Vandaag de laatste etappe, het voelt niet anders. Gisteren nog tegen de hoek van de balie gelopen. Mijn rechter bovenbeen heeft een paardestamp gekregen en dat is nogal hinderlijk. Ik kan niet goed stappen en omdat ik wat mank ga, vang ik dat op met mijn linkerpoot. Daarvan doet de kuit nu ook pijn.
De paaltjes geven geen afstand meer, iedereen zegt dat er een fout van 3km op zit. Meer dus. Het weer is schitterend voor die laatste dag, warmte eindelijk.
Nu gaat het ook nog altijd op en af, de laatste helling is deze van Monte do Gozo enkele km voor Santiago. Je kan daar de stad zien in het dal, maar vandaag hangt er een grote wolk boven. We zien enkel een lange brug boven het wolkendek. Juist over de spoorweg houden we halt bij een cafeetje, even rusten, toilet en wat drinken.
Nu het verkeersbord met Santiago op we zijn er, een foto nemen natuurlijk. We volgen nog steeds die gele pijlen en plotseling kunnen we een toren van de kathedraal zien, nu is het echt niet ver meer.
Een doedelzak speelt, veel mensen, door een smal straatje en dan het grote plein. Je komt naast de kathedraal op dat plein. Heel veel mensen hier, enkele herken ik van die lange weg. Ik kom samen aan met Kimberly (Canada) en Sabina ( Oostenrijk).
Weinig emotie, het is voorbij, ik wil, moet naar huis.
Eerst nog de Compostella afhalen in het pelgrimsbureau om de hoek. Ook daar in de rij, zoveel pelgrims die aangekomen zijn.
Daarna een rol kopen om die aflaat op te bergen, en wat postkaarten.
Ik besluit om wat tijd te nemen en hier toch te overnachten zo kan ik het wat gemakkelijker laten bezinken.
Veel afstand in drie dagen, 94km, volgens de markeringen op 18,5km van Coñpostela, dus morgen gaat het gebeuren, aankomen met een dubbel gevoel. Gus, je bent geen moment uit mijn gedachten, ik zal zeker een kaarsje branden.
De laatste paar sokken hebben nu ook luchtgaten, maar ik draag ze nog, heb ondertussen al nieuwe om naar huis te komen.
Als ik niet in de parador mag slapen zal dat slapen op de trein zijn. Het is hier koud en ik heb niet echt reserve kleding bij, nu zit alles in de wasmachine, hopelijk is alles droog morgenvroeg.
Een belg teruggezien uit Ostabat, die zegt dat ik nog afgevallen ben. Als dat zo, is dan gaan jullie mij niet zien thuiskomen!
Vandaag door eucalypiusbossen gelopen, man man ruikt dat heerlijk!
Nu eten zoeken, smakelijk en tot morgen....
Nog 111km tot Santiago, wat meer dan bedoeld, maar het is hier koud en nat De albergue in Barbadelo is gesloten en dan maar hier gestopt na 20km. Morgen wat meer trachten te gaan en wat inhalen.
Alles is nat en drogen is een probleem.
De streek is prachtig, jammer van de wolken en de regen. De streekgerechten, zoals pulpo moet ik niet meer eten, veel te veel pimientos en daarvan moet ik soms noodgedwongen ergens aan de kant.
Ik voel ook dat de reserves stilaan uitgeput raken. Nu na 20km al moe en de rug doet pijn. Had mijn oude schoenen weer in de rugzak, en daarvoor hingen ze vooraan.
Binnen de week is de Camino gelopen, dan kom ik naar huis.
Onvergeetlijke landschappen, op en af, soms flink maar steeds weer ander zicht als beloning. De pulpo van gisteren was heel lekker en veel, maar zo was de peper ook. Met alles dichtgeknepen gelopen tot een cafe, dat gesloten bleek. Dan maar even de weg verlaten en reiger geweest.
Gek vandaag over de Alto de Pojo gegaan, waar die overal is geweest! Het halve leger uit Zuid Korea loopt hier, misschien daarom.
Zo wat half weg een hert verrast op de weg. Het is danig eschrokken en nam toen een sprong over een omheining, 3à4m lager en ging dan verder.
Een zeer mooi moment, te vlug voor een foto.
Ik ga zelf koken vandaag, de prijs voor een nacht is hoger hier. 10
Biefstuk gehaald en 6 eieren, met tomaat als voorgerecht.
Heb veel bijgeleerd, wacht maar tot ik thuis kook!
Vandaag vertrokken onder een grijze hemel. Het heeft niet lang geduurd of de poncho was nodig, eerst miezelen en dan ferme regen. Het is een belangrijke dag, de steentjes zitten klaar in mijn zakje van de poncho. Het voelt zeer vreemd, dit is eindelijk een droom die waar wordt. Een van die steentjes wacht al 25 jaar op dit moment.
Zo'n 500m voor Focebadon, gaat een vrouw op de grond liggen. Ze is heel ziek en einde krachten. Samen met een duitse vrouw, brengen we haar naar de volgende Albuergue. Ikke met nu twee rugzakken op de schouders, gelukkig waren we er snel bij en is het er lekker warm. Van de inspanning moet ik bekomem met een pint. Dan weer verder,Ik loop in de zon en het regent pijpstelen, wat een gevoel. Plotseling kijk ik voor me en zie dat Cruz, een heel intens moment.
Alle steentjes bedankt en onderaan gelegd met de nodige foto's natuurlijk. Annemie die van jou kreeg een bijzonder plaatsje. Die avond August niet meer gezien, zal vroeger zijn.
Het voelt alsof er nu niets meer moet, zelfs niet Santiago, maar ik zal het natuurlijk uitlopen.
Een zware wandeling op en af de heuvelruggen. Alles ligt hier vol met keien, zelfs de velden liggen vol. Op sommige plaatsen groeit er niks, te droog. We zitten op +/- 1000m en kunnen de volgende bergruggen zien waar we over moeten. Vandaag door de regen wel 4 keer de poncho moeten aandoen, en 500m verder houdt het dan op. Je zweet je rot daaronder en zo riek ik nu ook.
Het aftellen begint, morgen gaan de steentjes in de broekzak, gek dat je zo ver loopt om een ritueel, en de rugzak zal weer lichter zijn.
We gaan weer naar de buitenwereld, waar je amper winkels vindt, dus voorraad meenemen.
Een droom van een Albuergue, muziek naar mijn hart. 8 en 2 voor het ontbijt, goeie douche gehad, de was hangt te drogen. Je zou op steeds de Weg willen blijven. Al moet ik erkennen dat het einde nu dichtbij komt, minder dan 300km, 90 procent afgelegd, overmorgen de steentjes leggen, man het gaat lukken.
Nu voor elk een herinnring meebrengen, Marie's is al thuis, de rest moet een verrassing blijven.
Ben samen met August, uit Oostenrijk. Heb het geluk gehad met Xavier te lopen uit Andorra, er lopen er niet veel van daar. Iemand uit Kenia, de eerste naar het schijnt in Roncesvalles. Heel de wereld loopt hier. Er slapen in sommige dorpen meer pelgrims dan inwoners, ongelooflijk is dat. Zelfs een foto genomen met iemand met dezelfde hoed als ik.
Ook veel mensen die noodgedwongen moeten stoppen, enkele plaatsen waar een pelgrim stierf. Niet iedereen heeft zoveel geluk gehad en tekens gezien als ik. Morgen verder doen, een stap na de andere,
dan kom je er.
27 km langs eenzame wegen, 17 km voor een eerste dorp. Eindeloos lijkt het wel. ´s Morgens is het bitterkoud, velen met een verkoudheid en nu al in bed, 17h30. Mij handschoenen een hals en oor verwarmer gekocht gisteren. De schoenen zijn ook gesneuveld, nu is het mijn beurt om ze te dragen. De hoop om in Santiago te komen groeit, maar een misstap kan het bederven.
Relatief rustige wandeling met toch een flinke helling na Atapuerca.
Burgos bereikt rond 14h, wat moeten zoeken omdat het verder was dan gedacht. Een heel grote Albuerge voor ik denk 200 pelgrims.
aan de kathedraal. Schoenen hebben veel afgezien van de regen voor enkele dagen, naad los.
Deze morgen uit Pamplona vertrokken in de regen. Dat is heel lang geleden dat de poncho nog eens aan moest. Beetje bang voor natte voeten maar alles is goed gegaan. Hoewel ik mijn ogen niet kon geloven toen een auto gans het pad versperde. Waarschijnlijk gestolen en een joy-ride, anders heel dom want alleen langs de lucht kan die daar weggehaald wordden. De overnachtingen zijn wat goedkoper en het eten ook, ik denk dat ik flink boven mijn budget zal gaan.
Er zat vandaag ook een flinke klim im , maar je werd boven beloond met de standbeelden van verschillende figuren, mooie fotoos kunnen nemen.
Het eten valt ook mee, gisteren lekkere soep gegeten en kipfilet, dat hadden ze thuis ook want Ian belde en ik was er niet om de kip te verdelen.
In de file om mij in te schrijven hier. Ik heb in maanden niet zo veel volk gezien. Van alle nationaliteiten staan ze hier, de verste komen van Canada of Korea (hè POJO?).
Morgen de berg op, genoeg water meenemen is wat ik moet doen. Nu gaat het beginnen, maar ik heb al wat training nu, al hoor ik van sommige dat het de eerste etappe is. Amaai hun voeten en kuiten.
Met Marc gestapt vandaag, uit Katwijk prima wandeling en het weer is enorm verbeterd, twee dagen mist en beetje regen gehad. Pas nu kan ik zien hoe mooi het hier is. Zeer mooie huizen en ongelooflijk vriendelijke mensen. Gisteren de eerste maal gekookte aardappelen gegeten in de soep, dat had ik al lang niet meer geproefd. Dus het eten is ook meer dan prima. Ik leer zelfs Baskisch.
Groeten aan Marc onze wijkagent vanuit St-Jean-Pied-de-Port
Hasta España mañana. Adio
Bèarn van de Bèarnaise. Echt de zwaarste etappe tot nog toe. Hoogteverschillen van 57m tot 215m en dat zo'n 12 keer op 24 km. In de verte kunnen wij de Pyrenëen zien een beetje gesluierd door de wolken. Ik stap nu al sinds St Sever met een engelsman uit Birmingham. En alles wat ze zeggen is waar, 't ergste is nog het geluid snachts,ik snap niet hoe je niet wakker wordt van je eigen motorgeluid, en het is een Rolls Royce van een vliegtuig. Woensdag gaat hij terug naar huis vanuit Biarits.
Vandaag geen refuge maar in een privè-onderdak voor pelgrims, dat isdusmet avondmaal en ontbijt. De dame is ook engelse dus dat eten blijft afwachten.
Rustdag in Mont-de-Marsan. Vandaag een nieuwe broek gekocht, ben bang anders kostbare stukken te verliezen. Al mijn apparaten, zoals de camera, de telefoon en mijn portefeuille zitten erin. Paul heeft ook mijn geheugenkaart van de camera mee, dus heb ik ook een nieuwe aangeschaft. Omdat in Spanje de camera kan gestolen worden en dan ben ik die fotos ook kwijt. Paul heeft 4 à 5 kg mee, de zak zak lichter zijn.
Morgen naar St-Sever, dan Hagetmau en zondag Orthez, dan kom ik woensdag in St-Jean-Pied de Port.
Ik ga weer alleen stappen want Ralf is te vlug voor mij, hij wil zo snel mogelijk in Burgos zijn en daar 3 dagen de stad bezoeken. Hij doet vandaag twee etappes 21,5km en 17,5km.
Vandaag het langverwachte bezoek van Paul gekregen in Mont-de-Marsan !
Hij had een pakketje uit België meegebracht waar we met z'n allen van genoten hebben in het gewezen badhuis annex refuge van Mont-de-Marsan. Gerieflijke accomodatie en goed gezelschap, wat heeft een vermoeide pelgrim nog meer nodig ?
Mijn oude wandelschoenen, die het halvelings begeven hadden, zijn hersteld geraakt waardoor ik mijn nieuwe wandelschoenen, die me enkele stevige blaren bezorgden, nu terug naar België kan meegeven. Samen met nog wat andere overtollige spullen maakt dat zo'n 4 à 5 kg minder in de rugzak. En dat scheelt een flinke slok op de Pyreneese borrel !
De bergen komen er aan, en dat wordt nog een vette kluif. Maar eens daar voorbij komt het einde stilaan in zicht. Maar morgen eerst nog een rustdag voor we aan het zwaardere werk beginnen...
Vandaag een heel mooie etappe, van Bénevent l'Abbaye naar Châtelus Marcheix. De bergjes van "les Mons Ambazac" over toch een hoogte verschil van 390m naar 700m. Heel goed verlopen, al voel ik wel dat je voor zo'n steile hellingen andere spieren gebruikt. Het gaat goed, niet veel concurentie voor onderdak. Heb nu wel een andere stapper mee tot Montmarsan. Ook de prijzen voor onderdak beginnen nu redelijk te zijn. We koken zelf 's avonds en in pelgrimverblijven van de gemeente ook zelf voor ontbijt zorgen, dat vraagt wel meer organisatie, vooral omdat de baguette van gisteren steeds beenhard wordt.
Nu hop ik echt Paul te zien tussen Periguex en St Jean Pied de Port.
Oef eindelijk internet
Alles goed, de benen zijn nu goed ingelopen, wij halen nu 5km/h.
Wij zijn Charles een fransman van 71, we gaan samen naar Santiago
Vandaag van La Châtre naar Neuvy, mijn beste dag tot nog toe.
Al 5 dagen hittegolf, max in de zon was 47C, in de zon. Wij waren toen al gestopt
groetjes
Ben burgemeester voor een namiddag. Ben hier ook hartelijk welkom en voor morgen is er ook al slaapplaats gezocht. Wel twee keer dringend de bosjes in gemoeten van te veel fruitsap gisteren. Jaja niet van druiven, van oranges! Zelf mijn eten gemaakt en teveel olie en wijnazijn bij de salade. Vandaag is er niets open, en ik moet weer mijn potje koken, het zullen aardappelen met gehakt worden.
Het was tof om onverwacht op het net te raken, nu de was en mijn beentjes insmeren.
