Het heeft heel de nacht geregend. De eerste km ging over asfalt en dan even steenslag,nu een veldweg met redeljk begroeing het stappen valt nog mee. In open veld is er geen enkel plantje op de weg en is het baggeren volgens Wim. Je zet je voet neer en voelt die 3cm vooruit en opzij schuiven als je gewicht op die voet overkomt. De andere voet gaat dan 3cm achteruit. Dit voelt als zwemmen in de modder en het kost veel energie. Als extra geschenk begint het nog te zeveren en moet de poncho aan. Dit kan niet de hele dag duren. De kaarten worden geraadpleegd en bij de eerst volgende mogelijkhid gaan we de weg nemen, hier de D74. Het blijft regenen en als we eindelijk op asfalt komen voelen we dat onze zolen zeker twee cm boven de weg zweven en honderd meter moddersporen achter laten. Ook langs de weg lopen is niet prettig, geen fiets- noch voetpad en de berm is schuin aflopend. De auto's scheren met hoge snelheid langs ons. Je merkt dat elk een verschillende stapsnelheid heeft. Tijl is me honderd meter voor en Wim blijft wat achter mij. De torens van de kathedraal in Reims zijn al zichtbaar in de nevel, toch zal het nog twee uur duren voor we de ingang bereiken. Tijl volgt de kaart en leidt ons naar de brug die nog twee jaar versperd zal blijven, langs links denkt hij een andere weg te vinden. Hij heeft de verkeerde weg genomen en nu moeten we terug, erg pijnlijk. Het regent niet meer en een vriendelijke man die zijn hondje uitlaat toont ons een kortere weg dwars door de stedelijke moestuintjes. Hier 50m verder de brug over en dan wat verder naar rechts zo komen jullie in het centrum. Tijl kan weer op de kaart verder en wij komen ..... aan het mooie stadhuis van Reims, de kathedraal is naar links. Alles kraakt en piept, vooral last van mijn rechterknie alweer. Net te laat voor toegang tot de kamer en te vroeg voor het pelgrimsonthaal. Het zit niet mee. Wij gaan dan maar een echte warme chocomelk drinken met een croque-monsieur wat ons ferm deugd doet. Om 2h zijn wij de eerste pelgrims vandaag, er waren ons dit jaar 300 pelgrims voor. Een stempel in het boekje en dat was het. We hadden ons veel meer voorgesteld. De kamer heeft gelukkig drie bedden en we gaan de was doen. Wim heeft een andere chip nodig voor zijn tablet en gaat de stad in. Ik blijf achter, mijn knie is pijnlijk. Als de was bijna droog is brengen we hem naar de kamer en nu boodschappen. De carrefour is vlakbij en vanavond is het improviseren maar toch eten wij lekker. Wim en Tijl gaan 's avonds nog naar de lichtshow op de gevels van de kathedraal, ik ga niet mee en kruip vroeg onder zeil.
Vandaag van Chateau-Porcien naar Bazancourt 22km. De laatste 7 in de regen. Nu al gewassen en droog, mag hier in " le Moderne" even een woordje zetten. Morgen naar Reims, benieuwd naar de ontvangst in de Kathedraal, wij Tijl (Tienen) en Wim (Breda) zijn nu twee dagen samen aan't stappen. Tijl gaat dan naar Parijs lopen Wim met mij naar Vezelay. Moraal is 96%, de Fysiek 75% beetje bij beetje begin ik te denken dat het gaat lukken. Al een gelukkige verjaardag voor Marie 15/7 en voor alle andere bedankt. En nu is niet alleen mijn gezicht afgevallen, t'is heel zwaar met die zak op je rug. Ik heb al gaatje bijgemaakt de riem is nu te groot! Ultreia! Het gebruik van de PC is meer dan vergoed, de uitbater profiteert duidelijk van de gelegenheid, 22 voor de kamer. Wij betalen 20 per persoon veel te veel, aan allen na ons "de Moderne" in Bazancourt voorbij lopen!
Om 8h brengt de eigenaar ons ontbijt. Man, man een belgisch rond brood, thee, fruitsap en melk. Zelfgemaakte jam, yoghurt en honing van zijn bijen. Zoals goed opgevoede belgen hebben wij alles opgegeten. Samen hebben we 12 in totaal betaald, en echt een harteljk onthaal. Pech voor wie na ons komt, Jean vertrekt vrijdag met verlof en de "gite pour pelerins" sluit even. Wij zijn waarschijnlijk de laatsten dit jaar. Misschien werden daarom wij zo verwend? De weg naar Château-Porcien is heel goed te lopen. De hemel blijft dreigend, maar het regent niet. Net voor Hauteville wil Tijl pauseren. Hier maakt hij een gaatje bij in mijn broeksriem, 't werd tijd dat daar ook iets afgaat en niet alleen in mijn gezicht! Als we willen vertrekken merken wij dat een andere pelgrim ons inhaalt. Een heel zware rugzak, met een van de wind bolstaande regenjas en daaronder twee fijne beentjes, van Leen uit Gavere horen we. Zij stapt via Reims naar Rome en heeft 9 jaar geleden al Santiago gedaan. De zware rugzak komt doordat er een tent en kookgerief in zit. Wat later houdt Leen pauze wij gaan verder tot aan de hoogst geplaatste windturbine op Mont Ecly daar eten wij wat in het zonnetje. Onder ons zien we Leen vertrekken en wij doen dat ook. In Château-Porcien is de mairie gesloten tot twee uur, we kunnen niets anders dan wachten. Leen komt ook toe en verwacht bezoek uit Belgie, wat na een telefoontje er vlug aankomt. In de mairie onze stempel en geen sleutel maar de code van het digitaal slot, handig zo kan iedereen binnen als hij (zij) dat wil. Leen de code gegeven en wij dus naar het nachtverblijf. Dat is maar een kamer met vier bedden, een stapelbed en twee eenslapers, het vierde moet je vanonder het stapelbed schuiven. Dan is de doorgang naar toilet en douche versperd, maar we zijn maar met drie dus... Hier geen was kunnen doen, geen ruimte om te drogen te hangen. Dus gaan we op zoek naar ons avondeten, de enige zaak waar dat hier kan is op woensdag gesloten, dus her wordt stokbrood met een blikje vis en wat wortel en tomaat. Om te drinken valt het op dat we veel cola drinken. Als iedereen geïnstalleerd is om te slapen valt Wim binnen voor het vierde bed, Maison Complêt denk ik. Er is nauwelijks plaats voor de rugzakken en de schoenen staan naast elkaar tegen de muur, zo ongeveer 30 cm van mijn hoofdeinde en iedereen heeft zweetvoeten riek ik. Wim komt uit Breda en gaat naar Santiago via Vezelay, maar daar naar Le Puy. 's Morgens om half zeven is Leen al weg voor 40 km, petje af meid, buen camino. Wij drie gaan samen naar Bazancourt, dat is een beetje meer dan de helft van Leen.
Het avondeten gisteren was heerlijk, daardoor vannacht naar het toilet. Bij het in bed stappen mijn knie gestoten aan het voeteneind van het bed, op een gevoelige plaats, juist naast en onder mijn rechterknie. Toch goed geslapen. 's Morgens weer een heerlijk ontbijt en ik krijg hier ook een appel en een flesje sinaasappelsap mee. Dan vertrokken, ik volg de weg naast het huis, wat verder helpt Jean-Marie, buur boer een eenzame koe op een beestenwagen duwen of is het trekken. Dat kan nog even duren, de koe wil geen poot verzetten. Nu gaat de weg flink naar beneden, je ziet aan de erosie van de weg dat het hier ook ferm heeft geregend. Zo kom ik op de baan waar algauw een gele pijl mij de goede richting aanwijst. Het is bergop, wat verder weer steil omhoog, eindelijk wat naar beneden. De weg is redelijk begaanbaar en ik kom goed vooruit al heeft die eerst km mijn gemiddelde omlaag gebracht. Bij het binnenlopen van Signy -l'Abbaye is er een supermarkt hier wat inkopen. Het fruit ligt hier al te lang, het heeft echt geen frisse kleur, daarom enkel nog een fruitsapje, een lange smalle salamiworst en een klaargemaakte kipschotel voor vanavond. Betalen met mijn bankkaart zo weten ze thuis waar ik juist ben, mijn telefoonkaart voor frankrijk laat nog niet toe om naar het buitenland te bellen, heeft te maken met dat je nummer geregistreerd moet zijn in Frankrijk. Verder stappen maar, In het dorp komt een auto toeterend en zwaaiend voorbij, sympathisanten denk ik en wuif vriendelijk terug. Het is zonnig, maar toch volg ik de baan omdat die veel korter lijkt op de kaarten. EEn paar km verder komt dezelfde wagen weer voortbij en stopt zo'n 20 m verder. De duer aan de passagierskant gaat open en Tijl stapt uit. Ik ben stomverbaasd als hij mij een fris blikje cola geeft. Hij had een ongeval door een zware tak op zijn voet te krijgen en was genoodzaakt enkele dagen rust te nemen voor verzorging. Nu gaat hij verder uit Wasigny en zal wachten tot ik daar voorbij kom dan gaan we samen verder. Dat is dan nog zo'n 8 km tot Justine-Herbigny. Wasigny heeft een historische overdekt plein, net een oude schuur zonder muren. Misschien hier een stempel, maar de Mairie is gesloten. Dan maar naar Justine (Henin) zegt Tijl. Daar vinden we vlug de pelgrimsgite. De eigenaar verwelkomt ons met een pint of wat je maar wilt. Een pareltje, volledig ecologisch, eigen waterzuivering met een eco-toilet en een moestuin waar Tijl niet uitgepraat over raakt. De gite zelf is ingericht in een oude schuur uit de tijd van Napoleon en hier liggen mooie antieke zaken. Eerst de handwas en te drogen hangen, de schoenen kuisen, dan douchen en dan ons avondmaal bereiden. We eten goed, uit wat in beide rugzakken zit. Vroeg naar bed en lang slapen, morgen is er maar een korte afstand af te leggen.
Mijn eerste ontbijt onderweg nauwelijks van huis. Jos en Suzanne hebben een ontbijt klaargemaakt alsof ik vandaag nog tot Santiago moet. met een lunchpakket en een sinaasappel,bijna teveel om te dragen. Bij het vertrek merkte ik dat Jos wel wilde meegaan maar... Naar Lier, een stempel (een heel mooie) op de toeristische dienst en een foto van de Zimmertoren met klok. Over het Netekanaal richting Koningshooikt, daar een stop met thee, de citroen ligt in een schaaltje als een St Jacobsschelp, ik kan een lach niet onderdrukken.
Bij de Hoogmolenbrug over het Albertkanaal mijn eerste half punt gehaald voor het bergklassement. Je merkt het klimaatverschil, boven staat er veel meer wind dan in het dal. Mijn Hoed!!! Juist kunnen redden! Langs Wijnegem, pas op voor de tram, naar Wommelgem door de Welkomstraat, niemand gezien natuurlijk. In een bushokje tijdje gezeten en gerust, en gepraat met een oud madammeke, mijn steentjes getoond. Bij het opbergen zag ik dat de zijkant gescheurd was en vielen ze eruit, blij dat ik die nog heb. In Vremde bij Jos en Suzanne toegekomen en ontvangen als een zoon. Dit is echt ongelooflijk thuiskomen. Joris (zoon) en Sigrid kwamen die avond ook avondmalen en hun jongste dochterje zette daar haar eerste stappen alleen. Die van Marie zouden ook toeval zijn en die ga ik nu zeker missen maar deze heb ik gehad. Alyana (2) kan fietsen maar gaf geen demonstratie. De buurman haalt iedere dag om HALFZES zijn rolluiken op, en de haan schiet dan ook wakker, ge kunt niet alles hebben. Toch nog goede nachtrust gehad. 's Morgens 07h een groot ontbijt en een lunch voor onderweg en een appelsien. De was droog en dat was geen droom. Als dit aanhoudt moet ik de tocht overdoen om iedereen te bedanken, Nu naar Keerbergen.
25 Juni 07h30. t' Is zover vandaag vertrekken. Stempel halen bij Zuster Andrea, maar die zat in bad, want zondag was het druk geweest en ik had geen afspraak gemaakt! Dus een half uur gaan zitten met Jana in de hall van het rusthuis Zonnewende. Brigitte is dan ook maar doorgegaan na de nodige foto's. Op weg naar het bureel van Zuster Andrea nog afscheid kunnen nemen van Alan, die kwam zijn pa uitwuiven. Ondertussen was Eerwaarde Zuster Andrea al aan het oefenen in het stempelen. De stempel werd dan ook met zorg gezet op het nieuwe stempelboekje, de tiende stempel dit jaar in Kapellen. Na de eerste bocht mijn favoriete koffiedame Sofie van Bitter en Zoet gespot en een pelgrim mag nooit iets weigeren, dus ook maar stevig vastgepakt. Deze keer kon dat wel. Bij Rudy en Katelijne Colson in Mariaburg mijn echt frans stokbrood opgehaald en niet kunnen weerstaan aan een rijsttaartspie. Lekker, ik denk dat het een dubbele portie was! De eerste kilometers zware benen en pijnlijke heupen, man man,man,miserie. Ik kom beslist niet te voet terug. De voetpaden hier zijn geen meter vlak maar schuin afwaterend. Misschien is de rugzak niet goed aangelijnd wat aan getrokken en het beterde toch en zo naar Health City Schoten waar Rudy net weg was wegens die uitgelopen "bad"vertraging. Niet getreurd Eveline was onmiddelijk bereid om stand-in te zijn voor de foto. En Rudy stikjaloers.nu? Op de Horstebaan moeder eend ontmoet die met haar kroost lag te zonnen. Die hebben ik en mijn toen nog jonge kroost bijna platgereden. Ze wist mij te vertellen dat onze vorige ontmoeting voor haar wel wat meer schrikken was geweest, dan nu, maar er toen ook geen slachtoffers gevallen zijn. Zie je wel, papa is toch geen eenden moordenaar! Centrum Schoten en dan deVenstraat 95. Zit nu lekker te middagmalen bij Steven en Evi het stokbrood komt goed van pas. Het aanbod voor de voetverzorging na mijn tocht bij Tip Top voeten van Evi heb ik dus alvast hierbij genoteerd.
