Ik heb slecht geslapen deze nacht. De matras van het bed is dringend aan vervanging toe. Je voelde de veringen prikken in je zij en je rug. Misschien 4 uur slaap in totaal?
Het ontbijt was ok, maar het deksel van de suikerpot (je weet wel, zo'n ding met een lange teut), dát zat los. Ge kunt het u wel voorstellen. De koffie was 'redelijk' zoet. Beter zoet dan zout, zei de dienster en ze had nog gelijk ook.
Vandaag verlaat ik de route en ik ga op eigen houtje Hongarije binnen, zonder pijltjes, maar des te meer met kaart en fiets-gps. Zoals twee jaar geleden, dwars door Frankrijk, met Nathalie als betrouwbare gids (zie http://www.bloggen.be/mdjg2014).
Vlak vóór de grens wissel ik in een Raiffeisenkas al wat euro's voor florints.
Voor 1 euro krijg je ongeveer 300 florint. Teweinig voor de rest van de vakantie.
De kwaliteit van de wegen in Hongarije zijn bedenkelijk: met mijn smalle Schwalbe Marathon+ bandjes zak ik weg in keien en gravel. Dat belooft...
Onderweg geen bord tegengekomen van 'Welkom in Hongarije.' In Ratja word ik doorverwezen naar een ATM-bank. Daar is er een vriendelijk blond jong meisje dat een beetje Engels spreekt. Ik kan uiteindelijk 150 euro wisselen in florint. Geen idee hoelang ik daarmee kan doen. Ik zeg 'kussunnum' of 'dank u' in het hongaars en ze straalt.
Ik pik wat verder de route weer op.  Er volgt een mtb-ritje door hongaars platteland. Ik zit in het hol van Pluto. Zonder gps rij je zo verloren. Het is er wel mooi; zoveel kleurrijke bloemenpracht op de velden heb ik nog nergens gezien als nu. Maar het is moeilijk rijden en eigenlijk is mijn fiets daar niet voor geschikt. Gelukkig loopt daarna de route langs aparte, geasfalteerde fietspaden langs de baan. Een onweer komt op me af en ik schuil onder een houten afdak. Na een tijdje rij ik verder en vind mijn logement voor vanavond. Beate kan amper Duits. De kamer is heel ruim; het geheel is zo te zien nieuw. Ze heeft een manège daarbij met tien paarden, drie honden, een varken, geiten, kippen... Die beestenboel doet mij denken aan Anouchka, ons kuisvrouw thuis.
Beate heeft een klusjesman in dienst;  haar wederhelft is niet te zien. Gestorven in een dramatisch ongeval? Heeft hij haar laten zitten? De taalbarrière staat tussen ons. Hoedanook, Beate staat er nu alleen voor.
Er is geen restaurant in het dorp, zegt ze. Ze geeft me een menukaart van een hotel 4 km verderop. Zij bestelt telefonisch en zij brengen het klaargemaakte eten naar haar. Ik hoef dan niet zo ver te stappen. Ik vraag niet verder en ik probeer een traditionele hongaarse soep, vis met rijst, gemengde sla en bolletjes ijs als dessert. Als het gebracht wordt, heb ik duidelijk veel te veel besteld. De porties zijn op zijn Duits. Alleen met de soep had ik al genoeg. Het is wel lekker. Beate verkoopt mij een fles Merlot van anderhalve liter voor 2 euro. Ook veel te veel. Alles lijkt hier veel en goedkoop, maar smakelijk. Er wordt afgerekend morgen.
Buiten barst opnieuw een onweer los. De rest van de avond en nacht blijft het regenen. Ik plan mijn route voor morgen en werk mijn blog wat bij. Van lezen op mijn Tolino komt er niet veel. Op deze reis ga ik altijd vroeg slapen.