Zoals de meesten onder jullie waarschijnlijk al hebben gemerkt ben ik enkele dagen niet meer actief geweest op deze blog. Ik weet dat ik normaal dagelijks post maar er is iets verschrikkelijks gebeurd. Ik kan het nog steeds niet verwerken en het blijft aan mij knagen... Charlie, het driejarig zoontje van mijn buurvrouw én beste vriendin, is de ochtend van mijn examen vermist. Woorden schieten mij tekort om dit ongeluk te kunnen beschrijven. Ik zou niet met mezelf kunnen leven moest ik dit op mijn geweten hebben... Door deze omstandigheden kon ik ook niet helder nadenken tijdens mijn examen en ben ik al na één uur vertrokken. Hoogstwaarschijnlijk zal ik dit examen dus ook niet halen. Maar het gefaalde examen stelt niets voor naast de vermissing van Charlie... Dit mocht nooit gebeurd zijn. Eerst dacht men dat hij in de rivier was gevallen maar na het werk van de duikers bleek van niet. Nu wordt er volop gezocht naar mogelijke verdachten...
Vandaag is het eindelijk zover! Om tien uur leg ik mijn langverwacht advocatenexamen af. Ik hoop dat het deze keer wel lukt, anders ga ik toch wel heel erg teleurgesteld zijn. Vorig jaar kreeg ik namelijk een enorme black-out tijdens het examen, maar ik denk en hoop dat ik me dit jaar wél goed heb voorbereid. Gisterenavond kreeg ik wel een kleine paniekaanval en heb ik met behulp van enkele studeerpilletjes alles nog eens grondig herhaald. Dit was misschien niet zo een slim idee aangezien ik mijn wekker hierdoor niet heb gehoord en mij dus bijna heb overslapen. Gelukkig is dit allemaal niet gebeurd en zal ik ondanks het feit dat ik nu heel graag terug in bed wil kruipen toch mijn uiterste best doen! Advocaat worden is altijd al mijn grote droom geweest. Hopelijk is mijn hard werk niet voor niets geweest en keer ik straks terug met een goed gevoel. Wish me luck!
