Het avondeten gisteren was heerlijk, daardoor vannacht naar het toilet. Bij het in bed stappen mijn knie gestoten aan het voeteneind van het bed, op een gevoelige plaats, juist naast en onder mijn rechterknie. Toch goed geslapen. 's Morgens weer een heerlijk ontbijt en ik krijg hier ook een appel en een flesje sinaasappelsap mee. Dan vertrokken, ik volg de weg naast het huis, wat verder helpt Jean-Marie, buur boer een eenzame koe op een beestenwagen duwen of is het trekken. Dat kan nog even duren, de koe wil geen poot verzetten. Nu gaat de weg flink naar beneden, je ziet aan de erosie van de weg dat het hier ook ferm heeft geregend. Zo kom ik op de baan waar algauw een gele pijl mij de goede richting aanwijst. Het is bergop, wat verder weer steil omhoog, eindelijk wat naar beneden. De weg is redelijk begaanbaar en ik kom goed vooruit al heeft die eerst km mijn gemiddelde omlaag gebracht. Bij het binnenlopen van Signy -l'Abbaye is er een supermarkt hier wat inkopen. Het fruit ligt hier al te lang, het heeft echt geen frisse kleur, daarom enkel nog een fruitsapje, een lange smalle salamiworst en een klaargemaakte kipschotel voor vanavond. Betalen met mijn bankkaart zo weten ze thuis waar ik juist ben, mijn telefoonkaart voor frankrijk laat nog niet toe om naar het buitenland te bellen, heeft te maken met dat je nummer geregistreerd moet zijn in Frankrijk. Verder stappen maar, In het dorp komt een auto toeterend en zwaaiend voorbij, sympathisanten denk ik en wuif vriendelijk terug. Het is zonnig, maar toch volg ik de baan omdat die veel korter lijkt op de kaarten. EEn paar km verder komt dezelfde wagen weer voortbij en stopt zo'n 20 m verder. De duer aan de passagierskant gaat open en Tijl stapt uit. Ik ben stomverbaasd als hij mij een fris blikje cola geeft. Hij had een ongeval door een zware tak op zijn voet te krijgen en was genoodzaakt enkele dagen rust te nemen voor verzorging. Nu gaat hij verder uit Wasigny en zal wachten tot ik daar voorbij kom dan gaan we samen verder. Dat is dan nog zo'n 8 km tot Justine-Herbigny. Wasigny heeft een historische overdekt plein, net een oude schuur zonder muren. Misschien hier een stempel, maar de Mairie is gesloten. Dan maar naar Justine (Henin) zegt Tijl. Daar vinden we vlug de pelgrimsgite. De eigenaar verwelkomt ons met een pint of wat je maar wilt. Een pareltje, volledig ecologisch, eigen waterzuivering met een eco-toilet en een moestuin waar Tijl niet uitgepraat over raakt. De gite zelf is ingericht in een oude schuur uit de tijd van Napoleon en hier liggen mooie antieke zaken. Eerst de handwas en te drogen hangen, de schoenen kuisen, dan douchen en dan ons avondmaal bereiden. We eten goed, uit wat in beide rugzakken zit. Vroeg naar bed en lang slapen, morgen is er maar een korte afstand af te leggen.
Mijn eerste ontbijt onderweg nauwelijks van huis. Jos en Suzanne hebben een ontbijt klaargemaakt alsof ik vandaag nog tot Santiago moet. met een lunchpakket en een sinaasappel,bijna teveel om te dragen. Bij het vertrek merkte ik dat Jos wel wilde meegaan maar... Naar Lier, een stempel (een heel mooie) op de toeristische dienst en een foto van de Zimmertoren met klok. Over het Netekanaal richting Koningshooikt, daar een stop met thee, de citroen ligt in een schaaltje als een St Jacobsschelp, ik kan een lach niet onderdrukken.
Bij de Hoogmolenbrug over het Albertkanaal mijn eerste half punt gehaald voor het bergklassement. Je merkt het klimaatverschil, boven staat er veel meer wind dan in het dal. Mijn Hoed!!! Juist kunnen redden! Langs Wijnegem, pas op voor de tram, naar Wommelgem door de Welkomstraat, niemand gezien natuurlijk. In een bushokje tijdje gezeten en gerust, en gepraat met een oud madammeke, mijn steentjes getoond. Bij het opbergen zag ik dat de zijkant gescheurd was en vielen ze eruit, blij dat ik die nog heb. In Vremde bij Jos en Suzanne toegekomen en ontvangen als een zoon. Dit is echt ongelooflijk thuiskomen. Joris (zoon) en Sigrid kwamen die avond ook avondmalen en hun jongste dochterje zette daar haar eerste stappen alleen. Die van Marie zouden ook toeval zijn en die ga ik nu zeker missen maar deze heb ik gehad. Alyana (2) kan fietsen maar gaf geen demonstratie. De buurman haalt iedere dag om HALFZES zijn rolluiken op, en de haan schiet dan ook wakker, ge kunt niet alles hebben. Toch nog goede nachtrust gehad. 's Morgens 07h een groot ontbijt en een lunch voor onderweg en een appelsien. De was droog en dat was geen droom. Als dit aanhoudt moet ik de tocht overdoen om iedereen te bedanken, Nu naar Keerbergen.
25 Juni 07h30. t' Is zover vandaag vertrekken. Stempel halen bij Zuster Andrea, maar die zat in bad, want zondag was het druk geweest en ik had geen afspraak gemaakt! Dus een half uur gaan zitten met Jana in de hall van het rusthuis Zonnewende. Brigitte is dan ook maar doorgegaan na de nodige foto's. Op weg naar het bureel van Zuster Andrea nog afscheid kunnen nemen van Alan, die kwam zijn pa uitwuiven. Ondertussen was Eerwaarde Zuster Andrea al aan het oefenen in het stempelen. De stempel werd dan ook met zorg gezet op het nieuwe stempelboekje, de tiende stempel dit jaar in Kapellen. Na de eerste bocht mijn favoriete koffiedame Sofie van Bitter en Zoet gespot en een pelgrim mag nooit iets weigeren, dus ook maar stevig vastgepakt. Deze keer kon dat wel. Bij Rudy en Katelijne Colson in Mariaburg mijn echt frans stokbrood opgehaald en niet kunnen weerstaan aan een rijsttaartspie. Lekker, ik denk dat het een dubbele portie was! De eerste kilometers zware benen en pijnlijke heupen, man man,man,miserie. Ik kom beslist niet te voet terug. De voetpaden hier zijn geen meter vlak maar schuin afwaterend. Misschien is de rugzak niet goed aangelijnd wat aan getrokken en het beterde toch en zo naar Health City Schoten waar Rudy net weg was wegens die uitgelopen "bad"vertraging. Niet getreurd Eveline was onmiddelijk bereid om stand-in te zijn voor de foto. En Rudy stikjaloers.nu? Op de Horstebaan moeder eend ontmoet die met haar kroost lag te zonnen. Die hebben ik en mijn toen nog jonge kroost bijna platgereden. Ze wist mij te vertellen dat onze vorige ontmoeting voor haar wel wat meer schrikken was geweest, dan nu, maar er toen ook geen slachtoffers gevallen zijn. Zie je wel, papa is toch geen eenden moordenaar! Centrum Schoten en dan deVenstraat 95. Zit nu lekker te middagmalen bij Steven en Evi het stokbrood komt goed van pas. Het aanbod voor de voetverzorging na mijn tocht bij Tip Top voeten van Evi heb ik dus alvast hierbij genoteerd.
19 Juni is dan toch nog een goeie dag geworden. Vanmorgen in een putje gestapt en rechter enkel verzwikt, door voorbijgangers recht geholpen maar voel nog steeds pijn. Even paniek van 't zal toch niet waar zijn, maar het betert wel Op de terugweg naar huis, Klaus Schier tegengekomen en dat was meer dan een jaar geleden. Hij is bijna drie jaar met brugpensioen (foto's van hoe we met pensioen gaan op de Steamcracker van Basf) en keert binnenkort terug "nach dem Heimat" na 20 jaar. Hij is ook grootvader ondertussen maar van een kleinzoon Alex. De voorbereidingen lopen nu stilaan ten einde, en de eerste dagen is slaapplaats bij oud-pelgrims verkregen. Sint Jacob is mijn tocht welgezind!
Op 5 juni is regio Noorderkempen van het Vlaams Compestella genootschap nog eens samengekomen. Op het programma stond een fikse avondwandeling doorheen Kapellen, Dat pelgrims van overal komen bleek maar weer. Duffel, Gent, Vorselaar, en ook van minder ver. Vertrekkend aan de kerk werd langs het park en door het natuurgebied Het Rood gestapt. Langs de Parijse weg, een stukje van de Compostella route uit Bergen Op Zoom naar Kapellen., dan even voor de Waterstraat naar links richting Mastenbos, dan door dit bos over de "bloksksesweg" naar de Philippe Spethstraat en weer langs het park. Zo hebben we weer 10 km op de teller. Welgedaan Anne Mie bedankt voor de organisatie en de foto. Bleek dat de Ware Jacob door omstandigheden niet thuis was. Niet getreurd, de kantine van het park kon ons ook bekoren. De tongen werden gesmeerd, en oude en nieuwe spreuken bovengehaald.Weet iemand wat de volgende spreuk betekent " in het dak blijven steken" en wat een "kulde" is? Zoek maar op, ge zult het niet vinden! Dat Brabanders zich geen vlaming voelen of is dat te straf uitgedrukt of was't omgekeerd? Zo kwam een eind aan de samenkomst en werden wensen tot weerzien geuit. Zo doen pelgrims dat.
