Het gaat over een verhaaltje dat toch de moeite waard is om te vertellen en hoe men op het Openbaar Vervoer kan rekenen.

Op 30 mei laatstleden had ik gepland een concert bij te wonen in De Singel om 20.00 u. Het ging om een kwartet, eerste en tweede viool, 

altviool en cello dat werken uitvoerde van Mozart, Schubert  en Tsjaikovski.

Rond vijf over zeven verliet ik dus mijn woning en wandelde naar de Sint-Pietersvliet om tram 7 te nemen.

Daar aangekomen zag op het bord dat de volgende tram nog 15 minuten op zich liet wachten. Dus besloot ik om dan maar te

voet naar te Meirbrug te stappen om vandaar de premetro tram 2 te nemen tot op de Jan Van Rijswijcklaan. 

Zo gezegd, zo gedaan. 

Omdat ik nog een hele poos op tram 2 moest wachten was het al 19.40 u. voor ik de tram kon nemen. 

Toen die aankwam ter hoogte van de Belgiëlei kondigde de watman aan dat er een ommetje moest gedaan worden maar dat

de reizigers met bestemming Hoboken, op het rijtuig konden blijven.

Toen wij aan de halte Harmonie aankwamen verlieten een groot deel van de passagiers het rijtuig en de tram reed verder langs 

de Grote Steenweg richting Mortsel. Met een hele boel opstoppingen aan de Singel reed de tram tot aan de Brilschans om 

rechtsomkeer te maken richting Harmonie. Toen wij daar aankwamen, kon ik zien dat er een tramstel van lijn 2 stilstond en daarom

onze tram niet verder kon richting Hoboken. Trams kunnen mekaar niet inhalen, hé?

Nu de tram uit de andere richting kwam kon hij wel richting Hoboken verder en met meer dan 20 minuten vertraging kwam ik in 

De Singel toe. Snel naar de kassa waar de dame aan het loket, met de vinger op de mond, een ticket gaf en ik aan niemand iets

hierover mocht vertellen. Ik kreeg het ticket namelijk gratis (€ 14,00 gespaard).

Vervolgens snel richting Blauwe Zaal waar het concert plaats vond. Maar, net als verschillende andere mensen, mochten wij niet 

naar binnen omdat het concert inmiddels al lang bezig was. Terwijl ik wachtte, kon ik vernemen dat er eveneens treinreizigers 

waren die te laat waren aangekomen. Nadat het kwartet een korte pauze nam, konden wij eindelijk rond 

20.45 u. naar binnen. Oef! Eindelijk kon ik plaats nemen. 

Of hoe men kan afzien door het nemen van het Openbaar Vervoer. 

Het enige positieve was dat ik uiteindelijk een gratis concert kon bijwonen. Toch enige compensatie. En de muzikanten 

(Kwartet Quatuor Ebené) waren fantastisch. Als ik me niet vergis was de eerste viool, Pierre Colombet, een laureaat van de 

Koningin Elizabeth-wedstrijd een paar jaar geleden. Hij had wel een speciale "tic". In het vuur van zijn prestatie verplaatste hij zijn voeten 

beurtelings onder zijn stoel, precies of hij aan het stappen was! 

Einde verhaal.