Nogal begrijpelijk als ik u vertel dat er allerhande gebeurtenissen hebben plaats gevonden, hoofdzakelijk met dokters.

Sedert ik (na mijn opname in het ziekenhuis einde vorig jaar) nu dagelijks driemaal puffers en een inhaler moet gebruiken om  de inhoud van mijn longen een beetje op peil te houden, moest ik na enkele weken vaststellen dat mijn stem hees werd.

Na het bezoek aan mijn huisarts ben ik naar een specialist gegaan die zei dat dit het gevolg is van het gebruik van die puffers.

Blijkbaar moet men na het gebruik ervan iets drinken. Dit heeft men mij in het ziekenhuis waarschijnlijk vergeten te zeggen. Zodoende.

Verder onderzoek van mijn stembanden heeft aangetoond dat deze niet goed sluiten bij bepaalde geluiden.

Dat er iets niet in orde was had ik zelf al vastgesteld want ik kan al lang niet meer zingen. Niet dat ik dit dikwijls doe maar ik wist het toen ik toevallig iets mee wou zingen met de radio. 

Zodoende.

Nu moet ik contact nemen met een logopedist waarmee ik deze namiddag een afspraak heb. Benieuwd wat het zal worden. 

Ga ik terug kunnen zingen?

Verder ben ik geplaagd geweest met pijn aan mijn grote teen. 

Na een tijdje was die pijn niet meer te harden, dus naar de huisarts. Die stelde vast dat mijn nagel in mijn teen aan het groeien was.

Hij begon met het wegknippen van de nagel (met helse pijn en kreten tot gevolg) en dat was het dan.

Nochtans, na een week had ik nog steeds pijn en ging ik terug naar de huisarts die vaststelde dat er nog een stukje nagel in de hoek van mijn teen zat. Ik moest 's anderdaags terugkomen en toen heeft hij mijn teen verdoofd. Gelukkig. Nu is alles voorbij.

Enkel afwachten wat de logopedist te vertellen zal hebben. Terug leren klappen?

Vorige week vrijdag, 17 februari, was ik op een feestje (komische opvoeringen) georganiseerd door WOGA (gerund door Peter METTEN) in de zaal THEADRÔME  in Wilrijk.

Het ging er zeer leuk aan toe en was gecombineerd met een maaltijd (koud en warm buffet + dessert). 

In de zaal waren een vijftal artiesten die allerhande grappen verkochten. Bovendien waren er nog twee excellente zangers, onbekend bij het grote publiek maar zeer vakkundig.

Het was een zeer aangename avond en voor mij was er ook een zekere nostalgie aan verbonden.

Tijdens mijn jeugd, ik spreek nu over de jaren 1949/1950, was deze zaal "Cinema Trianon"  waar ik regelmatige klant was. Ik kende, via een vriend de eigenaar Pol en zijn broer Fernand die om de hoek Café Trianon uitbaatte dat verbonden was met de cinema. Zo konden de klanten tijdens de pauze een pint drinken. Aan de kant van de cinema zelf was een ijssalon verbonden.

De zaal is nu dus volledig omgebouwd tot een feestzaal en prachtig geïnstalleerd. Het is echt aangenaam vertoeven en het balkon is er nog steeds.

Een aanrader voor iedereen die de gelegenheid krijgt om er eens een voorstelling bij te wonen.

Dan is men blijkbaar de winter 1962/1963 vergeten.

Toen is het in oktober 1962 beginnen sneeuwen en vriezen en dit heeft geduurd tot einde april 1963.

De Schelde zou dicht gevroren zijn indien niet regelmatig sleepboten over en weer vaarden om de schepen

door te laten tot aan de Scheldekaaien.

Toen was de binnenvaart op het kanaal Charleroi/Antwerpen  onmogelijk gedurende ca. 6 weken.

Volledig dichtgevroren.

Wij woonden toen op de Linkeroever in een appartement op de derde verdieping. Geen dakisolatie,

enkel glas met een raam van 5 meter naar het noorden gericht. We konden niet meer naar buiten kijken

door het ijs dat op de ramen stond (0,5 cm). Toen kregen wij van de eigenaar een butagas-vuur en toen

wij het op het raam richtten, kregen we een streepje van maximum 5 cm. ontdooid. Binnen was de tem-

peratuur maar 16/17 graden en onze gasketel (berekend op min. min 10 graden) brandde vrijwel constant.

Op twee maanden hadden wij een gas-factuur van meer dan 5.000 frank. Een heel bedrag in die tijd.

Ja, dat was de winter 1962/1963.

Het heeft een beetje langer geduurd dan eerder gedacht, maar uiteindelijk zijn we er weer.

Eerst wou ik toch even terugkomen op mijn commentaar over de fameuze "subsidies" van de NMBS voor de vakbonden.

Wel, het antwoord stond in de krant van 9 februari. De 5,5 miljoen euro bestaat voor het overgrote deel uit de syndicale premie,

125 euro per werknemer per jaar. Als het kind maar een heeft, hé!

Een Indiër die blijkbaar onterecht veroordeeld was voor vijf jaar wegens mensensmokkel ging hiertegen in beroep, won en krijgt nu 

20.405 euro schadevergoeding. 35 euro per dag. Heeft men er dan wel rekening mee gehouden dat hij ondertussen genoot van een 

excellent Belgisch gevangenisregime, kost en inwoon en allerhande voordelen bovenop? Dat had men wel als tegenprestatie mogen

aftrekken, vind ik.

En dan, in de krant van vandaag, zaterdag;

Men heeft ontdekt dat onze "geliefde" ABVV-leider een fiscaal poortje ontdekt heeft omdat hij een onroerend goed in een patrimonium-

vennootschap heeft ondergebracht. Die genoot overigens, omdat om Rudy De Leeuw een goede boekhouder heeft,  van de notionele 

interesten, waartegen hij, met veel poeha, zo  tegen van leer trok.

Ge moet maar durven. Och die vakbondsmensen zijn toch zo'n sukkelaars.

Voor de goede orde: als  ik van de krant spreek, is het altijd De Nieuwe Gazet/Het Laatste Nieuws. Straks moet ik nog auteursrechten

betalen als ik nieit oppas. 

Voor iedereen die wist waar ik aan toe was tijdens de eindejaarsfeesten, het is nu stukken beter. Dus als het wat meevalt, kunt ge mijn

commentaren nog beoordelen.

Dat was het dan weer.

Na een paar testen ben ik erin geslaagd om mijn persoonlijke blog te installeren.

Wat ik er precies ga mee doen zal de toekomst uitwijzen. Mededelingen die de moeite waard zijn, zullen de "wereld" ingestuurd worden.

Of er uiteindelijk iemand dit zal lezen, is koffiedik kijken.

Na de verdeling van mijn biografie "Mijn Leven" werd mij gevraagd wat ik nu ging doen. 

Even heb ik eraan gedacht om een tweede boek te schrijven, met name, "Dagboek van een ouwe knar". Vond het uiteindelijk toch niet

zou leuk. 

Het is misschien beter om nu en dan commentaar te geven over bepaalde gebeurtenissen en artikelen uit de krant.

Zo las ik vandaag in "De Nieuwe Gazet" dat de vakbonden van de NMBS, jaarlijks 5,5 miljoen euro subsidie krijgen voor hun werking.

De ACOD krijgt meer dan 3 miljoen, het ACV een kleine 1,8 miljoen en de rest is voor het kleine grut.

Als ik zoiets lees, daar word ik toch wel misselijk van. Die vakbonden worden dus betaald om te staken en het land plat te leggen.   

Wie is verantwoordelijk voor zulke idiote subsidies? En dat allemaal met het geld van de belastingbetaler.

Ter info, de vraag waarom organisaties gesubsidieerd worden, werd gesteld door Kamerlid Jean-Marie Dedecker. Terecht, vind ik.

Benieuwd welke uitleg men daaraan ga geven.

Tot de volgende keer. Wanneer? Weet ik nog niet. Hangt af van de nieuwsjes.