Gisteren nog meegedaan aan het wk gsm werpen vanop mijn auto!!! Ik had mijn gsm op de ruitenwissers van mijn wagen gelegd, was die totaal uit het oog verloren en zo vertrokken. Een eindje verderop begon het te regenen en was het gebruik van de ruitenwissers noodzakelijk. Zie ik daar toch mijne gsm voorbijvliegen. Dan maar gestopt en de stukken gaan oprapen. Tot mijn grote verbazing deed hij het nog, good stuff als je het mij vraagt. En nee, ik heb geen medaille behaald, de afstand was waarschijnlijk niet ver genoeg.
Vrijdag is het dan zo ver. Ik ga voor de eerste maal deelnemen aan de 100 km van Bornem, ook wel bekend onder de naam dodentocht. Ik ben benieuwd hoe ver ik ga geraken. Het zou mooi zijn moest ik ze kunnen uitstappen, maar ik ga mezelf geen illusies maken. Zondag zal ik jullie weten te vertellen, vanuit een rolstoel , of ik het gehaald heb.
Awel, chapeau voor degenen die de 100 km uitstappen. Het was mijn bedoeling om dit ook te presteren, maar na km 35 begonnen mijn voeten lichtjes geirriteerd te geraken en bij de controle op de 40 km ben ik dan maar de hulppost (heel vriendelijke mensen) binnengestapt. Conclusie, blaren op de zolen van beide voeten. De aanwezige arts raadde me dan ook aan om de tocht hier te beeindigen want verder gaan zou het probleem alleen maar erger maken. Dus zogezegd zo gedaan, me laten uitchippen en met de bezemwagen (die al behoorlijk vol zat) terug naar de start. De dodentocht is een echte aanrader, alleen al voor de ambiance rond het parcours.De organisatie is ook heel puik, echter was er een klein minpuntje, we moesten lang wachten op de pendelbus om ons terug naar de parking te brengen. Ik kijk al uit naar volgend jaar om terug deel te nemen. Sportieve groetjes