Via Thalfingen, Oberelchingen, Unterelchingen, Weissingen, Leipheim, Günzburg, Gundelfingen, Lauingen, Dillingen, Steinheim, Höchstadt, Blindheim, Gremheim, Zusum.
100 km (8219-8319)
Overtrokken, warm, drukkend weer de hele dag. Later op de avond een hevig onweer. De nooddiensten moeten uitrukken in Donauwörth.
_________________________________________________________________
Na een deugddoende rustdag gisteren ben ik deze morgen vroeg wakker. Ik pak alles in voor een trip van 90 km. Ik reken af aan de receptie van het hotel en ik fiets richting centrum Ulm. Daar vind ik geen enkele Backerei zo vroeg open op zondag. Ik peddel dan maar verder en doe mijn fleece aan want het is behoorlijk fris. Een groepje jongeren wil mij doen stoppen maar ik vertrouw het zaakje niet en ik geef hen nakijken. Zo vroeg in de morgen en nog op pad met vijf. Waarschijnlijk dronken. Salut!
Er volgt dan een mooi stuk door het bos: ik geniet van het gekwetter van de vogels, er zit zelfs een suskewiet bij en ik hoor in de verte een koekoek. 25 kilometer verder stop ik in Leipheim en ontbijt ik in een bakkerij- patisserie. De koffiekoeken zijn zó goed dat ik er twee bijbestel voor onderweg.
Het blijft een mooi sintelpad langsheen de Donau. De Donauradweg is niet alleen goed onderhouden en bewegwijzerd; er is voor de fietser in elke gemeente (klein en groot) langs de route duidelijke infoborden: bezienswaardigheden, een beetje geschiedenis, eten en drinken, bbq-plekjes, campings, eerste hulp, hotels en overnachtingen enz. Het staat er allemaal op.
Al een tijdje merk ik groene borden langs de Donau die precies per 200 meter aftellen. Zo stop ik aan bord 2555,40. Exact 200 meter verder volgens kilometerteller een nieuw bord 2555,20. Ik ben quasi zeker dat de borden aangeven hoever het is tot aan de Zwarte Zee. Ik ben dus nog niet klaar...
Op en langs de Donau is de natuur vol leven: witte zwanen met kleintjes, kikkers (of padden) maken een verschikkelijk kabaal, een watervogel bekijkt mij roerloos vanop haar nest. Die is waarschijnlijk aan het broeden.
Na Höchstadt volgt er een fietspad langsheen een drukke autoweg. Ik wijk af en zoek de Donau op tot Donauwörth. Na exact 100 kilometer vind ik mijn reservatie voor vanavond: een moderne JHB. Ik ben blijkbaar de enige gast die avondeten heeft besteld. Ik laat dat dan ook vallen; het is te gek om daarvoor iemand op zondag speciaal te laten komen. Ik zoek een Stube op waar ik op zijn Duits een Grill Teller mit Salat und Bier kan eten. Een verademing na de Italiaanse en de Chinese keuken. Ik ben er net binnen of daar breekt een geweldig onweer los. De klanten op het terras vluchten binnen. Het diensterke die al weinig vriendelijk was tegen mij, geraakt overstressd en laat een grote plateau met bestellingen vallen. Grote pantomime. Teveel gasten ineens, denk ik.
Het blijft maar regenen. Ik heb gelukkig mijn poncho mee die de watertest goed doorstaat. Behalve mijn broekspijpen kom ik droog toe in de JHB.
Ik lees nog wat in mijn tolino en draai het licht uit. Tot morgen.
