Het is beter dat jullie dit niet verstaan, het zou te schokkend zijn, maar dit was dus het lijflied in Rio samen met, Forever young I want to be forever young, do you really want to live forever, forever and ever! Het is wel toepasselijk want nu dat ik hier ben, lijkt dat inderdaad hetgeen wat ik zou willen, reizen wanneer ik wil, nieuwe mensen leren kennen op elke plaats waar je komt, de wereld ontdekken en dit wanneer ik vooral gewoon jong en gelukkig kan zijn!

RIO, ik blijf mij er over verbazen hoe gigantisch groot deze stad wel niet is! Zelfs de inwoners weten het begin en het einde niet meer, laat staan dat ze alles al eens hebben bezocht! Wat btw wel mijn doel is geworden! Hier ben ik al direct in gevlogen door de voorbije twee weken, twee keer naar Rio te trekken...

de eerste keer:

De eerste keer ben ik dus met mijn familie geweest. Gelukkig voor mij, een beetje ongelukkiger voor haar, had mijn zus daar een vestibular(ingangsexanen) waardoor mijn ouders hadden besloten om ineens met zijn iedereen te gaan om met zijn allen de toerist uit te hangen, want raar maar waar, ook al komt mijn mama van Rio en is de rest van de familie er al duizend keer geweest (zoals de meesten), zijn ze nog nooit naar de pão de açúcar of Christus geweest. Ik denk dat het rebelleren is 'al die gringo's willen daar naartoe? awel hé, dan doen wij dat niet!!' Ondanks dit zijn wij toch naar de Pão de açúcar geweest om Rio eens van bovenaf te bekijken. Spectaculair? Je kan het u niet voorstellen! En ook daar in de lucht, kon ik het einde van Rio nog lang niet zien... 

Voor degenen die niet weten wat de Pão de açucar is, definitie by Marit: De pão de açucar is een toeristische trekplijster waarbij de mensen zich in "vliegende treinen" begeven om dan van berg tot berg te gaan. hierdoor kan u Rio vanuit een andere hoek bezichtigen. 

  

Verder heb ik die dag ook nog een soort citytour gedaan met de auto waarbij mijn familie als gids diende. 

Later die dag zijn we dan naar een markt in Ipanema geweest(  minder bekend, maar zeker niet slechter als Copacabana). Ja dat was dus mijn hemel hé, tientallen kraampjes met zelfgemaakte dingetjes en prulletjes waar ik mij dus uren mee kan bezighouden! 

'S avonds zijn we zoals hier een soort verplichting is naar het shoppingcenter getrokken.(Na dit jaar stap ik voor een jaar geen shoppingcenter meer binnen om deze marteling te compemnseren!) Dit keer om te eten wat toch al beter is dan de eerste avond waarbij we naar daar zijn gegaan om...TE WINKELEN!(verwonderlijk niet?) 

Ik weet niet meer wanneer, maar ik ben dus wel ooit eens in die drie dagen zalig gaan eten met mijn familie in een australisch restaurant, outbeck. Het voorgerecht was een gaint gefrituurde cebola(ui). Op het eerste zicht zullen jullie misschien denken,'Dat kan toch onmogelijk goed zijn?!'(dit was ook mijn eerste reactie). Maar dat idee is volledig verleden tijd, ik hou van gefrituurde uien, ik hou van australian food, ik hou van Outbeck!

De volgende dag hebben we 2uur zitten wachten op de familie(broers en zussen van mijn mama) en dan nog eens een uur totdat mijn zus gedaan had met haar examen. Tijdens deze verplichte pauze was ik bijna helemaal zot geworden, hoe kan je nu niet iets doen? Jaja ik ben nog steeds dat ongeduldige mens dat nog liever ontploft van de stress dan passief te blijven zitten wachtend tot er eens actie wordt ondernomen!(je kan je niet inbeelden hoe ik hier op mijn tanden moet bijten. Iedereen komt hier altijd veel te laat! 

(Nu ik zelf moet meemaken hoe frustrerend het is om altijd te moeten wachten op iemand(hier bedoel ik dus mezelf bij als laatkomer) Wil ik mij bij deze dus excuseren, maar ik ga er wel bij zeggen dat ik mij nog meer moet excuseren omdat ik weet dat het in de toekomst net hetzelfde gaat zijn, u bent gewaarschuwd.)

Nadat iedereen eindelijk was aangekomen zijn we dan naar het favoriete type restaurant geweest self-service snel, veel keus en vooral niet wachten, want als er iets is waarop ze dan weer niet willen wachten, is het wel op eten!

Na deze familiereunie zijn we dan aan onze drie uur durende tocht naar huis begonnen. Daar aangekomen had iedereen denk ik al wel in gedachten besloten, 'Ik ga vooral niet naar school morgen'.

Nu slagen we eventjes 2 doordeweekse schooldagen over om dan op donderdag te belanden. De dag waarop ik weer eens op de bus kroop om nog eens drie uur te bevriezen om in Rio te geraken. Daar aangekomen, ja je kan het al raden, werden we na dat we waren opgehaald en gegeten hadden drie uur in een kamer gedropt totdat de andere waren aangekomen. Deze kamer had iets weg van een ruimte voor AA'ers wat als effect had dat we het eerste uur maar wat ongemakkelijk zaten te wachten op verlossing. De twee laatste uren daarentegen werden opgevuld door tijddodende spelletjes waar zelfs wij 18-jarigen ons nog heel goed mee kunnen amuseren als het moet!:p

na deze gevangenisactie van AFS werden we dan uiteindelijk naar onze nieuwe school gevoerd om daar onze tijdelijke families te ontmoeten. 

Zoals altijd in het begin was het wel wat vreemd, maar doordat iedereen een gastbroer/zus van de school had was dit maar voor eventjes.

De eerste avond was rustig doordat iedereen moe was van het niks doen.

Vrijdag was het dan tijd voor onze eerste dag school. Het was precies op ik een zoo binnenstapte, alleen was ik hier het dier dat iedereen moest analyseren, keuren en alle geluk ook goedkeuren. Na het school werden er al direct plannen gemaakt om samen iets te doen. Spijtig genoeg laat mijn geheugen mij hier in de steek.(buiten het feit dat ik weet wat voor kleren ik droeg, herinner mij ik me er verder niets van. Ik weet dus dat ik een kleedje droeg, wat dus wilt zeggen dat we naar een bar zijn geweest. Dit geheugenverlies werd btw door niks specifieks veroorzaakt;))

De volgende dag ben ik voor het eerst naar Copacabana geweest! Dit kan ik mij wel herinneren doordat ik daarna nog eens mocht afzien door mijn verbrande benen en schouders! Later in de avond ben ik dan onder groepsdruk mee Harry Potter gaan zien. Ergens had ik nog gehoopt dat ik ineens helemaal gepassioneerd zou zijn door dit vreemd manneke met een nog vreemdere bril, maar het enige effect dat de film op mij had was 'WAt is Dit? Is het bijna gedaan?Dit kan ik niet meer aan!'. Jaja ik ben dus geen Harry Potterfan. Uiteindelijk was het grappigste nog de dood van een ding waardoor er een aantal meisjes begonnen te wenen! Ja hier werd nog maar eens bewezen hoe verdomd melig meisjes kunnen zijn!:D

Na die film van 2uur 50 minuten gingen we dan maar naar huis omdat brazilianen veel slaap nodig hebben om de drukke dagen met AFS'ers te overleven. 

De volgende dag zijn we dan nog eens naar mijn hemel geweest. Deze keer niet met mijn familie, maar met een bende van AFS'ers en Brazilianen. Later na het almoço(middageten) werd ik dan nog maar eens naar het shoppingcenter gesleept om mee een kleedje te zoeken voor mijn zus die mee zou gaan naar het eindejaarsfeest van haar vriendje.

maandag? school... En daarna volgt er een ?ik weet nog wel dat ik 'savonds ben gaan hiphop dansen! Zoals alle hobbies hier worden alle leeftijden bij elkaar gestopt om te economiseren. Resultaat= een groep van giegelende meisjes en 5-jarige jongetjes tot wanna be-michael jakson-pubers en alternatieve baardmannen van in de 30 die samen swingen op de beats van 50 cent, I take you to the candy shop(8) 

dinsdag waren we vrij waardoor we deze keer besloten om eens naar een ander strand te trekken, het strand van Ipanema. Hier ben ik weeral eens verbrand, maar nu het nieuwe, deze keer was het mijn achterkant!

De zee hier is fantastisch, de golven zijn echt hoog, soms angstaanjagend hoog, waardoor ik al op voorhand weet dat het niet goed kan aflopen. En ja hoor daar ging ik, halfverdrinkend probeerde ik mij nog te recuperen voor het gevecht met de volgende golf, maar tevergeefs.. Toch blijft het gewoon zo leuk dat er geen einde aan komt!:D Ook ben ik mij nu aan het wagen aan het strandvolleybal waar ik mij ontzettend goed mee amuseer!

De volgende dag was een soort rustdag omdat de brazilianen geen drie dingen op een dag kunnen doen! (want buiten het strand of iets anders gaan we 's avonds nog naar iemand zijn huis om toch maar iets te doen hé) Het enigste wat ik dus die dag heb gedaan is basket samen met de schoolploeg van Bennett, weeral een mengelmoes van leeftijden, lengtes, geslachten, rassen, godsdiensten(geen idee eigenlijk) Wat het altijd nog leuker maakt:)!

Donderdag zou ik normaal gezien naar de Jardin botanica gaan, maar omdat mijn zus in een noodsituatie verkeerde en er mee dreigde om niet naar het eindejaarsfeest te gaan als ze geen nieuw kleedje vond, voelde ik mij er toe geroepen om samen met haar op zoektocht te gaan omdat ik weet dat het voor hem zoveel betekende dat ze er bij zou zijn. En mijn missie was geslaagd, we vonden een jurk EN schoenen waardoor mijn zus helemaal klaar was voor een feest! 

Doordat dit feest de volgende dag plaatsvond en ze 's avonds dus ook niet thuis zou komen ging ik op vrijdag naar het huis van een andere AFS'er omdat met meer altijd leuker is dan alleen hé. Samen met haar familie en een andere AFS'er ben ik dan naar de feira de providencia geweest(een grote internationale markt) waar ik de zevende hemel tegen kwam. Nog meer zelfgemaakte dingen, maar dan uit (bijna, belgie was er niet bij, diepe teleurstelling) alle landen van de wereld. Daar ben ik dan aan een volgende zoektocht begonnen, kerstcadeaus!! EN ook hier ben ik geslaagd:D

'S avonds wou iedereen natuurlijk uitgaan, één probleem, Rio is een ellendig hoopje op de moment. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van Rio, maar wat er nu is aan het gebeuren is dus wel de negatieve zijde van Rio dat bovenkomt. Een zijde die er natuurlijk altijd wel is geweest, maar die nog nooit zo opvallend was als nu, het probleem met de trafficanten in de favelas. Ik denk dat jullie er wel iets over hebben opgevangen, maar toch zal ik het nog eens samenvatten. Er zijn altijd trafficanten/bandieten in de favelas geweest die voor problemen zorgden, maar normaal gezien was er meer een evenwicht. Nu, doordat het WK(2014) en de olympische spelen(2016) hier gaan plaatsvinden, willen ze het land veiliger krijgen. Het resultaat hiervan is dat de politie de trafficanten probeert uit te schakelen en het daar te controleren. Dit laten zij natuurlijk niet toe waardoor ze actie ondernamen. Die actie bestond uit het in brand steken van bussen en auto's(normaal gezien zonder mensen in, een keer met). de goede wijken intrekken en daarbij iedereen die hun pad kruist beroven. De politie uitdagen wat leidt tot vuurgevechten, verloren kogels(letterlijk vertaald) wat leidt tot onschuldige doden. Reactie van de regering, laten we de BOB er op afsturen om ze daar gewoon allemaal af schieten(lijkt precies een soort plaag), probleem opgelost. Natuurlijk is dit niet allemaal zo makkelijk waardoor de mensen nu al dagen met angst rondlopen en ze liever thuis blijven dan buiten gaan en het risico lopen dat er iets gebeurt. 

Deze hele situatie leek voor mij een soort actiefilm, waarbij je normaal gezien de goede en de slechte hebt. Spijtig genoeg is dat hier allemaal niet zo duidelijk, toch niet voor mij... Je hebt de politie die corrupt is en ze allemaal wil opruimen en je hebt de trafficanten die dan weer vanalles verkeerd doen... Dit zorgt voor veel verontwaardiging bij mij omdat ik maar niet snap hoe ze het hier allemaal willen aanpakken en oplossen!

Door deze verwarrende en gevaarlijke situatie konden we dan wel niet uitgaan op vrijdag, maar dit werd de volgende dag wel gecompenseerd met een bbq met al de AFS'ers en dan toch uiteindelijk later op de avond een mogelijkheid om met zijn allen naar een bar te trekken in een veiligere buurt! Dit alles na heel veel gelummel, gezaag, gevraag want zo kennen we ze hé. Niets is ineens geregeld, alles moet traag gaan letterlijk alles, 

als je ergens wilt geraken moet je maar best een half uur meer rekenen want die stoppen dus om de tien meter op straat zonder reden. Die zijn precies met telepathie verbonden. STOP!=>STOP!=>STOP!=>STOP!=>... uiteindelijk staat er 10man op straat te draaien en zegt er elke second ene 'waarom stoppen we?' 'Alé vertrekt nu eens?' "wat gaan we nu doen?' 'Kom we zijn weg!', maar je denkt toch niet dat er iemand beweegt? Nene want dan volgt het signaal BLIJVEN STAAN=> BLIJVEN STAAN=>BLIJVEN STAAN=>... Waardoor we daar de volgende 20 minuten nog meer de zin moeten aanhoren,'Waarom staan wij hier?' Maar dan... Is er dien ene waaghals dien het risico neemt om zich voor te bewegen en misschien als je dan een beetje geluk hebt volgen ze nog ook! Spijtig genoeg, begint na 10meter het hele proces vanaf het begin. 

Oké, misschien heeft het meer iets weg van een school vissen of een kudde schapen, maakt niet uit, het blijft enorm irritant!)

Uiteindelijk waren we dus eindelijk aangekomen, waar dan ook  ineens alles werd vergeten doordat iedereen zich enorm heeft geamuseerd, die avond ga ik zeker niet snel vergeten!

Zondag...tijd om terug naar Macaé te trekken, goed? neit echt, maar ik was wel blij om mijn familie terug te zien:)

Zo dit is weer eens een half boek aan informatie over mijn leven!

até à próxima!

beijos!

ps: Groot nieuws, ik ben naar THE gayparade van Rio geweest en het was fantastisch!! zwaar opgetutte travestieten met leren mini-rokjes en killer shoes, tonnen make-up en de niet te missen gigantische fakeborsten. Verliefde homokoppeltjes die is voor ene keer helemaal zichzelf konden zijn,... En dan de muziek, het was gewoon een en al feest! Nog beter, het was een familieevent!:p