Uitgebreid mijn resten op de keien gefotografeerd, dat zal hier in de geschiedenis worden opgenomen. Een helikopter is hier aan't rondvliegen als een mug, en sproeien dat die doet op de wijngaardaanplanting, dat zal wel niet voor de smaak of de belletjes zijn van de champagne. Nu naar de zusters in Sezanne, de laatste helling was 10%, naar beneden! weer champagne-wijngaarden en die zijn ook aan 't sproeien, stinken man net als de containers die we soms moesten overpompen.
't Regent als ik bij de zusters van het rustoord binnenkom. Mijn neus is ingepakt, mijn arm heeft ook veel beziens, enfin ik voel mij heel goed met al het medelijden. Geen enkele voor mij is zo ontvangen denk ik. Koffie of thee? Bruis of plat water? Fruitsap en ik val voor een cola, maar dat hadden de zusters niet in huis. Siropke maar, soort grenadine met water, fris en lekker.
Toch gedurfd te douchen met al die plakkers en niks is losgekomen.
Avondmaal met de andere gepensioneerden hier. Ik ga hier toch maar enkel vandaag blijven, voel mij nog te goe.
Om 20h00 in bed zoals iedereen.
29/07/12 Gevallen en mijn rechterarm redelijk geschaafd, de neus is ook wat platter nu. Net voor de ingang van het verblijf is er een putje, een kleine meter diep en ik heb kennis gemaakt met de keien helemaal onderin. Wat een inval denk je dan, heel die commune op stelten, bloedsporen langs alle kanten en die werden ontsmet met javel. Ik heb nog wat gegeten en ben in bed gestopt.
De knie heeft goed gerust, de pijn bij het slapen is weg. Morgen al slaapgelegenheid in Moussy, iets voorbij Epernay. Heb nog contact met Wim die morgen vertrekt uit Vezelay. Daar ga ik zeker tien dagen nodig voor hebben, maar ik heb goede kaarten met de te lopen weg getekend, zo vermijden we gezoek en getwijfel. De kaarten van het plaatselijke Saint Jacques broederschap zijn meer tekeningen dan geografische kaarten, van Troyes naar Vezelay is slechts een summiere beschrijving! Ik hoop Paul Maes te zien in St Jean-Pied-de-Port ten laatste 15 september voor een belgisch natje en droogje heeft hij beloofd. Het zal niet gemakkelijk zijn in 50 etappes. Maar dat is een zorg voor later.
Heel slecht geslapen, door de knie en gepieker. Ik moet de knie rust gunnen en beslis om 14 dagen te wachten met verder stappen. Wim en Tijl vertrekken om half acht, ik voel de tranen komen bij het afscheid en blijf dan achter. 28 Juli ga ik hier in Reims de tocht verder zetten.
Het heeft heel de nacht geregend. De eerste km ging over asfalt en dan even steenslag,nu een veldweg met redeljk begroeing het stappen valt nog mee. In open veld is er geen enkel plantje op de weg en is het baggeren volgens Wim. Je zet je voet neer en voelt die 3cm vooruit en opzij schuiven als je gewicht op die voet overkomt. De andere voet gaat dan 3cm achteruit. Dit voelt als zwemmen in de modder en het kost veel energie. Als extra geschenk begint het nog te zeveren en moet de poncho aan. Dit kan niet de hele dag duren. De kaarten worden geraadpleegd en bij de eerst volgende mogelijkhid gaan we de weg nemen, hier de D74. Het blijft regenen en als we eindelijk op asfalt komen voelen we dat onze zolen zeker twee cm boven de weg zweven en honderd meter moddersporen achter laten. Ook langs de weg lopen is niet prettig, geen fiets- noch voetpad en de berm is schuin aflopend. De auto's scheren met hoge snelheid langs ons. Je merkt dat elk een verschillende stapsnelheid heeft. Tijl is me honderd meter voor en Wim blijft wat achter mij. De torens van de kathedraal in Reims zijn al zichtbaar in de nevel, toch zal het nog twee uur duren voor we de ingang bereiken. Tijl volgt de kaart en leidt ons naar de brug die nog twee jaar versperd zal blijven, langs links denkt hij een andere weg te vinden. Hij heeft de verkeerde weg genomen en nu moeten we terug, erg pijnlijk. Het regent niet meer en een vriendelijke man die zijn hondje uitlaat toont ons een kortere weg dwars door de stedelijke moestuintjes. Hier 50m verder de brug over en dan wat verder naar rechts zo komen jullie in het centrum. Tijl kan weer op de kaart verder en wij komen ..... aan het mooie stadhuis van Reims, de kathedraal is naar links. Alles kraakt en piept, vooral last van mijn rechterknie alweer. Net te laat voor toegang tot de kamer en te vroeg voor het pelgrimsonthaal. Het zit niet mee. Wij gaan dan maar een echte warme chocomelk drinken met een croque-monsieur wat ons ferm deugd doet. Om 2h zijn wij de eerste pelgrims vandaag, er waren ons dit jaar 300 pelgrims voor. Een stempel in het boekje en dat was het. We hadden ons veel meer voorgesteld. De kamer heeft gelukkig drie bedden en we gaan de was doen. Wim heeft een andere chip nodig voor zijn tablet en gaat de stad in. Ik blijf achter, mijn knie is pijnlijk. Als de was bijna droog is brengen we hem naar de kamer en nu boodschappen. De carrefour is vlakbij en vanavond is het improviseren maar toch eten wij lekker. Wim en Tijl gaan 's avonds nog naar de lichtshow op de gevels van de kathedraal, ik ga niet mee en kruip vroeg onder zeil.
Vandaag van Chateau-Porcien naar Bazancourt 22km. De laatste 7 in de regen. Nu al gewassen en droog, mag hier in " le Moderne" even een woordje zetten. Morgen naar Reims, benieuwd naar de ontvangst in de Kathedraal, wij Tijl (Tienen) en Wim (Breda) zijn nu twee dagen samen aan't stappen. Tijl gaat dan naar Parijs lopen Wim met mij naar Vezelay. Moraal is 96%, de Fysiek 75% beetje bij beetje begin ik te denken dat het gaat lukken. Al een gelukkige verjaardag voor Marie 15/7 en voor alle andere bedankt. En nu is niet alleen mijn gezicht afgevallen, t'is heel zwaar met die zak op je rug. Ik heb al gaatje bijgemaakt de riem is nu te groot! Ultreia! Het gebruik van de PC is meer dan vergoed, de uitbater profiteert duidelijk van de gelegenheid, 22 voor de kamer. Wij betalen 20 per persoon veel te veel, aan allen na ons "de Moderne" in Bazancourt voorbij lopen!
Om 8h brengt de eigenaar ons ontbijt. Man, man een belgisch rond brood, thee, fruitsap en melk. Zelfgemaakte jam, yoghurt en honing van zijn bijen. Zoals goed opgevoede belgen hebben wij alles opgegeten. Samen hebben we 12 in totaal betaald, en echt een harteljk onthaal. Pech voor wie na ons komt, Jean vertrekt vrijdag met verlof en de "gite pour pelerins" sluit even. Wij zijn waarschijnlijk de laatsten dit jaar. Misschien werden daarom wij zo verwend? De weg naar Château-Porcien is heel goed te lopen. De hemel blijft dreigend, maar het regent niet. Net voor Hauteville wil Tijl pauseren. Hier maakt hij een gaatje bij in mijn broeksriem, 't werd tijd dat daar ook iets afgaat en niet alleen in mijn gezicht! Als we willen vertrekken merken wij dat een andere pelgrim ons inhaalt. Een heel zware rugzak, met een van de wind bolstaande regenjas en daaronder twee fijne beentjes, van Leen uit Gavere horen we. Zij stapt via Reims naar Rome en heeft 9 jaar geleden al Santiago gedaan. De zware rugzak komt doordat er een tent en kookgerief in zit. Wat later houdt Leen pauze wij gaan verder tot aan de hoogst geplaatste windturbine op Mont Ecly daar eten wij wat in het zonnetje. Onder ons zien we Leen vertrekken en wij doen dat ook. In Château-Porcien is de mairie gesloten tot twee uur, we kunnen niets anders dan wachten. Leen komt ook toe en verwacht bezoek uit Belgie, wat na een telefoontje er vlug aankomt. In de mairie onze stempel en geen sleutel maar de code van het digitaal slot, handig zo kan iedereen binnen als hij (zij) dat wil. Leen de code gegeven en wij dus naar het nachtverblijf. Dat is maar een kamer met vier bedden, een stapelbed en twee eenslapers, het vierde moet je vanonder het stapelbed schuiven. Dan is de doorgang naar toilet en douche versperd, maar we zijn maar met drie dus... Hier geen was kunnen doen, geen ruimte om te drogen te hangen. Dus gaan we op zoek naar ons avondeten, de enige zaak waar dat hier kan is op woensdag gesloten, dus her wordt stokbrood met een blikje vis en wat wortel en tomaat. Om te drinken valt het op dat we veel cola drinken. Als iedereen geïnstalleerd is om te slapen valt Wim binnen voor het vierde bed, Maison Complêt denk ik. Er is nauwelijks plaats voor de rugzakken en de schoenen staan naast elkaar tegen de muur, zo ongeveer 30 cm van mijn hoofdeinde en iedereen heeft zweetvoeten riek ik. Wim komt uit Breda en gaat naar Santiago via Vezelay, maar daar naar Le Puy. 's Morgens om half zeven is Leen al weg voor 40 km, petje af meid, buen camino. Wij drie gaan samen naar Bazancourt, dat is een beetje meer dan de helft van Leen.
Het avondeten gisteren was heerlijk, daardoor vannacht naar het toilet. Bij het in bed stappen mijn knie gestoten aan het voeteneind van het bed, op een gevoelige plaats, juist naast en onder mijn rechterknie. Toch goed geslapen. 's Morgens weer een heerlijk ontbijt en ik krijg hier ook een appel en een flesje sinaasappelsap mee. Dan vertrokken, ik volg de weg naast het huis, wat verder helpt Jean-Marie, buur boer een eenzame koe op een beestenwagen duwen of is het trekken. Dat kan nog even duren, de koe wil geen poot verzetten. Nu gaat de weg flink naar beneden, je ziet aan de erosie van de weg dat het hier ook ferm heeft geregend. Zo kom ik op de baan waar algauw een gele pijl mij de goede richting aanwijst. Het is bergop, wat verder weer steil omhoog, eindelijk wat naar beneden. De weg is redelijk begaanbaar en ik kom goed vooruit al heeft die eerst km mijn gemiddelde omlaag gebracht. Bij het binnenlopen van Signy -l'Abbaye is er een supermarkt hier wat inkopen. Het fruit ligt hier al te lang, het heeft echt geen frisse kleur, daarom enkel nog een fruitsapje, een lange smalle salamiworst en een klaargemaakte kipschotel voor vanavond. Betalen met mijn bankkaart zo weten ze thuis waar ik juist ben, mijn telefoonkaart voor frankrijk laat nog niet toe om naar het buitenland te bellen, heeft te maken met dat je nummer geregistreerd moet zijn in Frankrijk. Verder stappen maar, In het dorp komt een auto toeterend en zwaaiend voorbij, sympathisanten denk ik en wuif vriendelijk terug. Het is zonnig, maar toch volg ik de baan omdat die veel korter lijkt op de kaarten. EEn paar km verder komt dezelfde wagen weer voortbij en stopt zo'n 20 m verder. De duer aan de passagierskant gaat open en Tijl stapt uit. Ik ben stomverbaasd als hij mij een fris blikje cola geeft. Hij had een ongeval door een zware tak op zijn voet te krijgen en was genoodzaakt enkele dagen rust te nemen voor verzorging. Nu gaat hij verder uit Wasigny en zal wachten tot ik daar voorbij kom dan gaan we samen verder. Dat is dan nog zo'n 8 km tot Justine-Herbigny. Wasigny heeft een historische overdekt plein, net een oude schuur zonder muren. Misschien hier een stempel, maar de Mairie is gesloten. Dan maar naar Justine (Henin) zegt Tijl. Daar vinden we vlug de pelgrimsgite. De eigenaar verwelkomt ons met een pint of wat je maar wilt. Een pareltje, volledig ecologisch, eigen waterzuivering met een eco-toilet en een moestuin waar Tijl niet uitgepraat over raakt. De gite zelf is ingericht in een oude schuur uit de tijd van Napoleon en hier liggen mooie antieke zaken. Eerst de handwas en te drogen hangen, de schoenen kuisen, dan douchen en dan ons avondmaal bereiden. We eten goed, uit wat in beide rugzakken zit. Vroeg naar bed en lang slapen, morgen is er maar een korte afstand af te leggen.
