Via Basaharc, Szob, Nagymaros, Verőce, Ván, Tahitótfalu, Szentendre, onder de brug van Mo, kettingbrief Boedapest
89 km (9163 - 9252)
Mooi fietsweer. Regen dreigt, maar komt er niet door.
___________________________________
Mijn afrader van gisteren moet ik toch enigszins milderen. Het is bij Rosa geen vijf sterren. Dat is zeker. En het is ook Rosa niet. Rosa is de grootmoeder die met het hotel begonnen is, haar dochter Eva zet de zaak verder, samen met haar man Istvan en dochter Louisa. Een familiebedrijfje.
Maar de gastvrijheid compenseert toch wat. Akkoord, het ligt er niet overal even proper. Hun twee honden zitten daar voor iets tussen. Maar het zijn vriendelijke, gulle mensen. Eénmaal ze je aanvaarden is er geen einde aan. Istvan heeft het hele ontbijt met mij gepraat. Zorba, hun hond, wou er ook altijd bij zijn, werd voortdurend weggestuurd maar kwam telkens terug. Ze had gewoon reuzehonger. Kortom, de accomodatie is geen hoogvlieger, maar het is er menselijk en innemend. Ach, het moeten niet overal 5 sterren te zijn.
Hoedanook, ik krijg een ontbijt geserveerd voor wel tien man. Het wordt wel opgegeten, zei Eva.
Ik neem afscheid van Istvan, hij wou precies meefietsen.
Ik volg de route eurovélo 6 nauwgezet en via een veer kom ik op de noordkant waar een lange tijd een heel mooi fietspad ligt richting Boedapest. En kijk, daar is mijn ontmoeting van de dag. Hörn en Thordur, een Ijslands stel van Reykjavic, volgen als laatste dag dezelfde route. Hun reis begon in Nevers. Thordur houdt ook een dagboek bij op 'crazyguyonabike'. Vriendelijke mensen. Ze vliegen naar huis woensdag via Wizzair. Ik kom hen misschien nog eens tegen in Boedapest. Of elders, wie weet.
Ik fiets verder. Ik word opgebeld door het hotel met de vraag wanneer ik ga inchecken. Er zijn toch geen problemen? Nee nee, gewoon om zeker te zijn.
Ik neem opnieuw het veer en Janos geeft mij uitleg hoe Ik het best aan het hotel geraak.
Ik koop verse kersen bij een kraampje langs de weg. Ik krijg die kilo amper weggestopt; dus eet ik ervan bij elke stop tot het mij beu is. Ik geef de rest door aan LiuTsu, een Chinese jongen van 15 jaar uit Shanghai, die toevallig bij mij kwam zitten. Hij wil weten waar ik vandaan kom, maar kent België of Brussel niet. Ik doe geen moeite en ben blij dat ik de kersen niet in de vuilbak moet gooien.
Ik blijf de Donau volgen, vergeet ergens de route te volgen en zit plots op een superdrukke weg. Ik kan na 3 kilometer weer aanpikken en ga te voet over de bekende Kettingbrug. Ik passeer het al even bekende Parlement. Heel mooi.
Met mijn fiets-gps is het een koud kunstje om tot bij het hotel te komen.
Claudia neemt uitgebreid de tijd en we gaan te voet een blok verder. Zonder het goed te weten heb ik een ruim appartement gekozen met kitchenette, koelkast, diepvries, aparte living, flatscreen, wasmachine, strijkijzer, ....
Mijn fiets mag op de kamer.
In de buurt zijn er tal van restaurants en het is centraal gelegen, dichtbij het metrostation.
Nu nog een oplossing zoeken voor mijn fiets op het vliegtuig te krijgen. Morgen wil Claudia voor mij eens rondbellen.
's Avonds kijk ik naar het voetbal: Duitsland - Oekraïne. De Duitsers winnen met 2 - 0. Het is eens iets anders: commentaar waar je niets van begrijpt, enkel de namen van de spelers. De rest vul je zelf maar in. Ik moet zeggen dat ik me minder erger dan thuis.
