maar.... Ze trekt er verschillende keren per dag op uit om te gaan "shoppen" komt dan terug met zakken vol eten, decoratie, stoffen en andere prullen. Als ze thuiskomt is er altijd wel een grote ruzie met Fatima omdat ze weer super veel geld heeft uitgegeven aan prullen. Dan rent Myriam kwaad het huis uit, om wat later terug te komen met....jawel, nog zakken vol. Aangezien het maar een klein appartement is en er dus geen plaats is voor al die dingen, verstopt ze die (nog ingepakt!) achter de zetel. Een woord: hilarisch!
Toen ik naar Nador vertrok dacht ik: joepie, warm weer. Het mocht niet wezen. Het is hier 14 graden, maar aangezien ze hier geen verwarming kennen, is het buiten even koudwarm als binnen. Ik draag dus zowel binnen als buiten mijn jas! Gisteren zat ik rustig TV te kijken, met 4 dekens op mij en Fatima kreeg het fantastische idee om een "vuurtje" te gaan stoken om het huis wat op te warmen.Resultaat: een gigantisch "kampvuur" midden in het salon, het huis vol rook en een hoestende Marie-Laure met tranende ogen :)
Hier op het werk is het best wel aangenaam. Ik zit nu in het "communication and research team" en mag brochures ontwerpen en vertalen. Ze hebben me ook gevraagd of ik de website voor de kamer van koophandel wou maken! Jawel! Het is best wel een grappig zicht om hier iedereen achter een bureau te zien zitten met een dikke jas en een wollen muts op.
Foto's en andere verhaaltjes volgen later, maar zo hebben jullie al een voorsmaakje gekregen...!
Wat later gingen we het klaslokaal binnen en de studenten konden hun ogen nog altijd niet geloven...."waauw een europese vrouw in onze klas". Alle blikken op mij gericht.... best wel ongemakkelijk 
haha hier ben ik dus lekker de rebel...
en om half 3 waren we dus eindelijk klaar om te vertrekken...
