Via Schonach, Schönwald, Escheck, Martinskapelle - Donauquelle, Fürtwangen, Vöhrenbach, Hammereisenbach, Wolterdingen.
56 km (7941- 7997)
Koud en killig de hele dag, motregen, slecht weer.
___________________________________________________
Om 8.30 uur ontbeten. Het hotel Zum Bären geeft een uitgeleefde indruk: donker, ouderwets, stofferig. De man is al gaan werken (van moetens?). Gisteren wou hij mij per sé verleiden met een gratis treinticket naar Donaueschingen. Toen ik hem zei dat dit toch niet sportief was, vroeg hij mij of ik een motor had op mijn fiets. Ik zei met een beetje trots dat ik een goede fiets én goede benen had. Zijn vrouw stond er geamuseerd op te luisteren. "Ge moet het maar zelf weten", zei hij wat gepikeerd. "Morgen zal het regenen." Van aanmoediging gesproken.
Wat er ook van zij, de man had gelijk. Het was rotweer en het zou pas in de late namiddag ophouden met miezeren.
Naast een gratis treinticket gaf hij mij ook een gratis ticket voor de Tribergse watervallen. De hoogste van Duitsland. Daar ben ik wel naar toe geweest. Weinig indrukwekkend als je bijvoorbeeld watervallen in Canada gezien hebt. Triberg is ook bekend voor zijn uurwerkmakerij. Ik ben zo'n winkel binnengestapt. Ik dacht onmiddellijk aan die eerste keer toen ik bij mijn schoonouders binnenkwam: zij hadden een winkel van juwelen en uurwerken. Aan de muur hingen tal van die koekoeksklokken. Prijzig hoor, die klokken! Hier in Triberg ben je niet weg met 1500 euro voor iets deftigs. Ik neem een paar foto's, maar iets kopen doe ik niet. Het zou geen zicht hebben: een koekoeksklok achter op mijn fiets, stel je voor.
Ik reken af voor mijn verblijf en vertrek in volledige regenoutfit. Het regent fijntjes, maar je bent na een tijdje even nat. Mijn poncho doet zijn werk en houdt mij min of meer droog.
Ik wist dat de eerste tien kilometer bergop waren, maar dat ik een heuse MTB fietstoer had besteld, wist ik niet.
Pas na 17 km moeizaam zoeken, veel gezwoeg, geploeter op slijkerige paden vind ik tegen 14 uur de Bregquelle of de bron van de Donau. Het feitelijk geografisch begin van de Donau. Daar is in 1965 in de regio veel over te doen geweest. Die van Donaueschingen waren allerminst blij dat hun trekpleister na eeuwen plots verplaatst werd 40 km westwaarts. Ze blijven dan ook de Donauquelle claimen als de samenloop van de Breg en de Bribach. Maar geografisch is er geen speld meer tussen te krijgen. De Bregquelle is objectief de Donauquelle.
Als een pasgeborene ontspringt de Donau daar hoog in het Zwarte Woud in de buurt van de Martinskapelle, niet ver van de waterscheiding tussen Rijn en Donau. Als het water Donaueschingen bereikt is het al een flinke kleuter die in Wolterdingen een nieuw gebouwd waterbeheerssysteem nodig heeft gehad om niet al te hevig de buurt onder water te zetten.
In Gasthof Kolmenhof (aan de bron) kom ik bij bij een warme soep en een tas koffie. Ik word bediend door een jonge dame gekleed in een traditioneel en erg Duits keurslijfje mét diepe inkijk. Ik heb als een deugniet klein geld op tafel gelegd die ze moest natellen...
Ik maak kennis met Wolfgang, een kranige Duitser van 78 jaar, die de Donauquelle vanuit Triberg te voet en zware rugzak opzocht. Die oudjes doen dat niet slecht hé.
Daarna ging het snel naar beneden. Ik vind langsheen de prille Donau een modderig fietspad tot Donaueschingen. Rond 17.30 uur kom ik aan bij het Jägershof: een tip die ik op de trein gisteren had gekregen van 2 sympathieke Nederlanders.
Jägershof is mooi en rustig gelegen in de bossen aan de rand van de stad.
De kamer is goed verwarmd en ik hang mijn natte spullen overal uit. Ik rammel van de honger en ik ga te voet naar het Stadtmitte een lekkere spaghetti eten. Rond halftien kruip ik onder het donsdeken en val ik in slaap in een veel beter bed.
